A-S
Alex. Ag a flfli ai
IJtbrarg of Ib glusmm
OF
COMPARATIVE ZOOLOGY,
AT nAMAKI) COllECE, CAMCIICE, MASS.
iTounScJ) Iin pviEatc sutecvfftfon, fn ISGl.
Depositedby ALEX. AGASSIZ.
l No.l^/^^n /)
aC_0^ U\j, nierv^ l/^A . lQ(y[).
METHODI NATURALIS
AVIUM DISPONENDARUM
TENTAMEN.
fOusok
TILL
FOGELKLASSENS
NATURENLIGA UPPSTALLXING
Gakl J. Sundevall.
STOCKHOLM,
ISAMSON & WAI. LIN,
’'' 1872 .
/ ,, ; 1,1
A im: .
; i |),t
Filum ariadneum est systema, sine quo omnis scientia chaos. Linn. Philos-
Bot. § 179.
STOCKHOLM, 1872.
T. A. NORSTEDT&SONEK
KONCn. EOK-TRTCE-ARS.
FORORD.
Hiirmed lemnas en i manga ars tid patankt och bearbetad over-
sikt av fogelklassen efter de grunder som smaningom iitbildat sig
under det att fogelsamlingen i det under min vard stallda Riks-
museum i Stockholm efterhand blivit okad och ordnad. Forsta
Ordningen, hvilken ej blott ensam har lika manga arter som alia
de ovriga tillhopa (v. p. bOOO) och blivit fordelad i mer iin 1000
genera, har varit den vida svaraste att bearbeta och den, hvaruti
de desta iindringarna fran det fomt antagna synts nodvandiga.
Denna Ordning har derfore mast utarbetas langt omstandligare iin
de ovriga och upptager lika stort utrymme som de, alia tillhopa.
Hela den ovriga fogelserien kan behandlas vida enklare.
For att undvika alit for manga fel i an ordningen upptagas
hiir blott de genera, hvarav arter finnas pa har varande Riks-
museum, hvilka jag saledes sjelv haft tillfiille att undersoka, samt
nagra fa, tillhopa knappt 10, som jag haft tillfalle att narmare
lara kiinna i utliindska, storre sam lingar. Dock saknas blott ett
obetydligt antal viktigare slagten.
Bland de genera, som hittils aro bildade, finnes ett ganska
stort antal, eller omkring halften, som synas mig overflodiga, sa-
som icke bildade efter tydliga egenheter i habitus och karakterer,
men vanligen blott efter fargen och som stundom knappt kunna
anvandas sasom avdelningar inom de storre slagtena. Dessa aro i
allmanhet har uppforda under sina huvudgenera sa, att de namn,
som synts mig nagot biittre grundade, uppforas pa egna rader, in-
flyttade (t. ex. sid. 4, Mimocichla och folj. under Turdus); —
de som tyckas vara rent overllodiga sta i rad med huvudnamnet
(t. ex. Planesticus m. 11. 1. c.), men en ganska betydlig dei av
dessa aro utelemnade. De som aro grundade pa en annan typus
D
FORORD.
aro i allmanhet tryckta med mrsiv stil; rena synonymer med van-
lig (antiqua). Har torde ock bora amnarkas, att ehiiru ordet remex,
pl. remiges (roddare), i latinet ar masculinum, sa begagnas det har
alltid sasom femininum, emedan det star i stallet for penna alae.
Uti nyare ornithologiska arbeten har det blivit ett bruk, som
man i hog grad maste klandra: att vid ett genusnamn, jamte
Forf:s signatur, blott citera artalet da namnet ar givet, utan an-
visning 'pa stallet hvarest detta skett; t. ex. ''Lillia Boie 1859;
Hgpurolepsis Gould 1859; Uromites Bp. 1854”. Detta kan vis-
serligen oftast ga an och vara tillrackligt da fraga ar om en dei
aldre och utmarktare forfattare, sasom Linne, Gmelin, Latham,
CuviER m. fl., som blott utgivit ett enda, eller nagra fa storre eller
mera kanda verk. ]\len for de forfattare som nedlagt sina forsk-
ningar i manga, spridda arbeten eller, i sma portioner, uti de nu-
mera talrika tidskrifterna, blir denna anvisning alit for otillracklig.
For de llesta blir det ganska svart och tidspillande att fa reda pa
sadana citationer, t. ex. med signaturerna : Bp., Less., Lafr., Sw.,
Hodgs., Gould, Gray”, oeh stundom tyckes det bli alldeles omoj-
ligt. t. ex. har det icke lyckats mig att fa reda pa ursprunget
till namnet Pycnonotus, som tillskrives Kuhl, och i de flesta nyare
arbeten, efter Gray’s Catalogue, uppgives vara fran 1826. — Over-
allt ser man uppgivas: Erithacus Cuv. 1799 — 1800, men det ar
en lycketralf om man finner stallet, som, enl. Degland & Gerbe,
I, 428, skulle vara Cuv. Anat. Comparee, tab. 1; (ar ratteligen
1. c. ”tableau second”). — Da man ser uppgifterna: Pyrocephalus
Gould 1838, Serpophaga Gould 1837 o. s. v. iir det ej latt att inse,
att dessa namn harstamma fran Zool. of Beagle, som har trycknings- •
aret 1841, men larer vara utgiven hiiftevis under nagra foregaende ar.
For namnet Ptyonura citeras ”Gould 1841”, men det har icke
lyckats mig att spara detsamma langre tillbaka an till en kort
uppgift av G. B. Gray, i en not, pag. 202 av Genera of Birds,
tryckt 1844 — 49. — Jag har har anfort nagra fa exempel bland
dem som nyligen gjort mig sjelv besvar; men manga sMana finnas.
Detta fel behover i sanning val att avhjelpas, hvilket till storre
delen skulle kunna ske, om nagon ville ataga sig det besvarliga
FORORD.
E
arbetet att uppgora ett register over Forfattares namn, helt enkelt
i alfabetisk ordning, med uppgift pa deras skrifter. Goda upp-
lysningar erhallas visserligen uti Agassiz Nomenclator, som dock
redan ar nagot gammal (1842 — 6). Sadana kimna ock fas i Carus
ct Engelmanns Bibi. Zool., men bar trottnar man vid att soka,
emedan sjelva arbetet ar alltfor sonderdeladt i systematisk form
och registret, som bar ensamt kan foljas, icke inneballer tillrack-
liga upplysningar. — Giebels nyligen borjade Thesaurus, inne-
baller visserligen mycket, kanbanda alit, men den iir annu mera
systematiskt sonderdelad, sa att man svarligen kan begagna den
forr ixn arbetet blir fardigt ocb forsedt med ett godt register; det
tyckes dessutom forrada stora brister. — G. R. Gray’s utmarkta
ocb nyttiga arbete: Handlist of Birds 1869 — 71, upptager visser-
ligen all speciell ornitb. litteratur, anda till sednaste tider; men
man inser liitt att den anforda bristens avbjelpande icke bar kun-
nat medbinnas, liksom citationerna vid ett stort antal arter.
Det lilia arbete som barmed lemnas at allmanbeten bar blott
till andamal att framstalla mina enskilda asikter av fogelklassens
ordnande ocb innefattar icke pa langt nar alia givna, underordnade
slagtnamn. Hiir var saledes icke ratta stallet for bristens avbjel-
pande, bvarfore jag ofta icke velat spilla tiden med att soka. —
Vid de allmannast bekanta namnen ocb dem som aro tillrackligt
upplysta pa ett citeradt stixlle, bar det bar varit nog att anfora
namngivarens signatur. Men pa de flesta stallen, ocb genast fran
borjan, bar jag anviindt ett annat ofullstandigt siitt att citera (t.
ex. Notodela Less. Belang. Voy.), bvilket visserligen iiven kan
klandras, eburu det lemnar vida biittre upplysning om namnets
ursprung, iin det av mig klandrade.
Da man lemnar underrattelser i vetenskapliga amnen iir det
en skyldigbet att lemna dem sa fullstandiga att de verkligen bli
upplysande for bvarje bildad person som ej kanner dem foriit.
Det ar saledes ett fel, bvilket dock naturbistorici ofta bega, da de,
sasom fadernesland eller fyndort for en art, uppgiva ett obetydligt
ocb foga bekant stiille, en liten stad eller by eller en for de flesta
okand 6 o. s. v., utan att derjemte anfora i bvilket land eller ba\
¥
FOKOIJD.
den iir beliigen, eller dess lage i forhallande till ett annat, allinant
bekant stalle. Latitiid och longitud angiva alltid siikert ett stalles
liige; nien vid den sednare far man ej gloinma att uisiitta hvarif7'dn
den riiknas (Paris, Greenwicli, Washington etc.), hvilket dock
ofta sker.
Stockhohn i Januari 1872
Cari J. Sandevall.
Inledning.
l:o. Anmarkningar om opnithologiska systemets utveckling.
Den anorduing af fogelklassen, som hiirmed lemnas, iir egent-
ligen blott en eftcrhand foriindrad och forbattrad upplaga av
det ”Ornitbologiska system”, som finnes infordt i Yetenskaps-
Akad:s Handlingar for ar 1835. Dess mest utmarkande drag
bestar i den deruti gjorda, bestamda och genom tydliga yttre
karakterer (baktans och vingarnes beskaftenbet) stadfiistade be-
gransningen av forsta Ordningen, Linnes Passeres, bvars be-
stiimmande och vidare fordelning saint atskillnad fran den nast-
griinsande, genom sin mangformigbet forvillande, andra Ordnin-
gen, svarande mot Linnes Pica^, alltid fororsakat den storsta
svarigheten vid forbattringar i ornithologiska systemet. De ov-
riga Linneiska Ordningarna ha overhuvud befunnits val begriin-
sade och varit lattarc att ordna. — Den niimnda uppsatsen av
1835 var ock den forsta ornithologiska inethod, som stallt Sang-
foglarna (Oscines; Passeres L.) friimst, sasom de hogst utbildade
])land foglarna, for hvilken asikt den lemnar utforlig redogo-
relse *).
For att avhjelpa den oreda, som fororsakades av det blan-
<lade innehall Linne givit at 'de bada Ordningarna Picae och
Passeres, foretog sig Cuviek redan ar 1798, i Tableau Ele-
jnentaire, att sammansla dessa Ordningar till en enda, under
Denna redogorelso finnes oversatt pa tyska i Isis 1838 p. 9, jamte ett ut-
drag af den ovriga inledningen. Ett kort sammandrag av sjelva den syste-
matiska uppstallningen stai’ i Isis 1837, 110.
Av den tabell raed titel "Idea Systematis" , som finnes framfor upp-
stallningen i Yet. Ak. H. 1835, pag. 58 — 60, samt av slutet av sid. 15 i
”Svenska Foglar”, tryckt 1856, synes att jag standigt ansett och uppgivit
de Trastartade foglarna sasom hogst utbildade, men att de Sparvartade
blivit stallda forst blott till folje av sin formaga att krossa eller liksom
tugga fodan, hvilket visar en slags analogi med Daggdjuren; samt till folje
av sin bestamda analogi med Psittaci, som tydligen aro de hogst utbildade
bland andra fogel ordningen. Detta har vida sednare blivit fram stallt sa-
som en alldeles ny Asigt.
II
INLEDNING.
namn af Passcreaiix (Passeres, Tattingar), fran livilka lian doek
avskilde alia dem, som ha 2 tar riktade bakat, livilka han kal-
lade Grimpeurs (Scansores, Klattrare). Harigenom vanns den
stora fordelen, att de hada Ordiiiiigarna blevo val begransade
ocb grimdade pa en tjdlig yttre character. Att ett stort antal
frammande former kvarblevo bland Tattingarna, marktes miiidre,
till folje av den ringa yttre olikbeten bos skilda fogelformer.
]\len ett par artionden darefter fann Nitzsch, att manga bland
dessa slagten saknade den egendomliga, redan av Cuvier be-
skrivna anordningen av nagra mnskler pa nedre larynx, som
ntmarker storsta antalet av Cuviers Passereanx, till bvilka alia
vara egentliga Sangfoglar hora, bvarfore dessa mnskler blevo
kallade sangmuskler eller sdng apparat, ebnrii de aven finnas bos
ditborandc arter, som icke lata hora nagon egentlig sang (Cor-
vus, Parus, Muscicapa grisola m. tl.). Nitzsch kimgjorde ej
sina upptackter pa ett stiille, utan blott i ganska spridda sma
uppsatser, isynnerbet i de anatomiska tillaggen vid bvarje ge-
nus i Naumanns N. G. der Vogel Deutscbl. II — IV (1822 — 4)
samt i andra strodda uppsatser (t. ex. Art. Passerinaj i Erscb
et Grubers EncycL, publicerad efter lians dod. Det Ornitbo-
logiska System, som ban uppgjort ocb som grundade sig pa
utomordentligt vidstriickta ocb noggranna anatomiska undersok-
ningar, blev av bonom sjelv blott framstiilldt sasom ett kort
namnregister i lians avliandling ”de Avium Arteria carotide”,
1829, nien alldeles utan uppgift av grimderna for detsamma,
bvarfore det ej kunde viicka nagon synnerlig uppmarksambet.
Uti detta system fordelas , samtliga foglarna i 23 grupper (Ord-
ningar eller familjer) namligen: 1, Accipitres L; 2, de egenti.
Passerinai; 3 — 8, sex sma grupper, bildade av de Cuvierska
Passeres som sakna sangapparat, tillbopa nied Cuviers Scanso-
res (nanil. ”Macrocbires, Cuculina', Picinae, Psittacinae, Lipo-
glosscc ocb Ampbibolae”), o. s. v. *). For den speciella Orni-
tbologien fingo Nitzschs upptackter egentligen fiirst viirde se-
dan de slagten, som han funnit sakna sangapparat, blifvit al‘
Glogek, i flandb. der Vogel Europas, 1834, skilda fran de ov-
riga, ocb uppforda sasom en egen afdelning af Tattingsordningen.
Sjelv bade jag, under ett i langre tid fortsatt studium av
foglarnas yttre delar, just med afseende pa deras systematiska
*) Efter hans dod publicerades detta system nagot utfdrligare av Burmehtn-
i N:S Pterylographi, 1840.
INLEDNING.
III
lordelning, reclan ar 1830 — 31, oberoende av andras arbeten,
hos vara arter fimnit de egenheter i vingens och baktans bild-
7iing, som utmarka de egentliga Tattingarna (Oscines) och
skilja dem fran alia ovriga foglar. Under ett liingre vistande i
Stockholm, aren 1833 och 34, da jag larde kanna Nitzschs,
l^ONAPARTES m. flis arbetcn, erholls iiven tillfalle att i Zool.
Riksmuseum imdersoka arter av de llesta kanda hufviidformer
av foglarna, da det befanns att de anforda delarnes bildning en-
samt tillhorde just de slagten som Nitzsch pa anatomiska grmi-
der hade sammanfort under namnet Passerina?, och saledes ut-
gjorde ett fullstilndigt och uteslutande kiinnetecken for denna
grupp. Denna iipptiickt foranlcddc det ovan anforda systemet
av 1835, uti hvilket dock namnen iiro savida oriktiga, att de
(Egentliga Ordines benamndes Legio 1, '1 etc. och voro forde-
lade i mindre grupper mcd namn av Ordines, men svarande
ungefar mot de nuvarande ’’Cohortes”. En i detta och andra
hanseenden nagot riittad oversigt av samma mcthod blev inford
I Vet. Akad:s llandlingar 1843, sid. 374 — 7.
Nagon tid derefter fimno Iveyserling och Blasius att alia
de europeiska foglar, som liga sangapparatet, utom Larkorna
(Alauda L.), ha tarsens baksida (sala) bcklildd av 2:ne hela,
langa och smala hud-remsor, hvaremot Larkorna samt alia ov-
riga foglar ha tars-salans hud pa tviirs delad i inindre stycken
(dler fjall. Denna iipptiickt publiccrades forst i Wicgmanns
Archiv 1830, 332, och sedan i samma forfattares Wirbelthicre
Ruropas, 1840; men vacktc foga uppseende till dess att Joii.
Muller fann att sangapparatet saknadcs hos en mixiigd av de
slagten, sardeles amerikanska, som for ovrigt fullkomligt likna
sangfoglarna och som av Nitzscii, i Pterylographien, uppforas
bland dem, samt iiven av mig blivit riiknade dit enligt de funna
vttre kiinnctecknen for forsta Ordnino*en. Sadana slagten aro
t. ex. de Amerikanska Ampelidince (Ampelioninae uob, infra),
PiprcE, Tyrannince. Tliamnophilinos m. H. (eller vara flesta Osci-
nes scutelliplantares). Jamfor vidare hiirom; Mlill. Archiv 1844.
dahresber. p. (12, och Berl. Bericht., Juni 1845 samt slutl. deu
fullstiindiga avhandlingen i Berl. Abh. 1845 (tr. 1847).
I sammanhang mcd denna iipptiickt foretog Caranis en rc-
vision av foglarnas yttre delar och fann att alia de sliigtcn, som
befunnits sakna sangapparat, iiven hade pa hvarjehanda siitt de-
lad tars-sala, samt att formen av denna delning var olika hos
olika familjer och ganska karakteristisk for Hera bland dem.
IV
INLEBNING.
Han framstallde alltsa (i Ornitli. Notiser, Wiegm. Arcsiv 1847
p. 186 och 307) en ny fordelning av Foglarna, uti hvilken de
egentliga Sangfoglarna (forsedda med sangapparat) utgora forsta
Ordningen, och de dvriga Cuvierska Passeres (hvilka sakna detta
apparat) fordelas i 2:ne foljande Ordines: Clamatores och
Strisores. Fjerde Ordnin utgores av Cuviers Scansores.
Dessa 3 sednare Ordines innefatta saledes samma slagten som
de nyss namhda 6 sina grupperna hos Nitzsch, tillhopa med ett
betydligt antal af hans Passerinae. Sangapparatet uppgafs val
sasom skiljemarke mellan forsta och andra Ordningarna, hvilket
dock icke ar fullt riktigt; ty da luftstrupen icke ar undersokt
pa alia dithorande slagten, sa blevo Ordningarne egentligen at-
skilde efter tars-sMans beskalienhet.
Icke desto mindre var detta det storsta framsteg som Orni-
thologien gjort efter 1817. Efter avskiljandet mellan de ”Pas-
seres”, som aga sangapparat och dem som sakna det (eller hellre
mellan dem med hei och med delad tars-sala), blev det mojligt
att fordela de sednare i naturliga familjer, samt att vida battre
ordna de forra iin som forut kunnat ske, hvilket alit, pa nyss
anforda stalle, av Cabanis verkstalldes. Hans asikter upptogos
snart, med foga iindring, av Bonapakte i Conspectus generum
avium, 1850, och jag har genast med begarlighet tillegnat mig
detta stora framsteg i Ornithologien, samt anviindt det deis i
plancheverket Svcnska Foglar, hvars forsta hiifte utkom i
Januari 1857 ; deis i upplagorna 5, 6 och 7 (av 1858, — 60, — 64)
av min Liirobok i Zoologien. Jag har deruti blott gjort den
foriindringen, att, liksom i min framstallning ar 1835, alia de
slagten med delad tars-sala (och oftast utan sangmuskler), som
overensstamma med Sangfoglarna i allmiin bildning och habitus
samt i bildningen av baktan och vingtilckfjadrarna, blivit for-
enade med dem i samma Ordning. Nu uppforas de, enligt Ca-
banis’ anvisning, sasom en egen ”Series inferior” (Scutelliplan-
tares). Efter denna rattelse iir forsta Ordningen hogst natur-
enlig och val begrilnsad efter tydliga och constanta yttre ka-
rakterer.
Flera andra systematiska forsok ha under tiden utkommit,
av hvilka de forniimsta mig bekanta aro: det av Peichenbach,
i Avium Syst. Naturale 1850, med en kort forklarande fram-
stallning i Cabanis Journal 1853; — det av A. E. Brehm, i
Illustr. Thierleben, Vogel, 1865, — 6, som visar mycken likhet
med det nyssnamnda och synes vara grundadt huvudsakligen pa
INLEDNING.
arternas lefnadssatt ; — samt det av Fitzinger, i 3 fortsattniii-
gar uti Wien. Sitzimgsbericlit der Matii. Naturwiss. Classe, 1856,
— 62 och — 65. Dessa alia aro dock bade till sina grimder ocli
till utforandet i detalj, sa olika med mitt eget, att ingen jam-
fbrelse kan aga rum, hvarfore de liar, med iakttagande av all akt-
ning for andras arbeten, kunna utan vidare redogorelse forbigas.
G. A. Geay’s bekanta arbeten, soin aga ett stort ocli allmiint
erkiindt viirde genom den flitigt och val gjorda hopsanilingen
pa ett stiille af alia bekanta genusnamn med deras typiska ar-
ter, samt av de hesta da beskrifna arter, iiro redan nagot aldrc:
Ijist av Genera, 1840 och 41; Genera of Birds, 1849; Catalogue
af Genera 1855. Deras systematiska anordning ar en variation
av den Ciivicrska, i Rcgnc Animal, och foljes annii av de liesta
forfattarc.
Den Systematiska dversikt av Foglarna, som av Lieljebokg
blivit publicerad, forst i Upsala Arsskrift 1860 och sedan i Zool.
Proc., Jan. 1866, uppgivcs vara bildad efter Hera nyare forfat-
tares asiktcr och ar utford i detalj iinda till ”Subfamiliai”. Da
den ganska nara overensstilmmer med de av mig Icmnade upp-
stallningarna, ehuru i omvand ordning, samt enligt uppgift i en
not af Forf. sjclv, i synncrhet i anseende till innehallet av den
liogsta Ordningen (”Passeres”), iir bildad efter min framstallning
i ”Svenska Foglarna”, sa kan jag allenast betrakta den sasom
en vidare iitveckling av de asikter som jag foljt och sasom en
bekraftelse pa dessas riktighet och anvandbarhet. Da dcnna
iippsats sedan blivit omtryckt i Washington och hogeligen for-
ordad af Baikii, samt dereftcr varit antagen till rilttesnorc av
I Iartlaub iivensom av nagra andra forfattarc, sa hava de uti
dciisamma framstallda asikterna vunnit ett hogst vidstrilekt er-
kanmwide.
Utom dessa fogeluppstallningar hava Hera forscik under de
sednare aren blivit gjorda att finna fogelarternas aHinitetcr efter
skclcttbyggnadcn och de enskilda benens form, sasom av Ey-
TON och Blanchard, och isynnerhet av A. ]\Iilne Edwards jun:r,
i hans utmiirkta arbete over Frankrikes fossila foglar, 1866 och
l()ljande M’; men sasom icke avfattade i systematisk form, ligga
dessa undersokningar utom grilnserna for den narvarande upp-
satsen. Deremot ha vi nyligen fatt en fullstiindig systematisk
()versikt efter skelcttets delar, hvilken synes vara sardeles vard
uppmiirksamhet, niimligen Huxleys avhandling ”On the classi-
fication of Birds”, i Zool. Proc. April 1867. Uppstallningen iir
VI
INLEDJ^ING.
(iiiruti huvudsakligen grimdad pa olikheterna i benen uti gom-
hvalvet ocb cranii botten (ossa palati, proc. maxillopalatini och
\"omer) saint dessa bens forhallande till spbenoidalbenet, inen
iiven nagra andra osteologiska kannetecken aro begagnade, t. ex.
crista sterni, och for de inindre fordelningarna. Hera andra ske-
lettdelar.
1 Hera fall visar denna uppstallning, sasom Forf. sjelv an-
miirker, likbeter med den av mig ar 1835 framstallda, hvilket,
t. ex. galler om likheten mellan Strutsarna och slagtet Cryptu-
rus, samt om foreningen i en gnipp av alia de slagten, med
och utan sangapparat, som jag fort till forsta Ordningen (Osci-
nes), till hvilken dock i Huxleys uppstallning komma, likvill
sasom 2:ne egna grupper, nagra af dem som Cabanis fort till
St riso res (Trochili, Cypseli, Caprimulgi) och Scanso res (Pici),
hvilka alia jag anser hora till andra Ordningen. De ovriga,
vanligen antagna Fogelordningarna upplosas fullkomligt och dit-
liorande former sammanstilllas ater till storre grupper, som aro
svara att overse, da de icke tyckas vara utmilrkta af en tydlig
gemensam habitus. Men de mindre fordelningarna, Familjerna,
iiro i allmiinhet lika med dem som vanligen antagas sasom na-
turliga. Dock fmnas iiven i detta hiinseende sammanstallningar,
som forefalla hogst besynnerliga; t. ex. da Falamedea och Anas
\j. liopforas sasom en familj, emedan de nilmnda benen hos dem
liava lika form.
Fluiru vi, pa grunder som liingre fram skola redovisas, icke
anse oss kunna i ett allmiint Ornithologiskt system upptaga de
har gjorda storre fordelningarna, sa anse vi dock detta arbete
\ ara av stiirsta varde for den niistan fullstiindiga framstallningen
genom hela fogelklassen av benen i cranii botten, hvilka iiro
sviirare iin alia andra skelettdelar att undersoka och utreda, samt
l()r manga goda och forbiittrade asikter och sammanstallningar;
t. ex. upplosandet av gruppen Pygopodes och sammanslaendet
av dess liesta slagten (Aleariae, Colymbi) med de forra Longi-
[>ennes (Larimu). — Emedan sjclva uppstiillningen pa anf. st.,
genom ligurers inforande i den utforliga texten, blivit nagot
svar att hastigt overse, sa tillata vi oss att hiir i en not med-
<lela ett kort schema derav. Hiirvid gora vi blott den iindrin-
gen, for att liitta oversikten, att de avdelningar, som narmast
motsvara de gainla Ordines, uppforas i en enda nummerfoljd
(n;o l — 6). De mindre avdelningar, som Forf. kallar Familjer,
INLEDNING.
VII
inotsvara narmast vto Cohortes *). I anledning av anatomiska
karakterer och deras viirde i allmiinhet, Merkomma vi sednare
till denna avhandling, for hvilken vi aro hogst tacksamma, sa-
som for hvarje sadan, utforlig oversikt av ett visst kroppsorgan.
*) Schema over Huxleys uppstallning ,av Foglarna.
ORDO 1. SAURUR^ Heck.
Ossa metacarpi separata; vertebrae eaiidales numerosae, caudam, trunco lon-
giorem, tenuem formantes. (In seqq. omnibus ossa metaearj)i concreta;
cauda trunco brevior).
1 Saururae; Archccopteryx: fossilis.
ORDO 2. RATITA Merr,
Sternun ecarinatum; scapula et os coracoideum in lineam continuam dispo-
sita. — Ossa pterygoidea antiee in lobos 2 posticos Vomeris lati nixa. Ossa
palatina in pterygoideas, proeessus maxillopalatini in vomerem, nixa, rostrum
sphenopalatinum non tangentia. Processus basi-pterygoidei in ipso corpore
sjihenoidali siti.
2 Ratitae; Struthion imv .
ORDO 8. CARINATJE.
sternum carinatum. Scapula et os eoracoideum angulum, plerumque acutunq
formant.
.8 Dromaeognathae: ossa sub cranio ut in Ratitis formatae. (In seip}.
omnibus: os [)terygoideum et palatinum coj uncta, sed vomer, postice paullo
brevior, pterygoideum non attingit. Proc. basipterygoidei jilerumque nulli
vel in rostro siihenoidali siti). — Tin armis I^ath. solus.
I Schizognatlue: vomer (major vel minor) antice acutus, liber; ma-
xillopalatini angusti, elongati, inter se et a vomere distineti, interjecto sjiatio
inani.
Fam. 1. Charadriomorpha': Oharadriaceae; Tringariae.
F. 2. Geranomorphce: Otis, Grus, Psophia, Rhinochaetus, Rallinae; Dicho-
lophus (transitus ad Accipitres).
F. 8. Cecomorpho' : Larinae, Procellarinae, Colymbi, Aleariae.
F. 4. Spheniscomorphai : Apteiiodytinae (solae).
F. 5. Alectroinorpha’ : Gallinae Linn. (praeter Tinamos Lth).
F. 6. Peristeroniorpha' : Columba L. Didus.
. . . Heterumorpha' (Zool. Proc. 1868, 804 — 11): Opisthocomus solus.
.5 Desmognathai: vomer vel nullus, vel parvus (compressus), antice
acutus. Proc. maxillopalatini inter se connati; vel ipso margine interno,
vel cum septo nasali osseo, interjecto. [An semper ita?].
F. 1. Chenomorpha' : Anas L. et Palamedea L.
F. 2. Amphimorphoi: Phoenieopterus.
F. 8. Pelargornorphiv : Ardea L. et Pelargi (Ciconiaceae).
F. 4. Dysporomorplup: Totipalmes Cuv.
F. 5. Actomorplioi (Accipitres L); a Strigidae; b Catharthidae; c Gypaetidae
(--= Aecip. diurni reliqui, c. Vulturibus); d Gypogeranus.
F. 6. Psittacomorphw: Psittacus L.
F. 7. Coccyyomorphce : Colius; — Coccyges nob; — Syndactylae (Merops —
Bueeros) + Upupa et Coracias; — Trogon.
6 Aegithognathae: Vomer latus, antice truncatus, postice profunde
ftssus. Ossa palatina angulo postico-externo retrorsum producto. Proc.
maxillopalatini basi angusti, latius distantes; apieibus latioribus, retro di-
rectis approximati, non vero conereti.
F. 1. Celeomorphcp : Picus et Iynx L.
Fam. 2. Cypselo-
VIII
INLEDNING.
2:o. Om begreppet affinitet, sasom gpund for ett natursystem.
Da vi tala om uppgorandet af ett system for nagon dei av
Naturalhistorien, kan fragan numera endast vara om ett, som
atmistone forfattaren sjelv anser for nagorlimda '"naturligt" eller,
enligt var nu varande kannedom ocli forestallning, naturenligt,
d. ii. ett som sammanfor sliigtena och arterna i den man de an-
ses vara ”affina”. Vi inaste alltsa soka att narmare ntreda, deis
livad ajffinitet ilr eller anses vara, livarpa den beror ocli hvarpa
den igenkiinnes; — deis for livad dndarndl ocli efter bvilka
grunder systemet inaste vara forfattadt. Bada dessa fragor, som
dagligen beliandlas af en livar sasom val bekanta ting, torde
dock vid narmare paseende befinuas vara mindre klara for de flesta.
Fragan livad affiniteten iir, eller livaruti den bestar, bnnes
besvarad pa tviinne gaiiska olika siitt, niimligen, for st efter den
asikten att djur- ocb vaxtarterna dro constanta: ”de iiro fran
begynnelsen skapade sadana som de iinnu iiro” och ”de skola
forbliva sadana sa liinge de finnas”; ”avkomlingarna bli alltid
lika mcd sina foriildrar ocb forfiider”. — Denna asikt, som niir-
mast overensstiimmer nied var erfarenliet, bar fran aldre tider
varit incr eller mindre bestiimdt antagen av en stor dei Natur-
forskare, nien tvckes egentligen lia viinnit stadga sasom en tros-
artikel genoni IjINNES bekanta vttrande: ”Species tot nnmeramus,
quot diverscT forma' in principio sunt creata' (Fundani, botanica,
1740, n:o 157). Enligt denna iisikt kan affiniteten niellan arter
och sliigten icke bli annat iin likbct i utseende ocb bildning
samt dcrav beroende lifsyttringar.
A andra sidan bar man antagit att arterna icke dro con-
stanta, utan att atminstone nagon dei av avkonilingarna kunde
bli betvdligt olika nied stam-foraldrarna, samt att denna foriin-
derligliet kunde ga sa langt, att derigenom uppstode, ej blott
sadana foriindringar som man kallar skilda arter, utan iiven nya
djurformer, eller sii kallade sliigten, familjer o. s. v. — Hiirvid
nuiste naturligtvis antagas, att de artforiindringar, som biist over-
F. 2. Ci/pselo?)tor])ha\- Trochili; — Cypselinie; — Caprimulgi (cum Padargo?
Cf. Huxlej 1. c. p. 44.5 et 469).
F. 3. Coracomorphce:
a) Normales, processibus maxillopalatinis iustructae;
Fringilliformes nob. c. Tanagra et Pipra (Huxl. p. 452 et 470).
Oscines s. Passeres reliqui omnes (planta tarsi integra vel divisa: cf.
Huxl. p. 471 — 2).
Scytalopodinaj (sterno postice, utr. bis inciso; cf. p. 471 — 2).
/>) Menura (sola) caret proc. maxillopalatinis (p. 472).
2. OM AFFINITETEN.
IX
cnsstiimde med klimat och hela den yttre naturen, hvilka aven
maste underga forilndringar, skulle lyckas bast och fortplanta sig
iitarkast, sa att de omsider bleve de radande och ensamt bestaende,
under det att hela den gamla, till formen oforandrade arten, som
var bildad efter forra naturforhallanden, helt och hallet doge ut.
Denna asikt tyckes ganska val ofverensstamma med Geolo-
giens intyg, som visar oss att hvarje ny jordformation har en all-
deles ny och egen uppsilttning af djur, hvilka mera likna dem i
de nastlbregaende och nast efter foljande formationerna, men aro
mera olika med dem i de annii aldre eller nyare, i man av skill-
naden i tid, samt att slutligen de mi varande arterne upptriidt,
hvilka aro foga olika med dem i den niist foregaende verldsperio-
den, men himmelsvidt skilda fran dem i jordens aldsta tider. Av
dessa formationer med nya iippsattningar kiinner man delvis tam-
ligen vili ett ganska betydligt antal, eller omkring 30; men iip-
penbart iiro Hera forgangna, om hvilka vi icke iiga nagon kiinne-
dom, och antalet kan mangdubblas i fall man riiknar de skilda
lager inom hvarje formation, som innehalla bestixmdt olika, men
niirstaende arter av liigre djur. Likviil synes denna asikt helt och
hallet strida mot var erfarenhet; mojligtvis emedan vi icke iiro i
tillfiille att bevittna foriindringarna, som torde forega under alltfor
langa tidsperioder for var iakttagelse, eller pii tider och stilllcn
som undga oss. En ny djur- eller viixtart kan mojligtvis genom
foriindring uppkomma i vart grannskap och under var lifstid utan
att vi veta det; och om vi sedan finna eller varsebli densamma,
anse vi den for en art, som antingen kommit fran andra orter
eller som hiir funnits fnin gamla tider, ehuru vi icke rakat att fa
se dem.
Asikten att arterna iiro foriinderliga beniimnes vanligen, och
med riitta, efter Dakwin, som forst med full klarhet och tillfor-
sikt, utforligen framstiillde den, uti sitt arbete: Origin of Species,
1859, hvilket utkom just i riittan tid for att vinna gehor hos
manga Naturhistorici, eller da den speciella zoologien och botani-
ken hade hunnit till den standpunkt, att denna liira blev antaglig
Ibr manga; men den iir dock vida iildre, och har i alia tider varit
erkiind eller atminstone dunkelt och oredigt tiinkt av storre delen
miinniskor. Da bonden siiger att Riiven iir sliigt med Hunden,
Orren med Honan, t. o. m. Alen med Ormen, sa tiinker han sig
ganska siikert, ehuru oredigt, att de hiirstamma fran samma ur-
Ibriildrar, och da vi siiga att vissa arter iiro affina, eller niirsliig-
B
Methmli Avium di.sfioneutlurum v.rpositio. Inledning.
X
IXLEDNING.
tade, sa kan ingen amian fornuftig mening ligga till gmnd for
detta iittryck iin den, att de, liksom syskon eller syskonbarn o. s. v.,
anses hava haft ett gemensamt urspnmg. Da vi saga att en djur-
eller viixtart eller form ”liimnit till en viss grad af utbildnino:”,
eller ”stannat vid en liigre fullkomlighetsgrad” iin en annan, eller
”hunnit till en hogre utveckling” o. s. v., sa ligger i dessa liogst
vanliga uttryck tydligen den forestiillningen dold, att arten forr,
h. e. de nuvarande individernas forfiider, baft en annan iitbild-
ningsgrad och saledes ett annat utseende iin deras nuvarande av-
komma, eburu denna tanke bos de liesta torde ba varit ganska
dunkel och niistan omedveten. — Pa samina siitt tala vi ofta om
en tillbakagaende utveckling, till en liigre fullkomlighetsgrad ; for
hvilket uttryck, om det skall anses innefatta en fornuftig meninga
nodviindigt ligger till grimd den fbrestiillningen, att de nuvarande
individernas forfiider iigt en hogre utbildningsgrad. Sa iir for-
hiiUandet med parasiter i allmiinhet, hvilka nodviindigt maste vara,
i sitt nuvarande skick, tillkomne sednare iin de arter pa hvilka
de iiro parasiter. ]\Ien det anforda talesiittet kan iiven anviindas
for det forhallande, som ar bekant hos talrika liigre djurarter, att
ungarne iiro fria och stii pa en hogre djurisk utbildningsgrad iin
de iildre, som ofta bli fastvuxna och ororliga samt pa hera siitt
visa en ofullkomligare bildning; t. ex. Lerna?a. — Flera, iiven iit-
miirkta Xaturhistorici, ha framstiillt djurarterna, t. o. m. de hogsta,
sasom foriinderliga i stort. Buffon antager overallt att hela serier
av affina djurarter blott iiro foriindringar, varieteter, fran samma
urstam; t. ex. alia Antiloperna; — och isynnerhet har Lamaeck,
niistan mera bestiimdt iin DARwin, i sin ”Philosophie Zoologique’^
1809 och hera skrifter, forklarat arterna foriinderliga iinda diirhiin,
att han ansett alia nu levande djur, iiven de hogsta, hiirstamma
fnin ursprungliga former, som uppstatt genom en generatio spon-
tanea *). — Bland nyare forlattare, som tydligen uttalat sig for
arternas foriinderlighet kunna vi anfora t. ex. Geeaed, som i Bulh
de Brux. 1847 framstiillt denna liira. (Mera harover se i Sunde-
valls Beriittelse om Zool. framsteg under aren 1845 — 50 p. 90).
’') 8asom anmarkningsvardt kau liar erinras clerom att Schelling, i sin ”Trans-
cendentale Idealismus” kommer till det resultat, att den ursprungliga ma-
terien maste tankas sasom organisk: levande ocli alstrande, samt att all
oorganisk materia blott ar det doda residuum efter en levande materia.
Samma asikt bar aven blivit framstalld av E. Fries, i Bot. Notiser, uppl. 2.
Till Schellingska Philosophien horde ock den forestallningen att na-
turen maste ha gjort flera misslyckade forsok, innan den lyckats fram-
bringa de organismer som kunde aga bestand.
2. OM AFFINITETEN.
XI
Likaledes finnas Hera iildre oc*h nvare framstallningar av Mannl-
skans formodade uppkomst genom forandring av Apor eller andra
djur, t. ex. av Teeschkoay i Norrlge (omkr. 1810?), av Eeichen-
BACH (1854) m. fl. — Men laran orn arternas foranderlighet har,
elium mindre klart ocli bestair.dt, foresviivat sjelva Lenne, oak-
tadt hans nyss anforda, mera efter dagliga erfarenheten bildade
vttrande, sasom E. Fries anmarkt ocdi tvdligen visat av flera stal-
leii i Linnes botaniska arbeten, Dock torde ban aldrig ha tankt
sig denna foranderlighet utstriickt langre an till uppkomsten av
arterna inoin ett naturligt slagte. — Ja, det synes oss fullkomli-
gen sakert, som nyss yttradas, att sjelva det av Zoologer och Bota-
nister begagnade uttrycket; affinitet inellan arter och slagten, allenast
berott pa en mer eller mindre bestilind forestiillning om deras ge-
mensamma nrsprung. Da man talat om affinitet och analogi,
samt derefter sokt att ordna djur- och vaxtarterna, sa maste detta
sa forstas, att man tankt sig afhniteten sasom beroende pa verklig
sliigtskap eller gemensamt ursprnng och analogien siisom bestaende
i en lika iitbildningsgrad och derav beroende overensstiimmelse
i form.
Alit det har anforda utgor, sasom en hvar ser, inga bevis foi-
liirans riktighet, utan anfores blott for att visa, att den ar ganska
"ammal och att den ar (yrundad i de tlesta miinniskors forestiill-
ning om saken. Det av Geologien hemtade intyget synes val na-
got mera bevisande; men ilr det dock ej sii liinge vi icke kunna
^ isa att foriindringar till nya genera verkligen ske eller fordom
skett. Yi kunna siiledes icke antaga arternas foranderlighet i hogre
grad sasom bevisad och kanna icke lagarna for en sadan, eller
huru den skullc hava tillgatt, samt fii derfore icke i naturhistoriska
skrifter behandla arterna annat iin sasom oforiinderliga eller inom
ganska triinga griinser foriinderliga. ^len detta hindrar oss icke
att anse foriinderligheten sasom ganska sannolik och sasom den
enda antagliga forklaringen bland dem vi nu kunna uppstalla over
de nuvarande organismernas tillkomst. Vi hemstiilla till en hvar
huruvida man kan tilltro sig att antaga en ny skapelse fnin intet
for hvarje ny, geologisk period; eller huruvida man kan antaga
att miinniskan och ovriga djurarter, som nu finnas, skulle kimnat
i sitt nuvarande skick leva under de hogst olika forhallanden av
vilrma, fuktighet, atmosphieriskt tryck eller vegetation och tillgang
pa foda m. m,, som maste ha iigt rum under de iildre jordforma-
tionernas tid; t. ex. fore Kolformationen, eller under och fore de
metamorphiska lagrens bildning, da hela jorden maste anses ha
xn
INLEDNING.
varit glodande; — eller huruvida det ar rimligare att antaga, att
de ursprungliga organismerna varit sa skapade, att deras avkomma
efterhand kunde underga forandringar till liogre utveckling ocli i
eiilighet med de forandringar som liela jor.den liade att smaningoin
underga. Man bor alltid ibagkomma att jordens utveckling maste
ha upptagit ganska stora tiderymder, som blott kunna matas med
milliontal av ar, under hvilka dessa forandringar foregatt. — In-
gen annan klass av djur eller viixter torde mera tydligt an Fiskarne,
som uppstodo ganska tidigt och saledes funnits i de flesta djur-
forande formationer, visa arternas fullstiindiga olikhet under de
skilda perioderna av jordklotets utveckling, ocb deras smaningom
fortgaende forandringar till de nu levande formerna; hvilket alit
blivit pa ett beundransviirdt satt framstaldt av Agassiz, i lians ut-
markta arbete over de fossila liskai-na. ]\Ien likval se vi denne
Forfattare upptriida sasom den bestamdaste motstandare mot laran
om arternas foiilnderliglict ; t. ex. i lians arbete ”De 1’espece et de
la classilication”, 18(ib (pa slutet, Cap. ”Darvinisme”).
I fall vi antaga denna lara: att arterne aro loriinderlige, sa
medfor detta visserligen ett bestiimdt begrepp om den s. k. affini-
tetens viisende; namligen att den bestar i verklig slagtskap till
folje af gemensamt ursprung; ocli derav foljer: att arterne skulle
vara niirmare eller fjarmare besliigtade (aflina) i den man deras
gemensamma ursprung ligger narmare eller avlagsnare tillbaka.
genom fiirre eller flera generationer, utan alit avseende pa dei-as
likhet eller olikbet. Men da ingen erfarenbet har leder oss ocb, i
allmanliet, ingenting finnes bvarigenom vi med sakerhet kunna
bedomma, Imriivida nagon af de kiinda utdoda arterna varit stam-
men for en av de nu levande, eller huruvida migon av de yngre
fossila formerna barstammar fran en viss av de iildre, sa komma
vi ilndock ej narmare till affinitetens bedomande, ocb \id syste-
mets uppstallning ba vi ej den ringaste bjelp av vart antagande.
Om vi ock antaga att foglarne uppkommit genom forandring av
Odior (Saurier), hvilket visserligen synes hogst sannolikt, sa kunna
vi dock icke bedoma, liuruvida alia fogelsliigten liarstamma fran
en enda dylik metamorfos, eller frAn Hera, fran fa eller manga,
och iiven om man skulle lyckas att genom noggranna jamforelser
och lyckliga fynd vinna en pa stor sannolikbet grundad overty-
gelse i detta iimne, sa blir dock alltid livarje fornis ursprung obe-
kant och hvarje systematisk uppstallning, som grundas pa det x\
tro oss ha liirt kunna om arternas eller sliigtenas affinitet, blir in-
genting annat iin en samling av ovissa antaganden. Ingen annan
2 . OM AFFINITETEN.
XIII
ledning aterstar saledes for systemets uppgorande, an den samma
som fans vid antagandet att arterna iiro oforanderliga, niimligen :
att arter och sliigten bora sammanstiiUas efter sin storre eller inin-
dre likhet i bildning, och denna likhet maste tills vidare antagas
sasom det enda kannetecknet eller den enda anvisning pa hvad
vi kalia affinitet.
Harav tyckes folja att nian i Naturalhistorien maste anse ar-
terna sasom oforanderliga. Men detta torde dock savida bora lida
ett imdantag, att arterna i allmanbet maste anses variabla inom
tranga grilnser, sa att de sma incn constanta olikheter (i storlek,
farg m. m.) som vanligtvis finnas mellan individerna av en art
fran olika liinder, eller ofta fran samma land, icke atskiljas sasom
olika arter, utan sammanforas under en art sasom geografiska eller
climatiska, eller slagt-racer (stirpes) eller rent af sasom individuella
varieteter. Sasom exempel anfora vi blott: Vidua (Hypocha'ra)
nitens, livarav hannen i sin svarta lio"tidsdra"t, i Svdafrika bar
en gronaktig glans, men i Xord- samt Centralafrika en blaaktig,
och derfore varit ausedd sasom skild art under namn av V. idtra-
niarina; — Vidua serena med svart tlack pa hakan i Nordafrika
och vanligen utan denna i Svdafrika ; — Fringilla domestica i
mangfaldiga foriindringar; — Fr. luiaria med storre eller mindre
niibb m. m.; — Ficus leuconotus, P. tridactylus m. fi. med mera
hvitt i fargen i nordliga liinder, samt talrika arter som visa samma
olikhet o. s. v. Men efter alia antaganden blir skillnaden mellan
art och race eller varietet stundom ganska obestiimd och godtyck-
lig, hvilket den maste bli, emedan den iir sa i naturen.
Om vi antaga att arterna iiro obegriinsadt forilnderliga, sii
Ibljer icke nodviindigt derav att de niirinast besliigtade skulle niir-
mast likna hvarandra. Tvartom knnna vi forestiilla oss att indi-
viderna av en Anss sliigt bleve betydligt olika med forfliderna, un-
der det att alia de ovriga eller storsta antalet av samma art bibe-
holle den gamla formen ofoiiindrad. I detta fall skulle den till
Ibrmen iindrade sliigten verkligen utgora en egen art och skiljas
fran den ursprungliga arten, bland hvilken dock funnes lians sliig-
tingar pa bade liingre och narmare hiill. — Liksa kan man tiinka
sig att en art (A) A"ore narmare beslagtad med en annan (B) iin
med en tredje (C); men att han likvill till sin bildning narmare
overensstiiinde med C iln med B. Denna sistnamnda (B) kunde
niimligen genom en hastigare skedd foriindring befinna sig pa en
hclt olika utvecklingsgrad med A och C, hvilka narmare liknade
hvarandra. Add sammanstiillningen efter likhet i bildning maste
XIV
IXLEDNING.
da A rangeras tillhopa med C, och B skiljas fran bada, tvart
€inot sliigtskapen. ]\Iaii kan forestalla sig mojliglieten av iinnii
andra forhallanden, och for att tydligen visa huru vi tanka oss
ett sadaiit, tillata vi oss att framstalla nagra antaganden, som aro
uppenbart orimliga, men som har kunna tjena till upplvsning.
Antagom t. ex. att det vore bevisadt, att slagtet Manis harstam-
made fran ett Odle-slagte, och sl. Das^pus i‘rh\ en Skoldpadda.
Det vore da tydligt, att i\Janis vore narmare sliigt med Odlorna.
och Dasypus med Skoldpaddorna, an Manis och Dasvpns sins-
emellan. Efter detta antagande' iigde dessa bada slagten ingen.
eller blott en hogst avlagsen sliigtskap (afhnitet) till hvarandra;
de vore ^ blott djnr, som under sin fortgaende utveckling hunnit
till en nara lika bildningsgrad. Men likval tro vi att den nu
vanliga sammanstallningen av IManis och Dasypus i en Familj eller
<^rdning vore den enda riitta i ett siidant systern, som vi nu anse
naturligt, och att det vore en hogst felaktig anordning att dar
inrangera det ena slagtet bland odlorna, det andra blahd skold-
paddorna. Denna rangering vore blott riktig da man ville upp-
rilkna arterna elter deras harkomst; men en sadan uppriikning
kunde icke bli ett anvandbart systern.
Med denna kanske alltfor vidlvftiofa framstallnin" av en liira,
som ilnnu blott bestar i obevisade ehuru sannolika antaganden
och gissningar, ha vi blott sokt visa, att vi tiinka oss mojligheten
av en betydlig olikhet mellan ett anvandbart (praktiskt) systern i
Maturalhistorien, sadant ‘som det vi nu vanligen anse for ”natur-
ligt” eller ”naturenligt”, — och ett, som vore anordnadt efter af-
Hniteten, i fall vi kunde bedomma denna; samt att det alldeles
icke iir siikert att det vi nu kalia afhnitet, verkligen iir afhnitet
(slagtskap); det skulle mojligtvis aven kunna vara hvad man tankt
sig sjisoin analogi, eller blott en likhet till folje av en lika ut-
bildningsgrad. Idkaledes ha vi velat antyda att det icke torde
vara^fullt siikert, att en storre likhet i bildning nodviindigt skulle
utvisa en narmare, verklig afhnitet (slagtskap), hvilket antagande
ei svnes oss mera bevisadt iin det, att arterne iiro foriinderlige.
Imellertid kvarstiir alltid overensstiimmelsen i bildning sasom det
enda riittesnoret for vara systemer, och detta blir alldeles lika om
vi anse arterna constanta eller variabla.
Dessa olika asikter verka saledes icke pa systemets grunder;
men de tyckas verka betydligt i ett annat hiinseende. Av asikten
att arterna iiro constanta uppstar namligen en beniigenhet att anse
hvarje liten obetydlig olikhet sasom tecken till en skild art, som
2 . OM AFFINITETEN.
XV
funnits fran veridens borjan utan sainband med andra arter och
som maste ha sitt eget artnamn. Vi ha kort foriit (sid. xiii) anfort
7 iagra exempel harpa. Derav tyckes t. o. m. uppsta en bojelse att
sasom skilda arter anse de for ovrigt alldeles lika individer, som
«leva i skilda verldsdelar (Amerika och Gamla continenten), samt
att pii lika siitt mangdubbla slagteha (genera), genom att fordela
dem i Hera, efter hvarje fnnnen obetydlig skillnad i form och
(bland foglarna aven) i farg eller teckning.
Den andra asikten: att arterna aro variabla, tyckes daremot
medfora begaret att sammansla de sina olikheterna sasom varieteter
under gemensamma hnvudarter, samt att bibehalla de stcirre genera
odelade eller att blott fordela dem i Hera efter tydliga karakterer
och betydlig olikhet i utseendet (habitus).
Bada dessa riktningar kunna sa viil tjena till vetenskapens
nytta, som missbrukas till dess skada. ' i\ien for egen dei tro vi
att den forra riktniugen kan skada mera genom att alltfor mycket,
och onodigtvis, gora naturalhistorien till en namn-kunskap. Da
man antagcr Hera varieteter, eller racer av hvarje art, hora dessa
naturligtvis iiven val bestiimmas och fil egna namn, hvilka dock
bli underordnade och endast behova kannas eller niinnare betrak-
tas av den som sarskildt sysselsiitter sig med det slagte hvartill
de hora. Liksa med genera, som efter sma olikheter kunna for-
delas i sectioner, hvilka icke behova oka listan pa slagtnamn.
3:o. Om den systematiska framstallningens andamal och derav
beroende beskaffenhet.
Andamal et med en allmiin systematisk uppstallning kan ej
vara annat an det, att derigenom underlatta den allmiin nare kiin-
nedomen om naturalsterna och att forskaHa oss sjelva och andrit
en liittad oversikt over den stora mangfalden i Xaturen, eller riit-
tare, att gbra denna oversikt mojlig. hvilken iir behovlig sa viil for
nybegynnaren som for den redan kunnige. j\Ien det iir ej nog
att foremalen uppriiknas i -en viss ordning; denna ordning maste
vara grundad pa uppgivna overensstiimmelser och olikheter i de-
ras organisation ; och emedan det vore alltfor vidlyftigt att pa-
li varj e stiille upprepa alit som hiirom iir bekant, sa utviiljer man
for hvarje grupp (genus majus vel minus) vissa, mera ffarastaende
drag derav, som alltid (eller oftast) forekomma hos dithorande in-
divider och skilja dessa fran dem i andra grupper. Dessa drag
XVI
INLEDNING.
av orgaiiisationen bli da kdnnetecken, eller karakterer, hvar for sin
griipp, efter hvilka man igenkanner hvarje foremals plats i syste-
met och efter hvilka man ofta kan bestainma tvivelaktiga foremals
riitta stillle. Vi erinra blott om de val kiinda karakterer som plaga
anforas sasom skillnad mellan vdMer ocb djun; — mellan Dicoty-
ledonei\ Pseudocotyledoner och Idgre vaxter; — mellan Vertehre-
rade ocb Segmenterade djur, Ddggdjur och Foglar o. s. v.
Md natiirforemalens ordnande i griipper (classer, familjer,
sliigten etc.) har man, sasom forut namndes, endast likheten i or-
ganisation och total-utseende (habitus) att ratta sig efter; men for
systemets anvandbarhet och begagnande ar det av vikt att karak-
tererne, isynnerhet for de mindre grupperna (mindre an classerna)
iiro sadana, att de kimna nndersokas av hvar och en pa de i all-
manhet forekommande exemplaren; d. v. s. att de iiro tagna av
yttre delars beskaffenhet, samt att de iiro provade och sa mycket
som raojligt befunna constanta, alltid forekommande, hvar inom
sin grupp. De naturliga, stora avdelningarna av djurriket, eller
de s. k. Klasserna, iiro i allmiinhet grimdade pa sii betydliga olik-
hetcr i hela orgaiiisationen, sa viil i yttre som i inre delar, att
dessa olikhcter tydligen giva sig tillkiinna i hela utseendet av
hvarje individ, och att vanligtvis ingen ovisshet kan nppsta om
den klass, till hvilken individet horer. Detsamma giiller stundom
iiven om de s. k. Ordningarna, t. ex. bland Insekterna.
Det iir en vanlig, men alldeles lalsk tro, att anatomiska ka-
raktcrer, eller de som hemtas av inre delar, alltid skidle vara
biittre och siikrare iin de av yttre; lika viil skiille man kimna visa
motsatsen. Man kan blott erinra sig den stora olikheten mellan
skilda iippstiillningar efter anatomiska karakterer, hvarav synes att
dessa icke ovcrensstiimma med hvarandra. Man kan vidare ihag-
komma den av Xixzscir gjorda fordelningen av fogelklassen efter
formen och forloppet av Arteriae carotides, som viil, i stort sedd
‘iir ganska naturenlig, men som npplyscr, att inom de tva stora
och hogst naturliga sliigtena: Psittacus och Ardea ha en dei av
arterna i hvardera sliiotet dessa arterer bildade helt olika med de
O
ovriga och lika med helt andra huvudavdelningar av fogelklassen.
— Dvlika undantag visa sig iiven i bildningen av benen uti cra-
nii botten, hvilka blivit kiinda till en dei genom Xitzsch och full-
stiindigt genom Huxley (jfr sid. vii). Deras form hos Strutsai^na
och Crypturi skiljer sig foga friin den hos en dei andra foglar
och aterfinnes dei vis hos Hera. Sa t. ex. iiro sphenoidalbenens
processus basipterygoidei hos Strix och Gypogeranus alldeles lika
INLEDNING.
XVII
dem hos Strutsarna; — hos Aquila, Buteo och nagra hera aro
de rudimentara; men hos de flesta i^ovfoglar saknas de fullkom-
ligt. — Rovfoglarna aro i allmanhet Desmognatha (jfr sid. vii),
men hos Aquila chrysaetus iiro proc. maxillo-palatini fiillkomligt
atskilda, ehuru liggande nara tillhopa; — hos Gypaetus aro de
vidare atskilda an hos manga ”Schizognathae”. Huxley an-
miirker sjelv att dessa ben aro atskilda hos Ugglorna (Strix L.)
och man finner Hera sadana undantag, som visa att dessa benens
form icke ge goda karakterer for storre grupper, samt att inre
delars form i allmanhet kan vara ganska ombytlig och, sasom
karakterer, icke ager nagot foretnide framfor yttre delars form.
J)a de dessutom iiro svara och for mangen omojliga att imdersoka,
sa bor man undvika att begagna dem. ^len de former av inre
delar, som iiro befimna egna for en grupp, stor eller liten, kunna
eller bora alltid omniimnas for att visa gruppens allmiinna bildning
och beskalfenhet. — Det kan hiir fortjena omniimnas, att inga
inre karakterer kunna uppvisas, hvilka lika allmiint och siikert ut-
marka de tva hogsta djurklasserna, som just de ytligaste av alia:
bekliidnaden mcd hiir eller fjiidrar *).
Sokandet pii anatomisk viig efter grunder for bestammandet
av djurformernas foriindringar och hiirkomst, samt saledes for de-
ras verkliga sliigtskaper, skola alltid komma att fortga och de skola
utan tvivel leda oss ganska liingt, mojligtvis iinda till sannolika
antaganden att en miingd nu helt olika djurformer hora tillsam-
man sasom hiirstammande fran samma forfiider, hvilka ater mojli-
gen kunna ha varit ganska olika med sina nu levande avkomlin-
gar. Mojligtvis kan en god borjan, med avseende pa foglarna,
vara gjord i Huxleys uppstiillning efter cranii bottenben. Yi ha
sjelve, liksom manga andra, liingesedan anmiirkt en viss likhet i
huvudets och nabbets (eller ansiktets), till och med i kroppens
bildning hos Columba, Procellaria och Larus samt Cliaradrius.
livilka alia iiro Schizognathaa, avensom dylika likheter bland.
de Desmognatha sliigtena: hos Ardea med Alcedo L. och med
Accipitres i allmiinhet samt mellan Accipitres och Totipahnes^ hvil-
*) Hiirvid kan anmarkas, att haren tyckas fullkomligen saknas hos Uvalarna,
som dock aro daggdjur, sa vida man ej vili med Brisson m. fl. anse
dem for en egen klass. Men har finnas likval verkligen hos dem pa dver-
lappen, i form av ntsvallda, outbildade rudiment. — Vi skulle dock anse
vida riktigare att avskilja Hvalarna sasom en egen djurklass, an att gora
detta med Marsupialia, oktadt dessas utveckling ntan placenta och brist
pa corpus callosum.
Methodi Avium disponendarum expositio. Inledning. B
XVIII
INLEDNING.
ket i synnerhet ar markbart hos Milvus och Tachypetes. Men i
enlighet med hvad vi forut anfort synas oss dock de bada ord-
ningarna Scliizognatlice' och Desmognathoi'’ aga vida mindre ut-
seende av naturliga grupper och vara vida mindre tjenllga for ett
praktiskt, anvandbart fogelsystem, an de motsvarande, vanligen
antagna Linneiska ordningarna. Vi kunna saledes endast anse
denna uppstallning sasom ett forsok att ordna foglarna efter ett
visst slag av inre organer, men onska att manga sadana forsok
matte goras, hvilka kunna komma att i betydlig man ombilda
vara nuvarande begrepp om en naturenlig anordning. De upp-^
stallningar av djuren, som aro uppgjorda efter deras formodade
slagtskap, eller harkomst, aro annu alltid blott osakra forsok och
kunna blott begagnas »sasom grund for vidare forskning. De som
iiven i de mindre fordelningarna aro grundade blott pa anatomiska
karakterer kunna endast vara anvilndbaia for dem som i 'stora
samlingar eller genom andra medel lart kanna arterna och sliig-
tena av djuren. Jam te dessa uppstiillningar bebovas annu, och till&
vidare, sasom huvudsakliga, andra som aro liittfattligare och grun-
dade pa sakra, for alia tydliga kannetecken, hvilka kunna under-
sokas av en hvar och efter hvilka den mindre forfarne kan lara
kiinna arterna och slagtena samt erhalla en allman oversikt av
hela djurriket eller den dei derav som han studerar.
Fragan huruvida det system, som iir uppgjordt efter var ticls
organismer, aven bor innefatta de utdoda arterna, kan ses fran
olika sidor. Dessa utdoda former hr)ra till var jords organiska
produkter och aro nara forbundna med de nu levande, isynnerhet
om vi antaga laran om arternas foriindeiiighet, hvarav skulle folja,
•att de nu levande direkte harstamma fran en dei av de utdoda.
1 alia hilndelser tyckes det alltsa vara ratt, att i ett allmant Sy-
stem efter biista forstand inordna de storre grupper (Ordines m. m.)
som mojligtvis kunna vara kilnda blott av fossila lemningar och
som med nagorlunda sakerhet kunna uppgivas sasom verkligen
skilda fran dem som nu finnas. Detta ar hittils, bland foglarna,
endast hiindelsen med den, efter ett enda, ofullstandigt exemplar,
fran lithografiska skiffern i juraformationen, kanda Arclmopteryx,
den aldsta bland bekanta loglar, forsedd med odlesvans, och redan
uppford sasom en egen Ordo: Saururaa (jfr Huxleys uppstallning,
forut sid. vii). Bland de fossila Daggdjuren synes knappt na-
gon utdod huvudform vara kand, men’ manga genera av nu le-
vande Ordningar. Bland Reptilierna finnas deremot nagra, t.
X. Labyrinthodonterna och Pterodactyli, och bland de aldsta Fi -
mLEDNING.
XIX
skarna samt lagre vattendjuren iiro flera bekanta, t. ex. Palceo-
niscus Ag., Pycnodontes ocli Holostei Ag. i allraanhet; — Palceader,
Oidhoceratiter, Belemniter o. s. v. — Men flera ornstandigheter
gora, att de fossila arterna hellre bora uppforas i egna forteck-
iiingar eller systemer, iin sammanblandas med de nu levande.
L)els maste alltid och nodvandigt nagon osakerbet rada over be-
stamningen av en dei fossila former, hvarav ofta blott ett enda
ben (sasom tarsben, taben o. s. v.) ar kandt, eburu en i sanning
utmarkt skarpsinnigbet blivit visad vid dessas bestamningar av
JMilne Edwards jun:r for Foglarna, liksom forut av Cuvier for
Diiggdjuren, Agassiz for Fiskarna, Owen for Keptilierna. Men
det tyckes overstiga mansklig formaga att siikert bestiimma en-
skilda fogelben, soin visa en nagot betydligare olikhet med mot-
svarande ben av nu levande slagten. Dessa bestamningar bli sa
mycket mera omojliga att gora med sakerhet som manga djur-
arters ben, med inbegrepp av cranierna, ilro i hog grad variabla.
T. ex. var vanliga viil bekanta Bjorn (Ursus arctos), efter hvars
cranier man sokt bestamma Hera nu levande arter, mellan hvilka
dock inga griinscr kunna finnas, eburu somliga cranier aro i bog
grad olika. Likadant ar forballandet med manga andra nu levande
djur ocb de utdoda ba siikert icke varit mera constanta till for-
men. Dessutom, buru vili man siikert bedomma liuruvida olika
skelettdelar m. m., funna pa skilda stiillen, tillhort samma eller
olika arter? Yidare kan man fraga oin alia ”Ornitbicbniter” verk-
ligen aro av foglar eller av andra djur? — Cbirotberii-spiiren, som
man sokt sammanpara med skelettdelar fran samma formation, o.
s. V. — Deis kunna vi icke jned nagorlimda fullstiindigbet liira
kanna de utdoda formerna, da tydligen blott ett mindre antal av
dem som funnits blivit bevarade, ocb detta blott sallan sasom bela.
Av de vida Festa finnas kvar blott delar, eller avtryck, eller en-
skilda ben, bvilket tyckes gillla i bogre grad om foglarna iin om
de fiesta andra djurklasser, ocb man kan med vissbet antaga att
i fall vi kiinde de fossila djuren fullstiindigt, med kott, bud ocb
betiickningar, sa skulle arterna derav visa sig belt annorlunda an
som synes av blotta benlemningar. Slutligen bar man anmiirkt,
att var tids organismer kunna anses utgora ett belt for sig, pas-
sande for nuvarande forballanden pa jorden, samt att de utdoda
likaledes utgjort ett belt for bvarje olika geologisk period. Lik-
‘viil iir denna asikt ej fullt riktig, emedan de olika tidernas alster
uppenbart overga friin en period till en annan, sa att slagten iinnu
fortleva, ofta med ett avtynande liv, fran iildre perioder, da de
XX
IXLEDNIXG.
varit talrikare; hvilket t. ex. Milne Edwakds visat vara haridelsen
med sl. Phoenicopterus m. fl. Detsamma tyckes forhallandet vara
med Stmtsfamiljen, Upupa, Menura, Opisthocomus, Palamedea
o. s. V,, hvilka alia aro sa olika med de ovriga nu levande for-
merna, att de blott med svarighet och osakerhet kunna inrangeras
bland dem. Lika frammande for var tid voro Didus och flera
former pa Mascarenerna, samt Dinornis och Aepyornis m. tl., som
i senare tider forsvunnit. iMotsvarande exempel bland daggdjuren
aro Elefanter och Xoshorningar, som fordom raknat talrika arter,
samt 'den annu kvarlevande formen Tincheclms (Artedi, Linn.;
Manatus, Cuv.), hvars niira slagtinge Rhytina nyligen ar utrotad.
Efter alia dessa ovissheter synes det liittast att uppfora de
utdoda arterna, atminstone av de hogsta djurklasserna, hvilkas yta
och mjuka delar vi icke kiinna, i siirskilda forteckningar, utan att
soka sammanblanda dem med de nu levande. i\Ien, sasoin forut
namndes, blir forhallandet helt annat da man kan uppvisa och
med sakerhet bestamma rent av skilda huvudgrupper (klasser, ord-
ningar, huvudslagten) av utdoda djur.
4:o. Anmarkningap vid den har^lemnade uppstallningen.
Uti den uppstallning, som harmcd lemnas, finnas nagra ny-
heter iuforda, som torde behova att i korthet upplysas. Den hit-
tils vanliga fordelningen av hela Classen i tva stora huvudgrup-
per: Okens Nesthocker och Nestjiucliter, hvilka jag ar 1835 be-
namnde Altrices och PrcECoces, ar pa Hera siitt sa oriktig, att den
icke bor bibehallas i sitt forra skick. Det antagna kannetecknet
for de bada avdelningarna, bestaende i en stodande eller upp-
lyftad bakta, lider alltfor betydliga undantag, och det befanns
redan i borjan, att en jniingd foglar, som maste foras till den sed-
nare avdelningen, verkligen mata sina ungar, antingen i ett bo,
hvarest ungarne iiro innestangde anda till dess de kunna flyga,
sasom ArdecCj Ciconiae, Totipahnatce ; — eller utom boet, sasom
Lari m. tl. simfoglar och vadare. Dessutom insag man att Pov-
foglarne, som maste foras till forsta avdelningen (Altrices), icke
visa tydliga affiniteter med nagon form bland dessa, men val med
flera av andra avdelningen (Praecoces). Till folje harav forsokte
man deis att till forsta avdelningen overfora alia de grupper, som
mata ungarna, hvarav dock blott orimliga -sammanstallningar upp-
kom, utan att det asyftade malet kunde vinnas. Deis forsokte
4. ANM. YII) YAR UPPSTALLNING.
XXI
man att bilda en egen mellangrupp av dem som mata ungarna i
boet, eburu dessa kunna nagorlunda hjelpa sig sjelxa, niiml. Roy-
foglarne, Ardeae, Ciconiaceae ocli Totipalmes. Harigenom
erholls visserligen en classification av levnadssattet, men icke det
som asyftades, som var en natnrlig fordelning av fogelklassen.
Rattelsen var oriktig derigenom, att den forsokte riitta felet, ntan
att vidrora dess orsak, som bestod deruti att den iildre fordelnin-
gen var gjord uteslutande efter ett drag av levnadssattet.
I det foljande har jag framstiillt den nya fordelning av fog-
larna, som jag redan i Hera ar sjelv foljt och provat och som ar
grundad pa utvecklingen. En dei foglar aro namligen i borjan
ofbrmogne att ga och att sjelve taga fodan, samt nakne, blott for-
sedde med spridda dim, som icke betiicka huden; — de ovriga
iiro, forr an de egentlige Qadrarne iitvaxa, tiltt bekladda av ym-
niga dun, och kunna, strax sedan de iiro kliickte ur iigget, gii
eller stoda pa fotterna, samt sjelve upptaga fodan fran marken. —
De fbrre, hvilka siisom foglar iiro hogre utbildade och som blott
utgoia de 2 fbrsta ordningarna. Oscines och Volucres, har jag
kullat Psilopcedes (Kal-ungar); de sednare, liigre, beniimnas Ptilo-
pcedes (Dun-ungar) och innefatta alia de ovriga ordningarna. (Nam-
nen aro sammansatta av \!nXoQ, naken; jixiXov, Ijiider, dun, ocli
barn, unge). — Harigenom komma Rovfoglarne tillhopa med
dem till hvilka de visa nagon afhnitet, sasom de nyss anforda,
samt Grus, Psophia m. h., och med olikheten i ungarnes utbild-
ning foljer en betydlig olikhet i levnadssattet. — Alia de foglar,
som hora till forsta Ordningen, maste namligen instoppa fodan i
svalget pa sina ungar, hvilka icke kunna hjelpa sig sjelva forr iin
^dngarne iiro utvuxne och de fiitt kraft att liyga ut ur boet; men
de pliiga till och med en tid derefter matas av foriildrarna ; —
hvaremot de av sednare avdelningen (Ptilopades) kunna mer eller
mindre hjelpa sig sjelva sa snart de kommit ur iigget. En dei av
dessa sednare foglar bygga dock bo sasom nyss anfordes, i iivilka
ungarne uppfodas; men desse matas icke annorlunda, iin att fodan
inliigges till dem i boet, da de sjelve gripa ocli fortiira den. De
fleste bygga dock intet egentligt bo, utan ungarne springa genast
omkring.
Den anforda olikheten i ungarnas bekliidnad och utveckling
utgor en ganska tydlig skillnad mellan de bada stora avdelnin-
garna, Kalungar och Dunungar; men hiir sasom overallt giiller
ordspraket: ”ingen regel utan undantag”, ty Caprimulgince, som
icke kunna langt avliigsnas friin Cypselina?, CuculincC m. fl. i lor-
XXII
INLEDNING.
sta avdelningen, skola enligt flera forfattares uppgift, sasom ungar
vara tiitt dunkladda; sjelv har jag aldrig lyckats att fa se en sa-
dan unge. Detta synes likval vara det enda undantag soni finnes.
Sasom undantag anse vi icke de foglar kunna anforas, 'som viil
komma ur agget alldeles nakna, incn snart bli bekladda av tatt
dun, hvilket kvarsitter tiil dess Qadrarne utvaxa, t. ex. en dei
Totipalmer (Graculus m. fl.). Desse visa blott den foriindringen
i det vanliga forhallandet hos Dunungarna (Ptilopaedes), att dunet
utskjuter nagot sednare eller ej forr an ungen krupit ur agget;
men det finnes dock, sasom hos de ovriga. En annan, an storre
forandring ar den som ses hos de Hons, hvilka ej ruva sina agg
(sl. Megapodius m. fl.), hvilkas ungar komma ur agget med full
fjiiderbekladnad. Hos dessa har hela perioden for dunkladnaden
fo]-fiutit inom iiggskalet. — Den av manga forfattare antagna slagt-
skapen mellan Duvor och Hons torde val i alia hiinseenden fii
anses sasom oriktig. Sannolikt beror den ytteist pa vanan hos
de fiesta Ornithologer att se dessa foglar tillsamman, tama, i hons-
gardarna och omkring husen. — Ordningen Pullastrai, som av
mig foreslogs ar 1835, var ett av dessa misslyckade forsok som
hero pa bristande egen kannedom. — I anseende till foraldrarnas
satt att mata sina ungar givas utan tvivel flera olikheter och det
synes vara sixkert att nagra av de sliigten bland Yattenfoglarna och
do sma Vadarna, som mata ungarna, ehuru dessa redan kunna
springa, verkligen gora detta genom att instoppa fodan i ungens gap.
Forsta Ordningens inre rangering ar viil till en del,fram-
stalld i mina fomt, sid. iv namnda skrifter, men de narmare de-
taljcrne publiceras forst hilr. Huvudavdelningarne, ”Cohortes”,
som inom denna Ordning forst av mig framstillldes i tryck ar 1857,
torde belinnas vara just de grupper av Ordningen, som utmarka
slg genom olikheter i habitus samt nagorlunda tydliga egenheter
i form och levnadssiitt. Har iiro antagna 6 sadana:
1 Cichloinorplioi, 4 Scansores (Certhiomorphas),
2 (Struthomorphai), 5 (Cinnyrimorphae?),
3 Coliomorphce, b Longipennes (Chelidonom. !).
Den minsta bland dessa, Scansores eller Certhiomorphai, har av
andra Ornithologer blivit ansedd fiir overflodig och oriktig att
antaga; men da det ar fraga om att utsoka de fa, typiska olik-
heter, som finnas bland de enformigt bildade Oscines, sa kan
denna svarligen utelemnas, ehuru obetydlig den ar till artantalet.
Den passar icke val in bland de ovriga och ar genom fotternas
form och genom levnadssiittet (klattringen) en av de bast karak-
ANM. YID VAR UPPSTALLNING.
XXIII
teriserade bland de sex. Att Mniotilta far sin naturliga plats har^
jam te Certhia, ocli icke hor till Dendroecime, synes mig ganska
tydligt.
Den forsta bland samma Ordnings Cohorter motsvarar nagor-
lunda CuviERS Dentirostres ; men detta namn ilr oriktigt, emedan
en betydlig dei av arterna icke har nagot bak, iin mindre en tand,
vid nabbet. Vi ha andrat det efter namnet pa det typiska sliig-
tet Turdas, gr. xiyh]: till CicJdomorphce. Denna avdelning synes
oformligt stor och iir den storsta bland alia, saint inneliMler en-
sain omkring halften av arterna i forsta Ordningen, eller ^/4 av
alia kiinda fogelarter; men alia ditliorande former visa den storsta
likhet och sammanflyta overallt; hvarforc det alltid skall intrilha
vid en ytterligare fordelning i mindre grupper att ganska nilr-
staende slagten eller arter maste skiljas langt fran hvarandra, eller
ofta kunna lika val inrangeras pa tva eller flera stallen (t. ex. de
med Luscinia, Turdus, Sylvia, Lanius, ]\Iuscicapa ctc. etc. nar-
sliigtade). Men om beliorig ordning och lattad oversigt skall vin-
nas, sa maste det stora antalet foga olika arter, ungeflir sa som
nu skett, fbrdelas i mindre flockar, som ater underavdelas i fa-
miljer. Jag har antagit sex sadana llockar, kallade ”ldialanges”,
namligen :
1 Ocreatae (typi Luscinia, Turdus), 5 Latirostres (Muscicapie),
2 Brevipennes, b Xovempennatae (Motacillae,
3 yEcpiiparata^ (Sylviae), Dendrocca3).
4 Brachypodes (Pycnonoti;
Orioli),
De aro alia, till fblje av de anforda orsakerna, rent artihciella och
liamstallas sadana som jag hittils kunnat bilda dem ; ,men jag in-
ser riltt vili att de behova ilnyo bearbetas och forbiittras.
Den tredje Cohorten (Coliomorphai) sammandyter med den
forsta genom flera slagten av Garrulinae och Sturninae samt manga
av Cichlomorphae, isynnerhet bland de storre och kortvingade
(Garrulaces, Ptilorhynchi etc.); och ned Conirostres genom Age-
laeinae. De typiska formerna iiro tjockare och grovre i kroppen,
med storre niibb och ga med skiftesvisa steg samt ha ett utseende
som liknar Kajans, hvilkct foranledt namnet (Kaja, gr. xoXoLog,
Colius). Dessa foglar igenkiinnas vanligen pa sin forlilngda hak-
vinkel, mellan underkiikens grenar, som framskjuter nagot litet
framom niisborrarna, hvilket dock ofta iir sa litet att det knappt
milrkes av det ovanda ogat (t. ex. pa Hera Garruli, och Agelaei,
Lamprotornis m. fl.). Detta utgor dock en bestiimd skillnad fran
XXIV
IXLEDXIXG.
Cichlomorphje, hos hvilka hakvinkeln alltid ar nagot litet kortare
och ej racker fiillt sa langt fram som nasborren. Nagra Emberi-
zinjE bland Conirostres och Hera Tubilingues ha iiven forlanord
hakvinkel, men med dem kan en forvaxling ej goras.
5:o. Om de systematiska namnen.
Har anse vi oss bora tilliigga nagra ord om de svstematiska
namnen, som i detta arbete aro huvudsak, ehuru detta amne varit
ofta och grundligen behandladt, och i synnerhet ar iitforligen
framstaldt av en vid Engelska Xaturf.motet i Manchester, 1842,
for detta iindamal nedsatt Comite, hvars utlatande ar intaget i
Report of the Brit. Ass. 1842, Manch. 1843, under titel: Report
of a Comittee etc. Det ar aven sarskildt tryckt, samt infordt un-
der titel: ”Series of Propositions etc.” i Ann. Aat. Hist. 1833,
Vol. 11. Dess innehall relereras med nagra anm:r i Simdev. Arsb,
1840 — 42 (tr. 1844) pag. 20 — 35. — Den av Lixxe inforda bino-
minala nomenclaturen, med ett slagt- och ett artnamn, som huvud-
sakligen ar bildad efter samma princip som de vanliga, manskliga
namnen (Elephas maximus. Luscinia philomela; Linnasus Carolus;
Chivier George) ar sa iindamalsenlig att den val alltid maste bi-
behallas; men betydliga iindringar i vetenskapen ha medfort be-
hovet av nagra narmare bestiimmelser, hvarom annu meningarne
kunna vara delade.
Forst och friimst ar det tydligt att den stora tillokningen i
antalet av arter och i kiinnedom om dessas olikhet i form m. m.
gjort det nodviindigt att bilda talrika nya genera och att sonder-
dela de Hesta gainla, Linneiska, som till storre delen voro bade
onaturliga och alit for stora, t. ex. Falco, Lanius, Corvus, Gra-
cula, Oriolus, Certhia, Merops, Turdus etc. etc. Men samma or-
sak har gjort behovet kannbart av llera fordelningsgrader mellan
art och klass, an de bada Linneiska: genus och ordo. Man
ansag tidigt for behovligt att mellan dessa antaga Familjer, och
hera obeniimnda fordelningar bildade sig sjelvmant. 1 det foljande
hava vi reguliert, nast Ordo, tillagt Cohors, samt dernast, oftast,
en mindre bestamd och vanligen artificiell, benamnd Phalanx.
Alia dessa fordelningar : Class, Ordo, Cohors, Familia och stundom
Phalanx aro verkliga Genera majora; men de egentliga genera
(g. minora), hvilkas namn aro amnade att inga i det binara nam-
net, aro de som narmast sammanfatta arterna, och som anses blott
OM DE SYSTEMATISKA NAMNEN.
XXY
”besta av de arter, hvilka i alit vasentligt overensstiimma”. Dessas
granser, vidd och beskafFenhet, aro i hog grad godtyckliga och
kunna svarligen genom allmanna regler bestammas; ty inom de
artgriipper, uti hvilka en person ser blott goda overensstammelser,
firmer en annan ofta lika goda olikheter, hvarfore det, sa lange
hera arter, an en enda, raknas till ett genus, oftast blir mojligt
for den soin garna delar, att finna grunder for en vidare fordel-
ning, hvarpa manga fogelslagten visa prov. Mangen gang ratt-
filrdigas dock delningen genoin ett stort antal arter.
En betydlig olikhet rader inellan de olika systematiska for-
delningarna, emedan soinliga, sa viil stora som sma, utgoras av
former (arter eller sliigten), som niira likna dem i andra, motsva-
rande, systematiska avdelningar, sa att man oftast blir villradig,
hvartban en dei av dessa arter bora foras. Sadana grupper ha
alltsa obestamda granser och tyckas overga i hvarandra genom
mellanformer, sasom t. ex. de flesta Cohorter, Familjer och storre
slagten inom Forsta Ordningen. — Andra sta deremot sa isole-
rade, att man blott med svarighet inser deras overensstammelser
nied andra; de visa inga mellan- eller overgangsformer. Av detta
slag aro t. ex. inom Forsta Ordningen sl. Bupliaga, Euryceros,
Hirundo L., Alauda L., Upupa; ett stort antal huvudformer av
Andra Ordningen: sasom Psittacus, Picus, Trochilus, Alcedo L.,
Columba m. fi. samt fiera inom de ovriga Ordningarna. I allman-
het tyckas dessa isolerade genera bilda egna huvudgrupper (Ord-
ningar. Cohorter, Familjer) inom classen, atminstone da de aro
artrika. — Vid deras vidare fordelning finner man ater samma
olikhet, emedan nagra, sa val isolerade som andra, lata ratt val
fordela sig i skilda mindre genera, t. ex. Psittacus och Alcedo L.
m. fi. Andra iiro deremot ganska svara att fordela, emedan ar-
terna stundom visa alit for ringa olikheter och verkligen utgora
blott ett enda genus, ehuru de aro ganska talrika (t. ex. Turdus,
'Hirundo, Xectarinia). Inom vissa sadana grupper kunna en dei
arter visa ganska betydliga olikheter i form, hvilka dock forenas
genom mellanformer sa, att man ei finner nagra bestiimda granser
for de mindre grupperna. Sadana aro Tyrannince, Columba L.,
Trochilus L. m. fi. Om man vili dela sadana grupper sa blir det
nodviindigt att av dem bilda ganska talrika, foga bestamda, sma
genera, ofta niistan ett for hvarje art.
Manga bland dessa storre grupper ha med riitta varit ansedda
sasom egna genera med blott ett enda genusnamn (t. ex. Psittacus,
Picus, Columba, Alcedo L. etc.) och vi anse for ratt att sasom
^ffthoiii Avium disponenJarum expositio. Inlednicg. D
XXVI
INLEDNIXG.
sadana bibehalla atminstone dem som sta mera isolerade, fastan de
fordelas i mindre genera. Det gamla, allmanna genus-namnet blir
da namn for Familj eller annat storre genns, livarpa exempel i
det foljande ses vid Psittacus ocb Picus, ocli en sort trinomi upp-
kommer, i det att hvarje art kan fa tre namn; ett artnamn, ett
namn av genus minus ocli ett av genus majus, t. ex.: Psittacus,
(Palseornis) torquatus, Picus (Gecinus) viridis o. s. v. Motsvarande
exempel finnas i Botaniken: t. ex. sl. Agaricus L., som lange va-
rit sa behandladt: Agaricus (Amanita) muscarias; Ag. (Clitocybe)
candicans; Ag. (Russula) felleus'’’ etc. — Detta forhallande maste
visserligen tills vidare anses for exceptionellt, men vi dela deras
mening, som payrkat, att icke tva eller Hera arter inom sadana
grupper fa samma artnamn. Jag har langesedan genomfort denna
regel inom genus Picus L. (i Consp. Av. Picin. 1866), och anser
onskvardt att den bleve antagen for alia storre grupper av en viss
rang (t. ex. Familjer, eller Cohorter), men inser att detta icke
later sig gora forr an Ornithologien erhaller ett Systema catho-
licum, antaget av alia, och mera naturenligt inom de hogsta Ord-
ningarna, iin det nu vanligen begagnade Cuvieriska.
Da ett allmiint genusnamn, sasom nyss namndes, antages for
en vidare fordelad storre grupp, sa kan detta namn icke aiiviindas
for nagot underordnadt genus, och man avviker hiirigenom fnin
den annars allmanna regeln, att ”da ett storre genus delas bor
namnet bibehallas for det mindre genus, som innehaller den ty-
piska arten”. Det iir viktigt att i allmanhet noga folja denna re-
gel och att riitt bestamma den for namnet typiska arten, i fall en
sadan verkligen finnes, da han plagar igenkannas av det gamla
sprakbruket, eller av artens eller namnets beskahenhet, av slagtets
forsta bildning o. s. v. Det har ledt till stoia fel att man trott
sig alltid bora anse den forsta arten for typus; ty deis satter man
ofta en avvikande art forst, emedan han narmar sig till ett fore-
gaende sliigte; deis stiillas ofta tillfalligtvis helt olika arter forst i
olika skrifter, t. o. m. av samma forfattare. I Linnei S. A. X
och XII borjar slagtet Motacilla med ^1. luscinia, som dock i S.
X. 1735 riktigt uppfordes sasom sarskildt slagte. Luscinia; men
samma art star i Lathans Index forst i det nya sl. Sylvia, hvars
typus dock uppenbart ar i\lot. Sylvia L. Typus for sl. Motacilla
ar, enligt det gamla sprakbruket hos Auct. classici, i\I. alba, och
ingen annan. Se for ovrigt, i det foljande, sl. Turdus, Lanius etc.
Om tiden hvarifran den binara eller Linneanska nomenclaturen
maste boija, aro tankarna annu ej fullt ense. Vanligen antages
5. OM NAIUNEN.
XXVU
clen, enligt den anforda engelska Comlteens forslag, bora borja fran
Syst. Nat. ed. XI J, 1766, som iir den mest bekanta, hvilket dock
ilr alldeles oriktigt. Denna nomenclatur framtrader forst sasoin
princip i Zoologien uti S. N. ed. X, 1758, bvarest den ar full-
standigt utford genom hela djurriket; och dessutom finnas i denna
iipplaga manga arter som aro val bestamda, men som blivit vida
samre framstallda i ed. XII, bvarest stundom oriktiga synonymer
eller beskrivningar tillkommit, eller som dar liro alldeles uteglomda;
t. ex. Lanius senator L. X, hvilken saknas i ed. XII, men sedan
aterkommer hos nyare forfattare under manga namn: L. pomera-
nus M. Carlss., L. rutilus Lath., L. rufus Briss., Temm. Man. et
rec., L. collurio var y rufus Gm. (men L. rufus Linn. XII ar en
fogel fran ]\Iadagaskar). — Fran Syst. Nat. X, 1758, maste saledes
artnamnen borja i Zoologien. I Botaniken borja de fran Linn ei
Sp. Piant. 1751 (Fries, 6m Vilxt:s namn; Bot. Util. I, 1843).
Hos aldre forfattare finnas visserligen ofta en sort artnamn, hvilka
dock endast forekomma tillfiilligtvis, sasom en slags definitioner;
men sasom princip-enliga namn finnas de forst i Linxes nyss
anforda arbeten. — Dctta galler dock endast for artnamnen; geniis-
namnen aro nagot iildre och infordes i Botaniken av Touenefort
pa 1690-talet. I Zoologien maste de anses borja med Linnei S.
X. I, '1735, hvilket iir det forsta arbcte, som konsekvent och sa-
som princip infor genus-begreppet i denna vetenskap, men ilven
genom hela djurriket. jMan har visserligen pastatt att Baius langt
fore Linne uppstallt Zoologiska methoder och infort slagtnamn;
livilket sa vida kan vara riltt, att han oftast fordelat de arter han
omtalat nagorhinda efter loo-ikens refler, hvilket dock aven stun-.
dom galler om nagra iildre forfattare, i synnerhet om Wotton och
Belon, biida fran mediet av 1500-talet. IMeii ehuru Kaius, sasom
fiera foregiingare, uppforer och beniimner iitskilliga genera bland
foglar och fiskar, sa sker dock detta liksom tillfiilligtvis, blott pa
spridda stallen, hiir och diir, utan att genera anses for en nod-
viindig dei av Sy sternet.
Jiimte Lixne maste vi i fraga om Zoologiska systemets ut-
bildning niimna Aetedi, hvars ”Ichthyologia”, som Linne ar 1738
utgivit i Leyden, efter sin ar 1735 i Amsterdam drunknade viins
manuscripter, ilr ett monster for systematiska arbeten, som upp-
staller bestamda, val definierade och benamnda genera, men iinnu
inga artnamn *).
*) Artedi var fodd 1705 i Xordmaling i Norrland (63t'2° lat.). livarest bade
hans far ocb bans farfar voro Kyrkoherdar. Ursprungligen bette ban,
xxvin
rNLEDNIXG.
Genusnamnen maste sa mycket liellre raknas fran S. ]y
1735, som de diir ofta aro vida riktigare atskilda och benamnda
iin i Linnes sednare arbeten. Har forekomma t. ex. bland fog-
larna slagtena Luscinia oeh Motacilla atskilda, avensom Ardeay
Ciconia och Grus; Pelecanus och Graculus (carbo); VanelluSy
Tringa och Numenius o. s. v., av hvilka nagra blivit foga natur-
enligt sammanslagna redan i S. Nat. II, 1740 och VI, 1748, men
alia i ed. X, 1758. Sedan bibehollos de sammanslagna i ed. XII
samt lange av sednare forfattare. Da denna forsta upplaga (1735)
iir svar att fa och synes vara foga kiind, sa bifoga vi har, i ett
tillagg (sid. xxxiv) hela dess ornithologiska dei, blott med uteleni-
nande av characteres generum. De daruti uppforda genusnamnen
anse vi hora bibehallas alia, utom foljande:
Cor acias, som bor utbytas mot det gamla Pica, hvilket har
anfores sasom artnamn och dessutom- begagnas sasom namn for
hela Ordningen (Picic). Corae ia s iir ett gammalt grekiskt ord,
som betyder korpartad, krakartad, och synes oss bora bibehallas i
sin nu varande betydelse, som efter Moehring upptages i L. S. N. X.
Ispida iir ej ett gammalt namn, utan har uppkommit mot
slutet av medeltiden, och ersiittes riitteligen av Linne sjelv, i S. X.
X, med det gamla, classiska Alcedo.
Gallina torde riitteligen bora iindras till Gallus. — Dessutom
anmiirka vi att nam net Mergus visserligen icke iir riitt viil an-
viindt, dii det hos Patres allmiint hette Merganser; men likviil fin-
nes det iiven anviindt av bade Gessner och liaius sa som Linne
och kan siiledes ganska viil bibehallas i denna betydelse. Det iir
ett medeltidsnamn, som omsom begagnades for alia starkt dykande
ibglar: Eudytes 111., Colymbus antiq., Alcic et Uriaa sp. m. h.
Det iir naturllgt att manga genera pa den tiden ej kunde bli
viil begriinsade och att t. o. m. somliga miiste bli ganska illa fram-
stiillda, t. ex. de nyss anforda, efter hopslaendet, samt Colymbus ^
som i alia upplagorna av S. X. (1735 — 1766) utgor en samling
av riitt olikartade bestandsdelar. Men Linnes efterfoljare ha i
detta och Hera andra fall begatt iin storre fel, genom att alldeles
oriktigt beniimna dessa bestandsdelar dii de atskilde dem. Sa har
liksom dessa forfader, Arctcedius, men han tyckes ha andrat namnet under
sin studiitid i U})sala, 1724 — 34. Av beskrivningen pa hans utseende i
den vackra biografi, som Lixxe stallt sasom en inledning till hans Ichthyo-
logia, samt av namnet. skulle man kunna fa anledning formoda att slagten
harstammat fran Lapplandska nationen, liksom i sednare tider de bada
utmiirkta broderna Lcestadiiis, och att Artedi i hogre matt bibehallit den
hag for speciell naturkannedom och det sinne for smakfull utstyrsel, som
aro vanliga hos detta folkslag och som i sa hog grad framstar i hans arbete.
5. OM NAMNEN.
XXIX
Latham, vid delningen av Linnes Colymbus^ anviindt detta nainn
(Colymbus) for de arter med hei simhud, som iinnu vanligtvis bi-
behalla det, hvilka icke varit bekanta for Greker och liomare, och
ganska foga for Patres, som givit dem tillfalliga namn efter andra
dykfoglar, sasom: Mergus, Colymbus, Uria m. m. — For de egent-
liga Colymbi, som fran forntiden, hos Aeistoteles, Plinius m. 11.
samt hos alia Patres, pa 15 och 1600-talet, haft detta namn (Co-
lymbus), anvande han det illa stympade namnet Podiceps (corr.
Podicipes), som forekommer hos Willoughby, efter mediet av
IbOO-talet, for ett par mindre arter av slagtet; och detta, oaktadt
namnet Colymbus var av Brisson (1760) riktigt anvandt enligt
sin gamla betydelse. Uylika fel maste vi nu, sa vidt mojligt iir,
soka att ratta, och vi anse det nu brukliga namnet Colymbus Lath.
bora utbytas emot Eudytes 111., hvilket namn blivit upptaget av
Nitzsch, Naumann, Gloger och hera nyare forfattare. Xamnet
Colymbus aterfar da sin gamla och ratta betydelse = Podiceps Lth.
Med undantag av nagra sadana tillfallen maste vi i allmanhct,
Ibr att undvika namnforbistring, striingt vidhMla regeln att upp-
taga det aldsta kiinda namnet for hvarje sliigte eller art, da det
ej innefattar en orimlighet, eller iir illa bildadt (t. ex. hybridum;
av grekiska och latin, sasom Eendro^idco och det nog vanliga
”i\av]gaster'), eller varit forut anvandt. Detta sistniimnda bor iakt-
tagas sa vidt mojligt iir; men det torde dock snart bli omojligt
att alltid fa olika namn for alia genera i alia de skilda djur- och
viixt-klasserna. Man har redan forcslagit att inskriinka regeln till
namnen inom samma djurklass. — Ehuru vi anse oss bora utbyta
ett sii illa anvandt namn, som det nyss anforda Colymbus, som
dock nu iir allmiint bmkligt, och derigenom astadkomma en icke
obetydlig iindring i Hera nu vanliga namn pa allmiinna arter, sa
kunna vi dock icke anse for riitt att sa, som man i sednare aren
brukat, halla jakt efter gamla, obekanta arbeten, vanligen av gan-
ska ringa viirde, blott for att fa nagra forut okiinda namn att ut-
byta mot de nu allmiint kiinda och antagna, eller kanhiinda mest
Ibr att kunna lysa med iiran att ha upptiickt dem. I\lan har t. ex.
varit ganska angeliigen om att utbyta de efter Gmelin och La-
TiiAM allmiint brukliga namnen mot dem i Boddaerts forteckning
(av 1783) over Daubentons & Buffons Pl. Enluminees, hvilket
gjort icke ringa forvillelse, da det iir fraga om flere hundrade
namn pa just de mest bekanta och i samlingar allmiinnaste fogel-
arterna. Men Boddaerts arbete iir blott ett register over de an-
Ibrda plancherna, i ordning efter dessa, som for ovrigt icke for-
XXX
INLEDNING.
rader nagon ornithologisk kannedora, hvilket val kimde vara llk-
giltigt, men som man liar ganska svart att lara kanna, da det al-
drig tyckes ha fimnits i bokhandeln (?) och numera ar omojligt
att fa. Jag har sMedes endast sett det i ett par utlandska biblio-
theker, men aldrig lyckats forskafFa mig det. Skall man val upp-
taga narnn efter sadana arbeten? — Liksa ha vi uti Cassins ”Fasti
Ornithologici” fatt uppgravda nagra gamla arbeten av foga viirde,
livilka visserligen for vetenskapens historia fbrtjena att ej glommas,
men efter hvilka man ytterligare vili andra en mangd antagna
namn^ hvilket vi icke kunna godkanna. Det forsta av dessa arbeten
iir Statius Mullers nya upplaga, 1773 — 6, efter Linnei Syst. Kat.
XII, om hvilken, liksom om de ovriga, vi med Hartlaub (i Or-
nith. Bericht. 1864, Archiv f. X. G. 1865 p. 3) blott saga ”reqvies-
cant in pace” ! Alit arbete fortjenar visserligen att ballas i ara
och erkiinnas; men icke bor man onodigtvis anvanda det for att
uppvacka forvillelse. — - Deremot payrka vi att de ur de gamla
cla,ssiska spraken val bekanta namnen pa utmarktare djurslagten,
efter Linnes och Cuviers hiredome, bibehallas i sin gamla bety-
delse, t. ex. det nyss omtalade Colymbus. Ett annat sadant fall
visar namnet Psittacus, hvarom vi tala under Ordn. 2 : gen. Eclec-
tus och Palseornis. Huru skulle det val taga sig ut att efter
Moeiiring anvanda namnet Monedula for den indiska IMuscipeta
paradisi; Palumbus for en extraeuropeisk fogel av annat slagte;
Pelecanus for Platalea, Chenalopex for en Aptenodytes, Ciconia for
Grus pavonina L., Scops for Grus virgo, Nistis for Epimachus?,
Cornix for ett par Pici, Atagen for Tachypetes o. s. v.
Gmelins arbete (Syst. Xat. XIII, 1788) iir visserligen en ren
compilation, som iir full av fel. i\Ien dessa voro for honom, som
icke liade storre naturaliesamlingar att tillga, och pa den tiden,
uiistan oundvikliga, ocli arbetet fortjenar visserligen icke att sa
mycket klandras som skett, i synnerhet av Cuvier. Det iir tviirtom
ett stort foretag, ett verkligt jatteverk, som gjort hela Zoologien
den ovarderliga tjensten att pii ett enda stiille och efter en viss,
ehuru ofta forfelad systematisk ordning, hopsamla hela den ofant-
liga massan av Zoologisk litteratur som da fans kringspridd i bade
naturhistorlska och andra bocker: sasom resor, historiska verk och
arbeten av alia slag, samt att for framtiden grundliigga en art-
kiinnedom. Det ma saledes giirna tagas till riittesnore framfor de
nvssniimnda, naofot iildre arbetena. Inom ornitholo^ien iir det hu-
vudsakligen grundadt pa Lathams General Synopsis (1781 — 85),
som ej antager artnamn. Lathams Index (1790) ar att betrakta
5. OM NA]VITsEN.
XXXI
sasom en ny, betydligen forbattrad ocli tillokt upplaga av Gmelin.
Har finnas ofta de Gmelinska artnamnen andrade, och i nagra fa
fall maste man godkanna andringen; men vanligen bora dock de
iildre, Gmelinska bibehallas.
Ehuru det kan anses leinna alltfor stort rum for godtycke
och oordning, sa anse vi oss dock berattigade att fasta avseende
pa de olika arbetenas ganska olika historiska vikt och inre varde,
jam te det att vi upptaga det goda och forkasta det daliga ehvar
det triilfas. Vi anse saledes Mohrings Avium Genera, 1752, for
ett ganska underordnadt arbete, hvars flesta nya namn blott iiro
att forkasta, t. ex. slagtnamnet Ciconia ^loehr., hvars typus iir
Grus pavonina L. och hera andra, forut anforda, lika illa anvanda
namn. Men derur upptaga vi dock namnen Orites och Uria, med
flera, rcdan bibeluillna av Linne: Trogon IMoehr., Briss.; Coracias
Moehr., Galgulus Briss.; Palamedea ]\Ioehr., Anhima Briss.; eller av
nvare forf. : Galbula Moehr. Lath., samt manga av Moehring rik-
tigt upptagna fran gamla forfattare: Chloris, Pyrrhida etc. (Jaml‘.
Sundev. ilber Mohrings Vogelnamen, Cab. Journ. 1857, 242;hvarest
dock iinnu nam net (iolymbus anses kunna bibehallas efter nu va-
rande bruk).
I Brissons Ornithologi (1 — VI, 1760) antagas icke de Lin-
neanska, binilra namnen sasom allman princip, ehuru namn av
samma utseende tiimligen ofta forekomma hiir, liksom hos Patres^
men blandade med andra av helt olika beskahenhet. T. ex. under
sl. Turdus, med 64 arter, forekomma sasom artnamn :
l Turdus major. 21 Mer. siiieusis cristata. 51 Merula americaua.
5 T. pilaris s. turdula. 22 Mer. sin. crist. minor. 58 Oriolus.
— h T. pii. iifevius. 23 Mer. crist. cap:s b. sp. G2 Or. capite striato.
10 Merula 49 Maiiiatus. 63 Bombycilla boliem.
20 Merula rosea. 50 Maiiiatus major. 64 Bomb. caroliiieiisis.
V^i lemna alia dessa artnamn riitteligen utan avseende, om an de
tyckas vara binara; men da genera overallt uppforas sasom en
ncidviindig dei av methoden, sa aro alia de, som Forf. sjelv anser
for genera, att betrakta sasom sadana, niimligen, i det hiir citerade
fallet, blott genus Turdus. De namn som finnas uppforda under
detta, och ha utseende av skilda genusnamn (sasom: Merula, Mai-
natus, Oriolus, Bombycilla), iiro dock av Forf. sjelv blott ansedda
sasom artnamn och kunna ej anforas sasom genera i den Linne-
anska nomenclaturen, ehuru de diir ofta aterkomma sasom genera
fran andra hall (t. ex. Oriolus). Nya genusnamn att upptaga hos
Brisson iiro: Pica, Garridus, Nucifraga, Icterus, Carduelis, Passer
xxxu
IXLEDNDsG.
m. fl., t. o. m. Gallopavo Briss. (efter Gessner) i st. for Meleagris
L. — De llesta ovriga ornitliologiska arbeten efter 1735, iiro bii-
dade efter Linnes method, utom nagra planchverk och Buffons
stora arbete (Hist. Xat.; — Ois.. 9 Yoll. 1770 — 83), bvaruti val
Lixxes och andra forfrs systematiska namn citeras, men inga sa-
dana begagnas och ali systematisering forkastas.
Aven inom den nyaste litteratiiren frukta vi ej att gora ett
nagot godtyckligt val, i det vi vid forefallande villradighet eller
olika uppgifter pa samma sak belst riitta oss efter de arbeten vi
anse biittre. Vi upptaga saledes bellre namn in. m. ur Gabaxis
iitmarkta arbeten: Orn. Aotizen och i synnerbet ^liiseuin Heinea-
nuin iin ur de nagorlunda samtidiga arbetena av Boxaparte och
Keichexbacii, ehuru vi icke anse oss bora folja det av Cabaxis
gjorda forsoket att till det yttersta dela alia storre genera, t. ex.
Xectarinia, Hirundo m. H. Lilkviil torde detta forsok vara be-
hovligt for vetenskapens utveckling, liksom det motsatta att till
storre grupper sammansla de spridda delarna; hvilket alit blott iir
forsok, liksom all systematisering, sa liinge grunden for densam ma,
affinitetens vasende, ilr oss obekant. — Amerikas fogelfauna har
ett par dylika, framstaende arbeten att uppvisa uti Bairds Beport
(etc. = Birds of X. Amer. 1858) och hans annu mera i detalj ut-
arbetade, med ty varr avstannade: lieview of Arne]*. Birds. (1,
1864 — 66, men nagot sednare publicerad). Det ar oss ett noje att
sarskildt niimna dcssa arbeten, som sa ofta blivit citerade i det
foljande.
Slutligen anmiirka \i hiir att vi, i enlighet med ^lancliester-
comitteens forslag, anse alia genusnamn bora skrivas med stor ini-
tial och alia artnamn med liten, iiven om dessa sednare skulle
vara bildade efter personers namn (t. ex. Phrvgilus gayi, Psittacus
(Eclectus) linncei, iMerops hullocku). — Genom detta satt att be-
teckna, som alltid iir liitt att iakttaga, komma vi ifran alia de
svarigheter som fbrorsakas genom det av Lixxe antagna bruket:
att skriva de substantiva artnamnen med stor och de adjectiva
med liten initial. Stundom iir det svart nog att bestiimma om
ett namn bor anses for substantivum eller adjectivum, hvarfore
misstag och inconsequenser riitt ofta begas, sa att man knappt na-
gonsin finner detta iimne foljdriktigt behandladt. — Uti Linnes
egna arbeten sker detta visst icke; t. ex., vid ett hastigt bliiddrande
i Flora Sv. Ed. 2 finna vi: (Rhodiola) Rosea, (Stellaria)
des, men (Arenaria) peploides. — Det Linneiska bruket hiirstam-
mar fran den iildre botaniken, i det han ansett alia de namn bora
0. 031 NAMNEN.
XXXUI
pkrivas med stor bokstav, livilka han sjelv begagnade sasom art-
namii, men som forr varit brukade sasom nomina propria, eller
e. a. genusnamn for vaxter, och som oftast aro substantiva, t. ex.:
(Verbascum) 5, ( Daucus ) (Scandix) (Loni-
cera) Periclymenum och Xylosteum, (Teucrium) Scordium o. s. v.
^[en manga bland dessa namn aro verkliga adjectiva eller av tvi-
velaktig natur, sasom (Keseda) Luteola, (Nepeta) Cataria och tal-
rika andra. Har ligger alltsa en svarighet eller en anledning till
misstag i sjelva principen, och da denna ej ar till ringaste nytta,
gora vi bast att alldeles overgiva den. Men for att gora nam nens
skrivsatt fullkomligen likformigt anse vi for ratt, hvad manga re-
dan antagit, att aven skriva de artnamn med liten initial, som iiro
bildade efter personers namn. Vi ha redan (i en not, pag. 41)
uttalat oss emot inforandet av personers namn i djursystemet,
ehum vi sjelve fordom begatt detta fel *), forledde av den vanliga
forestallningen, att den salunda beniininda personen borde finna
slg ganska smickrad, eller hedrad av att bli insatt bland djuren !
livarfore man i fransyska arbeten ofta talar om att pa detta satt
”faire hommage ii Mr ou Mme chose”. Dock iir meningen ej
alltid att visa en hovlighet, ty ofta uppkallas en forfattare salunda,
Ibr att at framtiden bevara att han begatt ett fel, en dumhet, ge-
nam att oratt benamna en art; t. ex. Turdus (Oreocincla) hors-
fieldi Bp., hvilken av Horsfield oriitt blivit benamnd T. varius
Pali. Likval synes oss paminnelsen om felet vara lika litet be-
hdvlig som den formenta hedersbetygelsen. Sadana namn kunna
visserligen ofta vara en god nodhjelp for dem som ej forma, hitta
pa andra, biittre; men de synas oss redan derfbre oriktiga, att en
mangd namn av olika sprak icke passa tillhopa med hvarandra
och taga sig riitt illa ut i den enkla och nastan phonetiskt riktiga
latinska orthogralien ; t. ex. Leachii, Leadbeateri, Willoughbeyi,
(reofffoyi, Gaudichaudi, Ducorpsii, Latreillei, Vieillotii, Levaillantii
(eller le Vaillantii?), D’Orbignyi (Dorbignyi eller Orbignyi?), Ver-
reauxi (Verroxi A. Sm,) o. s. v.
*) Pachygnatba Olerckii (1823), Dea:eerii et Listeri (1829); Aquila Wahlbergii
(1850).
Metho(Ci Avium disponendarum expositio. Inle<^lning.
E
XXXIV
IXLEDNIXG.
Addenda.
Ornithologia ex Linnsei Systemate Naturae [ed. 1] 1735.
(Completa, praiter characteres geuerum).
Accipitres
rostro unci-
nato.
Psittacus
Strix
Falco
Psittacus.
Bubo, Noctua, Otus, Ulula.
Aquila, Buteo, Cyanopus, Lanius, Nisus, Vul-
tur. Falco, Milvus, Pygargus, Tinnunculus.
Pic^:
Paradiscea
Manucodiata, Avis Paradisea.
rostro superne
Cor acias
Pica.
compresso
convexo.
Corvus
Cuculus
Picus
Certhia
Corvus, Monedula, Glandaria, Cornix, Lycus,
Caryocatactes.
Cuculus, Torquilla s. Junx.
P. niger, viridis, varius.
Certhia.
Sitta
U2mpa
Ispida
Picus cinereus.
Upupa.
Ispida. Merops.
Macro-
Crus
Grus.
RHYNCH.®
Ciconia
Ciconia.
rostro lon-
giss., acuto.
Ardea
Ardea.
Anseres
Platelea
Platea.
Os dentato-
Pelecanus
Onocrotalus.
serratum.
1
j
!
Cyynus
Anas
Meryiis
Graculus
Colymbus
Larus
Olor, Anser, Elder, Ans. bernicla.
Anas fera, Boschas, Penelope, Glaiicium, Anas
domestica, Querquedula.
Mergus, Merganser.
Carbo a(iuaticus. Graculus aquaticus.
Colymbus, Podiceps, Coi. minimus, Arctica.
Cataracta, Sterna, Larus, Piscator.
Scolopaces
Rannatopus ....
Pica marina.
rostro cylin-
Charadrius
Pluvialis, Hiaticula.
; draceo, tere-
Vanellus
Capella.
I tiusculo.
1
Trinffa
Xumenius
Fulica
Tringa, Ocrophus, Pugnax, Gallinula.
Gallinago, Arcjuata, Limosa, Recurvirostra.
Gallinula aquatiea.
1 Gallina
Struthio
Struthio camelus.
Rostrum
Casnar ius
Emeu.
conico-
Otis
Tarda.
incurvum.
1
Jhivo
Gallina
Tetrao
Pavo.
Gallina.
Phasianus, Urogallus, Bonasia, Perdix, Tetrao,
Lagopus, Coturnix.
Passeres
: Columba
Columba, Palumbus, Turtur, Oenas.
1 Rostrum
Turdus
Turdus, Merula.
I conico-
Sturnus
1 Sturnus.
attenuatum.
i Alauda
Motacilla
Luscinia
Alauda.
1 Motacilla. Oenanihe, Merula aquatica.
' Luscinia, Erithacus, Carolina Rudb. [Luse, sue- ;
1
1 Parus
1 Hirundo
Ampelis
1 Fringilla
1 cica Rec.], Ficedula, Troglodytes.
1 Parus, P. caudatus, P. cristatus.
' Hirundo, Caprimulgus,
j Coccothraustes, Loxia, Pyrrhula.
j Garrulus bohemicus.
i Fringilla, Embenza, Passer, Carduelis, Spinus.
XXXV
^ vant-propos.
(Traduction).
Pendant plusieurs annees, j’ai eu le dessein d’ajouter au noinbre
■deja existant de systcnnes Ornithologiques, une revue de la classe
des oiseaux, d’apres les vues qui m’ont pani les justes. La redac-
tion des details de cette revue a ete successivernent continuee, a
mesure qu’il se formait au Musee National de Stockholm, confie ii
mes soins, une collection passablement nombreuse et instructive de
cette classe. On conqoit que cela ne va pas vite. — Le premier
Ordre, qui contient ii lui seul autant d’especes que tous les autres
ensemble, et (|ui a ete divise en plus de mille genres, a ete le plus
difficile de tous ii bien traiter, et c’est celui dans lequel le plus
grand nombre de cliangements ou de corrections des vues approu-
vt%s jusqu’ici, m’a pani necessaire. Ainsi, il a fallu donner
une exi)osition plus detaillee de cet ordre que des autres, lesquels
pourront etre traites plus legerement et ne prendront, tous en-
semble, pas plus de place que le premier ii lui seul.
Ce travail se re fere exclusi veinent aux genres dont la collec-
tion du Musee d’ici possede des especes, et que j’ai pu examiner
moi-meme. Panni les genres inseres dans le systeme seulement
d’apres les descriptions et les figures, un trop grand nombre se-
raient mal places, principalem ent dans le premier ordre. Cepen-
dant il n’y manque qu’un nombre peu considerable de genres
principali X.
Parmi les genres actuellement admis, un grand nombre ou
pres de la moitie me paraissent superflus, n’etant pas fondes sur
des distinctions marquees tant au point de vue de Faspect total,
qu’a celui des caracteres particuliers, mais se fondant, d’ordinaire,
seulement sur la couleur et convenant souvent ii peine a des sec-
tions des genres principaux. En general, je les ai ranges sous les
genres principaux. Quelques-uns, mieux fondes, ont ete places
sur des lignes propres (e. gr. page 4, Mimocichla ete. sous Turdus);
XXXAI
le reste a ete mis siir la nieme ligne (juc le genre principal (e. gr.
Planesticus ete. 1. c.), mais une grande partie ont ete negliges.
Ceux fondes sur des types propres, sont imprimes en Italique; les
synonymes, en lettres ordinaires (antiqua). — Ici, nous remarquom^
aussi que le mot remex, plur. remiges (rameur, batelier), quoique
masculin en latin. est toujours dans la suite employe en femini n
( : rameuse, bateliere) parce qu’il tient lien de : penna alai.
Dans les ouvrages modernes sur rornitbologie, on a adopte un
usage assez mauvais et digne de censure, celui de donner, avec le
nom d’un genre, seulement la signature de rauteur et la date du
nom, sans indication de Tendroit, ni de Tonyrage oii il est donne;
p. ex.: "Lillia Boie 1859; Hypurolepis Gould 1859; Uromites Bp.
1854.” — Cela pcut suffire en effiet des qu’il s’agit des auteurs
plus anciens et plus distingues, qui n’ont publie qu’un seul ou un
petit nombre d’ouvrages universellement connus, comme Lesxe,
Gmelin, Latham, (’uvier et autres. IMais ces indications sont in-
suffisantes pour la plupart des auteurs qui ont publie leurs ecrits
dans plusieurs ouvrages epars, ou repartis en petites portions dans
les journaux et les ouvrages periodiques si nombreux de nos jours.
La plupart des ornithologistes, meme fort instruits, auront trop de
peine et perdront trop de temps a diercher d’apres de telles cita-
tions, comme p. ex. avec les signatures: ”Bp., Less , Lafr., Sw.,
Hodgs., Gould, Gray”, ete., et souvent on est expose a chercber en
vain. Ainsi je n’ai pas rtmssi a trouver Forigine du nom Pyaio-
notus, communement attribue, d’apres Gray, C'atalogue of Genera,
a ”Kuhl, 182(1”. — On voit partout la citation: "Erithaciis, Cuv.
1899”, mais ce ne serait que grace au hazard que Fon trouverait
Fendroit, qui est, selon Degland & Gerbe, Eur. 1, 428 : Anat. Comp.
1, (”tab. 1”; mais au vrai:) second tableau. (^uand on voit les in-
dications: Pyrocephalus Gould 1838, Serpophaga Gould 1837 ete., il
est passablement difficile de concevoir qiFelles ont rapport a la
”Zoology oF Beagle”, qui porte Fannee d’impression 1841, mais qui
a ete probablement publiee par livraisons pendant quelques annees
precedentes. Le nom Ptyonura porte la citation ”Gould 1841”.
mais je n’ai pu le retracer plus loin que jusqu’a la courte notice
de G. B. Gray. dans son: ”Genera of Birds” page 202, note, im-
primee en 1844 — 49. — Ces exemples sont tires du grand nombre
de noms qui m’ont cause recemment quelque peine, et il y en a
beaucoup.
On pourroit en grande partie remedier a ce defaut par un
index des noms des auteurs Ornithologiques, tout simplement en
XXXVII
ordre alphabetique, avec indication de leiirs ecrits, a peu pres comme
on l’a deja pour toute la Zoologie, jusqu’en 1860, dans la Biblio-
theca Zoologica de Carus et Engelmaxn, oii l’on peut troiiver de
bons renseignements. i\lais cet oiivrage, presentant une forme sys-
tematique trop scindee, on ne peut suivre que 1’index, qui ne
donne pas rinformation cherchee, cause pour laquelle il faut revenir
n chaque instant au texte principal, ce qui devient trop fatigant.
— Le ''Thesaurus' recemment commence de Giebel semble tres-
riche en matieres, mais il est encore plus scinde, de maniere que
fon n’en peut pas faire usage avant que foiiyrage ne soit acheve
et muni d’un index bien arrange. En outre il semble sujet ii
do grands defauts. L’ouvrage distingue et tres-utile: ”flandlist
of Birds”, par G. E. Gray, contient tout ce qu’il y a de nouveau
dans la litterature ornithologique jusqu’en 1870, mais conserve le
defaut signale ci-dessus, que le temps n’a pas pennis de corriger.
(’ependant on a presque les meilleurs renseignements dans le No-
menclator d’AGASSiz; mais cet ouvrage finit vers Tannee 1845.
Le petit oin^rage presente ici au ])ublic, n’a pour but que de
donner 1’exposition de rarrangement systematique des oiseaux dapres
les vues de son auteur, et il ne comprend pas a beaucoup pres
tous les noins generiques secondaires qui existent. Ici, par con-
sequent, ce netoit pas la place de remedier au defaut cite. Ce-
pendant on y trouve, sons la plupart des noms, findication de
1’endroit primitif, mais sans annee; circonstance en effet defectueuse,
qui pourra etre considch’ee comme mauvaise, mais qui donne, beau-
coup mieux que fautre. fhistoire du nom. Aux noms les plus
generalement connus, ou eclaircis par un endroit cite, on a juge
suffisant de donner la signature de 1’auteur.
En general, (piand on donne des indications, c’est un devoir
de les donner si bonnes, qu’elles deviennent en effet des renseig-
nements pour chaque personne instruite. C’est par consequent une
faute grave, mais commise tres-souvent par les naturalistes, de dire
que telle espece est trouvee pres d’une petite ville ou autre place
insignifiante, ou dans une region ou une petite ile peu connue,
sans indication du pays ni de quelque place A^oisine plus renom-
mee. C’est toujours bon de marquer la latitude d’un endroit, ainsi
que la longitude; mais il faut toujours ajouter d’oii l’on compte la
longitude (Feroe, Paris, GreenAvich, Washington etc. etc.), ce que
les naturalistes n’oublient que trop souA’ent.
Stockholm, en Janvier 1872.
Carl-J. SundevalL
xxxYin
INTRODUOTION
tracluite du Suedois.
1. Remapques sur le developpement du systeme ornithologique.
L’arrangement donne ici de la classe des oiseaiix, n’est pro-
prenient qu’une edition nouvelle, suceessivement reformee et cor-
rigee de celui que j’avais piiblie en 1835 dans les jMemoires de
l’Academie des Sciences de Stockliolin, et dont le trait caracteris-
ti(|ue consiste dans le contenu, les limites et Ics caracteres definis
du premier Ordre (nomine a tort ”Legion” en 1835), compose a
peu pres des Passeres de Linxi:, on des Passereaux de Cuyiek.
('et Ordre fnt, en 1835 comme a present, range a la tete de la
classe,* comme comprenant les types les plus parfaits des oiseaux:
idee parfaitement nouYelle alors *). Ijes limites et Tarrangement
interne de cet Ordre, le plus nombreux et le plus uniforme de la
classe, y compris sa distinction correcte du second Ordre (ii peu
pres les Pica^ de Linne), ont toujours constitue la dlfficulte principale
dans Tarrangement systematique des oiseaux. Les autres Ordres
Linneens ont toujours ete assez bien circonscrits et plus faciles h
exposer. Ainsi, Tbistoire des systemes ornitbologiques recient
tiuijours a 1’Ordre des Passereaux.
Pour remedier a la confusion causee par le contenu encbexetre
et mal caracterise que Linne aYoit donne aux deux Ordres Picer
et Passeres, Cuyier entreprit, dans son Tableau Elementaire (17D8),
*) Le comi)te-reiulu detaille de cette idee nouvelle a ete traduit en alleniand
dans risis de Oken, 1838 p. 9. Un abr6ge de la disposition systematique
se trouve dans Tlsis 1837, 110. Le tableau synoptique, intitule ”Idea sy-
stematis”, place en tete du systeme, montre qu’alors deja je considerais les
oiseaux Turdines et iSylviens comme les membres les plus parfaits de la
classe; on trouve cette idee exposee avec ]dus de detail dans mon ouvrage
”Svenska Foglar” (a la fin de la page 15, imprimee en 1856); cependant
cette idee a ete donnee beaucoup plus tard comme nouvelle. Dans les en-
droits cites on trouve aussi Tindication que les Fringillides (ou Passeres
proindi) ont ete places les premiers a cause de leur analogie avec les Per-
roquets, qui sont sans contredit les membres les plus developpes du second
Ordre, et par suite de leur faculte de briser ou presque de broyer les ali-
ments, ce qui peut etre considere comme une espece d’analogie avec les
mammiferes.
1. D^VELOPPEME^JT DU SYSTEME.
XXXIX
de les joindre dans un seul Ordre, ”les Passereaux'' ; mais il en
separait comme Ordre distinet les ''Grimpeuvs\ ayant denx doigts
en avant et deux en arriere, reforme amenant le grand avantage
<ie denx Ordres bien caracterlses. Le premier de ces Ordres con-
tenait en effet des formes tres-disparates (p. ex. les Halcyons et les
Buceros^ reimis aux ois. cbanteurs); mais ce defant fiit peu ob-
servo par suite de la difference moins prononcee de. la forme ex-
terne des oiseaux.
Knviron deux ou trois poriodes decennales plus tard, Nitzsch
faisait observer qifune grande partie des Passereanx europeens de
< 'uviEi{ mampicnt de Tappareil musculaire du larynx inferieur,
(|u’il considerait comme caracteristique pour les vrais Passereanx,
et qui avoit ete decouvert et deerit sous le nom de muscles chan-
teurs par Cuviep lui-meme. — XiTZSCii ne |)ubliait jamais ses ex-
cellentes recberches sur 1’anatoinie des oiseaux de manien^e qifelles fus-
sent sutlisamment observees, mais il les dispersait comme appendices
aux descriptions des genres dans le grand ouvrage de Naumann,
ou bien il les gardait dans des manuscrits, dont quekiues-uns fu-
rent publies apres sa mort par ses disciples. Son Systeme d’Ornitbo-
logie, fonde sur des observations aussi etendues (pfexactes, fut
seulement publie par lui-meme comme une simple nomenclature,
sans caracteres, dans un petit ti’aite ”de avium arteria carotide”
1829, et n’attira par consequent pas fattention ii laipielle il avait
droit. Dans ce systeme, les oiseaux sont disposes en 23 groupes
(Ordres ou Familles), dont les premiers sont: 1, Accipitres; 2, Pas-
scrina3 propriiv; 3 — 8, six petits groupes, formes des Passereanx
de CuviEiq qifil avoit trouves anomaux dans cet Ordre, avee les
( Irimpeurs de Cuvier, et qui manquaient tous de fappareil chan-
teiir. Ces groupes sont: " Marrocliires, Cueulince, Picince, Psitta-
dncp, Lipoglossce et Ampluholce''. Mais Xitzsch ne connaissait
pas mieux que ses predecesseurs, (ju’unc grande partie des oiseaux,
principalement americains, qu’il laissait dans 1’ordre ”Passerinae”,
rnanquent en effet aussi de cet appareil (p. ex.: Tyrannina3 ou
”Muscicapie americanse”, Pipraq liupicolie, Thamnopliilinie, Myio-
therina) et plusieurs autres). Le reste de ce systeme s’accorde
mieux avec les divisions admises par Cuvier.
Par suite du mode de publication mentionne, les travaux de
XiTziscH ifinduerent pas des 1’abord sur rornitbologie; mais cette
infiuence commeni^-a plus tard, quand Gloger, dans son ”Hand-
buch der Vogel Europas”, 1834, eut separe les Passereanx ano-
maux europeens des Passereanx cbanteurs, et que Burmeister eut
XL
IXTRODUCTION.
en 1840 publie, dans la Pterylographie, le systeme de Xitzsch
avec un peu plus de details.
(^uant a moi-meme, dans une etude longtemps poursuivie
des parties externes des oiseaux en vue d’y trouver des principes
pour leur classification, javais, sans connaitre les travaux d’autres
auteurs, decouvert en 1830—31 dans les especes de notre pays,
les proprietes du doigt posterieur et des tectrices de 1’aile qui sont
oaracteristiques pour les Passereaux propres et qui les separent de
tous les autres oiseaux. Depuis, dans un sejour de longue duree
a Stockliolm, en 1833 — 34, jy eus connaissance des travaux de
Xitzsch; de Bonapaete et d’autres, et dans la collection d’oiseaux
du Musee national, nouvellement formee, mais assez etendue pour
eette epoque-la, j’eus Toccaslon d’exaininer des especes de la plu-
part des groupcs principaux de la classe. 11 me fut alors evident *
(pie la conformation des ailes et du doigt posterieur s’accordait i
parfaitement avec les formes internes connues jusqu’alors, et que
tout cela formait ensemble une demarcation distincte et parfaite \
entrc les Passereaux propres et tout le reste des oiseaux.
Cette observation donna naissance au systeme precitii de 1835, |
dans lequel cependant le terme "Ordre" est mal applique et a ete ^
en partie remplace par le terme Legio. Un expose, quelque peu
corrige, entre autres ii cet egard, est insere dans les Actes de
1’Academie de Stockbolm, 1843.
(Juekpie tems apres, M. i\l. Keyseeling et Blasius trouverent
(pi’ii 1’exception des Alouettes, tous les oiseaux d’Europe munis de
Tappareil chanteur, ont le cote posterieur du tarse (la piante du
pied) recouvert de deux lamelles cornees longues et entim*es; les
-Vlouettes et les Passereaux anomaux ont la piante divisee par
plusieurs sutures transversales ou en ecailles plus petites. Cette
decouverte, publice dabord dans TArcbive de Wiegmann en 1839, i
puis dans 1’ouvrage des memes auteurs, ”\Virbeltbiere Europas”, !
1840, attira fattention de Johannes Mullee sur le point en ques- j
tion. 11 trouva bientot 1’occasion d’examiner sur cette matiere un j
grand nombre d’oiseaux de TAmerique aussi bien que des especes j
de 1’ancien continent, et il decouvrit qifune foule d’oiseaux ame- *
ricains, qui correspondent d’ailleurs parfaitement en formes avec j
les Passereaux propres ou clianteurs, et sont laisses parmi eux par
Xitzsch, en faisant aussi partie de mes ”Oscines”, manquent cependant i
de fappareil chanteur (p. ex. les Moucherolles Americains et plu- »
sieurs; voyez ci dessus). Cette decouverte fut publiee dans le ;
”MUllers Archiv” 1844, Jahresbericht p. 62, puis dans le ”Monats-
1. DEYELOPPEMENT DU SYSTEME.
XLI
Bericht” . . . Berlin, Juni 1845, et avec le plus de details dans les
”Abhandlungen” . . . Berlin, de 1845 (impr. 1847).
En suite des recherches de J. Mullee sur le larynx inferieur
Cabanis entreprit de chercher ii en tirer parti pour la dispositiori
systematique des oiseaux, et il trouva une concordance qui parais-
sait presque parfaite entre la presence de 1’appareil clianteur et la
piante entiere, et entre le defaut de 1’appareil et la piante partagee.
]\lais il trouva de plus que la piante des differentes familles, est
partagee diine maniere tres-differente, et que les facons ou for-
mes de partage de la piante, sont le plus souvent caracteAisti-
ques pour les groupes respectifs (p. ex. les Tyranniens, les Ana-
batiens etc.). — D’apres ces indications il publia en 1847 une dis-
position systeiuatique nouvelle des Ordres superieurs des Oiseaux
(Ornith.' Notizen; Wiegru. Arcbiv 1847, p. 186 et 307), dans la-
quelle TOrdre premier fut compose seulement des Oiseaux pour-
vus de Tappareil chanteur. Les deux Ordres suivants: les Cla-
matores et les Strisores, conti ennent tout le reste des Passe-
reaux de Cuvier, depourvues de cet appareil, y compris les Oiseaux
conformes d’ailleurs aux chanteurs, qui font, avec les Coracias^
Prionites, Podargus, Mero'ps, Alcedo et Buceros parties de 1’Ordre
des Clamatores. Le quatriOue Ordre est le meme que les Grim-
peurs de Cuvier. L’appareil chanteur fut donne comiue caractt^e
distinctif entre 1’Ordre premier et les suivants; ce qui n’est cepen-
dant pas exact; car cet appareil, nVhant pas connu dans tous les
genres, les Ordres sont en effet determines d’apres la forme de la
piante.
Neanmoins les decouvertes et la division faite par Cabanis
furent de la plus haute valeur et c etoit la un progres des plus
grands que fOrnithologie avoit fait depuis Cuvier; car il fut
possible, apres la separation des formes depourvues de muscles
chanteurs, de diviser ces oiseaux en groupes naturels et de mettre
de 1’ordre dans les chanteurs, ce qui n’avoit jamais auparavant
bien rchissi, mais qui fut execute par Cabanis dans 1’endroit cite.
Ces vues nou velles furent bientot adoptees, avec tres peu de chan-
gements, par Bonaparte dans son Conspectus generum Avium
1850; et pour moi je les ai acceptees avec empressement, comme
le plus grand progres de fOrnithologie. Jy ai seulement fait le
changement de joindre, d’apres mes vues de 1835, avec les chan-
teurs, dans le meme Ordre, mais dans une serie particuliere, toutes
les formes qui, quoique munies d’une piante divisee (et la plupart
F
Methodi Avium disponendarum expositio. Introduction.
XLII
INTRODUCI ION.
depourvues de miiscles chanteiirs), s’accordent avec eux par leur
confonnation generale et par leur ”habitus” aiissi bien que par les
caractk’es tires des ailes et du doigt posterieur. Cela fait, 1’ordre
premier des oiseaux, les Oscines, se trouve tres naturel et par-
faitement caracterise par des signes constants et faciles a observer
et, de plus, divise en deux grandes series; a piante entiere et a
piante divisee, ou bien, si on le prefere, avec un appareil cban-
teur et sans cet appareil. C’est de cette maniere que fOrdre pre-
inier des oiseaux est expose dans mon ouvrage illustre: ”Svenska
foglar” (Oiseaux de la Suede), cahier 1, Janvier 1857, — et dans
les editions de 1858 et posterieures, de ma petite Zoologie pour
les Ecoles.
Plusieurs autres essais systematiques ont ete publies dans ces
dernieres dixaines d’annees. Je citerai panni les principaux: celui
de 'Keichenrach, dans son Avium Syst. Naturale 1850, avec une
courte explication dans le Journal filr Ornithologie 1853; — celui
de A. Brehm, dans rouvrage ”Jllustrirtes Thierleben”, ‘Vogel,
1865 — 6, assez semblable au dernier; — et celui de Fitzinger en
3 continuations, dans les ”Sitzungsbericlite der Math. Naturwiss.
Classe” . . Wien 1856, — 62 et — 65. Cependant ces ouvrages dif-
ferent tellement des vues et des principes suivis par moi, qifune
coinparaison serait impossible et ainsi, sauf legard du a des opi-
nions scientiliques diffluentes on pourra les laisser ici sans leur
consacier un compte-rendu special. — Les ouvrages generaux de
' G. K. Gray, qui constituent fun des fondcments principaux des
progres modernes de fornithologie speciale, sont deju un peu plus
anciens: List of Genera 1840 et 41; Genera of Birds 1849; Cata-
logue of Genera 1855. Leur dispositiori systeinatique est une va-
riation de Celle de Cuvier dans le ”Regne animal”, et elle est a
present en usage cliez la plupart des auteurs en Ornithologie.
Le Sy sterne Ornitlrologique publie par Lilljeborg (Utkast till
ett Ornith. System, Upsala Arsskrift 1860; — traduit dans les
Broceedings of the Zool. Soc., Janv. 1866), avec la declai'ation :
qu’il fiit forine d’apres les vues de plusieurs auteurs modernes,
expose les divisioris principales jusqu’aux ”Sous-familles”. Etant
tres-conforme a rnes exposes, nomines ci-dessus, quoique en ordre
inverse, et modele, selon 1’indication de rauteur lui ineme, princi-
palement pour la dispositiori interne de fOrdre supreme (”Passeres”),
d’apres nies vues dans rouvrage ”Svenska foglar”, il faut le con-
siderer comme une exposition un peu plus detaillee et legerement '
modifiee des vues que j’avois publices jusqu’alors, et comme une
DEVELOPPEMENT DU ^jYSTEME.
XJ.III
confirmatiori de leur valeur pratique. Ce traite, ayant ete reini-
prime a Washington et tres-recom mande par Baikd, et depuis pris
pour nonne', systematique par Hartlaub et d’autres, ces vues ont
joui d’un accueil tres-ample.
Outre ces expositions systematiques generales, plusieurs essais
ont ete faits, ces annees dernieres, pour trouver les affinites des
oiseaux par la construction du squelette et des os, comme p. ex.
par Eyton et Blanchard, et principalement par A. IMilne Edwabds
junior, dans son excellent ouvrage sur les Oiseaux fossiles de la
France, 1866 et suiv. ; mais comme n’ayant pas ete reduites en
une forme systchnatique, ces recherches se trouvent hors des limites
de ce traitth
De plus nous possedons un expose systematique et complet
cfapres les os, qui merite la plus grande attention, savoir le traite
de Huxley: ”On tlie classification of birds”, Zool. Proc. April
1867. L’arrangement des gcnres y est fonde principalement sur
les formes et les relations des os du palais et de la base du erane;
mais plusieurs autres parties du squelette y sont aussi employees
comme caracteres, principalement pour les divisions inferieures. —
Ijes vues sur les affinites, trouvees par cet auteur, sont, comme il
le fait observer lui-meme, dans quelques details conformes aux
miennes de 1835, ce qui est p. ex. le cas de la ressemblance des
Tinamous avec. les Autruches, et de la reunion dans un meme
groupe de tous les genres que j’avois rapportes a 1’ordre premier
(Oscines). ^lais ii cet Ordre s’ajoutent en outre, d’apres Huxley,
quelques formes que je reserve pour le deuxieme ordre et qui sont
rangees par Cabanis panni ses Strlsores (Trochili, Cypseli, Capri-
mulgi) et Scansores (Pici). Xitzsch’ aussi avait considere tous ces
genres comme n’appartenant pas aux Passerines; et Huxley en
(ait deux divisions supplementaires, un peu aberrantes, a cet ordre.
— Jjes autres Ordres communement adoptes, sont parfaitement
jdissous, et les familles qui les composaient reunies, diine autre
inaniere, en groupes dont il est cependant assez difficile de bien
comprendre fensemble, comme iis ne paraissent pas etre deter-
mines par un habitus commun ni circonscrits par des caractO^es
evidents pour chacun. Les groupes inferieurs, ou familles, sont
presque les memes qui ont toujours ete regardes comme naturels;
mais aussi ii cet egard il y a des combinaisons qui semblent tres
singulieres; comme p. ex. celle des genres Palamedea et Anas
Linn. composant ensemble une famille, a cause de la forme iden-
tique des os precites.
XLIV
LNIRODUCTION.
Quoique, par des raisons qui seront donnees plus loin, nous
ne croyions pas a propos d’adopter dans un Systeme general d’Or-
nithologie les vues enoncees par Huxley, il faut cependant avoiier
que cet ouvrage est de la plus grande importance par 1’exposition
presque complete des os de la base du erane de la classe des oi-
seaux et par des vues nou velles sur les affinites de plusieurs grou-
pes; comme p. ex. la division des soi-disants Pygopodes^ dont la
plupart (Alcarise, Colymbi) ont ete reunies aux Longipennes (La-
rinae etc.). La revue rapide de la classification des oiseaux, etant
un peu difficile dans 1’endroit cite, a cause des figures inserees
dans le texte, nous nous sommes pennis d’en donner ici une expo-
sition succincte (voir page vii). Les divisions inferieures, nom-
mees Familles par rAuteur, sont assez analogues a nos ”cohortes”.
— Relativement a la valeur des caracteres anatomiques nous re-
viendrons a ce traite, auquel nous devons beaucoup de reconnois-
sance, comme nous en devons a toute revue detaillee d’une organe
quelconque.
2. Sur la notion de 1’affinite, comme principe des syst^mes naturels.
En pariant de la construction d’un systeme d’une partie quel-
conque de riiistoire Xaturelle, il ne peut etre au jour d’liui ques-
tion que d’un systeme, considere comme plus on moins conforme
a la nature, du moins par Tauteur, d’apres les vues et les connais-
sances de notre epoque; c’est a dire: qui range les especes et les
genres d’apres leurs affinites. — 11 faut par consequent chercher a
expliquer de plus pres: en premier lieu, ce qifest Vcijinite, ou ce
que nous entendons par ce terme et ii quoi on peut le reconnaitre,
en second lieu, — le but d’un systeme en histoire Xaturelle et les
principes dapres lesquels il doit etre forme. Ces deux questions
sont traitees chaque jour comme des cboses bien connues; mais,
considerees de plus pres, elles se montrent cependant assez obscu-
res a la plupart des homines.
La question: en quoi consiste 1’affinite? a ete expliquee de
deux manieres tres-differentes. D’abord, on possMe la theorie
que les especes d’animaux et de vegetaux sont constantes; que ”des
le commencement elles ont ete creees telles qu’elles sont a present
et qu’elles resteront a jamais”; ”les descendants deviennent toujours
semblables a leurs ancetres”. — Cette opinion semble s’accoj.’dei\
parfaitement avec notre experience, et elle a ete, depuis Tantiquite,
2. 8UK l’affinite.
XLV
d’ime manik’e plus ou moiiis positive, celle d’une grande partie
des naturalistes ; mais elle semble principalement avoir pris ime
grande importance et avoir ete recue comme *im article de foi
apres la celebre declaration de Linne: ”species tot numeramus,
quot diversae formae in principio sunt creatae” (Fundam. Botanica
1740, p. 12 n:o 157). — D’apres cette maniere de voir, 1’affinite
des especes et des genres ne peut etre que la ressemblance de leur
conformation et des pbenomenes vitaux, qui dependent de la con-
formati on.
De Fautre cote on s’est imagine que les especes ne sont
pas constantes, mais que les descendants, du moins en partie, pour-
raient prendre des formes plus ou moins differentes de celles des
ancetres et meme, que cette variation pourrait devenir ti’es-consi-
derable, de sorte que non seulement des especes, mais aussi des
genres ou des familles differentes seraient ensuite le resultat de
V*es changements. — Ici on comprend qu’il faut supposer, que les
varietes nouvelles, qui s’accordent le mieux avec le elimat et avec
foute la nature externe, laquelle pourra aussi avoir subi quelque
chaugement, reussiront le muuix et se multiplieront le plus, de
maniere a devenir ensuite les dominantes et les seules restantes,
tandis que tout le reste de fespece, conservant la forme ancienne
('t s’adaptant aux conditions anterieures, s eteint totalement. Cette
vue semble s’accorder tres-bien avec le temoignage de la (ieologie,
(|ui nous montre que cbaque formation terrestre nouvelle renferme
les debris d’un ensem ble tout ii fait nouveau et particulier d’orga-
nismes, qui ressemblent plus a ceux des formations les plus pro-
chaines au point de vue du temps: Ia precedente et la suivante,
mais qui sont tres differentes de celles des formations plus ancien-
nes on plus nouvelles; et que les especes formees en dernier lieii
et existantes actuellement different peu de celles de la formation
precedente, mais sont tres-loin de celles des ages anciens de la
terre. De ces formations, contenant des Faunes tout ii fait diffe-
rentes, on en connait pres d’une trentaine; niais le nombre en peut
etre multiplie, si l’on compte les diverses conches de cbaque for-
mation principale, qui contiennent les restes danimaux moins dif-
ferents, et il a probablement existe plusieurs formations inter-
mediaires dont l’on ne connait rien avec certitude.
Cependant cette vue semble etre en opposition parfaite avec
fexperience, ce qui est parfaitement possible si les changements
prennent trop de temps pour etre observes, ou bien, se passent
dans des lieux et dans des temps qui echappent ii nos regards.
XLYI
LNTRODUCTION.
Une forme nouvelle d’animal oii de piante ponrra tres-bien naitre,
par la transformation des nouveaux individus, meme dans notre
voisinage et pendant notre vie, sans etre connue de nous; et si
nous trouvons ou observons depuis des individus de cette forme,
nous croyons voir une espece qui y a toujours vecu, quoique nous
ne Tayons pas observee, ou bien, qui est arrivee la de quelque
autre contree.
La doctrine de la variabilite des especes porte communement
et avec raison, le nom de Darwin, qui 1’exposat le premier avec
assez de clarte et de detail, dans son ouvrage : ”Origin of Species”,
1859, lequel parut precisement en temps utile pour etre approuve
par plusieurs naturalistes, ou au moment oii la Zoologie et la bo-
tanique speciales avaient atteint un developpement convenable.
Cette theorie est cependant beaucoup plus agee; car elle- a toujours
ete adoptee, ou du moins adinise, sous des formes plus ou moins
vagues et presque a 1’insu, par la plupart des hoinmes. Quand
nous disons que certaines especes sont affines, cette opinion ne
peut etre fondee que sur fidee, peut-etre tres obscure, qu’elles sont
supposees avoir eu une origine commune, comme des freres et des
soeurs, des cousins et des cousines et d’autres (vrais) parents. J^e
paysan, en disant que le renard est apparente avec le cliien, le
coq des bois avec la poide domestique, meine Tanguille avec le
serpent, se figure sans doute qifils tirent leur origine des memes
aieux. Les expressions tres-vulgaires que: ”telle espece a atteint
im certain degre de perfection”, ou ”qu’elle est parvenue ii un
developpement plus edeve qifune autre espece”, ou bien ”qu’elle
est restee a un degre de perfection inferieur ii 1’autre”, etc, — con-
tiennent evidemmcnt fidee, que les ancetres des individus connus
par nous ont presente une conformation difierente de ceux-ci; mais
communement nous prononcons cela sans en observer la conse-
(pience. De meme, nous parlons souvent d’especes a perfection
rcdrograde, c.-ii-d. ayant recule dans' leur developpement etc. Cette
expression ne peut avoir d’autre fondement raisonable que celui
(}ue les ayeux ont eu une conformation differente et plus parfaite.
11 en est ainsi des parasites en general, qui ont necessairement
re<;ii leur condition actuelle de forganisme aux depcns duquelle
iis vivent. Mais fexpression citee peut aussi etre appliquee a la
circonstance, que nous connaissons actuellement chez une foule d’ani-
maux inferieurs: que les petits, nouveau-nes, sont libres et ont une
conformation animale beaucoup plus elevee que les individus plus
ages; comme p. ex. les Lernees, qui deviennent lixees et deformes.
2. SUR l’affinite.
XLYII
Plusieurs naturalistes, recents et anciens, meme parmi les plus
distingues, ont considere les animaux, et meme les superieurs, comme
Yariables en grand. Buffon considere toujours les especes, qui
constituent un grand genre naturel, comme n’etant que des varietes
d’une meme espece, comme, p. ex. toutes les Antilopes, et parti-
culierement Lamarck a, dans sa Philosophie Zoologique, 1809,
et depilis, dans plusieurs ecrits, declare, encore plus positivement
que Darwin que les especes sont variables dans la plus grande
extension, en adoptant que les especes actuelles, les plus eleves,
tireraient leur origine des organismes originaires, facits d’une ”gene-
ration spontanee” *). Parmi les auteurs plus recents qui ont, avant
Darwin, delinitivement approuve la variabilite des especes, on peut
surtout nommer Gerard, Bull. de Bruxelles 1847, 1. 25. L’on a
aussi des expositions anciennes et plus recentes qui chercbent a
montrer que rhomme serait le descendant des Singes ou d’autres
animaux, comme p. ex. par Treschkow en Xorwege (environ 1810?)
et par Peichenrach (1854). — Mais Linne lui-mmne a ete force,
par ses rccbercbes, comme Ta montre E. Eries en citant plusieurs
endroits de ses ecrits sur la botanique, de supposer la variabilite
des especes malgre sa declaration positive et contraire, citee ci-
dessus et Ibrmee davantage d’apres Texpcbience quotidienne. Ce-
pendant il ne semble pas avoir adopte la variabilite liors de Tori-
gine des especes d’un genre naturel. Nous considerons comme
certain ce qui vient d’etre dit, que Texpression, toujours en usage
dans riiistoire naturclle, ”aifinite des especes et des genres”, est
Ibndee sur 1’idee plus ou moins definie de leur origine commune,
et que, en pariant de Vaffinite et de Vanalogie, d’apres lesquelles
on a cberche a ranger les especes, celle-lii a ete estimee consister
en une vraie parente, celle-ci, en un developpement egal et en une
ressemblance de forme, dependante do ce developpement.
Tout ce qui est expose ici ne contient pas, comme il est evi-
dent, des preuves que la doctrine soit vraie, mais seulement qu’ellc
est ancienne et fondee dans Timagination de la plupart des bom-
mes. Le temoignage de la geologie semble etre plus probant;
mais il ne Tcst pas, autant que 1'on ne peut par montrer que des
cbangements en de noiivelles formes existent reellemcnt ou ont
*) Ici on peut se rappeller, comme un ^fait digne d‘attention, que le celebre
SCHELLING a adopta, dans son ”System des Transscendentalen Idealismus^,
q’uil faut se figurer la matiere originaire comme organique: vivante et pro-
duetive, et toutc matiere inorganique comme le residu mort d’une matiore
vivante.
XLVIII
INTRODUCTION.
existe jadis. Ainsi nous ne poiivoiis pas admettre comme cliose
prouvee la mutabilite des especes dans’ im degre siiperieiir et par
consequent nous sommes obliges, de traiter les especes, dans les
ecrits sur Thistoire naturelle, seulement comme constantes, oii comme
variables dans des limites tres-etroites. Mais cela ne nous empecbe
pas de considerer la doctrine mentionnee comme tres-vraisemblable
et comme la seule explication aujourd’hui acceptable sur 1’origine
des especes actuelles. Nous demandons a qui que ce soit, si l’on
peut se figurer une creation nouvelle, de rien, pour chaque periode
geologique; ou, si l’on peut supposer que rhomme et les animaux
actuels auraient pu subsister, dans leur etat present, aveo les con-
ditions si differentes: de clialeur, d’humidite, de pression atmos-
plierique et de vegetation ou de ressources alimentaires, qui ont eu
lien dans les periodes anciennes de la terre, comme p. ex. avant
la periode carbonifere, ou pendant et avant la formation des con-
ches metamorphiques, ou la terre a du etre ardente; — ou bien,
s'il est plus probable que les organismes aient ete crees de maniere,
(jue leurs descendants pussent subir des changements successifs et
un developpement en accord avec les modifications subies par le
globe. II faut toujours se souvenir que le developpement du globe
terrestre doit avoir eu lieu pendant dhmmenses espaces de temps
'(jui ne peuvent se mesurer que par des millions d’annfe, dans
lesquelles ces changements auront pu se faire. — Aucune autre
classe d’organismes ne *pourra probablement montrer plus tnddem-
ment la parfaite difFerence des especes dans les divers ages de
la 'terre et leurs changements successifs jusqifii celles d’aujourd’hui,
que les poissons, qui ont ete formes dans des temps tres-anciens
ct qui ont par consequent existe, sous des types divers, dans la
plupart des formations renfermentes des animaux; ce qu’a montre
d’une maniere admirable Agassiz, dans son excellent ouvrage sur
les poissons fossiles. Et pourtant cet auteur se montre fadversaire
le plus decide de la variabilite des especes, comme p. ex. a la
fin de son ouvrage ”De 1’espece et de la classification, 18bh, cha-
pitre: ”Darvinisme”.
Si nous approuvons la doctrine que les especes sont changeables,
ce qifont probablement dejii fait la plupart des naturalistes, cela
fournit necessairement une notion definie de la nature de faffinitf*;
savoir qifelle consiste en une vraie parente venant d’une origine
commune; d’ou il suit que les* especes seraient plus ou moins ap-
parentees, d'apres le nombre de generations qui existent entre elles
et leur souche commune, et sans rapport avec leur ressemblance.
2 . SUR l’affinite.
XLIX
Mais nulle experience ne nous guide ici, et il n’existe aiiciin
moyen de connaitre si une espece est la souche d'une autre, ou
si une espece d’une formation plus recente descend reellement
d’une certaine espece plus ancienne. Par consequent, la nature
de l’affinite reste toujours inconnue, et la supposition faite ne
nous aide point du tout dans la construction du systeme. Aussi
si on pourrait demontrer que les oiseaux tirent leur origine de
la transformation des Lezards (Sauriens), ce qui parait assez
probable, on ne pourroit cependant pas savoir si tous les genres
d’oiseaux provinrent d'une seule metamorphose de cette nature,
ou de plusieurs. Si meme on reussissait, par des comparaisons
exactes et par des trouvailles heureuses, a acquerir a cet egard
une conviction, fondee sur une grande probabilite, Torigine reelle
de chaque forme serait pourtant douteuse ou incertaine, et toute
disposition system.atique, basee sur ces probabilites, ne serait
qu’une collection de suppositions incertaines. Ainsi il ne res-
terait pas d’autre guide pour la formation du systeme que celui
que nous avons deja, si nous considerons les especes comme
constantes, savoir: que les_ especes et les genres doivent etre
rangees iVaprh leur ressemhlance de conformation, et cette res-
semblance reste comme la seule indication de f^ffinite.
Il parait suivre de cela queii histoire naturelle il faut traiter
les especes comme constantes; regie soumise cependant a cette
exception, qu’il faudra considerer comme varietes ou races
locales, ou climatiques ou individuelles de la meme espece, et,
non pas comme especes distinctes, les individus montrant des
petites differences de peu de consequence, mais conservant le
meme habitus ou apparence totale, ce qui est communement le
cas avec les individus des memes especes, de climats ou seule-
ment de pays differents. Comme exemple nous pourrons citer
la Vidua (Hypoclnera) nitens, dont le male a, dans son liabit
noir, un lustre noir-verdatre dans TAfrique meridionale, mais
noir-bleu dans TAfr. orientale vers le nord, ce qui l’a fait nom-
iner Fr. idtraniavina Gm. La Vidua serena a communement, dans
l’Afr. tropicale, une petite tache noire au menton, laquelle manque
presque toujours dans les individus de TAfr. meridionale. La
Fringilla Unaria varie avec un bec plus grand ou plus petit,
avec une couleur plus pfde vers le nord, plus brune dans le
sud (Fr. rufescens); Piciis leuconotus, P.tridactylus, P. minor
et un grand nombre d’especes d’oiseaux ont les parties ou taclies
blanches beaucoup plus larges dans les pays boreaux que dans
Methodi Avium disponendarum expositio. Introduction. G
L
INTRODUCTION.
les meridionaux, toutes circonstances qui ont donne lieu ii une
foule d’especes nominales. Mais il faut avouer que la dilFerence
entre espece et variete ou race est tres-indefinie ou meme arbi-
traire; et qu’il en doit etre ainsi, puisqu’elle l’cst dans la na-
ture meme.
La supposition que les especes peuvent etre variables a
rinfini, n’amene pas comme consequence necessaire que les plus
procbe parents se ressembleraient aussi de plus pres. Au con-
traire: si les membres d’une certaine famille, subissaient un
chansfement considemble, de maniere ii devenir bien difFerents
de leurs ancetres, tandis 'que la plupart des individus de la
meme espece conserveraient la forme originaire, cette famille,
qui aurait change d’aspect, formerait en effet une espece distincte
et serait separee de ses parents de procbe et de loin, qui feraient
partie de Tespece primitive. — On pourrait aussi se figurer que,
parmi trois especes de meme origine, deux (A et B) fussent
des parents plus approches entre eux, et que la troisieme (C)
fut apparentee de plus loin aux autres; mais, que fune des
premieu-es (B) eut recu, par une variabilite plus forte, une forme
tres difterente des deux autres (A et C), qui auraient moins
change. Dans ce cas 1’espece A devrait etre rangee avec C et
separee de B, totalement contre 1’affinite. — On peut se figurer
bien d’autres relations possibles, et nous nous permettrons d’en
exposer une, evidemment absurde, pour montrer ce que nous
pensons du rapport entre le systeme naturel et 1’idee des especes
variables. Supposons p. ex. qifil fut demontre, que le genre
Manis descendit d’im genre de Lezards (sauriens), et le genre
l^asypus, d’une Tortu e. II suivrait de la que 1’affinite de i\Ianis
avec les Sauriens, et de Dasypus avec les Tortues, serait reelle
et pas trop eloignee, mais qifil n’existeroit pas de relation, du
moins connue, entre i\Ianis et Dasypus. Ces deux genres
seraient des animaux non apparentes, mais qui auroient atteint,
par leur explication successif, un degre de developpement tres
semblable, ou analogue. Cependant, dans un systeme que nous
considerons ii present comme naturel, il faudrait ranger en-
semble les deux genres surnommes, mais non Manis avec les
Lezards et Dasypus avec les Tortues, ce qur serait une grande
faute. Cette derniere 'combinaison ne serait juste que dans le
cas ou fon voudroit ranger les animaux d’apres leur origine,
mais elle ne pourrait pas etre acceptee dans un systeme praticjue
ou propre a fusage.
SUK l’affinite.
LI
')
Par cette exposition, peut-etre trop clifFuse, d’une doctrine
qui ne consiste que dans des siippositions non demontrees,, peut-
etre indemontrables, nous avons cherche ii indiquer que nous
supposons possible une difFerence considerable entre le systeine
usite en histoire naturelle et s’accordant avec la nature, et un
systeme Fonde sur la vraie aFlinite (ou Forigine-) si nous pou-
vions juger de cette derniere, C[ue nous ne connaissons point
du tout; et que ce, que nous nommons aFfinite n’est peut-etre
reellement qu’une resseinblance assez Fortuite. Cependant la
ressemblance d’organisation, ou de Forme generale et particuliere,
reste toujours comme le seul guide pour la construction des sy-
stemes et c’est precisement la meme chose si nous croyons les
especes variables ou constantes.
Cette difFerence de vue ne pourra donc pas influer sur les
principes des systemes, mais a un autre egard elle semble exercer
une influence evidente. La supposition que les especes sont
constantes semble amener le desir de considerer chaque petite
difference comme un signe d’especes differentes, qui auraient
existe sans liaison depuis le commencement et qui doivent
recevoir des noms difierents, et, de plus, de consideu'er comme
des especes egalement distinctes les individus, d’ailleurs par-
Faitement semblables, qui habitent des pays tres-difFerens, comme
1’Amerique et 1’ancien continent. Avec cela vient aussi le pen-
chant li diviser et ii multiplier egalement les genres.
L’autre vue, que les especes sont variables, produit le pen-
chant ii reunir les individus peu difierents comme des varietes
geographiques, ou individuelles d’une meme espece, qui devront
porter le meme nom specifique avec indication de la variete,
et de laisser de meme indivises les genres naturels, malgre leur
grandeur. — (3n concoit que cbacune des deux manieres de voir
pourra exercer une influence bonne ou mauvaise pour la Science,
mais il nous semble que la premiere pourra nuire d’avantage
en Faisant sans necessite de Fbistoire naturelle une Science de
noms. En tout cas les petites difFerences doivent etre observees
et appreciees ii toute leur valeur; mais elles pourront etre ex-
posces de maniere ii se presenter seulement aux personnes qui
Font une etude speciale du groupe oii elles se trouvent.
LII
I>'TEODrCTIO>’.
3. Du but des systemes en histoire naturelle, et des proprietes
qui en dependent.
Le but du systeme ne peut etre que de faciliter ii nous-
memes et a d’autres la connaissance des objets et la revue ge-
nerale de la grande variete qui existe dans la nature, ou plutot
de rendre possible cette revue, qui est egalement necessaire a
celui qui commence a sdnstruire et au savant deja instruit.
Mais ce n’est pas assez que les noins des objets soient ranges
dans un certain ordre; cet ordre doit aussi etre base sur des
ressemblances et des dilFerences d’organisation, et comme on
ne pourra pas exposer ii chaque endroit toutes les circonstances
qui se presentent, il faut choisir celles qui paraissent les plus
caracteristiques pour chaque section d’objets, et qui se presen-
tent tojours (ou du moins le plus souvent) dans les especes de
la, meme section (genre plus grand ou plus petit). Ces traits de
Torganisation devinnent, chacun pour son groupe, des caracteres,
d’apres lesquels on reconnait la place de chaque objet dans le
systeme, et d’apres lesquels on pourra meme ranger les formes
douteuses. Ainsi l’on connait/les caracteres qui distinguent les
Vegkaux des Animaux (savoir les formes de nature definie);
les Dicotyledoneoi des Pseudocotyledonece des Heteronemece et des
Homonemece Fries.; les Animaux Vertehres des Segmentes etc.;
les Mammiferes des Oiseaux, des Reptiles et des Poissons etc.
En rangeant ensemble les groupes, on n’a pour guide, comme
nous 1’avons expose ci-dessus, que la conformite des organes et
rharmonie de 1’apparence ou de 1’habitus total. Mais il est de
consequence pour 1’usage commun et pour futilite du systeme, que
les caracteres, principalement des groupes inferieures aux classes
(genres, familles), soient tels, qifils puissent toujours etre exa-
mines dans les individus communement accessibles ; c’est ii dire :
pris des parties externes, et il est important que ces caracteres
soient trouves universels, autant que possible^ pour leurs groupes.
Les grandes sections naturelles du Regne animal, ou les Classes^
sont en general fondees sur des dilFerences d’organisation si
considerables, dans les parties tant externes quhnternes, qu’elles
se manifestent dans tout Taspect de chaque individu et qu’il ne
peut presque exister dhncertitude sur sa classification. Quelque-
fois on peut en dire autant des OiAres^ p. ex. panni les Insectes.
3. BUT ET FORME DU SYSTEME.
LIII
C’est une croyance assez commune, mais parfaitement fausse
que les caracteres anatomiques, ou internes, soient toujours
meilleurs, ou plus certains, que les externes. On pourra d’abord
citer la grande difFerence entre les systemes bases sur des carac-
teres anatomiques et montrant que ces caracteres ne s’accordent
pas entre eux. On pourra se rappeler la disposition des oiseaux,
faite pas Nitzsch" d’apres la conformation des arteres carotides,
ou cependant une partie des especes de chacun des deux grands
genres tres-naturels: Psittacus et Ardea, ont ces arteres tres
differentes des autres especes des memes genres et conformes
a une autre division principale de la classe. De telles excep-
tions se presentent aussi dans la forme des os sous le erane,
connue en partie, par Nitzsch et completement par Huxley
(v. page vii). Leur forme chez les Autrnclies et les Tinamous
dilfere tres-peu de celle^de plusieurs oiseaux et se retrouve en
partie chez quelques autres; comme p. ex.: les ”processus basi-
pterygoidei” des os sphenoidaux sont semblables ii ceux des
Autruches chez les genres Strix et Gypogeranus; rudimentaires
clrez Aquila, Buteo et pl., mais manquent parfaitement chez la
plupart des Ois. rapaces. Ces oiseaux-ci sont en general des
Desmognathes (voyez page vii), mais chez Aquila clirysaetos
les maxillo-palatines sont parfaitement separes, quoique tres
rapproches, et chez Gypaetus ces os sont plus largement separes,
que dans plusieurs oiseaux ”schizognathes”. Huxley a ob-
serve lui-meme que ces os sont separes chez les Chouettes
(Strix L.) et on pourra montrer plusieurs exceptions de cette
sorte, ce qui prouve que la forme de ces os ne donne pas de
bons caracteres pour les groupes plus grands. Ainsi la forme
des parties internes peut etre en general tres-variable, et n’est
pas, au point de vue des caracteres, preferable a la forme des
parties externes. Comme de plus elle est souvent inaccessible,
et ne peut pas etre examinee, il faut eviter d’en faire usage.
Mais il sera toujours bon de faire mention, hors des caracteres,
des formes des parties internes, reconnues propres a un groupe,
si 1 on peut -montrer par la que ce groupe est parfaitement
naturel et toujours pour en completer fhistoire. Il ne sera
pas sans interet de mentionner ici que l’on ne peut pas mon-
trer des caracteres internes aussi caracteristiques pour les deux
classes supremes d’animaux, que le plus superficiei de tous: la
couverture de la peau par des poils ou des plumes *) *
*) On observera que les poils semblent manquer aux Cetaces qui sont des
Mammiferes, si l’on ne veut pas, avec Brisson et plusieurs,- en faire une classe
LIY
INTRODUCTION.
La recherche anatomique des principes de raffinite des
animaux sera toujours continuee et conduira tres-loin la Science ;
peut-etre jusqidii la supposition tres-probable que telles especes
anciennes sont les souches de certaines especes plus recentes,
quoiqu’elles presentent des formes tres-dilferentes de celles de
leurs ancetres, et il est bien possible qu’un premier pas, relative-
ment aux oiseaux, ait ete fait dans 1’exposition de la classe par
Huxley. Xous avons, comme plusieurs autres zoologistes, ob-
serve depuis longtemps une certaine ressemblance de la face,
et meme du corps dans les genres ”schizognathes”: Columba,
Procellaria, Larus, et CharacUus, et des ressemblances sembla-
bles entre les genres ”desmognathes”: p. ex. cbez avec
Alcedo et avec les rapaces diurnes en general; et entre ces der-
niers avec les Totipalmes, ce qui est surtout evident chez Milvus
et Tachypetes. Mais, en concordance avec ce que nous avons
dit ci-dessus, il nous semble que les ordres schizognatliaP et
’’\lesmognatlicC'‘ ont un aspect beaucoup moins naturel et sont
beaucoup moins convenables ii un systeme pratique que les
ordres analogues, communement adoptes. Les rechercbes de
cette sorte elargiront toujours nos connoissances en bistoire
naturelle et ameneront probablement une reforme de toute la
zoologie; mais on ne peut pas encore connaitre ees cbangements
ni juger de leurs influence sur la construction du systeme.
La question de savoir si un systeme compose pour les
organismes de notre temps, doit aussi comprendre les formes
eteintes, pourra etre envisagee sous differentes points de vue.
Les organismes eteints sont des productions de notre terre,
liees de tres-pres ii celles d’aujourd’bui, surtout si nous approuvons
la variabilite des especes', et en tout cas le systeme general doit
comprendre aussi des indications sur les groupes principaux
totalement eteints. Panni les oiseaux on ne connait que le
genre Arcliceopteryx, ii queue de Lezard, longue, mais emplumee,
le plus ancien des oiseaux, connu par un seul individu mutile,
tire du pierre litbograpbiques des coucbes jurassaiques, et dejii
expose dans 1’ordre nouveau: S au ruras (Conf. syst. d’HuxLEY,
page vii). Entre les Mammiferes fossiles, il ne semble pas
y avoir de formes generales semblables eteintes, mais il y a,
beaucoup de genres qui paraissent distincts des genres vivants,
distincte. Cependant des poils se trouvent en effet au museau sous form€ de
rudimens enfles et imparfaits. Nous considererions bien plus juste de separer
comme classe distincte les Citaces, que les Marsupiaux, malgre la propagation de
ceux ci sans placenta et le manque du corps calleux.
O. BUT ET FOBME DU SYSTEME.
LY
quoique appartenants aux memes groupes principaux qii’eux.
Parmi les Reptiles on en comiait quelques-unes, p. ex. les Xn-
hyrintliodontes qIXqs Ptero dactyle et parmi les Poissons et les
animaux aquatiques inferieurs les plus anciens, il y en a plu-
sieurs. Mais il vaut mieux, pour plusieurs raisons, reserver les
especes fossiles pour des expositions separees, que de les meler
avec les vivantes. Il restera toujours quelque incertitude sur
la determination de certaines especes fossiles, p. ex. connues
seulement par des os epars, quoique on ait vu ces determina-
tions faites avec la plus haute sagacite par A. Milxe Edyards
pour les oiseaux, comme auparavant, par Cuyier pour les Mam-
miferes, par Owen pour les Reptiles, par Agassiz pour les
Poissons. Toutefois ces determinations deviennent d’autant plus
incertaines, que les os de plusieurs especes d’animaux, y com-
pris les cnlnes, sont de formes tres-variables. Par ex. 1’Ours
commun et bien connu (Ursus arctos), d’apres les cranes du-
quel, on a cru pouvoir determiner plusieurs especes vivantes,
entre lesquelles il n’y a cependant pas de limites, quoique on
trouve des cranes de formes tres-differentes. On observe la
meme cbose dans plusieurs autres animaux, et les especes eteintes
n’ont probablement pas eu des formes plus constantes que les
especes actuelles. De plus, la determination des empreintes,
comme p. ex. des traces des Chivotherium^ des Ornithichnites etc.
sera toujours encore plus incertaine, et fon peut adopter comme
certain que les especes eteintes se presenteraient tout autrement
qrfelles ne le font d’apres les ossements, si nous les connais-
sions a 1’etat complet, avec peau, chair et vetements. On a
observe aussi, que les brganismes actuellement vivants, consti-
tuent par eux memes un ensemble propre aux conditions actu-
elles de la terre, et que les organismes eteints ont forme des
ensembles adoptes a leurs e'poques. Toutefois cette vue n’est
pas tres juste, comme il est evident que les productioi,is des
divers temps passent d’une periode a 1’autre. Il existe encore
des genres qui ont aussi vecu a des periodes principales ante-
rieures, et meme qui ont ete alors plus nombreux et plus vigou-
reux, mais qui restent actuellement, soit dans un etat d’affai-
blissement et de decrepitude, et en nombre beaucoup moins
considerable que jadis. C’est ce qu’a montre Milne EDTVARDS'h
1’egard des Phoenicopterus et de plusieurs genres, et il semble
en etre de meme des Autruclies^ des Upupa^ Menura, Ojnstho-
cornus, Palamedea et d’une foule d’autres types qui sont tres-
LVI
IxXTRODUCTION.
differents des autres formes vivantes. Des exemples analogiies
parmi les Mammiferes sont fournis par les Elephants et les
Rhinoceros qui ont existe auparavant en especes beaucoup plus
nombreuses, et encore plus par les Tricheclms Art. et L. (Ma-
nati des ree.) dont le genre Rhytina s’est recemment eteint.
Apres tout cela, il parait le plus juste de specifier separe-
ment les especes eteintes, du moins des classes supremes, dont
nous ne connaissons pas les parties externes et molles. ]\Iais,
comme nous 1’avons dit ci dessus, c’est tout autre chose s’il est
question d’accorder une place a un groupe principal d’animaux
eteints, evidemment analogue a un Ordre ou meme a une famille.
4. Remarques sur le classement ornithologique suivi dans ce travail.
Dans le present expose, on a abandonne la division usuelle
de la classe en ,deux groupes, nomines par Oken: '‘"‘Nesthocher
et Nestfliic]iter'‘\ pour lesquels j’avois propose en 1835 les noms :
‘‘''Altrices et Prcecoces'‘\ inais qui etait trop incorrecte. Le seul
caractere de la forme, d’apres le doigt posterieur, appuyant ou
dleve, soulfra de trop d’exceptions et on observait bientot qifun
grand nombre d’oiseaux ont un mode de propagation different
de celui de la division principale dans laquelle il fallait les
inserer. Ainsi, les J/erons, les Ciconides et les Totipalnies con-
struisent des nids et portent les aliments a leurs petits, quoiqifil
fallut les placer avec les types apparentes, dans la section prin-
cipale de la classe, qui etait caracterisee precisement par la
negligeance de ces soins. Il etait aussi evident que les oiseaux
rapaces quoique construisant des nids et apportant la nourri-
ture, ne montraient pas d’affinite avec les formes des autres
Altrices, mais seulement avec celles des Prcecoces.
Par consequent, des essais ont ete faits, principalement par
Bonaparte, pour remedier li ce defaut, mais, comme il nous
semble, d’une maniere fausse, comme en transmettant p. ex. aux
Altrices toutes les formes qui apportent les aliments ii leurs
petits, d’oii sont resultes des Ordres intermediaires. — Xous avons
expose ici, pour cette classe, une division differente mais fondee
aussi sur le dth^eloppement des petits. Les oiseaux aquatiques,
les Gallinaces et les Rapaces naissent de 1’oeuf dans un etat bien
plus developpe que les autres oiseaux: iis sont d’abord couverts
4. REMARQUE SUR NOTRE CLASSEMENT. LYII
d’une pelisse epaisse de duvet, recouvrant tout a fait la peau,
et ces petits sont en general, des qu’ils sortent de Toeuf, propres
a courir et a chercher et a avaler leiir nourriture. Nous nom-
mons ces oiseaux Ptilopcedes. Les autres, que nous nommons
Psilopcedes *), ne comprennent que les deux premiers Ordres,
les Oscines (ou Passereaux) et les Volucres. Leurs petits
sont, d’abord et jusqu’a Teclosion des plumes, tout nus, le duvet
etant tres-petit et tres-mince et ne couvrant pas la peau. Ces
oiseaux construisent des nids bien plus artificiels que ceux des
Ptilopjedes, et leurs petits y restent, jusqu’ii ce qu’ils soient
adultes, faibles et incapables de marcher et de s’appuyer sur les
jambes et meme de prendre la nourriture, qui leur est enfoncee
dans la gueule par les parents. Les Papaces et les autres
Ptilopgedes qui apportent la nourriture aux petits, la deposent
seulement au fond du nid, oii les petits la prennent eux memes.
Les deux groupes proposes sont tres distincts et ne seni-
blent pas avoir d’exceptions, si ce n’est peut-etre la famille des
Capyimuhjides, qui ne peut pas etre separee bien loin des Cou-
cous, des Cypselines, des Trogonidcs etc. qui sont des vrais
Psilopaedes, du deuxieme Ordre. — Divers auteurs, comme Nau-
MANN et Audubon, decrivent des petits de Caprimulgides comme
couverts d’un duvet epais; mais pour moimCnne je n’ai jamais
leussi ii voir un de ces petits. Nous ne considerons pas comme
exception les oiseaux qui sortent, nus de l’oef, mais qui sont
bientot couverts d’un duvet epais, lequel y reste jusqu’a ce que
les plumes soient ecloses; p. ex. les Graculus et peut-etre plu-
sieurs Totipalmes. Le duvet y existe precisement comme dans
les autres Ptilopaedes, quoique il ne se montre qu’ apres 1’eclo-
sion dc roeuf. Une autre variation, presque encore plus consi-
derable, existe chez les Megapodiens ou Gallinaces qui ne couvent
pas leurs oeufs, et dont les petits naissent dejii couverts de
plumes. — Les Pigeons et les Gallinaces, qui m’ont toujours
paru tres-differentes, se trouvent separes dans les deux groupes
principaux, chaque categorie dans le sien, et il me semble tou-
jours que la supposition de raffinite de ces deux familles -d’oi-
seaux, acce.ptee pas plusieurs Ornithologistes, provient de l’ha-
bitude de les voir ensemble a 1’etat domestique autour des maisons,
mais elle a ete maintenue depuis par quelques ressemblances
osteologiques, dont ia valeur me parait tres douteuse. L’ordre
*) Des mots grecs: ptilon, plnme; psilos, nti, et pais: fils enfant, petit.
Mfthodi Avium (li.^poueiulnrum expositio. Intvoduction. H
LVIII
INTRODUCTION.
”Pii llastrse” propose par moi en 1835 etait, quoique approuve
depnis par d’autres, un de ces essais inal reussis, qui resultent
du manque de connaissances suffisantes.
' L’arrangement interne du premier Ordre a ete publie en
partie dans les ecrits, mentionnes a la page XLii, inais les de-
tails complets sont exposes ici pour la premiere fois. Un essai
est fait par la d’y trouver et de separer des groupes naturels,
distincts par des traits de forine et de nioeurs. Geux, qui sont
juges tels, sont nomines '' Cohortes'’’ , dont la premiere serie de
rOrdre (les ”Laminiplantares”) en contient six, savoir:
1. Ciclilomorphce^
2. Conirostres s. Struthomorphse.
3. Coliomorphce,
4. Scansores s. Certhiomorphse,
5. Tubilingues s. Cinnyrimorpli£e,
b. Longipennes s. Chelidonomorphse.
Cependant ces groupes sont moins bien definis a Texception
du dernier, qui se distingue par une forme assez particuliere.
Les autres se reunissent par des formes intermediaires p. ex.
les Tanagrines, entre 1 et 2; plusieurs formes entre 1 et 3;
les Dendroecines entre' 1 et 5, et cet.
La premiere Cohorte se compose a 'peu pres des memes
genres que les Dentirostres de Cuvier; mais ce nom est fautif,
une grande partie des especes n’ayant pas dfincisure, encore moins
une dent au bec. Xous avons forme, d’apres le genre typique
Turdus, y.r/y.t] en grec, le nom Cicblomorphai: ayant 1’aspect du
Turdus. — Etant la plus grande de toutes, et contenant environ
la moitie des especes de tout Tordre, ou la.quatrieme partie de
toutes les especes d’oiseaux, elle parait enorme et a eu besoin
d’etre divisee. Xous Tavons portagee en fi parties ou '‘''Phalan-
ges'”^ savoir:
1. Ocreatje (Luscinia, Turdus),
2. Brachypterai (Maluri etc.),
3. Isoplastai (Sylviai etc.),
4. Bracbypodes (Orioli, Pycnonoti),
5. Latirostres (MusicapaB),
fi. Xovempennatai (Motacillae, Dendroecae),
mais les groupes de toute la premiere cohorte etant conformes
et se melant partout ensemble d’une maniere fourvoyante, ces
phalanges sont devenues purement artificielles. Les formes
typiques des Turdines, des Laniens, des Orioles, des Mou-
4. SUR NOTRE CLASSEMENT.
LIX
cherolles, des Motacilliens et de plusieurs autres paraissent tres-
distinctes; mais les genres moins typiques se confondent partout,
et nous sommes oblige de laisser a d’aiitres de proposer des
meilleurs groupes.
Quant a la 3:me cohorte, les Coliomorphce elle se confond
avec la premiere par les Garrulines et les Sturnines et plusieurs
formes des Cichlomorphes (Garrulaces, PtilorhynchiiiEe etc.), et
avec la deuxieme, par les Agelaeines. Les genres typiques,
plus gros et marchant a pas alternes, ayant un habitus de Chou-
cas, paraissent bien determines, ce qui leur a valu leur nom,
Coliomorphge: de la forme du Choucas {ho/.oioc (Colius), Chou-
cas, et fj, 0 Q(prj, forme). Mais tous se reconnaissent par 1’exten-
sion de 1’angle du menton (entre les branches de la machoire
inferieure), qui s’etend plus loin que les narines, quoique sou-
vent tres-peu, de maniere ii echapper a robservation des per-
sonnes peu au fait de cette circonstance. Chez les Cichlomorphes
cet angle' se montre toujours legerement plus court que les
narines. Quelques Emberizines et plusieurs Tubilingues 1’ont
aussi allonge, mais lii on ne peut pas se meprendre.
La 4:me Cohorte, les Scansores, estda plus petite de toutes,
comprenant un peu plus de 50 especes, et elle a ete consideree
superflue par d’autres Ornithologistes. Cependant, parmi les
Oscines, peu variees en forme, elle est assez distincte par la
forme de ses pieds et par son genre de vie, en grimpant sur
les arbres ou sur les rochers comme les Picus, et les genres
disposes ici se rapprochent moins des autres genres des Oscines
Ainsi elle me semble 1’une des mieux distinctes, et doit etre
conservee. Le genre Mniotilta semble avoir ici sa place naturelle,
pres de Certhia, et non pas avec les Dendroecines, oii il a ete
classe commune me nt.
5. Remarques sur les noms systematiques.
Nous ajouterons ici quelques mots sur les noms systema-
tiques, qui sont 1’objet principal de notre brochure, quoique
cette matiere ait ete traitee souvent et bien. Elle a ete exposee
au fond par un Comite, forme pour ce but a Tassemblee des
Naturalistes Anglais a Manchester en 1842, dont le travail se
trouve dans le ”Report of the Brit. Ass. 1842, Manchester 1843”;
LX
INTRODUCTION.
il a aussi ete publie separement sous le titre de Report of a
Comittee etc. etc., et communique dans les Annals ofNat. Hist.
vol. 11, 1843, sous celui de ”Series of Propositions” etc.
La nomenclature binominale, etablie par Linne, formee sur
le meme principe que les noms personnels ordinaires, avec un
nom general ou de famille, et un nom special (Linnseus Carolus;
Elephas maximus), est si convenable au but, qu’elle sera pro-
bablement toujours conservee. Mais des cbangements conside-
rables dans la Science, ont amene le besoin de quelques deter-
minations plus precises, sur lesquelles les opinions pourront
etre encore portagees.
D’abord il est evident que le vaste accroissement du nombrc
des especes et la connaissance toujours plus grande de leurs
variations de forme etc., ont produit la necessite de former de
nombreux genres noveaux, ainsi que de diviser la plupart d-es
anciens, qui etaient souvent trop grands et contraires a la na-
ture (p. ex. les Lanius, Corvus, Gracula, Oriolus, Certhia, Me-
rops etc. etc.). Mais par la meme cause on a senti le besoin
de plusieurs degres de classification, et entre les deux, etablis
par Linne; Genre et Ordre, on a bientot introduit les Farnilles.
Dans notre essai, nous avons regulierement ajoute les Cohortes
(ou grandes families). Les divisions de celles-ci, nommees
Phalanges, sont a regarder comme accessoires, et elles sont sou-
vent artificielles. — Les genres, proprement dits, dont les noms
doivent faire partie des noms binaires des especes, sont ceux,
(pie l’on estime renfermer seulement les especes qui s’accordent
dans toutes les choses essentielles. Mais Ti^tendue et les limites
de ces genres sont pour les plupart totalement indetermim.'es
et arbitraires, et cela, parmi les oiseaux, plus que dans plusieurs
autres classes d’animaux, par suite des differences peu marqimes
des genres affines. Ainsi, Tun ne voit que des ressemblances
ou 1’autre croit trouver beaucoup de difference. Quelquefois la
division, quoique vague, est justifiee par le grand nombre
d’especes. Cependant il existe une difference considerable entre
les divers groupes d’( 3 gale valeur. Quelques-uns d’entre eux,
plus ou moins principaux, consistent d’especes ou de genres,
tres-semblables a ceux qui constituent d’autres groupes de meme
rang, de manim^e que fon est souvent en doute s’il faut classer
certains d’entre eux dans fun ou dans 1’autre des groupes prin-
cipaux. Ces groupes ont donc des limites indiiterminees et
semblent se changer insensiblement, fun dans 1’autre, par les
5. SUE LES NOMS.
LXI
formes intermediaires ; ce qui est le cas de la plupart des groupes
plus grands du premier Ordre. — D’autres groupes se mon-
trent ou contraire tellement isoles, que Ton ne trouve qu’avec
difficulte les traits qui les rapprochent des autres, comme p. ex.
les Perroquets, les Picus, les Trochilus, Columba, Hirundo, etc. —
En general, ces groupes isoles semblent former des sections
systematiques principales, et, en les divisant, on retrouve les
memes differences, indiquees ci-dessus : souvent un groupe prin-
cipal consiste de groupes inferieurs confluents et difficiles a se-
parer, ou bien on voit le contraire.
Plusieurs de ces groupes principaux ont ete ii bon droit
consideres comme des genres propres (p. ex. Psittacus, Picus,
Columba, Alcedo), et iis pourront toujours conserver ce sens,
quoique portages en genres inferieurs. Mais dans ce cas le
nom du genre principal devient un nom de famille, dont on
trouve des exemples dans notre exposition des Perroquets et
des Picus, et il en resuite une espece de noms trinominaux, oii
cbaque espece peut avoir trois noms: un nom specifique, un
nom de genre inferieur et un de genre principal, p. ex. Psittacus
(Pals 0 ornis) torquatus, Ficus (Celeus) viridis etc. Des exemples
analogues se trouvent dans la botanique, oii p. ex. le genre
Agaricus a ete longternps traite de cette maniere, comme: Aga-
ricus (Araanita) muscarius, Ag. (Russula) felleus et ainsi de suite.
Dans ce cas, qu’il faut cependant considerer comme exception-
nel, il nous semble que le nom du genre principal ne doit pas
etre employe comme nom d’un genre inferieur; et toutes les
especes de ce groupe principal doivent porter des noms spe-
ciaux separes. Plusieurs auteurs ont eu la mtune opinion, et
nous avons depuis longternps arrange de cette maniere le genre
Linneen Picus (dans le Consp. Av. Picin. Stockh. 1866). Il
seroit meme desirable que le meme arrangement fut la regie
generale pour tous les groupes principaux d’un certain rang,
ce qui ne pourra cependant pas se faire avant que Tornithologie
n’ait re 9 u un systeme catholique, accepte par tous, et plus na-
turel pour les divisions superieures que le systeme Cuvierien,
adopte communement a riieure actuelle.
Dans le cas mentionne, il faudrait, comme nous 1’avons dit,
faire exception a la regie, generale d’ailleurs, qu’en divisant un
genre, le nom doit etre conserve pour le genre inferieur, qui
contient Tespece typique. Il est important que cette regie soit
appliquee correctement et que 1’espece typique soit justement
LXII
INTRODUCTION.
determinee. Quelquefois chaque 'espece peut etre consideree
typique, mais souvent it n’y en a qu’une seiile, ce qii’il faiit
juger d’apres 1’usage de la langue ancienne, ou d’apres la nature
de Tespece et du nom, ou selon la formation primitive du genre.
On a commis de grandes erreurs en croyant toujours typique
Tespece nommee la premiere d’un genre. Cela est d’autant plus
faux, qu’on place souvent en premier Heu une espece aberrante,
parcequ’elle avoisine un genre precedent, et que des especes
differentes pourront etre mises a la tete du meme genre dans
des ecrits differents du meme auteur. Les exemples sont aises
a trouver. Nous ne citerons, a titre d’exemple, que les genrcs
longtemps confondus Mptacilla, Luscinia et Sylvia; les genres
Turdus, Lanius et plusieurs.
On n’est pas encore d’accord sur le temps duquel doit com- ,
mencer la nomenclature binominale en zoologie. Communement
on la date de 1766, de la 12:eme edition du Systema Naturse,
qui est la plus connue (p. ex. Mus. Hein. ii, 39, note). Cependant
cela est parfaitement faux. Cette nomenclature est exposce
comme principe et poursuivie a travers tout le regne animal
dans la dixieme edition du meme ouvrage, de 1758, et c’est de
cette epoque qifelle commence reellement. Cela est d’autant
plus important a observer que dans cette edition plusieurs
especes sont beaucoup mieux definies que dans la xii:eme edi-
tion, oii des synonymes incorrectes ou d'autres fautes se sont
quelquefois introduits et ou quelques especes sont meme tout
a fait oubliees, comme p. ex. le Lanius senator de la x:eme
edit., ornis dans la xiireme, mais revenant depuis comme nou-
veau sous plusieurs autres noms: L. colluvio var rufus Gm.,
L. pomeranus Mus. Carlss., L. rutilus Lath., L. rufus Temm.
Man. et rec. (mais Lanius rufus Linn. xii est une autre esp.,
de Madagascar). — Dans la botanique, la nomenclature binomi-
nale commence dejii avec fannee 1751, dans le Species Planta-
rum de Linne.
C’est de ces dates que commencent les noms speciaux;
mais les noms generiques sont plus anciens. Dans, la botanique,
iis furent introduits comme principe general par Tournefort en
1694; dans la zoologie iis commencent proprement avec la
premiere edition du Systema Naturce de Linne, de 1735, qui
est le premier ouvrage oii les genres font partie essentielle du
systeme dans la zoologie, et iis y sont exposes ii travers tout
le regne animal. On a dit que Kxius avoit donne avant Linne,
5. SUR LES NOMS.
LXIII
des methodes zoologiques et introduit des noms generiques; et
en effet, il a souvent range les especes d’animaux d’apres les
regles de la logique, et employe les noms generiques d’oiseaux
et de poissons qui etaient en usage alors; mais cela peut aussi
etre dit de plusieurs auteurs plus anciens. En tout cas, les
genres ne sont exposes et nommes que ca et lii, comme par
accident, sans faire partie necessaire du sy sterne.
Avec Linne, et, au point de vue du developpement du
systeme zoologique, et faut nommer Artedi, dont Tlchthyologie,.
publiee par Linne a Leyden en 1738 d’apres les manuscrits de
son ami, noye ii Arnsterdam en 1735, est un modele pour les
ouvrages systematiques, exposant des genres bien determines-
et nommes, mais qui n’a pas encore des noms speciaux *).
> II est important de dater le commencement des noms gene-
riques du Systema Naturas, de l’ed. i, de 1735, vu qu’ils y sont
souvent mieux exposes que dans les ouvrages plus recents de
Linne. Panni les oiseaux on y trouve p. ex. le genre Luscinia
distinet de Motacilla, Grus et Ciconia separes di" Ardea; Pelecanus
et Graexdus; Vanellus, Trixiga et Numexiius etc., qui sont depuis
numis dans 1’edition ii, de 1740, ou vi, de 1748, et leur reunion,.
quoique peu naturel, est conservee dans les editions posterieures
de Linne, comme elle l’a ete longtemps pas ses successeurs.
La i:ere edition du Systema Naturae, de 1735, etant peiv
connue et difficile ii obtenir, nous en joignons ici, comme-
appendice, toute la partie Ornithologique, complete ii Texception
des caracteres generiques, qui sont ornis (voir apres Tintroduc-
tion suedoise page xxxiv). Tous les noms des genres qui y sont
exposes, nous semblent devoir etre conserves, hors lessuivants:
Coracias, signifle dans cette edition la pie commune, qui
doit cependant reprendre son ancien nom Pica. Ce dernier
nom fut employe par Linne pour tout le second Ordre des
Oiseaux (Picas) et par cette raison rejete comme nom generique,,
ce qui nous semble une erreur double de Linne. A present le
nom Coracias, mot grec qui signifie: ayant des relations avec
*) Artedi naquit en 1705 5 NoTdmaling en Norrland (latit, 63.^^), ou son
pere et, avant lui son grand-pere, etaient pasteurs. Leur nom etait ArcUedius,-
mais notre Artedi l’a change, comme il parait, durant son sejour a 1’universite
d’Upsala, entre 1724 — 34. Par la description de son exterieur, donnee par Linne
dans la biographie, .mise en tete de son Ichthyologie et par le nom, on pourroit
presque se figurer que sa famille descendait, du moins en partie, de la nation
Laponne, et qu’il avait conserve au plus haut degre le penchant pour les observa-
tione sur la Nature et le bon gout qui semblent communs k cette nation, et qui
se manifeste si fort dans Touvrage cite.
LXIY
INTRODUCTION.
le corbeau, doit etre conserve dans le sens accepte depuis par
Linne lui-meme, d’apres Moehring, dans le S. N. x, et encore
en usage.
Ispida est im nom, originaire du moyen-age, qui a ete
remj^lace avec raison dans le Syst. Nat. x, par le nom antique
et classique Alcedo,
Casuarius, nom malais (casoaris Bontius) auquel Linxe a
donne, en 1735, une forme latine. Ci-apres (Ordre 7) nous
avons adopte le nom Hippcdectryo^ propose par Gloger.
Gallina pourra au juste etre remplace pas Gallus.
Xous ferons encore observer que le nom Mergus parait
moins bien employe, les oiseaux, qui l’ont re 9 U, etant nommes,
entre 1500 et 1700, Merganser. Le nom Mergus etait alors un
nom commun a plusieurs genres d’oiseaux plongeurs, principale-
ment aux Eudgtes 111. ; mais comme ce nom a ete aussi applique
aux Mergus de Linxe, par Gessner et Rai, il pourra toujours
etre conserve dans ce sens.
On con 9 oit qu’a 1’epoque de Lixxe plusieurs genres ne
pouvaient pas etre bien determines, et en effet il y en a beau-
coup qui sont tres mal exposes; p. ex. les genres nommes ci-
dessus, mal reunis dans les ouvrages posterieurs de Lixxe,
ainsi que le genre Colymbus qui etait, dans tous ses ecrits un
assemblage de formes trop disparates. Mais, en separant ces
formes, comme aussi dans d’autres cas, ses successeurs ont com-
mis des erreurs encore plus graves. Ainsi Latham, en divi-
sant le genre Colymbus L., a donne ce nom (Colymbus) aux
especes a membrane interdigitale entiere, qui le conservent
encore le plus souvent (Eudytes 111.), mais qui n’etaient pas
connus dans fantiquite, et tres-peu aux Patres de 1500 a 1700.
Aux Colymbi propres, bien connus des anciens (Aristote, Pline
et plus.) il donnoit le nom mal forme Podiceps^ que 1’on trouve
chez WiLLOUGHBY comme nom des petites especes. — A present
il faut corriger autant que possible de telles fautes. Le nom
Colymbus doit etre restitue dans son sens originaire, comme il
le fut deja par Brissox, 1760, et depuis par Illiger, Nitsch,
Xaumaxx, Gloger et pl., et les faux Colymbi, de Latham,
pourront etre nomnes Eudytes 111.
A 1’exception de quelques cas de cette nature il faut suivre
rigoureusement la regie, d’employer toujours le nom le plus
ancien de cbaque espece et de chaque genre, s’il ne contient
pas une absurdite, ou s’il n’est pas mal forme (p. ex. une hy-
5. SUU LES NOMS.
EXV
bridisation du grec et du latin, comme l)endro^^\Q,o^ et le
terme assez commun flavi^as^er), ou qu’il a ete emplove au-
paravant. Cependant il sera difficile de former toujours des
noms generiques differents pour toute Thistoire Naturelle, et
Ton a deja propose de limiter la regie des noms difierents a
ceux d’une meme classe en zoologie.
Quoique nous estimions juste de faire les corrections men-
tionnees, nous* ne pouvons pas approuver la pratique, quelque-
fois suivie, de recourir aux ouvrages vieux et inconnus de peu
de valeur scientifique, pour y trouver des noms plus anciens,
mais sans usage jusqufici et de les introduire au lieu des noms
en usage et bien connus, ou bien plutot pour briller de la
gloire de les avoir decouverts. Ainsi, l’on a pris beaucoup de
soin ii echanger les noms speciaux bien connus de Gmelin et
de Latham contre ceux, donnes par Boddaert, dans son cata-
logue de 1783 des Planches enluminees de Daubenton; ce qui
cause une confusion assez sensible, comme il est question d’un
changement de quelques centaines de noms des especes gene-
ralement bien connues ou communes dans les collections. L’ou-
vrage de Boddaert n’est qifun catalogue des planches susdites,
sans autre valeur pour la Science; il est difficile ii obtenir, et
il semble meme n’avoir jamais ete en vente reguliere. Je n’ai
jamais pu me le procurer. — Ainsi, dans les Fasti ornitbolo-
gici de Cassin, on a deterre quelques vieux ecrits. negliges ii
bonne raison, qifil sera bien de ne pas oublier dans 1’histoire
ou la bibliographie de la Science, mais d’apres lesquels on a
voulu changer des noms acceptiG, ce qui n’est pas ii approuver.
Le premier de ces ouvrages est une edition d’apres le Systema
Naturae xii de Linne, par Statius Muller, de 1773 — 76, de
laquelle on peut dire avec Hartlaub, "requiescat in pace”.
Tout travail merite sans doute d’etre reconnu et respecte, mais
il ne faut pas en faire usage pour provoquer la confusion. C’est
une tout autre chose, que celle formulee par nous, d’apres
fexemple des auteurs les plus eminents, qu’il faut conserver
autant que possible les noms antiques dans leur sens vrai,
quand ce sens est bien connu par la litterare classique; comme
p. ex. le nom Colymbus. LFn autre cas presque semblable se
retrouve dans le nom Psittacus., dont nous parlons sous l’Ordre
II, genres Eclectus et Palceornis.
L’ouvrage de Gmelin (Syst. Nat. ed. xiii, 1788) est sans
doute une compilation, pleine d’erreurs; mais dans ces temps.
Methodi Avium disponendarum expositio. Introduction.
I
LXYI
IMTliODUCTION.
ou il n’y avoit qu’une litterature tres-imparfaite et pas de grandes
collections de Zoologie, ces erreurs etaient presque inevitables
dans un .travail de cette nature, et par consequent cet ouvrage
ne merite pas tout Ic blaine qui lui a ete donne, p. ex. par
CuYiER. C’est au contraire une entreprise' gigantesque pour
procurer a la Zoologie le grand avantage d’avoir reunie dans
un seul lieu toute la litterature immense, existante alors, mais
dispersee dans les voyages, les ouvrages periodiques et bisto-
riques et toutes autres sortes d’ecrits, et d’avoir cette masse
disposee dans un ordre systematique, quoique, en effet, souvent
mal-entendu. Pour rOrnithologie, il est fonde sur la "'General
Synopsis" de Latham (1781—85) qui n’adopte pas les noms
speciaux. U Index de Latham (1790) peut etre considere comme
une edition nouvelle, tres-reformee et augmentee de Gmelin.
Ici l’on trouve quelquefois les noms speciaux changes, et quel-
quefois il faut approuver ce cbangement; mais le plus souvent
les noms de Gmelin doivent etre conserves comme plus anciens.
Nous ne craignons pas qu’un grand desordre resuite de
Tadoption de ce qui parait bon, et du rejet de ce qui est mau-
vais, partout ou on le trouve. Ainsi nous considerons en ge-
neral comme tres-inferieur le petit ouvrage de Moehring, Avium
Genera 1752, dont il faut rejeter la plupart des noms generiques
nouveaux; p. ex. son nom Monedula, dont le type est la Musci-
peta paradisi des Indes; son Palumbus donne a un oiseau extra-
europeen incertain; son Ciconia, qui est la Grus pavonina L.;
Cornix, pour des especes de Picus; pour la Grus virgo L. ;
Atagen, pour la Fregate, Tachypetes VieilL, et ainsi de suite;
et cela, quoique quelques-uns de ces noms aient ete approiives
dans rOrnitbologie recente. ]\lais, du meme ouvrage, nous ac-
ceptons plusieurs noms bien formes : Orites, Uria et quelques-
uns approiives par Linne: 7Vo<70?i Moebr. Briss. ; Coracias MoCoy .
Galgulus Briss.; Palamedea Moehr. Anliima Briss.; ou acceptes
par des auteurs plus recents: Galbula Moebr. Lath., ainsi que
d’autres bien empruntes a la litterature ancienne: Chloris,
Pyrrhula ete.
Dans fOrnitbologie de Brisson (i — vi, 1760) les genres
sont toujours nomines et bien formes pour cette epoque. On
y voit tres-souvent, comme dans les ouvrages plus anciens, des
noms qui ont Tapparence de noms binaires; mais un coup d’oeil
montrera qifils ne le sont pas dans le sens linneen. P. ex.
sous le genre Turdus, nomine ”genus Turdinum”, on trouve
0 .
SUK LES NOMS.
LXVII
les especes: Turdus major, T. pilaris s. turdula, Merula, Merula
rosea, Mer. sinensis cristata, M. sinensis cristata minor, Maina-
tus, Main. major, Oriolus, Or. capite striato etc. etc. Les noms
simples, ayant Tapparence de noms generiques, cites ici: Me-
rula, Mainatus, Oriolus ne sont que des noms specifiques; les
autres expressions sont des definitions et non pas des noms.
Ainsi l’on ne pourra pas en faire usage dans une nomenclature
binominale. Cependant il y a dans Brisson plusieurs noms vrai-
rnent generiques qui doivent etre conserves, comme: Pica, Gar-
rulus, Nucifraga, Passer et pL; meme Gallopavo Briss. d’apres
Gessner, au lieu de Meleagris L, Tancienne I\lele agris avis
etant la meme que Numida L.
De meme, dans la litterature recente, il laut souvent faire
des choix un peu arbitraires. Ainsi, en cas de doutes, sur des
noms ou des exposes differents sur la meme chose, nous suivons
plutot les excellents ouvrages de Cabanis, Onvith. Notizen, et
surtout le Museum IJeineanurn, que les ouvrages a peu pres
contemporains, de Keichenbach et de Bonapakte. En effet,
nous ne jugeons pas bon a suivrc la pratique en usage dans le
Miiseum Heineanum, de diviser jusqifa rextreme chaque genre
riche en especes, meme ceux qui nous paraissent les plus na-
turels et ne presentant pas des formes ou des groupes bien
distincts, comme p. ex. Nectarinia et Hirundo. Cependant, c’est
un essai, qui appartient au developpement de la Science ainsi
que le soin oppose, de reunir en groupes plus grands les for-
mes diverses. L’une et fautre maniere d’agir ne sont que des
tentatives de trouver le vrai, comme toute classilication, du
moins autant que la nature de faflinite nous est obscure. —
L’Ornitbologie de FAinerique possede aussi de ces ouvrages
eminents par Baird, dans son: Birds of N. America (ou Report,
en 1858) et fouvrage encore plus detaille: Review of Amer.
Birds (i, 1864 — 66) qui est malheureusement interroinpu. Nous
avons tres-souvent fait usage de ces travaux.
Enlin nous donnons notre approbation au projet du comite
de Mancbester: d’ecrire toujours J.es noms generiques avec de
grandes initiales et les specifiques avec de petites, partout oii
iis se trouvent, ensemble ou separes, meme si les derniers sont
formes de noms personnels; p. ex. Pbrygilus gayi. Psittacus
(Eclectus) linncei, Merops hullockii. Par cette maniere d’ecrire,
qui est toujours facile a observer, on est delivre de toutes les
difficultes de 1’usage adopte par Linne, d’ecrire les noms spe-
LXVIII
INTRODUCTION.
ciaux substantifs avec de grandes initiales et les autres avec de
petites. Souvent il est difficile de determiner si un nom doit
etre considere comme substantif ou adjectif, circonstance qui
fait souvent commettre des fautes ou des inconsequences, et par
suite de laquelle on ne trouve presque jamais cette question
traitee d’une maniere consequente. Cela n’est pas le cas dans
les ecrits de Linne lui-meme. En. feuilletant par bazard dans
sa Flora Suecica, ii:eme ed., nous trouvons p. ex:*. Khodiola
Rosea, Stellaria Cerastoicles, Anemone Ranunculoides ; mais Are-
naria jjeploides etc. — L’usage linneen derive de rancienne
histoire naturelle; car il ecrivait avec de grandes initiales tous
les noms qui avoient ete auparavant, seuls, noms propres, ou
espece de noms generiques, de plantes ou d’animaux, et qui
sont communement des substantifs, mais qui, ■ dans sa nomen-
clature, devinrent des noms speciaux; p. ex. (Yerbascum) Thap-
sus, (Daucus) Carota, {Scaudix) Pecten, (T eucriiun) Scor dium etc.
Mais plusieurs de ces noms sont aussi adjectifs ou de nature
douteuse, comme (Reseda) Luteola, (Nepeta) Cataria et beau-
coup d’autres. Ainsi il existe une source de meprise ou une
difficulte dans les mots eux-memes, et comme tout le principe
n’est pas de la moindre importance, il vaut mieux 1’abandonner
tout a fait. Mais pour rendre parfaitement uniforme la maniere
d’ecrire les noms, ce qui est toujours bien, nous croyons juste
d’ecrire aussi avec de petites initiales les noms speciaux per-
sonnels. Nous avons deja dans la note, page 41, desavoue
Tusage ddntroduire des noms personnels dans les noms d’animaux,
faute que jadis nous avons commise nous-meme, seduits par
1’opinion tres-commune, mais fausse, que cela seroit un honneur
pour la personne ainsi designee. En y songeant de plus pres,
on trouvera cet usage indecent, quoique on voit souvent, prin-
cipalement dans des ecrits francais, que l’on veut, de cette ma-
niere, ”rendre hommage” ii i\I:r ou a Mune ”une telle”. Cepen-
dai%t fintention n’est pas toujours de ’'rendre hommage’', mais
souvent de conserver a favenir qu’un auteur a commis une
erreur, ou une bevue, en donnant un faux nom. Ainsi le nom
Turdus (Oreocincla) horsfieldi doit rappeler a la posterite que
M:r Horsfield a meconnu cet oiseau en le croyant le meme
que Turdus varius Pali, et en le nommant ainsi. Toutefois la
reminiscence de Terreur nous parait aussi peu convenable que
le pretendu hommage. — Ces noms sont souvent une ressource
desirable pour les auteurs qui ne peuvent pas en inventer de
5. SCR LES NOMS.
LXIX
meilleurs, mais iis deviennent incommodes en ce qu’une foule
de noms de diverses langues s’accordent mal entreux et avec
Torthograplie latine simple et presque d’ime justesse phonetique;
p. ex.: Leachii, Leadbeateri, Willoughbyi, GeofFroyi, Gaudi-
chaudi, Ducorpsi, Latreillei, Vieillotii, Levaillantii (ou le Vail-
lantii?), Dorbignyi (ou d’Orbignyi, ou Orbignyi?), Verreauxi
(Verroxi A. Sm.), etc.
Methodi Avium disponendarum expositio. Introduction.
K
V’ . - . . , . \-' • 'i
f i j *. i ifvo; . a;, ^
i\ ' tipoi}ftJ ' t*i : 6^n h ‘‘ Yrft j>n J
;r..£A*.l^ VV< Vho’ * JtlnimffpW lll
• - 1 <* '■ ' a 17?^V’ srt;r^>6>ifr ^ )
^ ■ ; .' -V -■ ■' ;• ,^r.- v:’W^||l
* ■' ■’ •»
.T’^
• •_ \
•'■'■■ .|f'
,^\4 -a ■ m
' .'J ■
, . •■ .V '■ . ;•■• • _. ; •>?>>_
y. . -
*’ ■ ' t
>*«V .. • .-_ ’ .
i.r.
-;4
W/
-■ ^
. •'♦»: ‘ •'• f. • ■
-; .-> 5 )i(_- S ■ ,-<-.*>»ri/ -I ■'. •* ..•-,
irrH*'.
^■'V\
Methodi Avium disponendarum expositio.
AYITJM AGMEN PEIMUM
P S 1 L 0 P M 1) E S. -)
Pallidi, ante eruptionem plumarum, nudi.
Floccus, prascursoi' plumae, in avicula nuper exclusa
apici plumae eruptura' impositus, levis, tenuis, parum
observandus, cutem non tegens. — .Pulluli ipsi iml)e-
cilles, eundi nescii, usque dum adulti sint volandi que
facultatem assequantur, in nido, arte parato, a parenti-'
bus aluntur, cibo in fauces injecto.
ORDO PRIMUS. OSCINES pall.
PASSERES Linn., fere.*) **)
Hallux validus^ ungue ceteris majore armatus, s^epa-
ratim mobilis. Tectrices alarum pauciores minoresque :
maximce in serie simplici dispositae, medium pennarum
cubitalium non excedentes.
*) \lftkog, nudus; naig, pullus, filius. Psilojifpden sunt aves Ordinis primi. Oscine.s,
et secundi, Volucres. — Aves Ordinum reliquorum: Accipitres, Gallinse,
Grallag, Palmat» et Proceres (Struthiones), sunt Pfilojuedes, usque
ab ovo vellere denso, floccoso vestit» et eundi vel cibum arripiendi facul-
tate gaudentes.
**) Ordo avium h. 1. expositus, non exacte cum ordine Linneano, Passeres dicto,
convenit. — Accedunt enim Lanii, Corvi, Orioli, Gracul», Paradise», Cer-
thi»: genera magna, ad Picas L. relata — Abeunt vero genera adhuc fere
majora: Columba et Caprimulgus, inter ”Passeres” Linn»i enumerata.
Neque cum ordine Cuvieriano ”Passereaux” congruit: Caprimulgos. Cvpse-
linas. Trochilos, Colium, Coraciam et omnes syndactylas (Meropem, Prio-
nitem. Alcedinem et Bucerotem) comprehendente. Pr»terea nomen Passe?-,
]fi. Passeres, antiquitus Passerem domesticum ejusque affines designans,
hodie, post Brisson, rite his restitutum est, minusque bene totum ordinem
primum designare potest. — Aliud vero nomen antiquum. Oscines, signi-
ficatione latiore minusque definita insigne, hoc loco, duce Pall asio, aptius
adhibetur, etsi ab aliis, recentioribus, ad seriem hujus ordinis priorem,
solam, designandam adhibitum sit.
Methoih Arium (lixpouemhtn/m erpoxitin. 1
9
OSCINES.
Characteres memorati, simul sumpti, lias aves bene
denotant. Hallux praesertim, essentialis, numcpiam deest,
semper vero adest Validus: digito medio angustior, late-
ralibus volumine aequalis vel major; totus, a basi usque
insistens, basi crassior; per se mobilis. Musculus enim
flexor hallucis longus^ articulum ejus ultimum flectens,
a flexore digitorum communi perfecte solutus. (In avi-
bus reliquis, omnibus, tendo hujus musculi cum tendi-
nibus alterius conjungitur. Hallux igitur simul cum
reliquis digitis semper flectitur). — Situs et forma tec-
tricum, his avibus fere peculiaris, formam alie, facillime
'agnoscendam, prmbet. — Prmterea digitus externus basi
cum medio semper arcte conjunctus.
Exceptiones vix inveniuntur; sed observandm sunt
similitudines aliarum avium: hallux validus et ungue
magno armatus in Accipitribus et Ardeis, quibus vero
hallux non separati m mobilis et plerumque basi angii-
stioi', tectricesque alarum alifer formatai. — Te c trices
oscinime in Picis (piibusdam, non vero in omnibus; in
Indicator e aliisque Megalceininis, et in Ojnsthocomo ; qua^
vero aves structura digitorum ab hoc Ordine differunt.
SERIES PRIOR. LAMlXIPLANTARES.
Planta tarsi laminibus 2 corneo-membranaceis tecta.
P]pidermis plantie, laminas 2 membranaceas format,
a talo ad ^/3 tarsi, vel longius extensas, sutura inter-
media, longitudinali contiguas — Lamina^ istm suba^-
quales, plerumcpie integraq altera vero, praesertim in-
tei*na, suturis interdum transversis divisa; quod praeser-
tim in Fycnonotinis, Oriolinis, Prionopinis, Textore alecto,
Lophopsaro (Pastore upupa Wagl.), paucisipie aliis inter
Ambulatores, Paradiseis affines observatur — Aves om-
nes, in hac serie enumerataq apparatu laryngis inferio-
ris musico' instruche habentur.
OS€INEi<.
COHOKS 1. CICHLOMORFHyE,
Turdiformes nob. olim.
Rostrum grypaniiim vel subulatum, naribus
humilius positis (tomiis quam culmini propioribus).
Rostrum a basi plerumque porrectum, tomiis inferioribus sim-
plicibus (nec ut in Cob. 2da formatis); — grypanium 111., i. e.
culmine subrecto, apice arcuatim deflexo, acuminato, ad latera
plerumque inciso. — Angulus menti brevis : vix «que ac nares pro-
ductus. Lingua planata, mediocris, non extensilis. Unguis medius
obliquus. Vibriss« plerumque adsunt.
Phalanx 1. Ofireatce
(Rhacnemididse Cab)
tarso toto cute integerrima tecto; rostro compresso.
In avibus reliquis, fere omnibus, cutis tarsi suturis divisa.
In paucis tamen tarsi ocreati, cute integra tecti, scilicet: in sp.
generis Reguli^ inter Sylvias dispositi; in sp. plerisque Fam. lm«
Latirostrium, et praeterea in avibus senioribus liis illis ve, multo-
rum generum.
Exceptiones hoc loco sunt Turdi et Saxicolce qu«dam majo-
res, praesertim juniores, cute tarsi magis minus ve evidenter divisa.
Ala varia, longior vel brevior, remigibus semper 10. Cauda
plerisque mediocris vel brevior, «qualis v. rotundata, integra; tan-
tum in H enicaris longior et furcata. Tarsi elongati (pr«ter Sialim).
Fam. 1. Lusciniin«, sp. medi« magnit:s tarsis longis (pr«tcr
genus ult.) Cauda mediocris (al« cubitali «qualis), rotundata, ple-
risquc, saltem partim rufescente. Rostrum gracile, apice vix de-
flexum. Ala maxime varia. — Aves orbis antiqui, pr«ter genus
ultimum. Cum Ficedulinis (in Phal. 6ta) arcte conjuncte: praeser-
tim differunt rostro non dilatato, vibrissisque parvis.
Luscinia L. 1735 (typus Mot. luscinia L. = Luse, vera et L. pliilomela
nob.) Lusciola Keys. et Bias. — Calliope Gould; — Cyanecida Brebin
Isis 1828 (suecica).
Notodela Less. Belang. Voy. (diana Less.).
Myiomela Hodgs. (leucura Blytli, Cat.). — Obs. Miro longipes Less. Cocp
parum differt nisi cauda emarginata; ad Petroecas in Phal. 6:ta relatus.
Erithacus Cuv. 1799; Anat. Comp. I. tabi. 2, rougegorge (Mot. rubecula L.);
Uandalus Boie Tsis 1826.
Tarsiger Hodgs, Z. Pr. 1845, 28 (clirysseus).
4
08CINE8.’
Ruticilla Brehm Isis 1828 (M. phoenicurus L.); — Chaimarror)iis ! Hdgs.
(leucocephala); — Adelura Bp. Delattre, 32 (Rut. c£eruleooephala Vig. Z.
Pr. 1831).
Cercomela Jerd. Iiid. (Sax. melaiiura Riipp).
Grandalal Hdgs. (cgelicolor); Jerd. Ind. II, 119.
Sialis antiq., Sialia Sw. Z. J. n:o 10, 1827 (Mot. sialis L., •‘Si. vilsoiii Sw.);
forma sola americana, tarso brevi caudaque emarginata aberrans.
'^Fam. 2. Saxicolinse: sp. mediae, tarsis Jongis, cauda aequali,
breviore (quam ala cubitali), plerumque basi vel lateribus alba. Ala
saepius longior. — Aves orbis antiqui.
Penthodyta, pro Pentholaea *■■') Cab. M. H. 40 (frontalis Sw.).
Praticola, pro Pratincola! Koch. Bayr. Zool. 1816 (rubetra L.).
Saxicola Bechst. Taschenb. 1802 (oenanthe L). — Drowo/cea Cab. M. H. 9
(Turdus leucurus Gm., Sax. cachinnans Temm; cet. nomina allata dubia),
sp. majores, nigrae v. cinereae, ceterum a Saxicolis genuinis haud distinctae.
Campicola Sw. Z. J. n;o 10. 1827. (Mot. pileata Gm. = hottentotta Gm.)
Myrmecocichla Cab. M. H. 8. (Sax. formicivora Vieill).
Pinarochroa n. g. (Sax. sordida Riipp.), ala brevi: apice alae pennas cubi-
tales vix excedente; penna Ima tectricibus multo longiore — Cauda
brevior, alba, pennis 2 mediis totis, reliquis apice fuscis. Digiti longi;
— mvciQog, sordidus.
Fam. 3. Turdiiicc: sp. paullo majores et plerumque macu-
latm, rostro fortiore; cauda mediocri, integra, fuscescente, unicolore.
Tarsi elongati. Ala varia. — Sp. utriusque orbis.
Monticola Boie Isis 1822 (T. saxatilis et cyanus L). Petrocincla Vig. Z.
J. 1825 (saxatilis); Petrocossypha Boie Isis 1826; Peirophila Sw. Clas-
sif. (cyanoce})h. Sw. = T. cinclorhynchus Vig. Z. Pr. 1831).
Orocoetiis Gray List. (T. erythrogaster Vig. 1. c.).
Catharus Bp. Csp. (immaculatus Bp.): sp. minores tarsis longissimis.
Hylocichla Baird Rev. 12 (T. minor L.) solo gutture nigromaculato differt.
'Pardus L. 1735 ("IMerula nigra”) et 1758 (T. viscivorus). — Planesticiis
Bp. Delattre 27 (T. ”esp. erratiques”, T. crotopezus et aff.) — Arceu-
thornis Kaup (pilaris) et plura genera alia, «que indefinita.
iMirnocichla Sclater; Baird Rev. 35 (T. plumbeus L), vix nisi colore
rostri pedumque distincta.
Oreocincla Gould Z. Pr. 1837 (0. novas hollandias).
Hesperocichla Baird Rev. 12, 32 (T. n«vius Gm.).
*) Terminatio hujus nominis: Uea, a vocabulo gr«co /raos desumta est. cui
radix laug lapis, et significatio lapidarim videtur, fere idem ac ntiijatog
(petraeus). Vox ab Aristotele hoc sensu adhibetur: ”Cottyphos 6 ).awg"
Arist. significat turdum lapidarium (germ. Steindrossel) estq. nomen Monti-
cfllre cyaneae, in rupibus et lapidosis degentis. — Separatim igitur scriben-
dum est vocab. laios, nec pro terminatione adhibendum, nisi cum particula
praefixa, ut in nom. Epilais et Hypolau, quae ab eodem radice derivari
videntur (cf 8undev. Thierailen des Arist; Aves n:o 89, 45, 46).
CICHL0M01U'H.E.
5
Geocichla ”Kuhl” Gould Z. Pr. 1836, p. 7 (T. citrinus Lth).
Myiocichla Schiff, Bp. Delattre p. 30 (T. flavipes Vieill), rostro dilalato.
Fam. 4. Cinclinai: cauda brevi; ala parva, sed acuta. —
Remex 1 parva; penua? cubitales -/3 ala 3 parum excedunt; ptilosis
lirma, elastica: Turdi aquae adaptati, utriusque orbis. —
Cincius Bechst. (aquaticus): Hydrobata Vieill.
Fam. 5. Henic urinae: cauda longiore, profunde furcata, non
divaricata, remige prima elongata. — Aves regionis indicae.
Henicm'us, Enicurus Tem. Pl. Coi., corr. Cab. M. H. 1 1 (coronatus Tem).
Fam. (i. Myiophoninae: cauda mediocri, aequali; alis brevi-
bus, obtusis: apice alae pennas cubiti parum excedente. — Sp.
Orbis antiqui.
Thamnocichla, pro Thamrioljea Cab. M. H. 8 (ciimaiuonieiveiitris Lafr.).
Cf. notam ad nomen Pentbola3a3, supra Fam. 2.
Myiophoneus Temm. Coi. 70 (metallicus = davirostris Horsf). — Arrengal
Less. Tr. (T. cyaneus Horsf).
Zoothera Vig. Z. Pr. 1831 (monticola).
Fam 7. Eucicblinae: cauda parva; alis brevibus, obtusis:
pennis cubiti apicem fere attingentibus; tarsis longis. — Aves
speciosae, nitide coloratm zonae torridae orbis antiqui. A Cabanisio
inter ”Glamatores” (i. e. Scutelliplantares apparatu musico desti-
tutais) enumerantur; tarsos vero ocreatos habent, et musculi laryn-
gis inferioris ignoti.
Eucichla R.bach Syst. Nat. tab. 52 ('rurd. cyanurus Gm.).
Coloburis Caib. M. Hein. 11., 3 (Corv. brachyurus L.); Pitta! Vieill. -f Flioeni-
cocichla Cab. (granatina), et Hijdrornis Blytli (gigas Temm. — caerulea
Raffl.) Mus. Hein. 11., 5.
Phalanx 2. Brevipennes.
.Ala brevis, obtusa: pennae cubiti anticae in ala flexa %, vel ma-
jorem partem totius ake tegunt. Tarsi elongati, scutati.
Aves parvae vel mediae. Turdo rarius majores (Grammatoptera
maxima omnium). — Alae plerisque sat convexae, penna prima majus-
cula: stepius fere ii^iajorum lequante, raro parva (Hemipteryx);
secunda cubitalibus plerumque aequalis vel brevior (exc. Fam. 8 ).
ClCHLO.AIOEPH.i;.
Pedes fortes, tarsis longis, evidenter scutatis. Cauda integra, rotun-
data vel lateribus gradata. Ptilosis laxa, mollissima, lanea.
Sp. numerosse, Turdis, Lusciniis, Sjlviisque affines; climati calido
fere propriic, plerumque inter gramina fruticesque, vel inter arun-
dines scirposque, circa aquas degentes; qusedam egregie canorae.
Alis parvis insignes tardius volant. Non igitur migratorise et rarius
clima temperatum, hieme frigida obnoxium, inhabitant (Troglodytes).
l:mo. S]?. orbis antiqui plerumque parvae (Passere
domestico multo minores), debiliores, rostro gracili, operculo na-
rium magno.
Fam. 8. Acantliizin^: vibrissis fere o parvis vel obsoletis;
ala modice convexa, penna secunda cubitalibus longiore. — Jncolac
jVustraliae et Africae meridionalis.
Eremomela Sumiev. V. Ak. 0. 1850, 102 (llaviveiitris = S. bracliyiira Vieill.
Lev. Afr. 125; Simdev. Krit. Ofv.).
Acantliiza Vig. et Horsf. Aiistr. 226 (nana).
Geobasileiis Cab. M. H. 32 (Acantlj. clirysoiThoea Gould).
Chthonicola Gould Austr. (Sylv. sagittata Ltln Siipl. lnd:s, Anthus ininiiniis
Vig. et Ii.).
Fam. 9. C isticolinae: vibrissis utriiique tantum 2, vali-
dioribus. Alie convexa', penna 2da cubitalibus aequali vel paullo
longiore. Color plerisque grisescens, fuscomaculatus.
llemiyteryx 8w. Classif. (S. textrix Vieill. Lev. Afr. 131).
Cisticola Kaup. Syst. 1829 (Sylvia cisticola Temm., Cist. schoenicola Bp).
Dryodromas Finscli et llartl. 0. Afr. 239 (Sylv. fulvicapilla Vieill. Lev.
x\fr. 124) cauda breviore, vix gradata. A prtec. vix ditfert nisi coloro
non maculato candacpie apice concolore. Huc Dr. ruficapilla A. Sin. S.
Afr. — Cet. sp. alieme; ”Dr. albigularis et dainarensis”, veraj Eremomebe,
(ha?c = Sylvietta icteropygialis Lafr. IL Z. 1839, 258); — Dr flavida =
Cldorodyta nob., infra, longe differt; — Dr. caniceps nobis ignota.
Cistodyta n. g. (Drym. scotoptera Sund., Malurus ruficeps Eiipp. -f Dr. ro-
busta Riipp. etc.): sp. vana magnitrs, dorso maculato. Rostrum brevius,
fortius, tarso multo crassius; sutura evidenter, culmine fortius arcuatis;
apice deflexo. Cauda alis paullo brevior, fascia nigricante ante apicem
albidum ornata. Sp. africana?.
Drymodyta n. g. (IMal.tinniens Licht. Doubl., Drymoeca levaillantii Sm. 111.,
Cistic. lev. Cab. M. H. 44 ) rostro graciliore, acutiore, culmine parum,
sutura vix arcuata. Cauda alis longior, plerisque ut in prfec. picta. Dorsum
fuscomaculatum; pileus plerisque rufescens. — Sp. muRse africame -f
^lal. galactodes Temm. Australiee.
Spiloptila n. g. (Malurus clamans Riipp. Ati.) rostro gracili culmine sutu-
raque leviter arcuatis. Ptilosis firmior, pallescens, maculis magnis, de-
BllEVIPENNES.
7
finitis varia (pileo tectricibusque nigris, albido marg.). Cauda alis sequa-
lis, pennis obtusis, 6 mediis aequalibus; utr. 3 valde gradatis; omnibus
ante apicem album late nigris.
Scotocerca n. g. (Mal. inquietus Riipp. Ati.) rostro gracillimo, non inciso.
Cauda alae aequalis, leviter rotundata, pennis obtusis, totis nigrofuscis;
apice vix, margine parum pallescentibus. Ptilosis mollissima, lacera, gri-
sescens, leviter fuscostriolata. Kemigum 1 >> Y 2 ^ — 6 subaequalibus.
Calamanthus Gould. Z. Pr. 1837 (Anthus fuliginosus Vig. et H.).
Drymoeca Sw. Z. Journ. n:o X., 1827 (Dr. capensis Sm, 111. , Le V. Afr. 130,
^y\v. macroiira (G-m.) Lath. 140). Sp. numerosae Africae et Indiae.
Deciira Hodgs 1844 (Cray Z. Misc.V), Cat. 1846; Suya! Hdgs J. As. Soc.
1837 (D. fuliginosa Horsf., Jerd. Tnd. II., 183)+ Mal: polychrous Tem.
Coi., Drymoipus Bp. Delattre 35. Rostrum crassius, convexius.
Chlorodyta n. g. (Drym. flavida Strickl. Contr. 1852, 188; Dryodromas fl.
F. et Htl. 0. Afr.) — Colore virescenti, praesertim caudae, a praecedentibus
differt. Rectr. apice albidae c. macula fuscoviridi. — Nomen: yXoQog,
diHO, babitu viridi induta.
Pam. 10. Malurinan: ala convexiore, parva, penna 2da cubi-
talibus breviore, 3a eis subaequali. Vibrissae varia?, ScTpius obsoletae
V. nullae. — Sp. Australiae, Asia? niericl. et Africae.
Daseochar^s Cab. M. H. 45, pro Prinia! Horsf. (Pr. familiaris Horsf. Jav.).
Alae hujus fam., sed vibrissae praecedas, utrinque 2. Media igitur, Dry-
moecae affinis.
Apalis Sw. Classif. II., 63: (Dr. thoracica Sh. Le V. Afr. 123; Sw. Z. 111.
II. pl. 119). Sundev. Krit. Ofv.
Camaroptera Sund. Vet. A. (). 1850, 103 (S. brevicauda Riipp. Ati.).
Orthotomus Horsf. L. Tr. XIII (sepium Horsf.).
Maluriis Vieill. Anal. (Sylvia cyanea Lath.).
Stipiturus Less. Tr. 414 (Musc. malachura Lth.).
Origma Clould. Z. Pr. 1837 (Sylvia rubricata Lath. Suppi. Indas).
Herpystera n. g. (Drym. bairdii Cass., Hartl. W. Afr. 59) rostro fortiore, non
compresso, basi lato, lateribus rectis. Pictura definita, fortis. Nomen,
voc. gra?cum: re])tator (per frutices etc.).
Fam. 10 b. Bradypterina?: vibrissis 3 vel pluribus, parvis,
tenuibus. Ala parva, fortius convexa, plerumque : penna 2da cubi-
talibus subaequali, paullo majore vel minore, (sed in Catrisco
penna 3a cubitalibus a?quali, 2da multo breviore) — Ptilosis longa
lacera, mollissima, colore opaco, grisescente vel rufofusco, non vel
minus maculato (Amnicola superne, Sericornis in gutture maculata?).
— Aviculae Calamodytinis maxime affines et vix nisi axlis brevibus
distincta?.
Melizophilus Leach 1816 (Sylv. provincialis Lth, Temm.).
('fitriscns Cab. M. H. 43 (apicalis Cab. = Brad. brevirostris 8und. Vot.
Ak. ("). 1850, 103).
8
(JICHLOMO«PHJ'L
Bradypterus Sw. Classif. 241 (platyurus Sw.LeV. Afr. 122; S. brachypt. Lthj.
Phlexis Hartl. Ibis 1866, 139 (layardi Hartl. 1. c. = Drym. mollissima
Victorin; Bradypt. victorini Grill. Anteckii. 1858; Phl. mollissima dicenda).
Cettia Bp. 1838 (Sylvia sericea Temm. S. cetti Marm.).
Amnicola Gerbe Degi. Orn. Eur. I., 526 (S. melanopogon Temm).
SericorJiis Gould Z. Pr. 1837. (Acanthiza frontalis Yig. et H.).
Bylviella, lapsu Sylvietta, Lafr. R. Z. 1839, 258 (crombec Le V. Afr. 135,
Dic. rufescens Vieill. Enc. 609). Oligura Riipp. S. Ub. 46, (nec. Hdgs,).
Cf. Sundev. Krit. Ofv. Lev. 1. c. — Genus anomalum, Troglodyti fere
affine.
^ Fam 11. ^gitliininae: sp. siibsylviiformes, Passere dome-
stico submquales, rostro valido, stricto, subcylindrico, leviter com-
presso; tomiis validis, pallidis; apice minimo, adunco, acuto, ad
latera inciso. Xares nuda^, ovales, membrana supera, angusta.
Ptilosis longa, mollissima, lacera, virens vel nigra et flava. —
Cauda mediocris, aequalis. Ala brevis, penna 2da vel 3a cubitales
mquante. Tarsi mediocres (long. ^/3 ala 3 cub.). — Aves indica 3 , vix
ulli alii formae affines, subsimiles Pycnonotinis, Hylophilis ameri-
canis etc.
uBgithina Vieill. Anal. (Fauvette leucoptere. Amer Sept.! = Aegithine qua-
ffi-icolore Vi. N. Dict, ex Le V. Afr. 141, Sylvia zeylonica (Gm.) Ltb.
91; Vieill. Enc. 481; Jora zeyl. Cab. M. H. 76). Genus lora! Horsf. Jav.
— (In Vieill. N. Dict. confusa c. Le V. Afr. 480). Cf. Gray Catal. et Sundev.
krit. Ofv. — Rem. 2da pennas cubitales aequans.
AHhorhynclms n. g. (Jora lafresnayi Hartl. R. Z. 1844; Mag. de Z. 1845
t. 60; — I. innotata Blytli. J. As. Soc., Cat. 11:0 1291 et add. p. 342).
Rostrum longius, capiti subaequale; remigum 3tia cubitales jefpians.
insuetus: rostri forma inter has aves insolita).
2:do. Brevipennes orbis antiqui plerumque paullo
majores et robustiores.
Fam. 12. Copsychinm: aves firmiores, magnitudine ad-
spectuque similes Turdis, rostro forti apice evidenter deflexo. Nares
breves, plumis frontis partim tecta% operculo parvo, convexo; aper-
tura ovali. Eeinex 2 da cubitalibus subiuqualis (paullo longior vel
ln*evior).
Napothera Temm. Mus. Leyd. (pyrrhonota Temm., Myiolestes Miill., Bp.
Csp. 358, [nec Cab., de qua v. Latirostres, Fam. 40]; Tricliixos! pyrr-
hopyga Less. R. Z, 1839, 167; Horsf, Cat, 404), — Rostrum crassum
(tarso 4plo crassius), vibrissis pluribus, longis, tenuibus; cauda medio-
cris, rotundata apice nigra). Rem. 2da cubitalibus tequalis; 3:a
eis longior.
RBEVrPENNES.
Copsychus Wagl. Syst. 1827, post Graciilas; (Grac. saularis L.). Lalage
Boie Isis 1828, 317 (nec Isis 1826).
Cittocincla, pro ”Kittacincla”! Gonld Z. Pr. 1 836 (Tnrd, macroiirns Gni.
Lth. 100).
Melcenornis Gray List. 1840, pro Melasoma Sw; (edolioides Sw).
Fam. 13. Crateropodinae; sp. turdiformes saepe minores,
rostro mediocri, apice parum deflexo, leviter vel vix inciso, sutura
levius arcuata. Nares longiores, totae nudae, operculo fornicato
soinitectae. Remigum 3a cubitalibus longior, (2da varia: eis ple-
rumque aequalis, interdum brevior). — Pleiwque, ut praecedentes,
africana^
l:o) Minores, rostro yracili, evidenter arenato, remige 2da cubi
talibus longiore.
Cereotrichas Boie Isis 1831, 542 et 1833, 881 (Turdus erytliropterus Gm.,
Ltli 65).
Erythropygia A. Smitli Report 1 839 et 111. t. 49 (E. pectoralis 8ui. — Sylv.
ieucophrys Vieill. N. D. ; Enc. 454, ex L. V. Afr. 1 1 8).
2:o) remige 2da. cubitales oi(]uante; vibrissis nullis.
Thamnobia Sw. Fii. bor. Aiii. 489 (rufiventer Sm. 1. c.; L. V. Afr. 188;
— Sylv. fiilicata (L) Lth).
Odonterus Cab. M. H. 113 (Yubiiial occij)italis Ildgs).
Jfypergerus R:bach Syst. N. t. 54; Hartl. W. Afr. 80 (Mobo! atriceps
T,ess. = Hy pocliloreiis Cab. M. H. 85.
3:o) rem. 2da cubitales cequante; vibrissis evidentibus; rostro porrecto,
sutura, ut in praecedentibus, recta vel {eque curvata.
Malacias Cab. M. H. 113 (Cinclosoma capistratum Vig. Z. Pr. 1831, 56).
Cossypba Vig. Z. J. Oct. 1825 (Tiird. vociferans Cuv., L. V. Afr. 104 ~
xMiisc. bicolor Sj)arrm. Mus. Carlss. 46. CT. Sundev. Krit. Of\v).
Bessornis Cab. M. H. 8, Bessonornis A. Sm. 111.48; Dess. X. Sm. Report.
— (B. humeralis Sm. 1. c., et sj). superciliis all)is ornatfe).
Parisonia Sw. En. bor. (rufiventer. Li V. Afr. 126, 1, — Sylv. subcaerulea
Vieill. Enc. n:o 100). Sp. minores.
Cichladusa Peters, Berl. Ber. 1863, 16 Mars (C. arquata).
('ba^tops Sw. En. bor. 486 (burcbelli = Alal. Tem. Coi. 385).
Cheetornis Gray List 1848 (striatus; Jerd. Ind. II, 72).
Megalurus Horsf. L. Tr. XIII (palustris = Mal. marginalis Tem. Coi. 65, 2).
Prymoedus, lapsu: ”l)rymodes” Gould '•') Z. Pr. 1840, 170: Handb. I. 289
(brunneopygius).
(Vitonya; R:bcb. Handb., Scansori{e, p. 167 (Alusc. oclirocephala Gm.) =
Molioua! Less. ; + Cortbi])arus Lafr. R.Z. 1 842, 69 (Parus senilis Dubus,
*) Dryinodes, gr. J()vinoi'irjg, significat: silvosus, s. terra silvis plena. — Sensus
vero nominis est ()()vu(iH)'ng , silvae cantor: Drymodus vel drymoedus scri-
bendum. Analoga sunt: tragoedus, comoedia; — ])arodia, prosodia etc.
MeihoiU Arium di.^ponnuhiviim e.rposi/in. 2
10
CICHLOMOEPHtE.
Fr. albicilla? Less. Coq.; P. novse zeel. Gm?). rxeiiiis sat anomaliiin,
alis mediocribus etc.
4to) rostro crassiore, a basi deflexo; sutura igitur basi fracta.,
Remex 2da longitudine varia; 3tia cubitales excedit.
Sphenoeacus Strickl. Z. Pr. 1841 (Sylv. africana (Gm) Lth. 32).
Argya Less. Tr. 402 (Malurus squamiceps Riipp. Ati. + Sphenura acacia?
Licht. Doubl.).
Pomatostomus Cab. M. H. 83 (Pomatorh. temporalis Yig et H.).
5to) remige 2da cubitalibus breviore. Rostrum totusque babitus
turdiiia.
Craterojms Sw. Fu. bor, Am. 487 (Cr, reiuvardtii S\v.).
Fam. 14. Brachyptervgina?: sp. majores et minores, re-
mige 3:a cubitalibus aequali, naribus nudis. — Habitus et rostrum
plerisque turdina. Ptilosis ut praecedentium longa, lacera, mollis-
sima, opaca. — Sp. numerosie India* et i\Ialayasia% cum quibusdam
ex Australia et paucis ex Africa.
Imo Nares pracedeiitium ; vibrissae obsoletae vel nulla.
JFjpycnemia, pro ’'Aipunemia” Sw. Fn. bor. am. 1 831 (typo nullo) ; — Mi-
croura. Gould Ic. Av. 1837 (squamata albiventer Hdgs) ; Pnoepyga
Ildgs. Z. Pr. 1845 (Tesia! albiventer Hdgs. olim); — Oligura Hdgs Z.
Pr. 1845 (flaviventer).
Brachypteryx Horsf. L. Tr. 1 820 (montana Horsf.).
Bessothera Cab. M. H. 76 (Myotli. capistrata Tem. Coi. 185, 1).
Mystacornis Sliarpe Z. Pr. 1870, p. 392 (crossleyi).
Pellorneum Sw. Fn. bor. am. 487 (ruliceps Sw).
J)umetia Blyth Cat. 140 (editus 1852; — albogularis. Cf. Horsf. Cat. I,
403). Huc quoque sj). majores: Tim. nigricollis, T. thoracica Temm.
referenda.
Malacocercus Sw. Z. 111. 1833 (striatus Sw. =- Turd. griseus Gm. Lth. 91).
Pomatorhinus Horsf. L. Tr. 1 820 (montanus Horsf).
2do Nares operculo magno, fornicato semiclausa, apertura angustiore.
Vibri ssa evidentes.
? Liothrix Sw. Fn. bor. Am. 490 (Parus furcatus Temm. Coi. 287). Forma
peculiaris, vix ulli alii affinis; ab omnibus brachypteris cauda leviter
divaricata et emarginata formaque rostri etc. differt.
Sphenura Licht. Doubl. 1823 (Turd. brachypterus Lth. Suppi. Ind:s) —
Dasyoruis Vig. et H.; Gould Austr. (typus id.: D. australis).
Amytis Less. Tr. 453 (textilis Qu. et Gaini. Uranie ; Gould).
Pyctorhis Hodgs. Z. Pr. 1845, 24 (Tim. hypoleuca Frankl. Z. Pr. 1831).
Actinura Gould Z. Pr. 1836, 18, corr. Agass. (A. egertoni Gould).
Hemiparus Hodgs. J. As. Soc. 1841, 19; Jerd. Ind. 252 (strigula + cyan-
optera) = Siva! Hdgs.
Strachyrhis, ”Stachyris”! Hodgs Z. Pr. 1845, 22, corr. Agass. (S. nigri-
ceps Hdgs).
Melocichla Hartl: V. Afr. 58 (Drym. mentalis Fras.).
imEVIPENNES.
11
IHerocyciiis (iray Geii. 1846, 226 (Sp. 1, erytlirocepli., nobis igii., sed Pt.
lineatus et variegatus (Vig) Z. Pr. 1831 typici habendi. — Pt. cbryso-
pterus est Garrulax, operculo narium carens).
3tio Nares nuda3, posterius membrana minore, plana, antice imper-
fecta instructas; apertura latius ovali.
Timelia ”Timalia” Horsf. L. Tr. 1820, 151; (typ. T. pileata). Napodes
Cab. M. H. 76.
Miccornis Hodgs. Z. Pr. 1845, 23 (Tim. gularis Horsf. — Cf. Blyth Cat.
149, Horsf. Cat. 229).
Macronus Jard.et Selb. 111. t. 150 (ptilosus J. & S. = Tim. tricliorrhos Temni.
Coi. 594, 2).
Alcippe Blyth J. As. S. 1 844, et Cat. 148 (Alc. dumetoria Cab. M. H. 88^''^').
Nannothera n. g. (Brachypteryx sepi ari a Horsf. L. Tr. 1820). Deri-
vatio: vavvoQ, animalculum (Arist.), pygmaeum ; d'J]QaL0, venor; In-
sectorum venatrix.
Malacopteron Eyton Z. Pr. 1839, 183 (M. magnum Eyt.).
Iladropezus nob. pro '”Turdino”! Blyth; (Malae, macrodactylum Strickh;
cf Horsf. Cat. 225), pedibus fortibus insignis («dpog fortis, nsCog
pedestris).
Orthonya; Temm. Man. 1820 (0. spinicauda Pl. Coi. 428 — 9).
Psophodes Vig. et Horsf. L. Tr. 1 825 (crepitans 1. c., ; Gould Austrah).
Garrulax Less. Tr. 647 (belangeri Less. Belang. t. 4; — G. leucolophus
Blyth Cat.). Janthocincla Gould Z. Pr. 1835, 48 (Cinclos. ocellatum
Vig. Z. Pr. 1831,55).
Galgulus Wagl. Syst., Obs. post Picam, (Corvus gymnocephalus Temm. Coi.
327), Picathartes Less.
*) Timelin (Tiyuct) et ijLoc) cultor solis: nomen pulchrum, incolae plagae, sub
sole medio sitae, bene proprium; hoc sensu datum, sed lapsu calami Timolia
scriptum videtur. Litera enim a in lingua anglica ut e in ceteris linguis
legitur.
**) Verisimiliter eadem ac. Malacopteron cinereum Eyt. Z. IT. 1839, 103, Alcippe
cin. Blyth 1. c. et Moore, Horsf. Cat. 406. — Haec, teste Verreaux, est Napo-
thera pyrrhoptera Bp. Csp. 3.58. — Huic, cum cl. Cabanis, nomen Alcippe tri-
buendum censemus. — Agnoscitur colore simplici rufescentigriseo, dorso po-
stice, cauda alisque extus rufis; pileo rufescente, colore cervici dorsocpie an-
tico simili; remigibus intus rufomarginatis. Subtus fulvo- albida, ambitu
rufescente; rostro pedibusque fusco-pallescentibus. Rostrum tarso duplo
crassius, apice parum defiexo et leviter inciso. Cauda rotundato-gradata.
R. ang. 16 m.m., ala 59, t. 20, c. 63. Java, frcqv., M. Sth. — Genus Alcippe
Blyth et auct. dividendum, utpote a sp. commixtis generum Malacopteri,
Dumetiie, Bessotherse pluriunniue compositum.
***) Specimen hujus typicum, Londini, in musaeo Horsf i eidi asservatum, nobis
indicavit clar. Moore. Est vero Alcippe sepinria Blyth Cat. 148, et Moore,
Horsf. Cat. 226; Myiothera leucophrys! Tem. Coi. 448, 1 (rostro tamen in icone
nimis tenui); in Cab. M. Hein. 87, notis 3 et 4, memorata. Agnoscitur colore
grisescente, inornato, superciliis c. loris non albidis, sed obscure cinereis; notaeo
postice cum cauda alisque extus rufescentibus; rostro forti, apice adunco,
lateribus fortius inciso et dentato, simili rostro Malacopteri (minime igitur
Bracliypteiyx); cauda brevi, tarsis longis. Rostr. ab ang. 21 (v. 20) m.m.;
ala 117, tars. 26, cauda 40. — Nomine novo hanc designandam credimus.
Conf. gen. Alcippe, mox supra.
12
CICHLOMOKPH.K.
Grammatopliia K:bcli Syst. Nat. t. 85; Gray Catal. (Garr. striatus Vig. Z,
Pr. 1831). A plerisqiie cum Otagone crassirostri Bp., in geii. Turiiagra!
Less., Keropia Gray, male conjuncta. (Otagon v. Fam. 29).
Fam. 15. Eupetinaj, ala parva remige Btia cubitalibus inulto
breviore; 4ta v. 5ta eis aequali. Genus singulare, forma partium
plurium peculiare. Frons humilis, plumis brevibus (fere ut in
Cincio) tecta. Nares ut in Fam. praecedentis div. otia.
Eupetes Temm. Pl. Coi. 516 (macrocercus Temm.).
16. Malaconotinaj : rostro valido, apice deflexo,
fortius inciso et dentato; remige 2da cubitalibus subaequali (paullo
longiori v. breviori) ; otia eis definite longiore ; pedibus mediocribus.
a) naribus' rotundis, operculo nullo v. hriperfecto.
Hectes Kbcli. S. Nat. t. 65 (Lan. cirrliocephalus [”Kirrh.”!] Less. Coquille
tab. 1 1; Bp. C. K. 1850, II, 3 + sp. ibici. 563 etc.). Sp. typica cristata; re-
liquae capite laivi.
Spasornis v. d. Hoeven Handb., pro Wanga! Vieill. (Lan. curvirostris Gm).
Chaunonotus G. R. Gray Charlesw. Mag. 1837, 487 (Tliamn. sabinei Gray).
Dryoscopus Boie Isis 1826,973 fLan. cubla Sliaw. Le V. Afr. 72).
li) Operculum narium coriaceum, convexum.
Malaconotus Sw. Z. 111. 1 824 (Lan. barbarus L.), Laniarius! Vieill. Anal. Tele-
plionus Sw.; Cab. M. H. 70 (bacbakiri Le V. Afr. ; Turd. zeylonus! L.).
(Jhlorophoneiis Cab. M. H. 70 (Lan. olivaceus Sh. ; Le V. Afr. 75, 1).
Archolestes Cab. 1. c. (Lan. icterus Cuv. Le V. Afr. 185).
FomatorhyneJius Boie Isis 1826,973 (Lan. erythropterus Sli., Le V. Afr. 70);
— Ilarpolestes Cab. M. H. 70 (Telepli. longirostris Sw., nil nisi Pom.
erythropterus, var. rostro deformi, sed in Afr. merid. vulgaris).
Lanielhis b\v. Fn. bor. Am. 481 (typus, tum non descr., L. leucogrammicus
Reinw., Crocias guttatus Temm. Pl. Coi. 592).
Fterythrius, "Pterutliius” Sw. Fn. bor.; corr. Cab. Orn. Not. (Lan. erytliro-
pterus Vig. Z. Pr. 1831); — Allotrius Boie 1835 (icnobarbus Tem.
Coi. 589).
o:tio Breoipennes americance,
Obs. Troglodytis sp. unica, vel paucce, orbis antiqui. — ]\limi proprii et
Polioptila, v. ante Sylvias, Fam. 20. —
P^AM. 17. Hy lophilinae: Sp. mediae et parvae, ptilosi molli,
lacera, virescente, plerumque Ravo picta; pedibus brevioribus, digitis
lateralibus subaequalibus ; cauda mediocri, plerisque subdivaricata ;
rostro brevi, sagpe crasso, compresso; valido. — ARines Pachy-
cephalinis.
EKEVIPENNEfci.
13
CycLorhis Sw. Z. Joum. ii:o 10, 1827 (Tari, guyaiieiisis Gm); cf. Baird
Review, 384.
Dulus Vieill. Anal. (esclave Bulf., Tari, dominica L.), Strickl. Contrib. 1851,
103; Baird Rev. 403.
Hylophilus Ternm. Coi. 173,2 (poecilotis) ; Cf. Baird Rev. 372.
Fam. 13. Troglodytinm: sp. plerumque minores, rufescen-
tes, alis caudaque transversim fusco undatis vel maculatis; pedibus
majusculis; cauda sequali v. rotundata, plerumque brevi. Rostrum
gracile, saipe longum, arcuatum ; vix vel obsoletius incisum. — Affi-
nes Malurinis et Cisticolinis — Conf. Baird Rev, 91.
Troglodytes Vieill. Ain. Sept. 1807 ("Tr. aedon). Koch Bair. Zool. 1816
(Tr. parvulus, Mot. trogl. L).
Salpinctes Cab. 0. Not, 1, 323 (Tr. obsoletus); Catherpes Baird N. A. (ine-
xicanus).
Thryomanes Sclater Cat. 22 (Trogl. bewickii Auduli.).
Cistothorus Cab. M. H. 77 (Tr. stellaris Licht); — Telmatodytes Cab. 1. c.
(Certhia j)alustris Wils.).
Thryothorus Vieill. Anal. (arundinaceus Vieill., Sylv. ludoviciana Ltli); —
Thryophilus Bairdl. c. 127 (rufalbus).
(hjphorhinus Cab. Tscliudi Fu. 183 (thoracicus = Thr. modulator Dorb.).
Heterorhina Baird 1. c. 1 15 (Scytal. prostlieleucus Sciat.).
Pheugopedius Cab. M. II. 79 (geuibarbis Cab. — Splieii. coraya Licht., nec.
Coraya Buff. Gm.).
( 'ampyLorhynchus Spix Bras. 1, 77 (scolopaceus — Turd. variegatus Gm.).
Presbys Cab. M. H. 80 (canifrons = Limn. uuirufus Lafr.).
Fam. 19. Toxostomime: sp. pleruimpie majores, turdi-
formes; grisescentcs v. rufescentes; non vel parum, nec transversim
pictm. Rostrum gracile, turdinum, vel longum, arcuatum. — Pedes
fortes, plerisque elongati. C'auda rotundata vel paullum gradata,
mediocris. — .\ffines Cratero})odibus. (Cf. Baird Rev. 40 — 58).
Chamcea Gambel Fhilad. Pr. Ac. N. Sc. 1847: III 154 (fasciata. Cf. Baird
Rev. 76).
Galeoscoptes Cab. i\I, H. 82 (Muscic. caroliuensis L)-
Antimimus n. g. (Turd. rufus L, Mimus et Harpbrh. rufus rec.).
Toxostoma Wagl. Isis 1831, 528 (vetula — H. curvirostris (Sw), Pom.
turdinus Temm. Coi. 441). — Harporhynchus Cab. Wiegrn. Arch. 1847,
95 (Harpes redivivus Gamb.).
Douacobius Sw. Classif. (vociferans = Turd. atricapillus L).
Rhamphocinclus Lafr. R. Z. 1843, 66 ('Turd. brachyurus Vieill. Eiic. 655);
Ciuclocerthia! Gray List.; Ciiiclops Bp. 1 854.
Heleodytes Cab. M. H. 80 (griseus (Sw); Baird Rev. 96, nota).
Rhodocincla, ”Rhodinoc.” Hartl. Cab. Journ. 1853, 33 (Furnar. roseus Less.).
u
CICHLOMORrH.E.
Fhlogop6i8 Lawr. Aim. X. York 1861: VII, 313 (iiigToiiiaculata); verus
Crateropiis !
?■ Melanotis Bp. Csp. '276 (ca?rulesceiis Sw, Turd. melanotis Tem. CoL 498),
tarsis brevibus, vix a Microscelide, inter Pycnoiiotinas, diversus.
Oscinuin Cichloiuorpliaruin.
Phalanx 3. yEquiparata^
ulis pedibiisque ciiqiie explicatis, mediocribus.
Tarsus partem circiter tertiam (Y 3 ) ala? cubitalis a 3 quat. Penna?
cubitales primores circiter ^ - ala? totius, vel partem breviorem obte-
gunt *). — Exceptiones vero qua?dam, alis brevioribus, pra?sertim
inter Sylviinas et Calamodytinas inveniuntur.
Obs. Genus Accentor, v. inter Conirostres 10 pennatas. — Conf. etiam
Obss. post Fain. Parinani.
P"am. 20. ]\limime: sp. tantum americana?, plerunupie ma-
jores, turdiformes, cinerascentes, cauda paullo longiore, rotundata.
— Forma fere omni cum Sylviis conveniunt. — Habitu similes
sunt Turdis et Toxostominis; sed ab illis tarso non ocreato, ab bis
ala longiore bene distincta?.
Margarops Sclater Z. Pr. 1859; Baird Rev. 41 (T. fuscatus yieill.).
yfimiis Boie Isis 1826 (T. polyglottus L); Orpheus Sw. Z. J. n:oX, 1827«
Oreoscoptes Baird N. Am.; Rev. 42 (montanus).
PoUoptila Sedat. Z. Pr. 1855; Baird Rev. 67 (Mot. ctnrulea L].
P'am. 21. Vireonina?: sp. americana?, pl. minores, griseo-
virescentes, cauda mediocri, subdivaricata, rostro fortiore, subcy-
lindrico — Ala sat varie formata; remige prima vel nulla, vel
spuria, vel longiore. — Habitu varia?: Phyllopseustinis^ vel Paebv-
cephalinis similes. — Conf. Baird Eeview, 322.
*) Ala in hoc Ordine avium mediocris dicenda, cui peniue cubitales 2 v. 3 aii-
ticag, s. primores, in ala flexa ® g (quinque sextas partes) totius alae non
attingimt. Ala brevis est, si partem ejus longiorem obtegunt. Ala longa,
ubi cubitales primores ^ ^ totius alae non attingunt, ideoque pars remigum,
eas excedens, longior est, quam ’ \ ala? totius. Varia enim longitudo alae
unice fere in longitudine varia remigum posita est, quae magnopere differt.
Cubitales vero in Oscinibus plerisque eandem fere ad corpus rationem habent.
— Longitudo alce cubitalis semper a flexm’a carpi ad apicem cubitalium pri-
morum metienda, non vero ad apicem po.steriorum, saejje longiorum.
j<:quiparatj^.
15
Vireo Vieill. Ani. Sept. (noveboracensis), sp. crassiores, rostro crassiore, ala
breviore. Remigiim prima adest; 2da cubitalibus subsequalis.
Lanivireol Baird 1. c. (Y. flavifrons), vix generice separandus; differt
tamen rem. 2da multo longiore. Prima adest vel deest.
Phyllomanes Cab. Orn. Nat. 1847, pro Yireosylvia! Bp. (V. olivaceus);
graciliores, rostro angustiore, recto. Rem. 2da longior; prima plerisque deest.
Fam. 22. Phyllopseustinae: sp. parvae., plerumque vire-
scentes, subtus flavae (v. albae); rostro gracillimo; cauda mediocri,
magis minusve emarginata et divaricata (pennis aequalibus, apice
obliquis).
Regulus Cuv. Anat. cornp., et R. An. (cristatus. ]Mot. regulus L). Sp. parva^
utriusqne orbis, septemtriones versus, formis moribusque anomala: tarsis
ocreatis; naribus pluma singula, pectinata tectis; non migrantes, bieme
gregariae.
Phyllobasileus Cab. M. H. .83 (Mot. superciliosa Gm., M. proregulus Pali., Pli.
supercil. Cab. Journ. 1853, 81; + Reg. calendula (L) rec.).
Phyllopseustes Meyer, Liv. Sz Estlil, 1825, 122 (S. sibilatrix et trochilus
Ltb); errore: Pliyllopnevste, Boie; Phylloscopus Boie, Isis 1826; Fice-
dula Koch, Keys. et Bias, (nec Briss.; cf. Fam. 38 Ficedulina). Asilus!
Moelir.
Crnura, pro ”Cynura”, Brehm, Isis 1844 (Acanth. albifrons Vig. et H.);
Ephthianura! Gould Z. Pr. 1837, et Austral.
Fam. 28. Sylviinae: sp. minores orbis antiqui, grlsescentes
V. nigricantes, rostro paullo fortiore, cauda leviter rotundata, in-
tegerrima (nec divaricata).
Parinia Hartl. Z. Pr. 1866, 327 (leucoplifea, W. Afr. 71).
Oreicola Bp. Delattre p. 30, nota (Saxic. pyrrhonota S. Miill. + S. luctuosa).
Sylvia Latham, Index (Mot. sylvia L., S. cinerea Ltb). Sterparola! Bp.
Thamnodiis Kp. et Pyrophthalma Bp. (melanocephala). Epilais (hor-
tensis), Monachus (atricapilla), Aclophoneus (orpbeus), Alsoecus (leu-
copogon), Erythroleuca (passerina), Kaup 1829. Philacantha Glog.
(nisoria).
Amaurodryas Gould Handb. I, 286 (^lusc. vittata Astro!.: — Eopsaltria
leucogaster Gould, Austr).
Cuphopterus Hartl. Z. Pr. 1866, 324 (dolirni).
Hyliota Sw. Classif. 260 (tlavigastra S\v. ^Y. Afr. II, 47).
f Lioptilus Cab. ^I. H. 88 (Turd. nigricapillus Vieill. Le V. Afr. 108).
F'am. 24. Calamodytinm: sp. orbis antiqui, plerumque
minores, rufescentes, grisescentes a'. maculatae, ptilosi mollissima,
sericea; rostro gracili; cauda mediocri, rotundato-gradata ; pedibus
robustis, majusculis; unguibus majoribus. Frons depressa et caput
16
CICHLOMORPHJ^.
antice, sensim in rostrum angustatum. Ala parva videtur: pennae
enim solito minores (fere ut in Cincio). — Sp. quaedam (Cala-
modytse sp. africanae^ Bernieria, Hybristes) magis minusve brevi-
pennes, affines Bradypterinis (Fam. 10 b).
Aedon Boie Isis 1826,972 (S. galactodes Temm. Coi. 251).
Potamoedus Kaup (S. fluviatilis Mey.); Lusciniopsis Bp. 1842, pro Pseu-
doluscinia! Bp. 1838 (S. luscinioides Savi).
Calamodyta Meyer Liv & Esthl. 116: 1815 (S. turdoides Mey.); Acroce-
, phallis Naum. 1819; Calamolierpe Boie Isis 1822 (typo eodem).
Salicaria Selby, Keys. et Bias. (S. arundinacea Ltli.), rostro lato.
• Obs. Sp. qmedam africame differunt: ala breviore (cubitales ala^
obtegunt), penna 1 majuscula (mediam alam attingente), 2da culutales
parum excedente (Calam. brachyptera, Dohrn, Cab. J. 1871, 2).
Calamodus Kaup 1829 (S. phragmitis B:st, Mot. schoenobaenus L).
Locustella Kaup 1829 (S. locustella Lth., Loc. nievia Degi.).
Bernieria Bp. Delattre p. 35; Hartl. Madag. Cab. J. 1 860, 90 (Musc. ma-
dagascariensis Gm. ex Briss.; Bern; madag. Hartl. 1. c.). Genus singulare,
alis brevibus, rostro longo; Hybristi analogum, Calamodytis sp. afri-
canis proximum.
Hybristes R:bch Syst. Nat. t. 57; Bp. C. B. 3 Dec. 55 (Turd. longirostris
Gm.; Sitta caffra! Mus. Carlss.: Thryot. luscinius! Qn. et Gaim); Epar-
netes R:bch et Bp. 1. c.; Tatare! Less. Tr.
Fam 25. Ftenoedinm: sp. Australia', mediocres, alis, ut
in Antbo formatis, insignes: pennis cubiti posticis longis, apicem
alae a;quantibus; remiges vero primaria' non breves. Cauda fortius
gradata. In gen. j)osteriore remex ])rima deest. '
Ptenoedus Cab. M. II. 39 (Antb. rufescens Vig et H.).
Cinclorhamphus! Goiild Z. Fr. 1837 (Megalurus cruralis Vig. et H. — C.
cantillans Gould Austral., Handl). I. 395, nobis ignotus). >
Fam. 26. Pacbvcepbalina': aves Australiae et adjacentis
Polvnesia' cum paucis africanis; magnitudine inedia^ et minores;
forma inter Svlvias et Lanios medla^; liabitu robusto; rostro forti;
naribus operculo imperfecto, supero, non fornicato, instructis, et
plumulis brevibus, setosis sepertectis; ptilosi firmo, opaco, simpli-
citer colorato tecta? ; cauda a'(piali, sa'pe emarginata, vel rotundata.
Sexus plerumque colore dissimiles.
Lalage Boie Isis 1826 (Turd. orientalis Gm). Campophagas plumis tergi
subrigidis referunt. Sp., priesertim Australes; graciles, Sylviis similes.
Bradyornis, ”Bradornis” A. Smitli 111. S. Afr. (mari quen sis). Cf. Siindev.
Vet. Ak. Ofv. 1850, 105. = Sigeius Cab. M. H. 68 (silens. = Br. vittatus
et leucomelas Sund. 1. c.); Melanopepla Cab. M. II. 54 (atronitens, — Br.
.EQUIPARAT.I^.
17
ater Sund). Genus a Melsenornithe Gr. (Melasomate Sw.) bene distinctum;
quam vid. supra, pag. 9, inter Copsychinas. A Sylviis parum ditlert.
Eopsaltria Sw. fn. bor. Am. (australis Gould Austr.; Muscic. Lth).
Pachycephala Sw., Vig. et H. Lin. Tr. XV, 239 (Turd. gutturalis Lth).
Falcunculus Vieill. Anal. 40 (Lan. frontatus Lth. SupL).
Oreoeca (Oreoica) Gould. Z. Pr. 1837 (Falcunc. gutturalis Vig. et H.).
Pnigocichla Cab. M. H. 66; pro Colluricincla Vig. et H. (cinerea V. et H.; Gould).
Obs. Amaurodryas Gould, v. inter Sylvias.
Fam. 27. Farinae: sp. utriusque orbis, plerumque parvaq
ptilosi molli, laxa, opaca et simpliciter colorata; rostro brevi, cras-
siusculo, apice non deflexo, nec inciso, plerumque obtuso; tomiis
superioribus pone medium dilatatis. Nares plumulis setosis tectas,
non opercidatas. (Ahe, in generibus post Parum enumeratis, plus
minusve breves).
Psaltria Temm. Coi. 600, 4 (exilis).
Psaltriparus! Bp. C. K. XXXI, 1850, 478 (P. meianotis Hartl. R. Z. 1844,
216; Baird Rev. 84).
Orites Moehr. 1752 (Parus caudatus L); Acredula Kocli, Cab. — yEyitha.'
liscus Cab. M. H. 90 (P. erythrocephalus Vig.).
Parus L. 1735 (P. major L), genus maxime naturale, hodie nimium, praeter
necessitatem divisum: Cyanistes Kj) (P. cyaneus et cjeruleus); Machlo-
lophus Cab. M. H. 91 (P. spilonotus Blyth); Pentheres Cab. ibid. (P. niger
Vi.); Poecile Kaup (P. palustris); Bccolophus Cab. 1. c. (bicolor L);
Lophophanes Kp. (cristatus L.).
Temnorhis (”T..ris”) Hdgs. 1841 et Z. Pr. 1845, 31 (nipalensis Hdgs);
Suthora! Hdgs.; Jerd.' Ind. II, 7.
Paradoxornis! Gould Z. Pr. 1836 (flavirostris); Jerd. Ind. II, 4. Horsf.
Cat. I, 376.
Heteromorpha Hdgs J. As. Soc, XII (unicolor Hdgs), Jerd. Ind. 1. c. Aff.
praecedenti, sed cristata, cauda longa, gradata.
(Jatamhlyrhamphus Lafr. R. Z. 1841 (diadema). Mag. de Z. 1843.
Obs. 1. Genera Splieriostoma et Xerophila Gould, nobis non satis cog-
nita, sed in Mus. Bremensi visa, hanc familiam in Australia repraesentare
videntur.
Obs. 2. Parus ignotus Briinn., Gm., P. stromei Lth, ex Strom Sondrn.
[, 240, typus gcn:s Megisthincp Vieill.; est Anthus pratensis autumnalis,
male descr.
Ohs. 3. Gen. J/eZawoc/</ora (Parus flavocrist. Lfr.), v. inter Ampelidinas.
Gen. AEgithalus (Paroides! Koch) c. Anthoscopo Cab. et
Gen. Panurus Kocli, Mystaciniis Boie, v. post Ploceinas.
Fam. 28. LaniiiicC: aves Orbis antiqui, magnitudine medias
vel majusculae; ptilosi laxa, opaca; rostro brevi, crasso, forti, leviter
compresso; apice adunco, lateribus profunde sinuato et dente forti
Methodi Avium disponendarum expositio. 3
18
CICHLOMORPH^.,
armato; naribus tectis, non operculatis. Cauda gradata vel aequali,
integra.
Nilaus Sw. Z. Journ. luo 10, 1827 (''capensis” = Laii. brubrii Lath. Suppi,
ex Le V. Afr. 71).
Lanius L. X (1758), nomine ex Aldrovando ^').
a) Enneoctonus Boie, Isis 1826 (L. collinio L; spinitorques B:st); =
Collinio Kp. 1829; Lanius Vig. 1831 et Cray Catal (v. notam, infi-a);
*) Genus bodiernum Lanii non bene in plura genera dividitiu’; tantum enim
duo subgenera, qufe h. 1. ut sectiones exponimus, melius distinguuntur; for-
mis tamen intermediis conjunguntur. In genere dividendo sententiam Or-
nithologorum, antiquitus a pleiisque acceptam, sequimur, etsi recentiores
pauci, duce Vigorsio, in Z. Pr. 1831, p. 42, aliam rationem nominum sub-
generum probaverint. Loco enim citato duo genera exposita sunt; Lo La-
nius, typo L. collurione L.; — 2:o Colluvio Vig., typo L. excubitore; — qiise
denominatio non est probanda, cum jam pridem Boie (Isis 1826) genus
Enneoctoni pro typo L. collurione condiderat, — nomen Linnseanum Lanii pro
typo L. excubitore relinquens.
In opusculo perutili et summo labore confecto, Catalogue of Genera . .
1855, G. K. Gray nomina et genera Vigorsii aiiprobat, quia in Linn. S. Xat.
X, Lanius cristatus, collurioni affinis, primus enumeratur et propterea typus
generis Lanii habetur. Hanc vero avem, Linngeo parum cognitam, non esse
typum generis, ex eo apparet, quod diue sp. suecanje: L. excubitor et L.
colluvio, Liiimeo bene cognit», ut sp. n:o 2 et 3 enumerantur. Praeterea vero,
in 8. Xat. XII, Lanius forficatus ex l\radagascar primus exhibetur. Multa
vitia gravissima in Ornithologia ex eo derivata sunt, quod speciem primam
enumeratam necesse ty})icam generis habita sit, qua ratione typus generis
cujusdam jiro singulo libro ditferre potest (cujus rei exemplum est genus
Sylvice). — Ty|ms vero gen:s Lanii, usque a tempore Linnaei, L. excubitor
habitus est, quod, e. gr., a nomine Lanii minoris Gm. apparet, qui minor est
quam Lanius jiroprie sic dictus (h. e. L. excubitor) eique similis; sed multo
major quam L. collurio. Idem non minus a scriptis numerosis, e. gi\ Bech-
steinii, Temminckii, Boiei, 8\vaiusonii, Kaupii, Cabanisi, G. B. Grayi ante
1855, Bonapartei pluribusq. intelligitur.
De genere Lanio, a Linnaeo in Syst. X. X. 1758, constituto, obser-
vandum est, idem, a Moehringio, Belonium secuto, jam a:o 1752, Collyrio
vocatum esse. Belon enim, in opere Hist. de la Xature des Oyseaux, impr.
1555, duas aves descripserat, quibus nomina erant: "Collurio, Grande Pie
Griesche” (Lan. excubitor L. et L. minor Gm), et '"Collurio minor. Petite
Pie Gr.” (L. collurio L.). — Eodem vero tempore C. Gessner easdem de-
scriprit et Lanios vocavit: "Lanium cinereum, Thorntimer, Xeuntodter (L.
collurio L.) et "Laniorum genus majus, grosserer Thorntraeer, Warckengel”
(L. excubitor, forte simul cum L. minore). — Xomina igitur Lanius et Collyrio
antiquitate et significatione aequalia sunt. Alterum a Linnaeo, alterum a
Moehring'io adoptatum est quare, si placet, nomen Linnaeanum Lanius, hodie
a plerisque acceptum, rejici et Collyrio Moehr. dici potest. Qu» A^ero mu-
tatio, nulla opinione scientifica vel populari, nec ulla alia re, nisi nomine,
in opusculo levi et inferioris ordinis, species non memorante, accepto, nixa,
hodie vero confusionem et difficultates, nullum vero commodum afferens,
superflua vel etiam nociva videtur. — Genus i^ero. Lanius vel Collyrio vo-
catum, si in plura genera minora dhdditur, nomen "'Lanius" nullum aliud
subgenus designare potest, nisi id, quod L. excubitorem continet. — Xomen
Collyrio ab Aristotele derivatm’, qui avem, y.ollvoKov dictam, non vero
determinandam, Lib. IX, 19, 2 memorat, cujus nomen a Belonio adhibetur.
. In eodem capite (19, 1), Aristoteles aliud nomen, Malacocraneum, affert,
quod re vera Lanium minorem Gm. significare videtur. (Cf. Sundev., Thier-
arten des Arist., Aves n:o 60 et 156),
.EQUIPABAT.E.
19
+ (Jtomela Bp. Monogr. Lan. R. Z. 1853 (L. cristatus L), + Fhoneus
Kp. (L. rufus rec. L, senator L. X).
b) Lanius L.; Bp. 1. c. (L. excubitor); = Collyrio Vig.; Gray Cat.; + Leu-
cometopon Bp. (L. nubicus); + Fiscus Bp. (collaris); + Colluvio Bp.
(L. schach Linn.; sp. rutila).
Urolestes Cab. M. H. 75, pro Basaniste Licht.; (L. melanoleucus A. Smith).
Corvinellal Less. Tr. (L. corvinus Sli.).
Fam. 29. Ptilorhyncliinse; aves Australia^, majores, ha-
bitu fere corvino; remige prima longa, cubitalibus parum breviore,
insignes (rem. 1 , in praecedentibus, ala dimidia semper brevior).
Kostrum varium, plerisque crassum, semper minus armatum. Cauda
mediocris, subaeqvalis: emarginata — fortius rotundata.
Otagon Bp. Csp. 374 (Turd. crassirostris Gm.; Lth. 30). Conf. Grammato-
ptilam, supra, inter Brachypteryginas, p. 12.
Brachyprorus Cab. M. H. 217, pro Struthidea! Gould. (Str. cinerea Z. Pr.
1836; Austral.).
yEluroedus Cab. M. H. 213 (Ptilorh. smithii Vig. et H.; Kitta virescens
Tein. Coi. 396).
Ptilorhynchus, ”Ptilonorh.” Kulil Beytr. 150 (bolosericeus), Cab. M. H. 213.
Chlamydodera Gould, Austral.; Cab. M. H. 212 (Ptil. nuchalis Jard. Selb).
Sericulus Sw. Z. Journ. 1825, 478 (chrysoceph. = Turd. mellinus Lth;
Serie, meli. Cab. M. H. 211; Oriolus regens, AVagl. Syst).
Cinclosoma Vig. et H., L. Tr. 1825 (Turd. punctatus Lth. Suppi. Ind:s;
Cinci, punct. Gould, Austr.).
Oscinum Cichlomorpharum.
Phalanx 4, Brachypodes,
tarso brevi, plerumque = ^ \ ala? cubitalis, vel breviore. (Tamen
in Phyllostropho, Phyllornithe, Oxynoto, Pteropodoci, Pnigocichla,
non multo ' brevior quam ^ '3 alae cubitis). — Eostrum forte, ple-
rumque compressum, basi vero latum, (in Tephrornithe et Ento-
molete depressum, totum latum). — Alae maxime variae: longiores,
breviores.
Fam. 30. xAmp elidi nae: rostro brevi, crassiusculo, paullum
dilatato, obsoletius adunco et inciso; ptilosi mollissimo, sericeo.
Ala longa, penna prima minuta. — Paucae species in utroque orbi
dispersae.
Ampelis L. 1735 (exAldrov; — typ. Garrulus bohemicus,= Ampelis garrulus
L. Fn. Sv. et S. N. XII); = Bombycilla Vieill. Anal. (id. typus).
20
CICHLOMOKPH.E.
? Hypocolius Bp. Csp. 336 (ampeliniis Bp.; Heugl. Ibis 1868, 181, pl. 5).
PhcBnopepla Sclater Z. Pr. 1858, 543 (nitens Sw., pl. 5 Baird Rev. 415);
.Cichlopsis Baird N. Amer.
Ptilogonys Sw.; Cab. M.‘H. 55; Baird Rev. 412 (cinereus Sw).
? Myiadestes Sw.; Flyc. (genibarbis Sw.); Baird Rev. 418
Melanochlora Less. R. Z. 1839 (sum atrana = Parus fiavocristatus Lafr. Mag.
de Z. 1837).
? Nigrita Strickl. Z. Pr. 1842; Bp. Csp. 444 (canicapilla).
Fam. 31. Fycnonotinge: scutis tarsi anticis (praesertim
oto et 6to) cum la,mina plantari externa, oblique divisa, conjunctis
^ (fere ut in Tyranninis). Eostrum turdinum vel crassius, naribus
nudis. Lamina? plantares ambm, etsi externa divisa, extremitate
inferiore pone tarsum prominula?. — Alne breves, sed in Hypsi-
pete longa?. — Habitant in parte calida Orbis antiqui et Australia?.
Prionochilus Strickl. (percussus, Tem. Coi. 394, 2); Cab. M. H. 112; — Anai-
mos! R:bch Handb. 335 (Pard. thoracicus Temm.); 4- sp. remige prima
carentes (Dic. chrysorrboeum Tem. Coi. 475, 1).
Andropadus Sw. Fn. bor. Am. (Turd. impoi-tunus Vieill.).
Iole Blyth (olivacea Bl. J. As. S.; Cat. p. 207 = Criniger cbarlottte Finscli
Cab. J. 1867, teste Finsch in litt.).
Criniger Temm. Man. I, 60; Finsch, Monogr. Cab. J. 1867, 1 (barbatus Tem.
Coi. 88); Trichophorus Tem. Coi.; Trichas Glog.; Xenocichla, Hemixos,
Pyrrlmrus Cass.
Trachycornus Cab. 1. c. (Turd. ochroceph. Gm.).
Pycnonotus Kubl, Boie Isis 1826 (capensis); — et Hjematornis
Sw. (hfemorrlious Gm.; Cab. M. H. 108); — Crocopsis R:bcli. Syst. Nat. (bi-
maculatus Horsf.); — Loedrusa R:bch Syst. Nat. (psidii) Conf. Cab. ]\I. H.
107 et seq.
Otocompsa Cab. M. H. 109 (Lan. emeria et jocosus L);
Brachypodius Blyth. Cat. 211 (L. melanoceph Gm.; Pl. Coi. 147) = Al-
curus! Hdgs; — Proseciisa R:bch Syst. Nat. (chalcoceph. Pl. Coi. 453, 1);
— Meropizusl Bp. Delattre 40 (S. atricapilla Vieill. Euc. 481; Le V. Afr.
140); — Sphagias Cab. M. H. 110 (T. dispar. Pl. Coi. 137) — Rubigula
Blyth J. As. S.
Kelaartial Blyth.; Jerd. Ind. 11, 86 (penicillata).
Phyllostrophus (Phyllastrephus!) Sw. Classif. 228 (capensis Sw..; Le V^aill.
Afr. 112, l);Cab.\v. H. 113.
Alethe Cassin Philad. Pr. 1859, 53; Hartl. Cab. Journ. 1861, 162 (Napoth.
castanea Cass. Hartl. W. Afr. 73); genus a Phyllostr. vix dist.
Microscelis Gray List. 1840 (T. amaurotis Pl. Coi. 497); + T. philipp. Gm.
+ Ixocincla Blyth (virescens Pl. Coi. 382, 1); + Hemixos Hodgs. (flav-
ala!! Hodgs. Gray Gen. Tab. 59; corr. flavulus (Pycnon.) Gr. Gen. 237).
Hypsipetes Vig. Z. Pr. 1831, 43 (psaroides Vig.). Situ narium alisipie longis
Oriolinas refert.
BKACHYPODEiS.
21
Fam. 32. Phyllornithinaa: Aves Indise orientalis, colore
totius corporis laete viridi agnoscendae. Forma rostri sat varia.
Tarsus interdum non brevis habendus. Ala brevis, remige prima
medium alae attingente; cauda mediocris, integra. Mares capite
nigro et caeruleo notato.
Phyllornis Boie Isis 18..? (Tiird. cochincbinensis Gm.), Cliloropsis Jard. Selb.
Fam. 33. Oriolinae: Ala mediocris vel longior, penna prima
elongata (cubitalibus tamen breviore). Nares ante basim rostri positae,
totae nudae. — Aves mediae magnitudinis, plerumque flavae, virentes,
nigrae, rostro valido, minus tamen hamato minusque inciso. Scuta
tarsi regularia, sed lamina plantaris interna plerumque divisa. —
Incolae Orbis antiqui et Australiae.
Psaropholus Jard. Selb. 111. 1839 (Pastor traillii Vig. Z. Pr. 1831; Jerd.
Ind. II, 112).
Oriolus L. S. N. XII ex Gessn. (galbula L. ex x\.ldrov).
Mimeta Vig. et Horsf. x\ustr. 1826 (0. viridis Lth).
Analcipus Sw. Fii. bor. Arn. (Ocypt. sanguinol. Tem. Coi. 499).
Artamia Lafr. Dict. Univ\ II (Laii. leiicocepb. Gm.; Leptopteryx leiic. Wagl.
Syst.). — Oriolia beriiieri, Is. Geolfr. Mag. Z. 1839, pl. 4, juv. hujus
dicitur: Graiididier, R. Z. 1867, 386 et 1868, 48.
Cyanolestes, pro Cyaiiolanio Bonap. Delattre 75 (Laii. bicolor L. Maiit.;
Gm.; Ltb).
Sphecotheres Vieill. Anal. (virescens Vieill. Gal. 147).
Fam. 34. Artaminae: aves minores alis longissimis, pen-
nis cubiti alam dimidiam parum excedentibus, remige prima bre-
vissima. Ceterum cum Oriolinis conveniunt. Australiam et re-
gionem indicam inhabitant.
Artamus Vieill. x\nal. 1816 (Lan. leucorbyucbus L. Mantissa; Jxth.), Ocy-
pterus Cuv. 1817, Leptopteryx Horsf.; Wagl. Syst. 1829.
Fam. 35. Campophagina3: ptilosi molli, cinerea vel nigra,
plumis tergi scapis rigidiusculis, subpungentibus instructis. — Ko-
strum plerumque fortius, minus tamen aduncum minusque incisum,;
saepius basi crassum, paullum dilatatum, naribus tectis. Alae ple-
risque elongatae, numquam breves. (Tarsi in gen. primo longiores,
‘/.j alae cubitalis aequantibus). — Habitant in parte calida Orbis
antiqui et Australia?.
Pteropodocys Gould Austral. 1846 (Gr. phasianellus G:d Z. Pr. 1839, 142).
Cauda profunde bifida, non divaricata, pennis subacutis, mediis gradatim
brevioribus, extima quoque abbreviata; 2da ceteris longiore.
22
CICHLOMORPH.E.
Graucalus Cuv. R. An. 1817 (Corv. papuensis Gm).
? Artamides Hartl. Cab. J. 1855, 170 (Cebl. bicolor Tem. Coi. 278).
Ceblepyris Cuv. 1817 (C. caesia Liclit. = cana Cuv. 1. c.).
Campophaga, ”Campeph.” Yieill. Anal. 1816 (Ech. noir L. V. Afr. 165, C.
nigra Vieill.); Lanicterus Less. Ann. Sc. Nat. 1838 (xanthornoides Less.);
— Volvocivora Hdgs. Ind. Rev. I (Cebl. lugubris Sundev. Calcutta, 1837).
Oxynotus Sw. Fn. bor. Am. 483 (Lan. rufiventer M. Paris. ”pl. dorsi rigidis”;
= L. ferrugin. Qu. Gaim. Uranie t. 17; Sw. Classif. II, 223; — Oxyn. ferr.
Bp. Csp. 365; Hartl. Madag. 1861, 51 nota).
Obs. Cf. Hartl. Monogr. Campeph. Cab. J. 1864, 435 et 1865, 153).
Genus Lalage v. supra, pag. 17; — Gen. Symmorphus nobis ignotum.
FAm. 36. Prionopinae: rostro validiore, fortius inciso,
basi crassiore. Nares plumis setosis plus minusve tectae. Cauda
mediocris, aqualis vel rotundata. Ala mediocris vel brevis, penna
prima elongata: medium cubitalium attingente vel superante. —
Tarsi breves, robusti, laminibus planta sape divisis. Aves Africa,
India, Australia.
Eurocephalus A. Smith Report 1836 et 111. Afr. (anguitimens A. Sm. 1. c.).
Cliaetoblemma Sw. Classif. 1837 (leucocepliala Sw. Two Cent. n:o 5).
Sig^nodus Temni. 1850, Bp. Csp. 365 (caniceps); Hartl. Jard. Ctr. 1852,
139, t. 95.
Prio7iops Vieill. 1816 (Pr. geoffroyi, Enc. 754; Vi. Gal. 142; = Lan. plu-
matus Sh. Gen. Z.).
Lophocitta Gray List 1840 (Garr. galericulatus Vieill.; Cab. M. H. 218);
Platyloplius Sw.
Tephrodornis Sw. Fn. bor. Am. (Lan. virgatus Tem. Coi. 256, 1; L. gularis
Raffl.).
Irena Horsf. L. Tr. 1820 (Corae, puella Lth.) Cab. M. H. 110.
Fam. 37. Dicrourina: Aves nigra, cauda longiore, 10-
pennata, bifida et divaricata, instructa. — Rostrum majus, crassum,
subconicuin, ad apicem incisum. — Habitant in Africa, India,
Australia.
Trichometopon Cab. M. H. 112 (Corvus hottentottus L. XII) = Chibia! Hdgs.
Ind. Rev. 1837 (casia Hdgs).
Dicrourus, ”Dicrurus” Vieill. 1816, Corr. Cab. 0. Not. (Corv. balicassius L.);
— Edoliiis Cuv. 1817 (Lan. forficatus L); — Melisseus Hdgs (E. remifer
Tem. Coi. 178); — Dissemurus Glog. (Ed. setifer Tem. Coi., Text. ad 178).
Cab. M. H. 110.
Entomoletes n. pro Chaptia! Hdgs 1837 (Dicr. aneus Vieill.). Nomen:
evTOfinv et oX?ugu, insecta exstinguens.
LATIEOSTBES.
23
(Jscinum Cichlomorpharum.
Phalanx 5. Latirostres,
rostro depresso, lato; vibrissis magnis multisque, nares excedenti-
bus. — Rostrum basi altitudine latius; culmine carinato; apice non,
vel levius, compresso, lateribus, plerumque utriusque maxillae, inciso.
Nares setulis magis minus ve tectae, membrana superiore nulla vel
parva. Vibrissae (praeter Hypolaidem) patentes, plures et longiores
quam avium praecedentium. Pedes varii: saepius breves, digito
externo plerumque longiore, quam interno.
Agmen avium sane naturale, sed varium formisque intermediis
ita cum praecedentibus omnibus conjunctum, ut limitibus certis aegre
distinguatur. Familia prima cum Lusciniinis confluit et genera
quaedam ejus cum iis et Saxicolinis plerumque collata; secunda
cum Sylviis et Bracbypteris, tertia cum Laniis multa habent com-
munia e. s. p.; praeterea Calamodytae pars, Ampelidinae, Campophag<e,
Dicrurus aeneus pluresque magis minusve perfecte latirostres sunt.
— Omnes orbem antiquum inhabitant. Latirostres americanae vel
sunt 9-pennata3 (Setopbaginae) vel Scutelliplantares (apparatu mu-
sico carentes: Exaspidea* vel Pycnaspidea^ nob).
Fam. 38. Ficedulinae: tarsis ocreatis, plerumque elongatis.
— Rostrum plerisque subcompressum : lateribus leviter inflexo-
arcuatis, basi tantum lata; in paucis latera rostri recta. Vibrissae
pauciores (utr. 4 v. 5). Ala mediocris vel longior, penna 2da cu-
bitalibus multo longiore.
Pogonocichla Cab. 0. Not. 314 (Miisc. stellata Vieill.).
Petroeca S\v; Cab. M. H. 11 (multicolor).
Erythrodryas Gould Z. Pr. 1842, 112 (Petr. rliodinogaster Jard. Selb.; M.
latliami Vig. Z. Joiirn. 1824).
Erythrosterna Bp. 1838; Csp. 318 (Miiscic. parva Bechst).
Dimorpha Hdgs. Z. Pr. 1845, 95 (strophiata); Siphia! Hdgs. 1837.
Muscicapula Blyth J. As. Soc. 1843 (melanoleuca; cf. Bl, Cat. 172).
Ficedula Brisson, 1760 (Ficedula Briss. III, 369 = Muscic. atricapilla L.
et rec., auctumnalis); — Muscicapa (Boie?) Bp. Comp. List 1838; Csp. 317;
. Cab. M. H. 52 (id. typus). — Butalis! Sundev. 0. Syst. 1835; Gr. List 1840
(typus id.). Hedymela Sundev. Vet. Ak. 6. 1846, 223. Conf. genus Mus-
cicapae, infra.
Microeca Gould Z. Pr. 1848 (M. macroptera Vig. et. H. Austral.).
Fam. 39. Platystirinae: tarsis scutatis; vibrissis pauci-
oribus, minoribus. — Ala plerisque brevis, penna 2da cubitalibus
24
CICHLOMOBPH^.
subeequali (Hypolais, ala longiore, penna 2da longiore). E ostrum
forma varium.
a) tarsis elongatis.
Gerygone Goiild Z. Pr. 1842, Psilopus id. Z. Pr. 1847, nec Psil. Poli; (Ps. albo-
gularis). Genus a Phyllopseustis parum dist. rostro vix jMuscicapino. Smi-
crornis Gould Z. Pr. 1847 (flavescens 1. c.) a Gerygone non diff.; sed Smicr.
brevirostris Gould. Austr. forte dist. Genus.
Hypolais, ”Hippolais ’ Brehm . . 1828; Corr. Cab. M. H. 36. (H. icterina
Desm. Ic., Mot. bypol. L).
Cryptolopha Sw. Classif. II, 259; 1837 (Cr. auricapilla Sw. 1. c. et Two Cent.
343 = Sylvia burkii Burt. Z. Pr. 1835, 153). Cf. Empidotheram, in fam.
seqv. — Culicipeta Blyth Cat. 183 (id. typ.); Bp.Csp. 327; Cab. M. H. 56.
— Pindalus Hartl. Ibis 1862, 152 (Pogonoc. rufie. Sundev. V. A. 0. 1850,
104) a Cryptolopha non differt nisi colore pilei rufescente.
Stenostira Cab., Bp. Csp. 316 (Musc. scita Vieill.; Platyst. longipes Sw. Flyc.
t. 21).
Chloropeta A. Smitli 111. S. Afr. Pl. 112, 2 (natalensis).
Todopsis Bp. Delattre p. 80 (Todus cyanoceph. Qu. Gaim. Astrol. t. 5 fig. 4, 9;
Philent. cferuleocepli. Bp. Csp. 342). Muscitodus! Hombr. Jacq.
Platystira Jard. Selb. 111. I pl. 9; Sw. Classif. II, 259 (lobata J. Selb. — Musc.
melanoptera! Gm., collaris Latii.).
Pachy prora n. g. (Muscic. caiiensis L. XII; torquata ^ Lath.; Plat}’st. cap.
Cab. M. H. 59): tars. > alie cubit.; dig. ined. c. u. ^ tarsi; cauda ala
cubitali brevior; (in Platystira: farsus brevior; digiti et cauda longiores;
rostrum latius; lobus cutaneus ad oculum). Nomen: jiayvQ, TiQtOQt], crassa
antice.
ITypsipus, pro Lanioturdo! Waterh. Alex. Exp. Ajip. 264 (torquatus Wat. 1. c.
1838; — Platystira albicanda Strickl. Contrib. 1852); Moquinus!! albic.
Bp. R. Z. 1857 pl. 5. — hlpLTTf^Q, altipes.
b) tarsis brevibus.
Diaphorophyia Bp. Delattre 81 (Platyst. leucopygialis Fraser Z. Pr. 1 842).
Bias Less. Traite (Platyrhynclius musicus Vieill. Enc. 845).
MachcerirhynchiiS Gould Z. Pr. 1 850, 277 (flaviventer).
Fam. 40. MyiagriiicO, vibrissis majoribus pluribusque: (pra?-
ter ordinarias, 2 v. o, in basi maxillas inferioris sitas); cauda me-
diocris emarginata vel subasqualis. — Rostrum latius: lateribus
plerumque convexo-arcuatis; Ala brevior, penna 2da cubitalibus
vix longiore.
Pomarea! Bp. Delattre 79 (Musc. nigra Sparra. M. Carlss. 23; cf. Sundev. Krit.
framst., V. A. H. 1857).
Monarcha Vig. et Horsf. Austr. 1826 (carinata Sw.); Drymophila car. Temm.
Coi. 418, 2 -4- Arses Less. Traite (telescophthalma); -f- Symposiai'cJnis
Bp. Delattre 79 (Dr. trivirgata Tem. Coi. 418, 1).
Myiolestes Cab. M. H. 67 (Musc. obscura Horsf.).
Myiagra Vig. et Horsf. Austral. 1826 (rubeculoides 1. c.; M. nitida Gould).
LATIEOSTRES.
25
Empidotliera nob., pro Cryptolopha Blyth et rec. (Platyrh. ceylonensis Sw.
Z. 111. I, 13, Cryptolopha! poiocephala Sw. Flyc. 200, t. 23, 1838; Crvptol.
cinereocapilla Blyth Cat. 205, Bp. Csp. 327). Myialestes! R.bch S. N.; corr.
MyioL; nec Myiol. Cab. vel Miill. — Obs.- Cr. poiocephala Sw. Flyc. non est
typus generis Cryptolophse, sed nova species, generi eidem, anno praece-
dente formato, addita. Cf . C r y p t o 1 o p h a m in F am. praecedente.
Fam. 41. Muscipetinae: vibrissis majoribus pliiribiisque
(ut praec;s); cauda longiore, gradata v. fortius rotundata, pennis
apice non dilatatis; tarsis brevibus, scutatis. — Ala brevis, penna
2da cubitalibus breviore. Rostrum ut pra^crs, latius, lateribus curvatis.
Hypothymis Boie Isis 1826 piusc. caerulea Gm. Ltli.; Hyp.caer.Cab.M. H.5G).
Trocliocercus Cab. M. H. 58 (cyanomelas).
Muscipeta Cuv. R. A. 1817 (M. paradisi L. XII,Lath.sp. 54). — Conf.Sundev.
Krit. framst. Levaill. Afr. 144 — 6; = Terpsiphone Glog.; Cab. M. H. 58; =
Tcbitrea! Less. Tr.
Philentoma Eyton, Ann. N. H. 1845 (castaneum, = Musc. pyrrhoptera Tem.
Coi. 596, 2).
Elininia Bp. Delattre 80 (Hartl. W. Afr. 93; Myi.longicauda Sw. Flyc. pl. 25).
Fam. 42. R hi pid urinae; vibrissis majoribus pluribusque;
cauda longiore, pennis apice sensim latioribus, obtusis. — Rostrum
latum; ala mediocris, penna 2da cubitalibus aequali; tarsi mediocres
vel breves.
Rhipidura Vig. et Horsf. Austr. 1825 piusc. flabellifera Gm., Lath. sp. 39);
-1- Leucocerca Sw. Classif. (^I. javanica Sparrm. ^I. Carlss. 75).
Sauloprocta Cab. M. H. 57 (motacilloides).
Sisura Vig. et Horsf. xVustral. ”Seisura” (Turd. volitans Lath. Suppi. Ind:s, =
Turd. inquietus Lath. ibid.; Seis. inqv. Gould Austr.; Cab. M. H. 56).
Piezorhynchus Gould Z. Pr. 1840, 171 (nitidus); Bp. Csp. 324. — Ditfert vi-
brissis paucioribus.
Fam. 4o . u s c i c a p i n ae : Vibrissis paucioribus (utr, 5 v. 0 ;
nullis maxillae inf:s); tarsis brevibus; cauda mediocri, rotundata vel
emarginata.
Glaucomyias Cab. M. H. 53 nota (]Musc. melanops Vig. Z. Pr. 1831).
ITernichelidon Hodgs. Z. Pr. 1845 (fuliginosus; Jerd. Ind. I, 458).
Muscicapa Briss. II, 357 (Gobemouche, Muscicapa Briss. 1. c., = IMuscicapa
grisola L. XII, 328; Lath. sp. 1: Moucherolle Buff.); Gray List, et Catal. —
B ut alis Boie Isis 1826 (typo eodem); Bp. Csp. 317; Cab. M. H. 52. (Cf.
Ficedulam supra, p. 23).
Alseonax Cab.M.H.52 (undulata). Cf. Sundev. Krit. framst. Levaill. Afr. 156.
Choitorhis (Chaitaris!) Hdgs.. 1841 (Niltava! sundara! Hdgs. Ind. Rev. 1837,
650; Jerd. Ind. 1,473)!
Afethodi Ariitm ilixpniienilnrnm e.rpo.oitin.
4
20
CICHLOMOEPHJ^.
Eumyias Cab. M. H. 53 (M. indigo Horsf. Jav.). + Cy ornis! Blyth, J. As. S.
1843; Cat. p. 173; Bp. Csp. 320 (Phoenicura rubeculoides Vig. Z.Pr. ISSI)
= Cynornis Bl., Syornis Agass. Noinencl. (etc.; sensns vero nominis est
Cyanornis).
Fam. 44 . Pe ricroco tinge': vibrissis paucioribus ; tarsis bre-
vibus; cauda alis longiore, pennis rubro v. flavo pictis, apicem
versus angustatis ; lateralibus, utr. 4 , valde gradatis ; mediis 4 aequa-
libus. — Kostrum crassius, subconicum, culmine rotundato.
Pericrocotus Boie Isis 1826, 972 (Mnsc. miniata Temm. Coi. 156); Phoeni-
eornis, id. Isis 1827, 725.
Oscinum Cichlomorpharum.
Phalanx 6, Novempennatce,
remigibus manus novem: prima deficiente. — Phalanx hfec fere
minus, quam pra3cedentes, genus naturale exhibet; est enim, ut
illa3, series familiarum disparium, inter se sat aflinium, saepeque
formis intermediis connexarum, sed cum familiis pr;ecedentibus et
quibusdam sequentibus, aeque junctarum. — Aves inter praecedentes,
eodem modo 9-pennata, sunt: Vireoninae, plures sp., in Fam. 21;
Cinclorh amplius, Fam. 25 , et Prioiiochili, paucae sp. inter
Pycnonotinas, F. Bl. — Praterea vero, in Cohortibus Oscinum
sequentibus, numerosa aves novempennata inveniuntur, qua tamen
cum his confundi nequeunt.
Fam. 45. ]\Iotacillina: Ala mediocri, pennis cubiti gra-
datis: posterioribus apicem ala attingentibus. Reliqua aves hujus
plialangis pennas cubiti aquales habent. — Incola Orbis antiqui,
exceptis perpaucis americanis.
Motacilla Linn. 1735 (M. alba L. X).
Budytes Cuv. 1817 (M. flava L.).
Nemoricola Blyth J. A. S. 1847 (Mot. indica Gra.; variegata Vieill.).
Anthus Beebst. N. G. D. 1802 (typus, teste G. R. Gray, A. spinoletta L. XII
(ex Raio) = A. aquaticus Bst.); — Spipola! Leach 1816 (A. pratensis Bst.)
= Limonoptera, Kp. Agass.; — Pipastes Kp. (A. arboreus Bst.), = Den-
drantlius Blyth, Agass.; — Corydalla! Vig. Z. J. 1825 (A. richardi Vieill.);
— Agrodroma Sw. Classif. (A. rufescens Bst. = campestris Temm.).
^pi)'Og Aristot., forte = Motae, flava?'
Cinaidium Sundev. V. A. 0. 1850, 100 (A. chloris Licht) a seqv. genere vix
differt nisi ala planiore. Ut in eo, rem. 1 — 4 a3quales, 5 paullo brevior;
penna cubiti prima 'fq ahv excedit.
NOVEMPENNAT^.
27
Heterura Hdgs. Z. Pr. 1845, 33 (sylvana Hdgs.; Jard, Contr. 1848, t. 7).
Notiocorys Baird Review 151 (A. rufus Gm.? Lawr.; idem ac A. chii Vieill.
Spix). — Obs. A. brachyurus Sundev. V. A. 0. 1850, ex Afr. merid., ab hoc
gen. vix differt.
Macronyx Sw. Z. J. 1827 n:o X (AI. capensis L., Lev Afi'. 195).
Fam. 46. Dendroecinae: rostrum gracilius, compressum;
apice sensim attenuatum, non vel obsoletius incisum.
1:0 Orhis Antiqui
*) rostro basi dilatato; digitis paullo long. connatis; cauda brevi (Dica^in^).
Microchelidon R:bch Handb. (Sylvia hirnndinacea Sh.,Dicasum Cab.M.H. 98).
DiccPMm Cuv. 1817 (Certhia erythronota Lth; cruentata L.).
oo) rostro non dilatato; digito int. libero; cauda mediocri.
Oreosterops Bp. Delattre 56 (Zost. montana Miill.; Sylv. javanica Horsf.).
Zosterops Vig. et H. Austr. 1825 (ceerulescens.; Hartl. Monogr.,Cab. J. 1865).
2:0 Sp. Americance rostro apice simplici
■"') apice rostri minus acuto; (lingua brevius ciliata).
Henicocichla Gray List 1840; Agass. (Mot. auricapilla L. XII), Seiurus! Sw.
1827,Z. J. n:oX.
Dendroeca Gray List, App. 1842; Agass. (Sylvia coronata (L.) Lth); Sylvicola
part. Audub. — Monogr. Sundev. V. A. 0. 1869, 605.
Protonotarial Baird Rep. 239 (citrea (Bodd.) = Sylv. protonotarius Lth.
sp. 128).
Geothlypis Cab. Orn. Not. 1847 (trichas). Trichas Sw. (nec Glog.).
Oporornis Baird Amer. 246 (Sylvia agilis Wils).
Compsothlypis Cab. M. H. 20 (Parus americanus L. X, Catesby); Sylvicola
Sw. Z. J. 1827, n:o X (praeoccupatum); — Parula! Bp.
c=o) rostro angustius conico, apice tenuissimo, acutissimo. (Rostrum fere
fiingillinum; lingua longius ciliata, fere meliphagina, sed brevior).
Helminthophaga Cab. M. H. 20. (S. rubricapilla Wils. = ruticapilla Wils).
Perissoglossa Baird Review. 180 (Alot. tigrina Gm.; Sylv. maritima Wils).
Conirostrum Lafresn. D’orb. Syn., Mag. de Z. 1838 (cinereum).
Dacnis Cuv. R. A. 1817 (Mot. cayana Gm.; Pl. Enl. 669 lig. 2).
Certhiola Sundev. Orn. Syst. 1835 (Certhia flaveola L.; tantum forma vulg.
brasiliensis cognita).
Glossiptila Sclater Z. Pr. 1856, 269 (Tan. ruficollis Gm.).
3:o Sp. Americance max. superiore longiore, apice arcuato, tenuissimo.
Diglossa Wagl. Isis 1832 (baritula Wagl.) Cab. M H. 97; R:bch Hdb. 230.
Fam. 47. Setopliaginge: rostro lato, depresso; vibrissis
majoribus. — Omnes americanae, pleraeque lucide pictae. Cf. Baird
Beview. 235 — 266.
Myiodioctes Audub. Syn ops. 1839 (Mot. mitrata L.) = Myioctonus Cab.
M. H. 18.
Cardellina Dubus, Bp. Csp. 312 (Musc. rubrifrons Gir.);
Ergaticus Baird Rev. 264 (Setoph. rubra Sw., Cardeli. Bp.).
28
COxMKoWkES.
Setophaga Sw. Z. Journ. 1827 11:0 X (M. mticilla L.).
Myioborus Baird Rev. 257 et 253 (Set. verticalis Sw.).
Basileuterus Cab. Sclionib, Reise III, 6G6 l^Sylv. vermivora Vieill. = Set. auri-
capilla Sw. Two Cent: 293); Baird Rev. 241.
Euthlypis et Myiothlypis Cab. 1. c. iiob. ignotas; Idiotes Baird, v. Fain. seqv.
Fam. 48. Icteriina3: rostro crassiore, subcompresso, basi
non vel parum dilatato, sutura tota asque arcuata; apice non de-
flexo, lateribus vix inciso. Vibrissae obsoletiores. — Sp. americanae.
Idiotes Baird Review. 247 (Setoph. rufifrons Sw.).
Icteria Vieill. Am. Sept. 1807 (Turd. virens L.; Musc.* viridis Gm); Baird
1. c. 228.
Orthogonys Strickl. Ann. N. Hist. vol. 18: 1844 (Tan. viridis Spix).
Lamprotes Sw. Classif. 283 (rubrigularis Spix, Tan. loricata Licht. T. bona-
riensis Gm).
Fhoenicophilus Strickl. Jard. Contrib. 1851, 103 (Turd. palmarum L. Briss.).
Fam. 49. Hemithrau])inai: rostro forti, subconico,' gna-
tliidiis altis, verticaliter positis; sutura basi, pone gnathidia, angulo
deflexa, dein recta. — Sp. tantum americanae.
Helmithera (H — os Raf. 1819, pro Helminthothera); Baird Rev. 179 (Sylv.
vermivora Latii.); Helinaia Audub. (typo eod.).
1 femithraiipis Cab. M. H. 21 (ruficeps).
Leucopygia Svv\ Classif. 285 (ruficollis Sw. Two C. n:o 97) Cab. M. H. 137. —
Cypsnagra! Less. Tr.
Fam. 50. Pardalo tinae: rostro brevi, crasso, tumido-con-
vexo, sutura recta; alis longis. — Sp. parvae, Australiae.
Pardalotus Vieill. Anal. 1816, 31 (Pipra punctata Lath.).
Oscinum Laminiplantarium.
COHORS 2. CONIROSTRES.
Fringilliformes nob. olim.
Rostrum brevius, crassius, conicum, naribus altius
positis (culmini quam tomiis propioribus).
In plerisque, maxilla inferior, tomiis validis, posterius alti-
oribus, acie inflexa, ad semina frangenda formata. Max. supe-
rior quoque fortis, parte basali, infra nares sita, alta. Xares igitur
DECEMPENNAT.E.
211
alte positai s. a margine tomii remotiores. Kostrum totum a di-
rectione baseos cranii magis miniisve deflexum, fere ut in Psittacis,
quod habitum peculiarem affert. Plinc palatum curvatum: vel
fornicatum; vel in plana duo quasi fractum, angulo inter partem
anticam (duram) et posticam (perforatam) sito. (Palatum in avibus
plerisque totum rectum, planatum). Lingua parva, subintegra,
non extensilis. Unguis medius, ut in praecedentibus, obliquus.
— Angulus menti in quibusdam (Emberizinis multis) ante nares
pi-oductus; in plerisque brevior.
Phalanx 1. Decem'penriatce
remigibus 10: prima brevi. — Familiae duae primum exposite
habitu minus bene distincteq aves vero plern^que, ad eas relatae,
nidos supertectos, artificiosos contexunt.
Fam. 1. Ploceinae, remige prima minus brevi: tectricibus
manus duplo circiter longiore. — Rostrum plerisque majus, tomiis
inferioribus minus altis minusque inflexis. — Aves africanae, praeter
genus indicum, Ploceum.
a) naribus oblongis, ante basim rostif sitis, nudis.
Ala breviore, convexiore, pennis 3 — 7 sinuatis.
Sycobrotus Cab. M. H. 182, Symplectcs Svv. (Ploc. bicolor Vieill.).
Hyphanthurgus Cab. 1. c. (Pl. ocularius Smith S. Afr.; + Pl. bracliypterus Sw.,
sp. minus typica, a gen. seqventi parum distincta).
x\la planiore, pennis 3 — 6 sinuatis.
Ilyphanth ornis Gray Gen. 1849 (Or. textor L).
Sy cobius Vieill. 1816 (Ploc. cristatus Vieill.).
Textor Temm. Coi. 446 (alecto Temm.). i
Fhilagrus Cab. M. H. 179; Plocepasser! A. Smith; (mahali Sm.).
b) naribus in basi rostri, in fovea transversa sitis, a plumis frontis occul-
tatis. — (Ala in Ploceo planior, pennis 3 — 6 sinuatis; in reliquis ut in
prfec. foiTuata).
Amblyospiza Sundev. V. A. 6fv. 1850, Apr.; Coryphegnathus R:bach, Av.
byst. pl. 79, Junio 1850. (Pyrrh. albifrons Vig. 1831; Pyren. frontalis Sw.
Two C. 1837).
Spermospiza Gr., Bp. Csp. 450 (liaematina).
Philetcerus A. Smith 111. (lepidus Sm. ~ Lox. socia Lath.).
Sporopipes Cab. 0. N. 1 847 (Fr. lepidoptera Licht.).
Ploceus Cm\ P. A. 1817 (Lox. philippina L.).
Fam. 2. Aiduinae remige prima brevissima: tectricibus
submquali. — Xares ut in sect. b) fam. praecedentis formate, prae-
ter sp. Euplectis (et affinium), quibus nares magis minusve nudae.
30
C0NIR08TRES.
a) Ala planior pennis 3 — 4 v. 5 sinuatis; rostri culmen + curvatum.
Vidua Cuv. (Emb. regia L.); Steganura R.bch (paradisea).
Hypochcera Bp. Csp.; Cab. M. H. 175 (Fr. nitens Gm). A Vidua differt ut
Coliostruthus ab Euplecte; v. infra; — generice igitur non separanda.
Spermestes Sw. W. Afr. (cucullata Sw.); + Stagonopleura, Sporothlastes
(Amadina! Sw. Z. J. n:o X), Uroloncha, Dermophrys, Oryzornis ; conf. Cab.
M. H. I, 172; + Poophila, Poephila Gould Z. Pr. 1842, 18; (acuticauda
Gould Austr.); Tceniopygia Gould Handb, (castanotis); Donacicola^ Dona-
cola Gould Austr.; (castaneothorax).
Erythrura Sw. Classif. 280 (viridis Pl. Coi. 96, Lox. prasina M. Carlss.).
Ortygospiza Sundev. Vet. A. 0. 1850, 98 (polyzona Tem. Coi. 221).
Hyphantica Cab. M. H. 180 (L. sanguinirostris L).
b) Ala convexior pennis 3 — 6 v. 7 sinuatis; rostrum pra3c:s.
Fyrenestes Sw. Classif. (Cocc. ostrina Vieill.).
Euplectes Sw. 1829, Classif. (L. oryx L. etc.); Pyromelana^p.\ Xanthome-
lana Bp. Csp. 447; Orynx R.bch.; (L. capensis L.). .
Coliostruthus Sundev. Vet. A. 6. 1849 = Coliuspasser! Riipp.; (flaviscapu-
latus) Pentlieria Bp. Csp.; 4- Z7ro5rac%a Bp. Csp. (axillaris); + (7Aem
Gray Gen. (Lox. caffra Gm). — Obs. Genera heec omnia unice differunt
cauda ma,^is minusve elongata et colore maris asstivalis; quas vero res pro
singula specie variant. Femime autem et mares hiemales junioresque
omnium, ab iisdem generis Euplectis, nulla forma, nec nisi magnitudine
notisque aliis sj)ecialibus distingui possunt. Hsec igitur, a natura con-
juncta, ab hominibus non sunt separanda. A Viduis structura alas, na-
rium, totoque habitu differunt.
Calyphantria Cassin Cab. J. 1860, 144 (Foudia! R.bch; Bp. Csp.445; Lox.
madagasc. L.), a prasced. rostro recticonico dignoscitur.
Astrilda R:bch, pro Estrekla! Sw. Z. J. 1 827 (Lox.astrildL.), Habropyga Cab.
O. Not.; -4- Urcegintlius Cab. (bengalus L.); Aegintha (Fr. temporalis Lath.);
cf. Cab. M. 11. 169—171.
Sporwginthus (Fr. amandava L); Lagonosticta (rubricata Licht.) Cab. 1. c.
Zonogastris Cab. M. H. 172 (Fr. elegans Gm).
Panurus Koch Bayr. Zool. 1816 (Parus biarmicus L) = Calamophilus
Leach, Mystacinus Boie, Hypenites Glog. — Male inter Paros enu-
meratus, melius cum Astrildis convenit.
c) rostro recticonico, acutissimo: culmine nulla parte convexo-curvato.
Zonceginihus Cab. M. H. 171 (Loxia nitida Lath., bella Vieill.).
Aegithalus Boie Isis 1822, 556 (Parus pendulinus L.); — Paroides! Kaup. +
Anthoscopus Cab. M. H. 89 (Sylv. minuta Sh.). [Nidos maxime artificiosos
' construentes, egregie cum Ploceo, Euplecte et cet. conveniunt].
Auriparus Baird Review. 85. (^g. fiaviceps Sundev. V. A. O. 1850, 129).
Fam.^ 3, Accentor i nae: rostro snbulato-conico, apice sub-
grypanio et inciso; culmine ante nares depresso, late rotundato (nec
carinato). — Pictura corporis grisescens, passerino-maculata, cauda
mediocris, emarginata, subdivaricata. Rostrum basi latiusculum, a
medio compressum ; tomiis inferioribus vere passerinis, inflexis.
DECEMPENNATiE.
31
Nares nudae, operculo parvo, supero, semiclausae. Vibrissae obso-
letae. Digiti laterales aequales, — Aves plerumque inter Sylvias
enumeratae, quas rostro tenui et vita solitaria referunt. Kostrum
tamen evidenter Fringillinum, nec minus habitu et colore, quam
victu principali, e seminibus oleosis, Emberizis affines; quod jam
ostendit Gloger (Handb. p. 284 lin 8 et seqq.) et, post eum, Blyth,
eas inter Alaudas et Emberizas, a Sylviis longe separatas, enume-
rantes. Sed ob remiges 10, quarum prima brevis, inter Conirostres
lO pennatas h. 1. referentur.
Acceritor Bechst V. D. 1802, etEd. 2: 1807 (Mot. alpinaGm);Pnmella Vieill.;
+ Tharrhaleus Kaiip 1829 (S. modularis anet.) + Spermolegus Kp. (Acc.
montaiiellus Tem.).
Coiiirostrium.
Phalari/v 2. Amplipalatales.
remigibus 9; maxilla inferiore fringillina (conf descr. Coh:s 2daa,
pag. 28); palato profundius latiusque fornicato, lineis 3 elevatis,
tenuibus, late inter se distantibus, insigni. — Sp. tantum Orbis
antiqui.
Eam. 4. Chloridi nae: rostro acutius conico, apice non, vel
obsolete inciso; vibrissis nullis. — Nares parvaq basales, altissime
posite, plumis omnino tecte. Basis rostri tota, supra infraqiie, plu-
mis parvis, densis, setulosis tecta. Plunue iste limitem facialem,
lateribus minus angulatum, saepe fere transversum, formant. — Sp.
orbis antiqui totius, etiam frigidi, et paucae americanae. Nullae
australes. ,
a) Uncirostres, tarso brevi, (apex rostri brevis, aduncus).
' Pinicola VHeill. Am. Sept. 1807. Corythus Cuv. 1817 (L. enucleator L).
Pyrrhula Briss. (Lox. pyrrlnda L. Pyrrh. vulg. Temm.).
b) Convexirostres, rubro-pictas.
Uragiis Keys. et Bias. (L. sibirica Pali. It.; Pyrrh. caudata Pali. Zoogr.).
Crithologiis Cab. M. H. 164 (Fr. alario L).
Bucanetes Cab. 1. c. (Pyrrh. githaginea Tem. Coi. 400).
Carpodacus Kaup. (Pyrrh. erythrina Pali.).
Hcematospiza Blyth (sipahi Hodgs).
c) Convexirostres, flavo pictje (v. ciiiereie, maculatfe).
Poliospiza Bp. Csp. 519 (tristriata Riipp.).
Crithagra Sw. Z. J. n:o X (Lox. sulphurata L.).
Serinus Koch, ex Gessn. (hortulanus Koch; Fr. serinusL). Dryospiza Kej^s.
et Bias, (huc quoque Fr. canaria).
32
CONIROSTRES.
d) Coilirostres, (rem. 1 > 4; 2 — 4 sinuatis).
Chloris Moehr., Ligur imis Koch. (Lox. chloris L.) + Citrinella Bp., Cab. M.
H. 162 (brumalis Bp.; Fr. citrinella L.); + Hyjmcanthis Cab. M. H. 161
(spinoides); + Sporagra R:bch (magellanica); + Pijrrhomitris Bp. (cu-
cullata).
Carduelis Briss. Cuv. (elegans Steph., Fr. card. L.) + Astragalinus Cab. M. H.
159 (tristis L.) + Chrysomitris Boie (spinus L.).
A^giothus Cab. M. H. 161 (Fr. linaria L.) tomio inf. bilobo.
Cannabina Brehm.; Cab. M. H. 161 (C. liuota Gr., Fr. cannabina L.); Linota
Bp.; + Agriospiza nob (Fr. flavirostris L).
Chionospiza Kaup 1829 (Fr. nivalis L.) + Sw. (teplirocotis Sw.;
Pass. arctous Pali.).
Fam. 5. Fringillinse: rostro obtusius conico, culmine
apicis paullulum declivi; apice rostri ad latera inciso. Vibrissa 3
evidentes. Limes faciei plumates pro ore acutius angulatus (ut in
avibus plerisque). — Sp. Orbis antiqui.
Coccothraustes Briss. (vulgaris Vieill. Lox. cocc. L.).
Fringilla L. (c«lebs L.).
Passer Briss. (domesticus. Pyrgita Cuv.; + Fr. montana L.) + Corospiza
B}). (Fr. simplex Licht.) + Chrysospiza Cab. ^M. II. 157 (Fr. lutea Licbt.).
Xanthodira Sundev. Y. A. (). 1850, male ”X.. dina”! rec. (flavicollis Gm.).
Petronia Kaup. (stulta; Fr. pctronia L.).
Coni rostri um.
Phalaiu' 3. Arctijialatales
remigibus 9; maxilla inferiore (interdum minus perfecte) fringillina;
palato angustiore, vix fornicato, carinis 3 v. 2 crassis, inter se pro-
pinquis, instructo; smpe gibboso. Sp. plerjeque americana3. — In
omnibus, pneter Loxiinas, maxilla? longitudine a?quales; limes facialis
pro ore longius angulatus; vibrissae adsunt.
Fam. (). Loxiina?: rostro majusculo, maxilla superiore elon-
gata, sentim curvata, tomio integerrimo, mqiie arcuato — Vibrissae
nulbe. — Limes facialis, ut in Chloridinis, subtransversus. —
Cauda bifida, rigidiuscula ; tarsus brevis; ala longa. Maxilla in-
ferior minus evidenter fringillina. — Sp. utriusque orbis, septem-
trionales.
Loxia L. 1735 (Loxia Gessn. et cet. antiq., L. curvirostra L. X).
? Psittacopis Xzb, Psittirostra Temm. (Lox. psittacea Gm.).
ARCTIPALATALES.
33
Fam. 7. Embcrizinae: rostro conico, tomiis superioribus
basi, sub naribus, profundius sinuatis, ad apicem incisis; palato
tuberculato. — Maxilla inferior structura perfecte fringillina in-
signis; superior saepe angustior. Palatum impressione transversa,
inter sinus tomiorum posticos extensa, angulo quasi fractum. Ca-
rina palati media ceteris crassior, postice altlor, tuberculum exhi-
bens. Nares plerumque squama parva, coriacea superne instructae.
Cauda plerumque bifida, pennis apice rotundatis. — Sp. Orbis an-
tiqui, cum paucis Americae maxime borealis et maxime meridionalis !
Crithophaga Cab. M. H. 127 (E. miliaria L.).
Emberiza L. (citrinella) -f- Cenchramiis, Cynchr. Boie, (schoeniclus). — Po-
lymitra Cab. (Pass. flaviventris VieilL).
Glycy spina Cab. M. H. 128; (E. hortulanus L.) -f Hypocentor Cab. p. 131
(aureola Pali.) -h Euspiza Cab. 1. c. 130, Grauativora Bp. ”1853” (E.
•melauocepliala Scop.). — Melophusl Sw. (erythropt. = E. cristata Vig. E.
latliami Gray Gen.).
Corydospiza nob. (Fr. alaudina Kittl. Phrygilus al. Cab. M. H.).
Rhopospina Cab. M. H. 135’ (fruticeti Kittl.).
('entrophanes Kp. (Fr. lapponica L. Emb. lapp. Qvensel, Sv. Zool.).
Plectrophanes Meyer (E. nivalis L.).
Fam. 8. Zonotrichinae; rostro mediocri, recticonico (vel
leviter convexo), acuto, tomiis superioribus postice arcuatis (nec
sinuatis), apice vix incisis. — Sp. numerosje, tantum americana'.
a) Conirostres, naribus nudis, operculo parvo, supero instructis. —
(Emberizis et Agelteinis affines).
/)o/ 2 cAo? 2 z/.r Sw. Z. J. n:o X. (Emb. oryzivora L.). ’ ' '
Molobrus; Molothrus! Sw.; corr. Cab. M. H. 192, nota. (Fr. pecoris Gm).
Ammodromus Sw.; Z. Journ. 1827; Strickl. (Or. caudacutus Gm., Fr. caud.
Latii. -H Fr. maritima Wils.).
b) Conirostres, naribus obtectis; passerino-maculatag (prieter marem
nigrum gen:s primi). — liemiges 2 — 4 sinuatie. Ala, in gcn. 1 — 3 medio-
eris; in reliip brevis.
Calamospiza Bp. (Fr. bicolor Towns.); Baird N. x^ni.
Chondestes Sw. (Fr. grammaca Say); Baird.
Coturnicidus Bp. (Fr. passerina Wils.) + Passerculus Bp. (Fr. savanna Wils.,
et P. alaudinus) -f Poocoetus Baird (Emb. graminea Gm.). Cf. Baird, N. Am.
Spinites Cab. M. H. 133; Spizella! Bp. (Fr. socialis Wils.).
Zonotrichia Sw. (E. leucoplirys Wils.) -f- Melospiza Baird X. Am.(Fr. melodia
Wils.) -I- Helospiza Baird 1. c. (Fr. palustris Wils.).
Peuccea Audub. (Fr. aistivalis Licht.), Cab. M. H. 132, nota.
Passerella Sw. (Fr. iliaca Merr. Gm.).
c) Conirostres narib. obtectis; haud maculatfe. Remiges 2 — 5 sinuatfe.
.\la in Phrygilo mediocris; in reliq, brevis.
Mfthoili Arium Aixpnnptulnnnn p.r/ioxifio.
84
CONIEOSTRES.
Phrygilus Cab. Tscliudi (Fr. gayi Eyd. Gerv. Mag. Zool. 1 834, t. 23). Colore
similis Chloridinis; structura palati huc referendus.
Junco Wagl. Isis 1831 (cinereus) + Niplicea Audub. (E. hyemalis L). Baird
N. Am. 464.
Lophospiza Bp. Csp., Coryphospingus Cab. M. H. (Fr. cristata Gm., = ruti-
capilla Sparrm. Gm). (Obs. Lophospiza Kaup est genus accipitrinum, Lo-
phospizias dicendum).
Tiaris Sw. Z. J. n:o X (Fr. ornata Tem. Coi. 208).
Volatinia E.bch, Cab. M. H. 147 (Tan. iacarina L).
Haplospiza Cab. M. H. 147 (unicolor Cab.).
Xenospingus Cab. Journ.1867, 347 (Sylvia concolor Dorb.).
t?) Convexirostres. '
Sycalis Boie (Fr. flaveola L., E. brasiliensis Gm).
Cyanospiza Baird, Spiza Bp. (Emb. ciris L).
Fam. B. Pitylina3: rostro majusculo, culmine arcuato, max.
superiore apice brevissimo, deflexo; tomio superiore, sub naribus
profundius, ad apicem levius sinuato (non vel obsoletius inciso). —
Tomia inferiora minus inflexa, postice altiora, mutica. Ala brevis.
— Sp. americanse.
a) Sp. anomalfe: parva3, cauda aequali, subemarginata.
Euethia R.bch; Cab. M. H. 146 (Fr. lepida L.) r. culmine recto!
Phonipara Bp. Csp. 494 (Fr. bicolor L., Catesb. 37).
b) Sp. medi», nigrae v. fuscesc., cauda brevi ('Y^ al» cub.), rotun-
data. — Insulis Gallapagos peculiares, terrestres.
Geospiza Gould Z. Pr. 1837 (magnirostris); Darwin, Beagle.
Camarorhynchus, Camarh.. Gould 1. c. (psittaculus).
Cactornis Gould 1. e. (scandens); Beagle.
Obs. Certhidea Gould 1. c., mihi ignota, vix huc referenda.
c) Sp. genuin»: majores et minores, cauda mediocri vel longiore,
fortius rotundata.
Oryzoborus Cab. M. H. 151 (Lox. torrida Gm.).
Sporophila Cab. 0. X., pro Spermophila S\v., Z. J. n:o X. (Pyrrh. falcirostra
Temm.).
Scotospiza n. Vet. Ak. 6. 1869, 597 n:o 19, Pyrrhulagra! Bp. Csp. 492; (por-
toricensis) et veris. Loxigilla! Less. Tr. (Fr. noctis L.)?
Pitylus Cuv. (Lox. grossa L); -|- Caryothraustes R;bch; Cab. M. H. 144 (viridis
Vieill.); Hedymeles Cab. p. 152 (L. ludoviciana L); Pheucticus R.bch; Cab.
p. 153 (aureiventris Orb.); Periporphyrus R.bch; Bp. Csp. 503 (L. ery-
thromelas Gm); Coccoborus Cab. M. H. 152, Guiraca! S\v. (L. caerulea L.).
Cyanocompsa Cab. Journ. 1861, 4 (L. cyanea L., Fr. brissoni Licht.).
Cardinalis Bp. 1831; Csp. 500 (virginianus, L. cardin. L);
Calyptrophorus Cab. 0. X.; M.H. 145 (L.cucullataLth);Paroaria! Bp. 1 832.
Coccopsis R.bch; Cab. M. H. 145 (Tan. gularis L. -h Lox. dominicana L.).
Saltator Vieill. .\nal. (Tan. magna Gm). Cab. ^1. H. 1 42.
ARCTIPALATALES.
85
Fam. 10. Arremoninae. Maxilla inferior tomiis minus in-
flexis, sed postice altis, angulo vel denticulo auctis. — Cauda lon-
gior, fortius rotundata vel gradata. Ala (in Euspiza longa; in
reliquis) brevis, convexa, remigibus 2 — 6 sinuatis. Rostrum fere
ut in Pitylinis formatum, sed varium. — Sp. omnes arnericanae.
Euspiza Bp. List 1838 (Emb. americana Gm.; Bp. Csp. 469); Euspina Cab.
M. H. 133.
Gubernatrix Less.; Bp. Csp. 470 (Emb. cristatella Vieill.).
Hedy glossa Cab. M. H. 135 (cliuca Mol).
Diucopis Bp. Csp. 491 (Taii. fasciata Licht. nec cet. sp. Bp.) colore similis
praecedenti, sed forma omnino distincta.
Arremon Vieill. Anal. (Tan. silens Ltli); Pipilopsis Bp. Csp. 485 (Arr. semi-
rufns Boiss.); Atlapetes Wagl. Isis 1831, 526 (pileatus; cf. Cab. M. H. 140).
Buarremon! Bp. Csp. 483 (Embern. brunneinucha Lfr. et E. torquata Orb.).
Pipilo Vieill. Anal. (Er. erythrophthalma L., Emb. er. Gm. Lth).
Haemophila, pro Aimopli.! Sw., Cab. M. H. 132 (rufescens S\v.).
Limnospiza Cab. M. H. 136 (Emb. platensis Gm.) Embernagra! Less.
Tardivola Sw. Z. J. 1827 n:o X (Emb. marginalis Tem. Coi. 144, 2. (Cab.
M. PI. 135.
¥am. 11. Cisso pinae: cauda longa, valde gradata; rostro
crassiore, culmine arcuato, apice adunco; colore albo nigroque
(J^icae europeae). — Genus americanum, tropicum, forma cum Pity-
linis et Arremoninis quodammodo conveniens, habitu ab omnibus
differens.
Cissopis Vieill. Anal., Bethylus Cuv. 1817. (Lan. leverianus Sli., picatus
Lath. -f C. major Cab. M. H. 144).
Conirostrium.
Phalanx 4. Simplicirostres,
remigibus 0; maxilla inferiore simplici, vix fringillina: tomiis pos-
tice vix altioribus; vix inflexis, nec dente armatis; saepe, ut in Cich-
lomorphis, patulis. — Rostrum imperfecte conicum, subgrypa-
nium, a forma typica fringillina differt; plerisque parum vel non
deflexum. Palatum igitur subrectum; praetera fere ut in praece-
dentibus americanis formatum.
Hae aves, olim cum Fringillinis, recentius, partim cum iis,
partim cum Cichlomorphis novempennatis enumeratae, illis tamen
potius quam his affines nobis videntur. Pleraeque enim rostro
brevi, crasso, subconico, naribus alte positis, nec non ptilosi fir-
36
roNiRoKrKKis.
miore; cauda mediocri vel brevi, integra, totoque habitu ut aves
fringilliformes agnoscuntur. Multae forinte inter has et Fringillinas
americanas intermediae sunt et ambiguje (Arremon, Buthraupis,
Saltator, — Schistochlamys et plures Tanagrinae crassirostres). Si-
militudine multo obscuriore cum Cichlomorphis junguntur (Tana-
grella, Xemosia, — Hemithraupinae). — Omnes sunt americanae
et, paucis exceptis, tropicae.
Fam. 12. Tachyphonina3: rostro mediocri, tomiis superi-
oribus angulo medio, prominulo instructis. — Rostrum saepe angu-
stius, evidentius grypanium, apice deflexo, non inciso. Tomia in-
feriora paullum elevata et inflexa, subfringillina. Cauda sublongior,
fortius rotundata. Ala convexior, saepius brevis. (Lamprotes v.
supra p. 28).
Taehyphonus Vieill. 1816 (T. uig-errima Gni. 4- T. cristata, coronata etc.).
Pogonothraupis Cab. Tscliudi fn.. Lanio! Vieill. (T. atricapilla Gra).
Phoenicosoma Sw. Cab., Pyranga! Vieill. (T. rubra L.).
Phoenicothraupis Cab. M. H. 24 (Salt. rubicus Vieill., T. flanimiceps Wied.,
Tem. Coi. 177).
Fam. 13. Rhamphocelinae: rostro majusculo, subconico,
culmine convexo, maxilla inferiore fortiore, postice latiore, tumida,
tomiis elevatis, validis, muticis.
Ehamphocelus Desm. Tang. 1805 (T. jacapa L.).
Fam. 14. Thraupinae: rostro mediocri vel majore, tomiis
simplicibus; maxilla inferiore simplici.
OrchesUcus Cab. M. H. 143 (occipitalis = T. abeillei Less.).
Chlorornis R.bch., Cab. 1. c. 141 (T. prasina Less.).
Buthraupis Cab. 1. c. 29 (T. montana Lfr.).
Schistochlamys R.bch S. Nat. t. 77 (T. leucophaea Licht. + T. atra Grn.) Cab.
1. c. 141.
Thraupis Boie Isis 1826, 974 (T. archiepiscopus Desm = ornata Sparrm.; -j-
T. episcopus L., et aff.) Cab. 1. c. 28. Compsocoma Cab. 1. c. 140 (sumptuosa
Less.); Pcecilothraupis Cab. 1. c. 30 (lunulata Dubus, igniventris Orb. Lfr.).
Spindalis Jard. et Selb.; Sclater Tan. Z. Pr. 1856, 230(bilineata JardetSelby;
nigi-icephala! (James.). Bp. Csp. 240; Sci. 1. c.).
? Buthraupis Cab. M. H. 30 (dubusia = rufivertex Lafi-. 1842).
? Dubusia! Bp.; Sclater Tan. 237 (Tach. taeniatus Boiss. Bp. Csp. 237)..
Trichothraupis Cab.J. c. 23 (Tach. quadricolor Vieill.).
Pyrrhocorna Cab. 1. c. 138 (Tach. ruficeps Strickl.).
Hemispingus Cab. 1. c. 138 (Arr. superciliaris Lafr.). Chlorospingus Cab. 1. c.
139 (Arr. ophthalmicus Dubus).
TANAGKIN.E.
37
Nemosia VieilL Aiial. (Tau. pileata Gin).
Tanagrella S\v. Classif. (multicolor = cyaiiomelas Wied; + Motae, velia L.
X ex Edvv. 22 — T. elegantissima Verr.), Hypothlypis Cab. 1. c. 22.
Fam. 15. Tanagrinjje: rostro brevi, crassiusculo, basi dilatato.
Poospiza Cab. 0. N. 1847 (Fr. thoracica Erm. Reise; Bp. Csp. 472).
Tanagra L. XII, pro Tangara Briss. III, 3. (Typ. T. tatao L., Le Taiigara
Briss. 1. c.). Obs. Tanagra est nomen antiquum grsecum vasis aenei vel cu-
prei; praeterea nomen urbis, nec rejiciendum. = Calli ste Boie Isis 1826;
Bp. Csp.; Sciat. Tanagr. 244; Aglaia Sw. Z. J. 1827 n:o X; Calospiza Cray
List 1840 (tricolor), Callispiza Ag.; Cab. M. H. 26; Gyrola R.bcli (T.
gyrola); (Jhrysotliraupis, Ixothraupis Bp. R. Z. 1851; Euschemon Sci.
(flava); Euprepiste Sci. (brasiliensis); — Chlorophonia Bp. (viridis Gni).
Euphonia Desm. 1805 (Pipra musica Gm), Sclater Tan. 271; Euphone et Eu-
phona al.; Cyanophonia Bp.; Phonasca Cab. Journ. 1860, 330 (violacea).
Procnopis Cab. Tschudi Fn. (atrocjerulea Cab., vittata Tem. Coi. 48, melano-
nota Vieill.); Pipraeidea! Sw. (id. typ.); Diva Sci. Tan. 264 (vassori Boiss.).
Procnias 111. Prodr. (ventralis 111., Amp. tersa L.).
Stephanophorus Strickl. Z. Pr. 1841, 30 (diademata Mikan, Tem. Coi. 243;
leucocephala! Vieill.; coerulea Vi. Gal.).
Oscinum Laminiplantarium.
COHOKS 3, COLIOMORPHyE.
Ambulatores s. Corviformes nobis, olim.
Rostrum forte, pleri sque majusculum; non vel parum
deflexum, angulo menti ante nares producto. — Tomia
inferiora simplicia (nec passerina). Lingua non exten-
silis, plerumque crassius carnosa, apice corneo, tenui,
lacero, vel in fila, vario modo diviso. Pedes plerisque
fortes, magni, ungue medio (ut in praecedentibus) obliquo.
Aves plera‘que, huc relatse, inter Oscines majores: minima3
sunt Icterus spurius et aff. et Pholidauges leucogaster, Passeri
yequales. Insignes sunt habitu quodam proprio, incessu graviore,
pedibus alternis, vitaque gregaria, clamosa, omnivora. In methodo
Cuvieriana, adhuc in ornithologia vigente, cum Conirostribus con-
junguntur. Ab his tamen avibus longe differunt: rostro, praeter
Agelceos et Icteros, non conico, sed longius extenso, cultrato, gry-
panio. Plabitu quoque alio, sat vario, non vero passerino, differunt.
Nota his peculiaris est: angulus menti ante nares, saepe vero tan-
38
COLIOMOEPH^E.
tum brevissime, vix ultra millimetri spatium, extensus. In paucis
(e. gr. Corvis) longius extenditur; in paucis aliis vix ante nares
procedit, ut in Icterinis et Garrulinis quibusdam. Jn Oscinibus
reliquis plerisque, angulus menti paullo brevius quam fovea narium
exit. Paucae tamen hunc angulum, ut in Coliom orphis elon-
gatum habent, quas tamen formis aliis bene differunt; sc. Em-
berizirfte quasdam (Critophaga, Emberiza, Plectrophanes et Rho-
pospina), rostro egregie fringillino; Tu bilingues quasdam, forma
linguas rostrique agnoscenda?.
Phalanx 1. Novem-pennatw,
remigibus 1) : prima longa. — Rostrum acutum, apice integerrimum.
Nares nudas, operculo coriaceo semitecta. Vibrissa nulla. Digiti
ut in Oscinibus plerisque formati : externus interno parum longior
et articulum medii primum non multum excedens; hallux medio-
cris. — Aves americana, quasi Sturnina orbis novi.
Fam. 1. Chalcophan i na: rostro elongato-subconico, ca-
piti subaquali, apice deflexo et abruptius angustato; naribus altius
positis. — Aves nigro-anea', sequentibus maxime aflines.
Cassidix Less. Traite (Psaroc. palliatus Wagl., Oriolas oryziv. Gm?).
Chalcophanes Wagl. Syst., sub gen. Gracula (Gr. quiscula L. X, Catesb. 12);
Qviscalus! Vieill. Aiial.; Scapliidurus! Sw. Z. Jourii. 1827.
‘ScolecopJiayus Sw. Fn. bor. Am. (Grac. ferruginea Wils., Or. ferr. et Or. niger
Gin.; Scolec. niger Cab. M. H. 195).
Eam. 2. Agelaina: rostro acuto, regulariter conico, na-
ribus altius positis. — Aves minores, forma Fringillinis subsimiles,
prasertim cum Dolichonyae, Calamospiza et Euspiza conferenda.
Etiam maxilla inferior parum a forma fringillina diftert; habitu
vero, motibus inoribusque Icterinis similes, quibuscum pictura
sape conveniunt. Agelaus chrysopterus et thilius colore ab Ictero
guyanensi et tibiali vix difterunt; Ag. militaris et Ag. loyca (Pe-
zites Cab.) pictura foi-ma(|ue similes Sturnella magna. — Psaro-
colius sericeus Wagl. verus est Agelaus, a Molobro pecoris, vera
avi fringillina, separandus videtur, etsi ille, sicuti hic, parasita
dicitur (Journ. f Orn. 1829, 125). Incertum an plures Agelai
parasita sint.
Aphobus Cab. M. H. 194 (chopi Az., Ict. sulcirostris Spix) + Turd. curaus
Gm., Mol.: plumis capitis angustis, rhachide latiore, nitida.
AgelcEus Vieill. Anal. (Or. phoeniceus L.); Pseudoleistes Sciat. Cat. 137 (0.
viridis Gm., guirahuro Vieill. Az.); Gymnomystax R.bch, Cab. M. H. 189
NOVEMPENNAT^.,
39
(Ag. melaiiicterus VieilL); Xanthosomus (! corpore nigro) Cab. 1. c. (Or, ic-
terocephalus L,); Agelasticiis Cab. 1. c. (T. thilius MoL); Lampropsar Cab.
Orn. Not. et M. H. 194 (guyanensis Cab.); Leistes Vig. Z. J. II, 191 (Or.
americanus Gm. = Tan. militaris L. X, 0. guyanensis L. XII), = Pedo-
tribes Cab. M. H. 191 ; Pezites Cab. 1. c. (Sturn. loyca Mol. Gm. + St. mili-
taris L. XII) <0-
Fam. 3. Icterinae: naribus humilius positis. — Rostrum
angustius et ac,utius conicum, sensim attenuatum, capiti longitu-
dine subsequale; a basi leviter deflexum sutura igitur basi curvata.
Lingua major, plerumque carnosa, spinoso vel hamato-ciliata. — Aves
nidos artiflciosos, pendentes, construentes; clamosae, male canora^.
Sturnella Vieill. Anal. (Sturn. ludovicianus L).
Hyphantes Vieill. R:bch (Or. baltimore L).
Icterus Briss. (I. vulgaris rec. Or. icterus L); Pendulimis Vieill. (Or. bonana,
0. spurius L); Xantho rnus Cuv. (id. typus).
Amblyrhamphus Leach Z. Misc. (bicolor = Or. holosericeus Scop.); 4- Ambly-
cercus Cab. M. H. 190 nota (Cass. nigerrimus Spix).
Cassiculus Sw. 1827 (melaiiicterus (Bp.), Cab. 1\[. H. 186), -1- Archiplanus
Cab. M. H. 186 (albirostris Vieill.).
Cassidis Illig. Prodr. (Cacique Cuv. part.; 0. liasmorrlious; 0. persicus L.);
Ostinops Cab. M. H. 187 (Cass. cristatus Vi.); Ocyalus Waterb. (Cass. lati-
rostris Sw.).
Oscinum Coliomorpharum.
Phalanx 2, -H u m ilinares :
remigibus 10, prima brevi; naribus humiliter positis (exc. Scissi-
rostro); digitis ut in Phal. prima formatis. — Sp. Orbis antiqui et
Australise.
*) Haec omnia s. d. genera in imum conjungenda censemus. 8i enim distin-
guuntur, adhuc ])lura ita sunt distinguenda, ut pauca tantum genera duas
species contineant. Omnes vero species seriem individuam formant et bene
conjunguntur; quod unicuique patebit,
sequenti ante oculos jionere velit:
1 Ag. viridis (Gm); Pseucloleistes.
2 — melanict. Vieill. Gymnomystax.
3 — xanthoceph. Sw. Ayel. icter. Cab.
4 — icteroceph. (L), Xanthosomus.
5 — flavus (Or. flav. Gm), »
(5 thilius (Mol. Gm), Agelasticiis.
7 — chrysopterus Vieill. »
S — ruficapillusAq..Acn///e.<?. frontalis.
qui species, huc numerandas, ordine
9 Ag. serie. (Wagl.) Molobr. bon. Cab.
10 — lampropsarus n„ Lawiprop. 5 . guy.
11 — phoeniceus (L) Agelceus (typ.).
12 — gubernator (Wagl.) » —
13 — militaris (Tan. mil. L), Leistes.
14 — bellicosa De Fil. forma media.
15 — defil. Bp. Csp.; la Piata; Pezites.
15 — loyca (Sturnus, Mol.) )>
40
COLIOMORPH^E.
Fam. 4. Callseadinae: alis brevibus, rotundatis, fornicatis,
penna prima alam mediam attingente. — Nares magnae, humilius
positae, nudae, operculo supero, cutaneo semiclausae. E ostrum forma
sat varium, paleari, sub angulo oris utroque dependente, instructum.
Vibrissae nullae. Pedes majores, fortes. Cauda mediocris, rotun-
data, apice deorsum curvata. Kemigum 3tia cubitales aequans;
subsequentes parum longiores. — Sp. tantum Nov« Zelandiae.
Heteralocha Cab. M. H. 218, nota (goiildii Gr.); Neomorpha Gonld.
Creadio Vieill. Cab. (Sturn. carimciilatns Gm.).
Callceas Forst. (cinerea); Glauco pis Gm.
Fam. i). Sturninae: alis mediocribus vel longioribus, penna
prima brevi. Nares oblongje, operculo parvo, supero, molli, (sal-
tem in junioribus) magis minusve plumato, margine crassiore nudo.
— Aves orbis antiqui totius, fronte depressa, lata, vibrissis nullis.
Nares in Basllornithe et Pilorhino plumulis longioribus dense tectae;
in reliquis plumulae narium parvae, non tegentes. Sed, in multis
sp., plumae supranasales in senioribus deciduae. Eostrum et cauda
forma maxime varia. Pedes plerisque magni, robusti (sed in Lam-
procolio melanogastri et Calornithe breves). — Sp. orbis antiqui totius.
a) Rostrum capiti aequale, apice rectum, depressum, obtusum, inte-
gerrimum. — INIaxilla inferior basi altior, margine tomiali curvato. (Ro-
strum enim a basi deflexum. Rima igitur oris postice deflexa videtur et
max. inferior ad hanc normam adaptata). — Sturninae propriae.
Shmms L. ex antiq. (vulgaris L.).
Psarites Cab. M. H. 208 (St. contra L).
Ii) Rostrum brevius, a basi deflexum (ut in div. a); compressum,
apice subacuto, deflexo, utrinque inciso. — (Maxilla inferior et rima oris,
basi ut in div. praec. formata}). — Pastorinae.
Gymnops Cuv. 1817 (Graic. calva L.).
Gracula L. (religiosa L. X ex Corvo javanensi Osb. It.; Grac. jav. Schleg. Tijd-
schr. 1862, 2. — Obs. Gr. religiosa Schl. 1. c. = Gr. minor Temm.).
Pasilornis Temm. (Pastor corythaix Wagl. Syst.).
Pastor Teni. Man. 1815 (Turd. roseus L.); Acridotheres VieilL Anal. (Grac.
tristis L.); Temenuchus Cab. M. II. 204 (T. pagodarum Gm.); Dilophus
Vieill. Anal. (Gr. carunculata Gm).
Sturnia Less. Fer. Biill. X (St. dauuricus Pali. Act. Holm. 1788).
Lophopsarus nob., Fregilupus!! Less. Tr. (Upupa varia Bodd. U. capensis!
Gm; Pastor upupa Wagl. Syst.). Nomen: /jxfoc, crista; j/rc/poc, Sturnus.
Notauges Cab. M. H. 198 (Turd. bicolor Gm). Spreo! Less. Tr. ex. Levaill.
(Spreeuv, batav.. Sturnus). Vibrissae evidentes.
c) Rostrum a basi porrectum (sutura igitur oris postice recta et max.
inf. postice non altior). — Rostrum praeterea compressum, apice deflexo
et inciso. Lamprotorn i tlii n a».
IIUMILINAKES.
41
PhoUdauges Cab. M. H. 198 (T. leucogaster Gm).
Saroglossa Hodgs. Gray Z. Misc. (Lampr. spilopterus Vig. Z. Pr. 1831); Hart-
laubiusl Bp. Delattre 8 (T. madagascariensis Gm).
Apionis Gould Z. Pr. 1836 (marginata; Lan. tabuensis Gm). Huc Lampr. co-
lumbina.
Heterornis Hodgs. J. As. Soc. 1841. (Cutia! Hdgs. ibid. 1836; nipalensis
Hdgs), Jerd. Ind. II, 247.
Lamprocolius Sundev. Syst. V. A. H. 1835 (Turdus nitens L).
Pyrrhochira R:bch Nat. Syst. tab. 53 (Lamproc. caffer Sund. Krit. £r:st; Cora-
cias caffra L.; Amydrus nabourop Cab. M. H.; Levaill. Afr. 91); Nabourou-
pus! Bp. Delattre.
Pilorhinus Cab. M. H. 201 (Ptilorh. albirostris Riipp).
Amydrus Cab. 1. c. (Turd. morio L.).
Onychognaihus Hartl. R. Z. 1849 (fulgidus Htl.) vix genus dist?
Cinnamopterus Bp. Delattre p. 8 (Lampr. tenuirostris Riipp.); Oligomydrus
Schitf, Hartl. Lamprot. Cab. J. 1859, 34 (id. typus). — Obs. Genera 5 h. L
exposita (Pyrrhochira — Cinnamopt.), fonna partium sat dissimilia, colore
et habitu mire conveniunt, qua re dubium videtur an distinguenda vel in
unum genus conjungenda sint.
Lamprotornis Temm. Man. 1820 (Turd. aeneus L); Juida!! Less. Tr. et TJvau-
ges Cab. M. H. 200, typo eodem.
{Astrapia Vieill. Anal. (Paradisea nigra Gm, Astr. gularis Vieill. Enc. et Gal.
t. 107) praecedenti similis; an etiam affinis incertum, pedes enim ignoti).
d) Rostrum ut in div. praeced.; pedes breves.
Calornis Gray List. 1840 (T. cantor Gm., Lamprot. panayensis Cab.M.H. 200
et var. javana; L. insidiator Cab.l.c., tantum nitore virescente., pro violaceo,
distincta). — Lamprot. metallica Tem. Coi. 266 generice non differt.
Xenogenys Cab. M. H. 54 (T. azureus Tem. Coi. 274). Cochoa! Hdgs.
Fam. 6 . Bupliagi 1180:' ala longa, penna prima spuria; vi-
briss80 adpressae; pedes breves unguibus validis armati. — Aves
africanae (et indicrn), structura singulari insignes. Kostrum por-
rectum, pone apicem tumidum, forte, non incisum. Nares nudae,
forma variin. Cauda mediocris gradata.
Buphaga L. (africana). Nares cute molli cinctae; rectrices 10, subrigidae; un-
gues acutissimi, medius non obliquus.
? Scissirostrum Lafr. R. Z. 1845, 93 (pagei Lafr.; Lan. dubius Gm), vix huc;
nares sursum spectantes, et alte positae; rectrices 12; ungues fere ordinarii.
♦) Homines, inter animalia enumerati, primum sui teneant locum ut genus
primum mammalium, nec in classem vel ordinem inferiorem demittantur,
quod ineptum videtur. Nomina specialia humana minus offendunt, sed
Zoologo eminenti honori asse nequit in systema Zoologicum introduci; re-
liqui, in Zoologia hospites, ibi ignoti permanent et oblivioni dantur. Aliter
in re botanica, ubi fasciculo, sibi proprio, florum ornari potest cultor quisque.
6
Methodi Avium disponendarum expositio.
42
COLIOMOEPH.E.
Fam. 7. Fregilinae: ala longa v. mediocris, penna prima
elongata (sed cubitalibus breviore). Eostrum angustius, forma
varium. — Xares plumis adpressis dense tectee; in rostro angusto
humiliter positae videntur; operculo carentes, rotundae. Cauda me-
diocris, integra. Pedes fortes, tarso brevi (plerisque ocreato), di-
gitis ut in Sturninis et Corvinis formatis. — Sp. paucae ex mon-
tosis Europae, Asiae et Australiae; quasi Corvi tenuirostres.
Pyrrhocorax Vieill. Anal. (alpinus Koch; Corv. pyrrhoe. L.).
Fregiliis Cuv. K. A. 1817 (Corv'. graculus L.).
(Jer cor onus Cab. M. H. 228 (Coracia melanorliamphus Vieill. Corvus leuco-
pterus Wagl. Syst.), Corcorax! Less. Tr.
Oscinum Coliomorpharum.
Phalanx 3. Altinares ,
remigibus 10, prima longiuscula (tectrices longe superante); nari-
bus alte positis; digitis ut in praecedentibus (Phal. 2da) formatis.
Rostrum a basi porrectum.
Fam. 8. Xucifr aginae: rostrum capiti subaequale, apice
recto, depresso, integerrimo. — Xares plumis adpressis dense tectae;
altius positae. Ala mediocris, penna prima cubitalibus multo bre-
viore. Cauda mediocris, rotundata. Pedes mediocres. — Sp. Eu-
ropa3, Asiae et Americae septemtrionalis. — Maxilla inferior, in
Niicifragis utriusque orbis, intus carina alta, ad nuces frangendas
instructa, et lingua, hanc ab carinam, valde bifida. Podoces hac
re ignotus.
Nucifraga Vieill. (caryocatactes); + sp. americ. Picicorvus! Bp. Csp. (Con-.
columbianus Wils. C. megouyx Wagl. Syst.) tantum colore distinctus.
Podoces Fischer, Mem. de Moscou 1823 (panderi), rostro angustiore, leWter
arcuato,
Fam. 9. Garruliiife: alis brevibus, penna prima inter te-
ctrices manus et cubitales longitudine media. Rostrum cultratum :
compressum, apice defiexo, utrinque inciso. Plumse baseos rostri
elongate, densse, adpressae, nares obtegentes, vel sursum curvate,
nares superantes. — Sp. ex omnibus terrse partibus, magnitudine
mediae, plerumque pictura cirrisque ornate.
d) Cauda longa (alis multo longiore) valde gradata, pennis 2 me-
diis longissimis. (Picarice). Fomife plures, inter se maxime affines, ab
Auct. singulari modo dispersee.
ALTINARES.
43
Ptilostomus S\v. Classif. (senegalensis Sw. W. Afr. I — Corvus afer et C. se-
negal. L. XII; Levaill. Afr. 54).
Crypsirhina Vieill. Anal. et Gal. 106 (Corv. varians Lth.); Phrenotrix Horsf.
(temia, = varians).
Pica Briss. Vieill. ex Antiq. (Corus pica L. P. melanoleuca Vieill., Wagl.Sy st,
P. caudata Keys. et Bias, ex Raio); Clepte s Gambel 1847, Cab. M. H.229.
Dendrocitta Gould Z. Pr. 1833 (Corae, vagabunda Lath.); Cab. M. H. 216.
Streptocitta Bp. Csp. 382 (P. albicollis Vieill.).
Dolometis Cab. M. H. 222 (P. cyanea Pali, et D. cookii Cab.).
Urocissa Cab. M. H. 87 (Cuc. sinensis L. ex Briss.).
Calocitta Gray List. 1841; Callicitta Auct. rec. (Pica bullockii Wagl. Syst).
h) Cauda mediocri (alis non longiore), medio rotundata, lateribus gra-
data. {Garridince propr.).
Perisoreus Bp. Comp. List.; Csp. 375 (L. infaustus L.); Cab. M. H. 219.
Garrulus Briss. Vieill. (Corv. glandarius L.). Bp. Csp. 375; Cab. M. H. 220.
Cyanocorax Boie Isis 1826 (Corv. pileatus 111.; Pl. Coi. 58); Cab. M. H. 224.
Xanthocitta Bp. Cab. M. H. 223 (Corv. peruvianus Gm); Xanthoura Bp.
1 Csp. 380.
Cyanolyca Cab. M. H. 223 (Pica ornata Less.) et Aphelocoma Cab. 1. c. 221
nota (G. californicus Vig.) nulla re generice distinguendfe.
Cyanocitta Strickl. Cab. M. H. 221 (Corv. cristatus L.).
Uroleuca Bp. Cab, ]\[. H. 225 (Corv. cristatellus Tem. Coi. 193, Wied Btr.; C.
cyanoleucus Wied Reise), genus a Cab. 1. c. bene fundatum; Argurocittal
Heine, Cab. J. 1860, 117; a seqv, vix nisi cauda subaequali differt.
Psilorhinus Riipp. M. Senkenb. 1837 (Corv. morio Licht.) Cab. 1\[. H. 226.
Coronideus Cab. M, H. 225 (Pica caerulea Vieill.).
Fari. 10. Corvinae: .alis longis penna prima cubitalibus
subaequali vel longiore. — Sp. per omnes terrae partes dispersae,
gregariae et clamosae, omnivorae; inter Oscines magnae, colore nigrae;
rostro magno, valido, cultrato (compresso), apice parum adunco;
angido menti longius ante nares ducto. Limes faciei parum in-
dexus; anguli enim oris parum pone limitem frontalem extensi.
Facies vero, in loris et gnathidiis, cute crassiore, cinerea tecta, plu-
mis rigidis, subsetaceis, adpressis et nares tegentibus, dense obsita.
Hae tamen plumae interdum deciduae (C. frugilegus). Cauda me-
diocris, rotundata. Genera aegre distinguuntur.
Lycos Boie Isis 1826 (C. monedula L.).
Trypanocorax Kaup (C. frugilegus L.) setis nasalibus deciduis et plumis ju-
guli laceris, nec densis nitidisque, agnoscendus; vix tamen genus distinctmn.
Corvus L. 1735 (C. corax L.): genus unicum, individuum, "species cognitas
plerasque comprehendens: Anomalocoraxl Fitz (C. splendens Vieill,, colore,
sono, motibus C. monedulae, omni vero forma sequentibus similis); Corone
Kp. (C. cornix L.); Pterocorax Kp. (C. scapulatus). — {Physocorax et
Amhlycorax Bp. Delattre mihi ignoti).
44
COLIOMORPH^.
Archicorax Gloger^ Gemeinn. Handb. 1 842, Corvultur! Less. Tr. (albicollisLth).
Gymnocorax nob., Gymnocorvus! Less. Tr. (tristis Less. = C. senex Garn.
Coq. 24) alis brevioribus, facie nudiuscula.
^ Oscinum Coliomorpharuin. ,
Phalanx 4. Idiodactylce:
remigibus 10, prima elongata. Digitus externus medio parum bre-
vior, interno multo longior; hallux maximus: c. ungue, digito me-
dio c. u. aequalis. — Junctura 3tia digiti externi, aequalis junct.
2dae d. medii. (Exc. fere sola Grallina). — Aves australes et
papuenses, cum paucis ex India et Madagascari; structura digi-
torum praesertim agnoscenda, formis vero reliquis maxime varia-
■ biles. Genera igitur multa probanda necesse est.
Fam. 11. Subgarrulinae: rostro magno, crasso, naribus
altius positis, plumis baseos rostri, antrorsum directis, adpressis^
magis minusve tectis. Cauda rotundato-gradata mediocris (v. paullo
longior). — Formas duas anomalas, quae, ubi melius disponerentur
dubiae, etsi inter se sat dissimiles, h. 1. simul exponimus. Male
olim inter Garrulinas et Picarias enumeratae sunt, et altera, pejus,
inter Crateropodinas. Plures - vero * aves australes, nobis minus
cognitae, praeter dubium accedent seriemque integram reddent.
Chlorosoma S\v. Classif. (Kitta thalassina Tem. Coi. 401); Kitta Tem. 1. c.;
Cissa Boie Isis 1826; Citta Wagl. Isis 1830.
. Glenargus Cab. M. H. 216 (Glaucopis leiicoptera Tem. Coi. 265).
Fam. 12. Gymnorhininae: naribus nudis, longius ante
plumas faciei, minus alte, positis, operculo molli carentibus. — Ko-
strum capite brevius, plerisque crassum, forte, angulo frontali latius
rotundato, frontem longius intrante. Alae plerumque longiores.
Grallina Vieill. Aiial. (Grac. picata Lath. Supl. Ind:s; Corv. cyanoleiicns! Ltlu
ibid.; Cf. Cab. M. H. 60): Tan}’pus Opp. (nec Meig.). Fonna anomala!
Gymnorliina Gray List 1840 (Cor. tibicen Lth); Cab. M. H. 226. '
Craeticus Vieill. Anal. (Cor. varia Gm. Lth.; L. robustus Lth., Cab. M. H. 67); i
Barita Cuv. R, A. |
Bulestes Cab. M. H. 66 (L. torqvatus Lth.; V. destructor Tem. Coi. 273). !
Strepera Less. Tr. (Cor. strepera Lth. Corv. graculinus White), Cab. M. H. j
227; C o r o h i c a Gould.
Lycocorax Bp. Delattre (Core, pyrrhopterus Tem. Bp. Csp. 384) aff. priori, I
differt naribus magnis, rotundis, sequentis. I
PABADISKINJi:.
45
Chalybceus Cuv. R. A. 1829 (Parad. viridis Gm.), Phonygama! Less.
Euryceros Less. Tr. (prevosti) Bp. Csp. 423. Genus singulare, plerumque cum
Bucerote, a nobis, 0. Syst. 1835, 84, inter Gafrulinas dispositum.
Fam. 13. Paradisein^. Kostrum cultratum, forte, capite
brevius (vel non longius); naribus humilius positis, plumis erectis,
sericeis, lacero-pilosis, magis minusve obtectis. — Aves papuenses,
sexibus valde disparibus insignes: mares splendidi, plumis elongatis
et forma insolitis vario modo ornati; feminee laeves, simpliciter
coloratas.
Paradisea L. 1735 (apoda L.).
Diphyllodes Less. Parad. 1835 (speciosa Bodd.; Pl. Enl. 631; magnifica Gm).
4- Schlegelio! Bernst. Tijdschr. v. Naturk. II (1865) .320; III, 4(calval.c.;
Diph. wilsoni Cassin).
Lophorhina Vieill. Anal. (P. superba Gm. Pl. Enl. 632); + Parotia Vieill.
1. c. (sexpennis Bodd; aurea Gm).
(Jicinnurus Vieill. Anal. (P. regia L).
Semioptera Wallace, Gray Z. Pr. 1859, 130 (wallacei Sclater Ibis 1860, 26),
genus a praecedente vix ulla forma, nisi plumarum, distinctum; ambo igitur
potius sub nomine recentiore conjungenda; antiquius enim soli uni avis
speciei convenit. ,
Fam. 14. E pi machinae. Rostrum capite longius, arcuatum
( plerumque angustius). Nares plumulis erectis tectae. — Aves pa-
puenses, ut pra3cedentes, a quibus^ tantum rostro longiore differunt.
Seleucides Less. Parad. 1835 (Par. alba! Gm.; Sei. acanthilis Less.; Ealcin. re-
splendens Vieill.; Sei. respl. Rosenb. Cab. J. 186A, 125); rostro crassiore
cum Fam. praec. convenit.
Epimachus Cuv. 1817 (Up. magna Gm).
Ptilorhis Sw. Z. Journ. 1825 (paradiseus Sw.; Cab. M. H. 214); Craspedo-
pJiora Gray List. 1840 (magnificus (Cuv.), Cab. 1. c., nulla re a Ptilorhinb
differt.
Fam. 15. Irrisorinae; rostro longo, angusto, arcuato; na-
ribus nudis, ante plumas faciei, humilius sitis. — Aves ex Mada-
gascaria et Africa, Epimachinis quodammodo afhnes, sed pleraeque
scutelliplantares !
Falcidia Is. Geoffr. (palliata Mag. Zool. 1836; Bp. Csp. 411),J^arso long^pm,
laminiplantari.
frrisor Less. Tr. (Up. erythrorhynchus Lath. Ir. capensis Less. Cab. M. H. 130).
-b Scoptelus Cab. M. H. 129 (aterrimus Steph.); -f- Rhinopomastus Sdirdi.
Z. J. n:o XIV, 1828 (smithii = cyanomelas (Less.) Cab. 1. c.);-tarso brevi,
planta divisa.
V LAMINIPLANTARES.
4()
Oscinum Laminiplantarium.
COHORS 4. CERTHIOMORPH^
s. Scansores
halluce maximo; digitis reliquis tenuibus, longis, basi
valde compressis et articulo primo toto conjunctis; un-
guibus acutissimis, fortius compressis, medio non obliquo.
Aves parvae, scansoriae, plumis longis, mollibus, laceris dense
tectae; forma digitorum et magnitudine hallucis insignes. Tarsus
plerisque brevior, sed in genere ultimo longus. Lamina plantaris
altera saepius irregularis. Digitus internus basi, cum medio, vix
brevius quam externus, concretus, et omnes anteriores basi, com-
pressione forti, simul angustati, quod his avibus praesertim peculiare.
Dig. medius longus (cum ungue tarso longior, praeter sp. ultimam);
externus interno longior: praeter unguem subaequalis art. 2^ 2 iiiedii.
Hallux externo multo longior, medio subaequalis, sed crassior. Un-
gues acutissimi, magni, praesertim hallucis; medius non obliquus:
tomiis aequalibus, planatis. Rostrum gracile, longulum, integerri-
mum; maxilla inferiore simplici, debili. Nares humilius positae.
Lingua non extensilis. Ala varia: penna prima brevissima vel
]iulla. Cauda varia sed non longa. Inter cohortes Oscinum haec
minima omnium: vix 50 species cognitae sunt. Tamen ut forma
propria et principalis enumeranda nobis videtur. Avicula? enim
huc relata^ simul sumta", cohortem s. genus magnun bene compo-
nunt; sed inter reliquas distributa ubique aliena, quasi peregrina
nobis visa sunt.
Fam. 1. Certhiina: rostro curvatura simplici (vel levis-
sima) flexo; naribus nudis, valvula cutanea, supera instructis. Tar-
sus brevior.
a) remigibus 9; cauda emarginata.
M niotilta Vieill. Anal. (Mot. varia L.) Oxyglossus Sw. Z. J. 1827 n:o X.
— Americana.
b) remigibus 10; cauda longula, gradata, pennis, rigidis, acutis.
Certhia L. (familiaris); utriusque orbis.
c) remigibus 10; cauda molli, breviore. Eur. As. Austral.
SaJpornis Grray Z. Pr. 1847 (spilbnota).
Caulodr ornus Gi-ay ibid. (gracei).
Climacteris Temm. Man. (scandens).
Tichodroma 111. Prodr. (muraria L).
iSCANSORES.
47
Fam. 2. Sittinae: rostro recto, vel apice paiillum adscen-
dente; naribus setis plus minusve supertectis; remigibus 10. Tarsus
brevior. — Sp. in Europa, Asia, Australia et Amer. Sept. di-
spersae. Ala media vel longior. Cauda brevior, mollis aequalis.
a) Nares valvula cutanea, supera instructae.
Dendrophila Sw. Classif. (Sitta frontalis Horsf.) narib. fere nudis.
Gallisitta Bp. Csp. (S. fonnosa Blyth), vix a praec. dist.
Sittella Sw. Classif. (S. chrysoptera Lth), rostro adscendente.
/!/) Valvula narium nulla.
Sitta L. (europaea), nares plumis dense tectae.
Fam. 3. Acanthisittinae: tarso longo; cauda brevi, sub-
aequali; remigibus 9. — Sp. unica cognita ex Nova Zelandia: mi-
nima, rostro depresso, basi lato, apice adscendente. Digiti ut in
praecedentibus formati, sed ungues paiullo minores apparent. —
Obs. Gen. Xenicus Gray Z. Pr. 1854 (Mot. longipes Forst., Gm.; Ac.
long. Gray Er. Terr.) vix huc referendus?
Acanthisitta Lafr. Mag. de Z. 1842 (Sitta chloris Sparrm. Mus. Carlss. 33).
Oscinum Laminiplantarium.
COHORS 5. CINNYRIMORPH^.
s. Tubilingues.
Lingua longa, extensi li, tubum suctorium pnebente.
Aves minores, Cichlomorphis aequales vel minores: Entoinyza
cyanotis et Anthochaera paradoxa ex Australia, Turdo viscivoro
aequales, inter maximas numerantur. Rostrum plerisque gracile,
longulum, curvatum, apice sensim acutum, intus magis excavatum,
quam rostrum aliarum avium. Maxilla inferior tomiis basi paten-
tibus, apicem versus inflexis, linguam in tubum coercentibus. Xares
semper nudae, valvula coriacea, magna, superne instructa (saepe
elongata3). Vibrissae nullae. — Lingua membranacea, longa, rostrum
fere implens, vario modo formata; radice longa, sub cranio occul-
tata, ope musculorum protractili. Haec radix cornibus binis hyoi-
deis composita: longis, multi-articulatis, pone occiput adscendenti-
bus, saepe in frontem usque, sub cute continuatis. Pedes et alae
plerumque mediocres et ut in Dentirostribus formati; sed hallux
saepe majusculus. A Scansoribus mox distinguuntur: digitis bre-
48
OSC. LAMIXIPL.
vibus, anticis basi non compressis, lateralibus subaequalibiis, interno
a medio perfecte soluto. Cauda plerisque mediocris, emarginata vel
bifida. — Tantummado in climate calido, praesertim orbis antiqui
et australis, insectis et meile florum nutritae, inveniuntur.
Obs. Kemovendae sunt aves cum bis plerumque consociatae:
Prionochilus Strickl. v. inter Pyciionotinas, pag. 20;
Dicaeinae, v. Dendroecinas orbis antiqui, p. 27;
Dacnides cum Certhiola, Glossiptila et
Diglossa, V. Dendroecinas americanas, p. 27.
l:mo, remigibus 9.
Nares breves; cauda submediocris, subaequalis.
Fam. 1. Arbelorhininae: rostro arcuato, subcompresso,
apicem versus minus angustato; tomiis superioribus inflexis, ad
apicem leviter incisis. Sp. Americae tropicae.
Chlorophanes R:bch Handb. 235 (Certhia spiza L).
Arbelorhma Cab. 0. Not. 1847. pro Casreba! Vieill. An. (Certhia cyanea L).
Fam. 2. Drepanidinre: rostro arcuato, tereti, a basi cras-
siore sensim angustato, acutissimo; tomiis superioribus integerrimis,
non inflexis. — Incolae Polynesiae.
Drepanis Temin. Man. (C. coccinea Gm.; vestiaria Lth).
Hemignathus Licht. Perl. Abh. 1838, 449 (Certhia obscura Lath.).
Himatione Cab. M. H. 99 (C. sanguinea Gm).
2:(Jo, remigibus 10: prima parva.
Fam. 3. Nectariniinae: lingua bitubulosa, margine apicis
lacero; naribus ordinariis. — Rostrum a basi porrectum, tenue, ar-
cuatum, subteres, sensim acutum (plerumque capite longius, tomiis
serrulatis). Nares non elongata}. Lingua longius extensilis, mem-
branacea, longius bifida, parte singula, marginibus reflexis tubulosa,
in tubum distinctum, suctorium, formata, apice tantum brevius la-
cera, non vero penicillata. Linguae radices (s. cornua hyoidea)
longius supra occiput adscendentes. — Incolai Africse, Asiae meri-
dionalis et regionis Australis.
Nectarinia 111. Prodr. (famosa L). Genus magnum (sp. ultra 100 cognit*)
et maxime naturale, hodie vero in numerosas particulas, genera dictas,
laceratum. Mares enim, pictura vario modo insignes, typi nominum ge-
nericorum facti sunt; plerfeque vero sp. intermedife ex arbitrio inserendae
et feminae indeterminatae relicta. Vanmn tamen negotium videtur, ea
separare, quae ipsa natura non distinxit sed fonnis intermediis ubique
TUBILINGUES.
49
conjunxit. Sectiones vero, quantum fieri potest naturales generis indi-
vidui, ut cognoscantur species condidisse, praBstare videtur. Sectiones
tamen 4, h. 1. ut principales expositje, etsi ultima sola melius distincta,
forte ut genera agnosci possunt.
a) Anthothreptus S\v., Cab. M. H. 104 (Obs. non A...ptes), rostro
parum curvato, capiti subfequali, vel breviore. Cauda jequalis simplex.
Huc referendse: Chalcoparia Cab. ]\I. H. 103 (phoenicotis Tem.); —
Anthreptes" Sw. \V. Afr. (javanica Horsf.); — Anthodiceta Cab. 1. c.
(collaris Sm.).
b) Nectarinia 111. rostro vario; cauda mediocri, aequali, pennis 2
mediis in mare longissimis, angustis, rigidis: Nectarinia 111. Prodr. (fa-
mosa L.); — Panceola Cab. 1. c. 191 (pulchella L); — Hedydipna Cab.
(piatura Vieill. et metallica Licht.).
c) Cinnyris Cuv., Cab. M. H. 101, rostro longiore, fortius arcuato;
cauda subaequali: Adelinus Bp (olivacea Sm.; — verroxi Sm.); — Cin-
nyris Cuv. K, A. (splendida Sh.; et chalybea L.); — Chromatophora E.bch
Handb. (superba Vieill.); — Chalcomitra R.bch, Cab. (amethystina Sh.; et
Senegalensis L.); — Carmelita R.bch (fuliginosa Sh.); — Chalcostetha
Cab. M. H. 103, (insignis Jard. ; pectoralis! Tem.); — Leptocoma Cab.
(hasselti Tem.; et Zeylonica L.); — Arachnechthra Cab. (lotenia L., et
mahrattensis Lth.); — Cyrtostomiis Cab. (jugularis L., pectoralis Horsf.,
australis Gould, non dist. sp.); — Hermotinia R.bch (aspasia Less.).
d) .^thopyga Cab. M. H. 103, rostro longiore, valde curvato; cauda
fortius gradata, pennis 2 mediis reliquas excedentibus: .dSthopyga Cab.
(siparaja Rafii., rnystacalis Tem.); Anthobaphes Cab. 1. c. (violacea L.;
-h hartlaubii Verr?).
Arachnothera Temm. (longirostra Lth.); — Arachnorhaphis R.bch (flavi-
gaster! Eyt. corr. fiaviventris R.bch).
Fam. 4. Melipliaginae: lingua apice bis bifida, penicillata.
Xares longa?, valvula magna, supera, coriacea clusiles. — Rostrum
a basi paullum deflexum, plerisque mediocre (i. e.: in hac avium
Cohorte, brevi) tomiis plerumque serrulatis vel laceris. Xares ad
medium rostrum, vel longius extensae. IMaxilla inferior linguam,
superior inferiorem, ante medium rostri, arcte includunt. Ifingua
longa, sed minus, quam praecedentis familiae, extensilis; apice in
lacinias 4 lineares divisa : fissura media duplo longiore, per linguam
dimidiam extensa. Laciniae omnes fibris subcorneis, longis, peni-
cillatae, omnesque in tubulos suctorios formandae (qu^ omnia in ge-
neribus plerisque observavimus). Cauda pennis 12 composita. —
Sp. omnes, prima excepta, regioni Australia et Polynesiae propriae.
a) Sp. limitaneae: rostro longiore, minus tenui, parum arcuato, cauda
longa, valde gradata, pennis 2 mediis longissimis, mollioribus, instructae.
Methodi Avium disponendarum expositio. » 7
50
OSC. LAMINIPLAJJTAKES.
Promerops Briss. (Merops cafer L.), Ptiloturus S\v.; ex Afr. merid.. Ke-
miges 2 — 5 intus profunde sinuatfe et lobatae, quod huic peculiare; 3 — 6
extus, ut vulg. sinuate. Lingua hujus familite.
Acrulocercus Cab. 0. N. 1847, Moho! Less. Tr.; (Merops niger Gm, fascicu-
latus Lth. Tein. Coi. 471). Ins. Sandwich. Lingua ignota, ceterum vero om-
nis forma hujus fam. Remiges 3 — 7 extus, nulla intus sinuata.
I
b) Sp. minores, rostro capite longiore, tenui, acuto, arcuato. Cauda
plerisque emarginata. Remiges 3 — 6 sinuata.
Myzornela Vig. et Horsf. (Certhia sanguinolenta Lth).
Acanthorhynchus Gould (C. tenuirostris Lth).
Glycyphila, ”Glyciphila” Sw. (C. melanops Lth. fulvifi’ons Lew.).
c) Sp. typic£e: rostro breviore vel, pro longitudine, crassiore, minus
acuto. — Sp. plerumque paullo majores, cauda varia: emarginata, rotun-
data, gradata; breviore v. longiore.
Melithreptus Vieill. Anal. (lunulatus Sh., Gould), H asm at ops Gould Syn. B.
of Austr.
Manorhina Vieill. Anal. (viridis Vi., Turd. melanophrys Lth); — Myzantha
Vig. et H. (garrula).
Anthornis Gray, List. (Certhia melanura Mus. Carlss. 5).
Pogonornis Gray, Gen. (Ptil. cincta Dubus, Lafr. Mag. Z. 1840 pl. 11).
Meliphaga Lewin (Merops phrygius Lth.); Gould, Austr.
Meliornis Gray, List 1840 (C. novfe hollandiee Lth); — Lichmera Cab. (au-
stralasiana Sh.); Phylidornis! Less.
Lichnotentlia Cab. M. H. (picata Gould); Melicophila Gould (lapsu, pro Meli-
tophila); remig. 3 — 6 sinuatis.
Anthochwra Vig. et H. (Mer. carunculatus Lth; + Corv. paradoxus Daud. Lth, ^
Anth. inauris Gould, Cab.). ^
Ariellobia Cab.M.H. (C. mellivora Lth).
Acanthogenys Gould (rufigularis Gould Austr.).
Prostliemadera Gray, List (]\Ier. novae zealandiae Gm, cincinnata Lth), nulla
re ab hac avium familia differt; minime Lamprotornithi affinis, quod perhi-
bitum est.
Ptilotis, Sw. Classif. (Meliph. chrysotis Lewin, levinii! Sw); Gould, Austr.
Lichenostomus Cab. M. H. (cratitia Gould).
Sarcogenys Gray, Catal. 1855, pro F oulehajo! R:bch Handb. 1852 (Certhia
carunculata Gm. Lth.).
Leptornis Puch. Pole Sud III, 86 (Mer. samoensis Hombr. Jaq).
Melitograis n. g. (striata nob. fusca rhachidibus in capite corporeque, prfe-
sertim anteriore, albis. Ala 102 mm. — Similis videtur Anthoch. seni
Gray Z. Pr. 1860, 349, sed pennee alarum non apice albae). Rostrum capite
multo longius, crassiusculum, culmine frontem versus paullum elevato, pos-
tremo depresso, angulum fi'ontalem rotundatum, latiorem formante. Rha-
chides pilei totius rigidi, albi. Orbita et tempora nuda. Cauda minus elon-
gata, leviter rotundata et subemarginata. Nares longae, valvula supera
magna. IMedia fere inter Anthochaeras et Philedones. — ”Ex nova Guinea”.
Nomen: ue/.i, mei, et yocxYc, vetula (qs. mellaria).
HIRUNDINES.
51
Fam. 5. Philedoninse: rostro magno, naribus perviis,
apertis, rotundatis. — Sp. majores: Turdis aequales, a praecedenti-
bus forma imprimis narium distinctae. Nares enim rotundatae,
operculo s. valvula cutanea carentes, non clusiles, tantum postice
cute molli cinctae. Lingua ut in fam. praecedente formata vel la-
ciniae 2 principales brevius fissae. Kostrum sat crassum, capite
longius, saepe tubere culminis frontali instructum. — Incolae re-
gionis australis. Caput s«pe nudum, nigrum.
Philedon Cuv., Philemon Vieill. ambo ex Commersonio. (Typus: le Polochion
Comm., Buff VI, ex ins. Bourou; Merops moliiccensis Gm. Lath, = Tro-
pid. bourouensis Wall. Z. Pr. 1863, p. 31, long. 14 poli., rostro Icevi), nec
Mimeta bourouensis Wall. 1. c. p. 26: poli. 9 longa.
Tropidorhynchus Vig. et Horsf. (Mer. corniculatus Latb.) rostro cornuto;
vix tamen a Philedone separandus; tuber enim rostri accessorius.
Fjintomyza Sw. Classif. (Grac. cyanotis Latb.) vix melius distincta.
Oscinum - Laminiplantarium.
COHORS 6, CHELIDONOMORPHFE
s. Longipennes.
Alse longissimse; pedes brevissimse; rostrum parvum,
faucibus ' amplissimis, vibrissis nullis.
Species hujus Cohortis habitu peculiari ab Oscinibus reliquis
ita differunt ut ab unoquoque primo intuitu agnoscantur; nec for-
mis intermediis cum reliquis conjunguntur. Omnes parva3: sp.
maximae (H. subis et senegalensis) Passerem domesticum volumine
corporis vix aequantes. Ala tarso circiter decies longior; pennae
cubiti mediam alam fere attingunt, vel paullo breviores; remiges
9: prima deest. Rostrum, a fronte, longitudinem V3 capitis vix
aequat, sed fauces longius, fere ad oculos fissae, ibique ipso cranio
latiores. Lingua brevis, non extensilis.
Aves huc numerandae paucae: species tantum centum et paullo
plures cognitae sunt, habitu formaque partium simillimae. Ergo:
Fam. unica: Hirundininae, omnes sp. comprehendit; et
tantummodo :
Hirundo L., genus naturale unicum, huic Aaniilige adimmeranduin cense-
mus. Differeutiee autem formae et coloris boc fere modo exponi possunt:
52
OSC. LAMINIPLANTAKEii.
Sectio 1 Hirundines genuince s. furcicaudce: cauda valde furcata
pennis extimis apice longissimo, abrupte angustato, lineari, terminatis. Ko-
strum minimum. Nares valvula cutanea semiclausae, humilius positae, aper-
tura ad latera spectante. Plumae dorsi medio albae.
l;mo) uropygio colore dorsi nigro;
rectricibus macula media alba notatis;
a) gastraeo albo (v. rufescente.), gula nigro v. rufo picta. {Hirundo
rec.; rustica L).
b) gastraeo toto albo; Uromitus Bp. (H. filifera Steph.).
c*) gastraeo toto nigro (H. atrocaerulea Sundev. Yet. Ak. 0. 1850, 107).
*"*') rectricibus immaculatis; vel macula alba marginali. Hemicecropsl Bp. (H.
leucosoma Sw. et H. dimidiata Sundev. Cf. Grill, Yictorin Ant. p. 36).
2:do uropygio rufescente v. pallido; Cecropis rec. ex Boie, Isis 1826, 971
(H. capensis Gm) et Lillia Boie 1859 (H. alpestris Pali.); gastraeum ni-
grostriolatum v. totum album; rectrices albomaculatae vel unicolores.
Sectio 2 Hir. variiformes : rostro minimo et plumae dorsi medio
albae; cauda vel furcata, pennis lateralibus sensim angustatis aut obtusis
(nec abrupte angustatis), vel sub^qualis. Nares humilius posita et ad la-
tera spectantes. (Cf. Baird, Review 267 — 320).
l:mo) Yalvinares: naribus operculo molli semiclausis.
^“•) nigroaeneae gastraeo albo. Rectr. laterales acutae.
a) tarso glabro; urop. colore dorsi picto; Tachycineta Cab. M. H. 48
(H. thalassina Sw).
b) tarso glabro; urop. albo (H. bicolor YieilL, varie disposita).
c) tarso, lateribus, plumulis paucis ornato; Chelidon Boie Isis 1822,
544 (H. urbica L).
00 ) grisescentes, opacae; urop. colore dorsi picto.
a) Cauda hssa, immaculata; Cotyle Boie 1. c. (H. riparia L).
b) Rectrices obtusae, macula media alba; mediae paullo breviores; Pty-
onoprogne R.bch (H. rupestris Scop.).
c) Cauda rotundata, immaculata, paullo longiore: fascia juguli nigra
(II. cincta Scop., cum praec. consociata).
Supra ventreq. nigricantes; cauda immaculata, parum fissa, pennis obtu-
sis; Hypurolepsis Gould (H. tahitica Lath.)..
2:do) Apertinares: apertura narium rotunda, latiore, valvula molli nulla, vel
imperfecta, instructa.
^‘) Supra nigra?; cauda fortius furcata, pennis acutis.
a) Supra subtusq. sericeo opacte; remige 1 serrulata; Psalidop)rogne
Cab. (H. holomelas Sundev., Y. Ak. (). 1850, 108; cypselina Cab.
M. H. 48).
h^ Supra subtusq. nigra?, caeruleonitida?; Atticora Boie Isis 1844 (H.
fasciata Gm).
c) Nigrfe, subtus albae; Baird, Rev. (H.melampygaLicht.).
^■*) Fuscescentes; cauda parum fissa, pennis obtusis.
d) Grisea?, opacje, non maculatae, rem. prima serrulata; Stelgidopteryx
Baird 1. c. 312 (H. serripennis Audub.).
HIRUNDINES.
53
e) Fuscesceutes, paullum variegatae, uropygio rufo; Petrochelidon Cab.
(H. melanogaster Sw., svainsonii Sciat.; + H. spilodera Sundev. 1. c.).
/) Supra subtusq. grisescentes, fusco striolatse, uropygio concolore; Phe-
clina Bp. (H. borbonica Gm).
Sect. 3 Hirundines fortirostres : rostro paullo fortiore, altiore, a
medio paullum compresso, sutura tota arcuata. Nares rotunda, altius po-
sita?, cute molli carentes; apertura sursum spectante; Progne Boie Isis
1826, 971 (H. purpurea L).
a) nigrocaeruleae, cauda modice furcata pennis subacutis; Progne rec.
b) grisescentes, cauda parum fissa pennis obtusis; Phceoprogne Baird, Rev.
283 (H. tapera L.).
Ordinis avium primi
SERIES POSTERIOR. SCUTELLIPLANTAPES:
Cutis plantge tarsi suturis transversis divisa, vel scu-
tellis parvis, vario modo composita.
Forma varia ' cutis plantaris infra describitur. In
Cohortibus 2da et 8tia (Endaspideis et Exaspideis) scuta
plantaria pauciora, altero latere a scutis anticis tarsi non
distincta: sunt enim continuationes eorum. In Cohor-
tibus reliquis scutella saepius numerosiora et ita plerum-
que in series duas ordinata ut laminas binas plantares
avium prmcedentium, transversim divisas, referant. Se-
ries vero interior scutellis plerumque minoribus et in-
terdum obsoletis constat.
Alaudinm, quoad cognitum est, apparatu musico
gaudent; reliquae omnes hoc apparatu carere habentur;
formm vero minime omnes de hac re peiiustratm sunt.
COHORS 1. HOLASPIDE^.
Scutella plantaria pauciora (circiter 7 — 9), serie simplici
dispositm: series enim interior obsoleta, non apparet.
Plera^que incola? sunt Orbis antiqui et apparatu musico instrucRe.
Fam. 1. A laudi nae: maxillis intus excavatis, tomiis for-
tibus, integerrimis; lingua mediocri.
54
OSC. SCUTELLIPLANTAKES.
Kostrum forma varium : subconicum vel gracilius, subgry
panium, vel longum, arcuatum, tenue. Apex plerumque obtusiu-
sculus. Vibrissae nullae vel parvae. Pennae cubitales (ut in Osci-
nibus plerisque) 9, sed longitudine aequales; quamobrem, in ala
complicata, posteriores sensim longiores videntur. 7ma reliquas
excedit, plerumque apicem alae fere aequans. Haec et 2 ultimae
("tertiariae”) molliores, latiores. Remigum prima brevis, vel deest.
— Pedes graciles, sed fortes firmique: digitis teretibus, nodosis;
lateralibus aequalibus, medio multo brevioribus. Hallux fortis, un-
gue valido plerumque longo, subrecto armatus. Scutella plantaria
plerisque subrectangula : suturis angustis sejaarata. — Color fulvo-
grisescens, plerumque crebre fuscomaculatus : pluma singula, saltem
notaei, medio fusca.
Pleraeque sp. africanae; paucissimae Americae septemtrionalis in-
colae. In America meridionali Furnariinis compensantur. — Xidus,
arte carens, in ipsa terra positus. i\ lares, tempore propagationis,
in aere, alis expansis et vibratis, quasi haerentes cantillant.
Species Alaudarum sat varie formatae, sed genera, inde petita,
formis intermediis confluentia. Pleraeque igitur species genus unicum,
Alaudam L., constituere bene habentur. Ha^c tamen genera ad-
mitti posse videntur:
Coraphites Cab. Orn. Not. (australis Sm.). Pyrrhulauda! Sm. Report; IMegalo-
tis Sw. Z. J. n:o X, nec 111.
Spizocorys n. g. (AI. coiiirostris Sundev. Vet. Ak. 0. 1850) rostro brevi, cras-
sius conico, culmine vix arcuato; naribus setis obtectis; colore alaudino, ma-
culato. Nomen: QTiiZci, passer; xopec, alauda. (Obs. y.OQiQ, coris = Ci-
mex, quod probe observandum).
Otocorys Bp. 1839: 0 — ris! (AI. alpestris L). Color vix maculatus. Eemiges 9.
— Eremophila Boie Isis 1828; Phileremos Brehm, 1831.
Alauda L., naribus obtectis. Subdivisiones, nec genera, habenda sunt:
Calandritis Cab. M. H. 122 (brachydactyla), remigib. 9.
Alauda L. (arvensis) -f A. duponti Tem. rostro arcuato.
Galerida Boie Isis 1828 (cristata L.) -A- Lidlula! Kaup 1829 (arborea L).
Melanocorypha Boie 1. c. (calandra L) -f Rhamphocorys, ”Ramph..is” Bp.
Delattre. (A. clot-bey Tem. E. Z. 1851).
Ammomanes Cab. M. H. 125 (isabellina Tem. Coi.) •+- Calendula Sw. Classif.
(A. crassirostris Vieill.). '
Geocoraphus Cab. Orn. Not. pro Mirafra! Horsf. (javanica Horsf. + plures
sp. africame), naribus nudis, operculo coriaceo semitectis, inhoc gen.et seqq.
Megalophonus Oray List (apiata Vieill.); Brachonyx Sw. Z. J. n:o X.
Alosmou Keys. Bias, (desertorum Stanl. bifasciata Licht.).
Chersomanes Cab. M. H. (garrula A. Smith 111.); 4- Certhilauda! ! Sw. Z. J.
u:o X 1827 (A. africana Gm). .
HOLASPIDE.E.
00
Fam. 2. U pupi nae: rostro longo, tenui, arcuato, maxillis
obtusis, solidis: intus planatis; lingua brevissima.
Tarsi ' breves, scutellis plantaribus paucis, rotundato-oblongis»
discretis. Structura pedum subsimilis illi Alaudarum et unguis po-
sticus, ut in iis, subrectus. Etiam color fulvescens et plumae ca-
pitis latas, elongatae, partes easdem in Alaudinis quibusdam referunt.
In terra ambulant vel currunt, ut Alaudas, quae solae nobis videntur
aves, quibuscum similitudinem quandam praebet genus hoc singulare,
orbi antiquo peculiare. Apparatus musicus deest.
Upupa L. (epops).
Genus Irrisor, cum subgeneribus, ab Upupis toto caelo diversum; v.
post Epimachos, inter Oscines Coliomorphas.
Oscinum Scutelliplantarium.
COHOPiS 2. ENDASPWE^E.
Scutella tarsi antica 'per latus internum continuata, plan-
tam magis minusve amplectentia.
Planta, latere externo, cute molli tecta, in qua scutella parva,
seriem formantia, observantur. Color ptiloseos plerumque rufescens,
numquam virens. — Cohors avium egregie naturalis, etsi formas
maxime dissimiles comprehendat (Geosittam, Dendrocolaptem). Has
vero formae sensim et perfecte, generibus intermediis, in seriem
continuam conjunguntur. Omnes Americanae, praesertim meridio-
nales.
Fam. 1. F uniar iinae: cauda molli, mediocri v. breviore,
subaequali. Digiti liberi, laterales subaequales. — Alaudis orbis
antiqui sat similes.
Geositta Sw. Classif. (AI. cunicularia Vieill.).
Coprotretis Cab. M. H. pro Upucerthia! Is. Geoifr. (dumetoria Dorb.).
Furnarius Vieill. Anal. (Merops rufus Gm); Figulus Spix; Opetiorhynchus
Tem. Man.
Cillurus Cab. Tchudi, Wiegm. Arcliiv 1844 (M.patagonica Gm); Cinclodesl
Gr. List 1840.
Lochmias Sw. Z. Journ. 1827 (Isis 1830; Myoth. nematura Licht.).
Henicornis, ”Euic..” Gray List, corr. Agass. (phoenicura Gould); Eremobius
Gould. Z. Pr. 1838, et Beagle (nec Steph.).
Fam. 2. Synallaxinae: cauda longiore, fortius gradata. —
Sp. minores, debiliores; digitis fissis, lateralibus subaequalibus. Cra-
56
OSC. SCUTELLIPLANTAKES.
teropodinas, Malurinas, Cisticolinas etc. nec non Certhiaceas et
Sittas Orbis antiqui referentes.
l;mo Sp. minores, debiliores, rectricibus apice angustatis, vel scapo
subnudo, elongato; s«pe subrigidis; rostro graciliore.
Synallaxis Vieill. Gal. 174 (ruficapilla Vieill.) R:bch Handb. 158; Anabates
Temm. Man. 1820 (Mot. guianensis Gm. Pl. Enl. 686, 2, avis maxime dubia).
Asthenes R.bch Handb. 168 (Syn. sordida Less.); — Phleocryptes Cab. M.
H. II (melanops Vieill.).
Schizura Cab. Orn. N. (maluroides Desm.); Sylviorthorhynchus! Gay, Chile.
Leptoxyiira R.bch Handb. 170 (cinnamomea Gm, Sph. mentalis Licht).
Margarornis R.bch Handb. 179 (squamigera Lafr. Dorb.).
Oxyurus S\v. Z. Journ. 1827 (Mot. spinicauda Gm).
Leptastheniira R.bch Handb. 160 (Syn. segithaloides Kittl.).
Sphenopyga Cab. 0. Not. (anumbi Vieill. Az.).
2:do Sp. fortiores, rectricibus obtusis; rostro validiore, turdino.
Otipne Cab. M. H. II (Anab. boissonneautii! Lafr.; auritus Licht. Tschudi).
Homorus R.bch Handb. 172 (cristatus R.bch).
Philydor Spix Bras. (Anab. atricapillus Wied); — Thripophaga Cab. 0. Not.
(An. striolatus Tem. Coi., Wied); — Phacellodomus R.bch Handb. (Syn.
rulifrons Spix, frontalis Licht); Malacurus? R.bch Nat. Syst.
Ipoborus Cab.M.H. II, 31 (Sph. sulphurascens Licht.); Automolus R:bch Hdb.
173; — Cichlocolaptes R:bch 1. c. 174.
Xenicopsis Cab. M. H. II (rufosuperciliata Lafr.).
3 dio (Xenopiiife): digitus externus interno longior et, basi, longius
cum medio concretus. Rostri apex sursum flexus. Rectrices molles, apice
rotundatas.
Xenops 111. Prodr. (genibarbis Hotfm. gg. 111.).
Fam. o. De ndrocolap tinas: digitus externus medio aequa-
lis (vel subasqualis) et cum eo longius concretus. Cauda rbachidi-
bus crassis, rigidis, apice nudatis, plerumque oblique inflexis, spi-
nosa. Rostrum varium.
Sclerurus Sw. Z. J. 1827 (Thamn. caudacutus Vieill.). Tinactor Wied, Btr.;
Oxypyga Less.; a sequenti vix differt nisi digito externo paullulo breviore.
Dendrocmcla Gray List. 1840 (Dendr. turdinus Licht.); Dryocopus Wied
(nec Boie).
Pygarrhichas Licht.; Burm. Bras.; Cab. M. H. II, 34 (albigularis King Z. Pr.
1830; leucosternus Gould, Beagle); Dendrodramus! Gould. Dig. externo
breviore paullum aberrans.
Dendroplex Sw. Z. Journ. 1827 (Or. picus Gm.).
Dendrooolaptes Herm. 1804 (major Henn., Grac. cayanensis Gm, D. picum-
nus Licht.); Dendrocopus Vieill. Anal.; Premnocopus^Cab. O. N.; — Xipho-
colaptes Less. (D. albicollis Vieill., decumanus Licht.); — Thripobrotus Cab.
0. Not., Picolaptes! Less., Lepidocol. R:bch Hdb. (tenuirostris Licht.). —
Dendrorrds ”Eyton 1852” (susurrans Jard.; D. erythropygius Sciat.).
EX ASPIDEM.
57
Xiphorhynclius S\v. 1. c. (D. procurvus Teiu. Coi. 28).
GLyphorhynchus Wied. Btr. (D. cuneatus Licht.).
Sittosomiis Sw. Z. J. 1827 (D. erythacus Licht.).
Oscinum Scutelliplantarium
- COHORS 3. EXASPWE^.
Scutella tarsi antica per latus externum continuata, plan-
tam amplectcntia.
Cohors lunc inter majores et maxime naturales numeranda.
Species omnes americanae, praesertim meridionales et tropicae; ple-
nequc colore sordide virescente, saltem feminarum et juniorum
insignes, vertice saepe nitide Havo, occultando.
l:o Exaspideae Lysodactylae: digitis (ut in Oscinibus ple-
risque) brevius connatis.
Eam. 1. Oxyrhynchinae: rostro angustius rccticonico, sub-
tereti, acutissimo, naribus longitudinalibus, apertis.
A sequentibus tantum forma rostri diflcrunt. Ipse inventor
acutissimus diversitatum in forma cutis plantaris, oblivione vel
errore quodam seductus, hoc genus, ab initio uscpie, cum Synal-
laxinis et Dendrocolaptibus consociavit (Mus. Ilein. 11, 31). Ad-
mirandum vero est Ornithologos omnes posteriores, etiam rcccn-
tissimos, disquisitionem ]n’opriam negligentes, morem ejus secutos
esse. Errorem igitur non perspexerunt, etsi genus Oxyrhynchi,
Ibrma, habitu et colore ab endaspidns omnino abhorreat, sed cum
exaspideU bene conveniat. Forma rostri ab utris([ue aeque dilFert.
Digiti basi parum connati.
O.vyrhynchus Temm. Coi. 125 (flammiceps Temm.). Nomen deinde pra3-
tei’ necessitatem in ”Oxyrhamplium” Strickl. mutatum. Colore virenti,
fuscomaculato verticeque nitide flavo, similis Legato, Myiodynasti et cet.
Fam. 2. Ty r an ni nae: rostro magis minusve grypanio: apice
deflexo, et ad latera inciso; digitis (ut in Oscinibus plerisque) basi
parum connatis.
Nares rotundatfc, maxima parte a plumis frontis recumbentibus
vel ad pressis tectjJ. Rostrum plerisque valde depressum, latum,
vibrissis majoribus ornatum; in quibusdam tamen teres, vel etiam
Mfthodi Ariinii dispoiieiularum expositio. _
58
OSC. SCUTELLIPLANTARES.
compressum et altius, forma maxime varium. Familia haec nume-
rosa et multiformis, sed maxime naturalis, fere ut Trochili, etiam
americani, vix in genera, nisi numerosissima, dividenda. Sectiones
enim adoptatae non limitatae, in se invicem undique transeunt. Ergo:
vel omnes unicum genus constituentes habendae, vel singulae fere
species ut genera propria sejungenda. Divisio igitur proposita in-
certa et facillime mutabilis. Separatio discolorium (”Fluvicoli-
narum”, non virescentium) naturm repugnare videtur. Forma rostri
vulgari, vibrissis magnis totoque habitu jMuscicapinas (s. latirostres)
Orbis antiqui et Australiae, in America repraesentant; sed multo
numerosiores, principalem ibi partem avicularum praebentes.
A (Longicaudatae) cauda corpore longior, valde furcata.
Cyhernetes Ag., Cab. M. H. II, 42; pro ”Gubernetes” ! Sucli. Z. J. 1825, 110
(M. yetapa Vieill., yiperii Licbt., Gub. cunninghami Such).
Milvulus Sw. Z. J. n:o X 1827 (Musc. tyrannus L.; Cab. M. H. II, 78).
Ictiniscus Cab. M. H. II, 42 (Musc. vetula Liclit.).
B (Longipennes) alis tarsisque longis; rostro angustiore. Habitus
Saxicolinus. — Remiges primarifc 1 vel plures interdum apice subulatfc:
(in Fluvicola sp., Centrite, Pyrope).
Stsopygis Cab. M. H. II, 46, pro Suiriri! Lafr. Dorb. (icterophrys).
Chiipologus Boie Isis 1826 (comatus Licbt., Cab. M. H. II, 46);
Theromyias Cab. M. II. II, 68 (sayi, Bp.) Sayornis! Bp.
Tcunioptera Bp. 1825 (Lan. nengeta L); Xolmis Boie 1828.
Fluvicola Sw. Z. J. 1827 (Oen. clymazura Vieill. Gal. 157); Entomopliagus
Wied Btr. (id. typ.). — Hemipenthica Cab. M. H. II, 44 (irupero).
Ptyoimra Gould in Gray, Gen. of B. 1840, pag. 202; Cab. Tschudi Fn. 25; —
Orn. N. 340; (rufivertex Lafr. Dorb.), Muscisaxicola! Lafr. Dorb.; Gray.
Centrites Cab. 0. Not. 256 (AI. rufa Gm.; nigra Bodd., Pl. Coi. 738, 2), M.
llein. II, 47; Lessonia! Sw.
Pyrope Cab. M. II. II, 45 (kittlitzi; M. pyrope Kittb).
C (Tyranni): alse mediocres v. longiores, remige 1 v. plurib. in cf',
apice subulatis. Rostrum validum, magnum; tarsi t)reves.
Laphyctes R.bcli; Cab. M. H. II, 76 (melancbol. Vieill.).
Melittarchus Cab. Journ. 1855, 477 (magnirostris).
Tyrannus Cuv. An. coinp. 1800 (carolinensis). Drymonax Glog.
D (Fortirostres) rostro forti, elongato, recto, ap. adunco, lateribus
rectis vel subcompressis. Pedes majusculi; alge breviores.
Ayriornis Gould Beagle, i>ro Pepoaza! Lafr. Dorb.; (livida Kittb); Myiotliere-
tes R.bcli; Ixoreus Sclater (rufiventris Vieill.).
Sirystes Cab. M. H. II, 75 (sibilator).
Conopias Cab. M. H. II, 62 nota (superciliosus).
Saurophagus Sw. Fn. bor. Am. (sulphuratus L.); Pitangus! Sw. Z. J. 1827.
M achetorni s iyray List 1841 (rixosa Vieill.). '
E (Magnirostres) rostro lato, lateribus dilatatis, sutura leviter cur-
vata. Pedes parvi: ala brevior.
EXASPIDEiE.
o9
Megarhynchus Tliuiib. Dissert. 1824; Heirie Cab. Journ. 1859, 345 (pitangua
L.); Scaphorhynclius Wied Btr. III, 982 (typo eod.; nom. falso).
Myiodynastes Cab. M. H. II, 74 (audax Gm).
Myiozetetes Sclater Z. Pr. 1859, 46, nota (cayanensis L). '
Legatus Sclater Z. Pr. 1. c. sub n:o 8 (albicollis).
Emjnclonomus Cab. 1. c. 76 (varius Vieill. M. rufiiia Spix; ruficauda Wied).
Rhamphotrygon Bp. 1854 Gray Haiidl. I, 354 (Platyrb. ruficauda Spix) Gray
Handl. I, 354.
F (Depressirostres) sp. plerumque minores rostro fortius depresso,
lateribus dilatatis.
Muscivora Cuv. 1800; Cab. M. H. II, 65 (Todus regius Gm).
Aulonaa;, ”Aulanax” Cab. Journ. 1856, 2 (nigricans Sw.); Cab. M. H. II, 68.
Sericoptila Scbiff., Bp.; Cab. M. H. II, 46 (cyanirostris Vieill.).
Myiarchiis Cab. Tscbudi, W. Arcb. 1844, 13 (ferox); Mus. Ilein II, 73; —
Myionaa; Cab. 1. c. (crinitus); — Kaupornis! ! Gray Handl. I, 348 (stolidus).
Empidias Cab. M. H. II, 69 (fuscus); — Blacicus Cab. Journ. 1855 (tristis).
Empidonax Cab. Journ. 1855, 490; — M. Plein II, 70 (pusilla; + acadicaL).
Contopus Cab. 1. c. 479 et M. H. 71 (virens). '
Pyrocephahis Gould Beagle (M. coronata Gm).
Myioclianes Cab. M. H. II, 71 (cinereus).
Empido chanes Sclater Cat. 228 (oliva Bodd. Pl. Enl. 574, 2 -j- J\I. fuscata
Wied Btr. III, 902, dist. sp. ejusd. gen:s). — Myiophobus R.ficb; Cab. M.II.
II, 69 (virgata Gm; Enl. 574, 3).
Pyrrhomyias Cab. M. H. II, 66 (beinei; cinnamomea).
Myiohius Gray 1838; Cab. M. H. II, 67 (M. barbata Gm) + sp. ruficaudatse:
(erytbrurus etc. inter Pyrrbomyias, Sclater Cat. 226).
^erpophaga Gould Beagle (albicoronata).
Ochthoeca Cab. Orn. N.; M. H. II, 48 (oenantboides); — Mecocercidus Sclater
Catal. 199, 1862 (Fluvie, leucopbrys Lafr. Dorb.).
Myionectes Cab. Tscbudi Fn. (poliocepbala Cab.); —
Piprornorpha Sebitf. Bp.; Cab. M. H. 55 (oleaginea Liclit).
Leptopogon Cab. Tscbudi Fn.; M. H. II, 55 (superciliaris).
G) rostro majusculo, angustiore, lateribus rectis, v. parum dilatatis.
Alis caudaq. brevibus; tarso longo.
Dixiphia Cab. M II. II, 41 (ex R.bcb. S. Nat. fig. incerta: Pipra leucocepbala
L) + Musc. bicolor Gm, pica Bodd, ad Fluvicolas vulgo relata.
Liclienops Commerson. Sundev. Syst. 1835 (Mot. perspicillata Gm; Clignot
ou Traquet a lunettes Buff V, ex Commers.); Cab. M. H. II, 47.
Alectrurus Vieill. Anal. (tricolor Vieill.); Xenurus Boie; Cab. M. H. II, 43.
H (Parvirostres s. Elainiufe): rostro parvo, sed crassiusculo, subtereti
vel parum dilatato, ante medium levius compresso. Vibrissas parvae; color
simplex, grisescens.
Colorhamphus n. g. (Myiobius parvirostris Gould, Beagle). Nomen a rostro
parvo, quasi nmtilo {/.oXoq). Rostrum teres, parvum.
Elainea Sundev. V. Ak. H. 1835 (pagana Licbt: ”El{nnia”; corr Heine, Cab. J.
1869). Cab. M. H. II, 59.
Myiopatis Cab. M. H. II, 58 (incanescens, Wied Btr.).
60
OSC. SCUTELLIPL.
Eapsilostoma Sclater Z. Pr. 1860 (piisillimi).
Hemipipo Cab. Orn. N. (Pipra diloris Natt. Tem. Coi. 172, 2).
I (Siibiilirostres) .rostro subiilato, gracili, teretiusciilo.
Cyanotis Sw. Classif. (Reg. omnicolor Vieill.) Cab. M. H. II, 55.
Ajiceretes R.bch; Cab. M. H. II, 54 (paruliis Kittl.).
K (Platyrliynchinse) rostro lato, fortius depresso, lateribus dilatato-
curvatis; alis caudaqiie brevibus; tarsis longis.
Euscarthmus Wied Btr. III, 958 (orbitatus), Cab. M. H. II; 51; + Orchilus
Cab. Tschudi Fn. (auricularis; cf. M.H. 1. c. et Gray Ilaiidlist 1, 348 — 350).
Triccus Cab. Tschudi Fn. (Tod. cinereus L.; Mus. Hein II, 49); Todirostrum !
Less. Tr.
Platyrhynchus Desm. Tang. 1805 (Tod. cancroma Licht.).
L (Latirostres) rostro brevi, lato, valde depresso, lateribus dilatato-
rotundatis. Tarsi breviores.
Phyllomyias Cab. M. H. II, 57 (brevirostris).
Copurus Strickl. Anu. N. II. 1841 (colonus Vieill.), Cab. M. H. II, 41.
Phoneutria R.bch S. Nat.; Cab. i\I. II. II, 65 (ferruginea Gin).
M) rostro depresso^ lato (ut pra3cedentiuni); digitis paullo magis con-
natis: digito externo articulis iV^ v. 2 cum art. toto primo digiti medii
connato.
Rliyncliocyclus Cab. M. E. II, 56 (pro Cyclorhyncho Sundev. Vet. A. H. 1835;
— olivaceus Tem.). — Obs. Huc ad interim posita est Muscij). fiaviventvis
Wied Btr. III, 929, gastrieo intensius flavo, digitis hujus divisionis; — non
vero Platyrh. jiaviventvis Spixii, rostro multo minore, gastrieo pallidius
flavo, digitis ut in praecedentibus formatis, et in div. L, juxta Phyllomyiam
collocandus.
Coiwpophaga Vieill. Anal. (melanops), Cab. M. H. II, 7; Myiagra Boie, Mio-
turdus Wied; -f Myiagrus Wied Btr. (lineatus). — Genus hoc, etsi beiie
exaspideum et, ut plerteque Tyranninae, depressirostre, hucusque semper
inter Myiotherinas, verisimiliter ob colorem subrufescentem, nec virentem
aut flavopictum, enumeratum est. A Tyranninis plerisque etiam digitis ma-
gis elongatis ditferre videretur; sed tamen huic familite prceter dubium ad-
numerandum. Phoneutria aberrationem subsimilem prjebet.,
2:o Exaspideie Syndactylai, digitis inulto longius connatis:
dig. externo articulis 3 cum art. 1 et 2 d. medii concreto.
Fam. 3. Todinse: rostro longiore, fortius depresso; colore
splendidius viridi :
Todus L. (viridis). Forma insularis, adspectu externo peculiaris, sed proxime
cum Tricco Cab. conveniens et ei affinis.
Fam. 4. Piprinm: rostro brevi, antice leviter compresso,
culmine alto. — forma vere exaspidea, Tyranninis maxime affinis
et ab iis non longe separanda.
EXASPIDE^..
r>i
(Jhiromachceris Cab. Orii. Not. (Pipra manaciis L).
I^ipra L. S. N. XII (aureola et erythrocephala); — Chiroxiphia Cab. 0. Not.;
M. H. II, 95 (caudata); — Coropipo Schiff. Cab. M. H. II, 94 (gutturalis
L); — Machceropterus Cab. 1. c. (strigilata Wied, Tem.); — Teleonema
K.bch Syst. N.; Cab. II, 91 (filicauda Spix); — Ilicura K.bch; 1. c.; Cab. II,
95 (militaris Sh.).
Metopia Sw. Classif. II, 234; Cab. M. H. II, 98 (galeata).
Heteropelma Scliiff, Bp. Csp. Aiiisod.; Cab. M. H. II, 100 (virescens Lafr.,
unicolor Bp. Habita est Pipra galeata Licht. Doubl.; nec a Piprinis se-
paranda).
Oscinum Scutelliplantarium
COIIOKS 4. PYCNASPIDE^,
Scutella seu areolae plantares discretcC, parvae, rotundatae,
pleruincpie inordinatcC et crebre congesta^ tres,
vel plures, latitudinem plantae implentes; interdum vero
series fere 3, 2, vel 1, subregulares formantes (in Pti-
lochlori, Ampliibolura, Ampelione, Tityrinis quibusdam).
Rostrum basi dilatatum et magis minusve depressum,
qua re a plerisque Taxaspideis differunt. Remiges ut
in Scutelliplantaribus plerisque 10, prima cubitalibus
longiore.
Fam. 1. Rupi coi i 1103 s. Sjndactylo3: digitis longius con-
cretis. Tarsus brevior; sutura rostri arcuata (pra3ter gen. priinuin).
a) Sp. americanae. v
Ptilochloris Sw. Classif. (squamata), Cab. IM. H. II, 102; Laniisoma! Sw. Fn.
bor. Am. Fonna sat affinis Heteropelmati in Fam. prjocedente.
Phoenicocercus Sw. Classif. (carnifex L). Cab. M. H. II, 98.
Rupicola Briss., Steph. (crocea VieilL, Pipra rupicola L). Cab. M. H. II, 98.
h) Sp. orbis antiqui,
vix ullo charactere generali ab americanis distinct^e.
Calyptomena Kaffl. Sumatr. L. Tr. XIII; Cab. M. H. II, 121 (viridis).
Eurylcemus Horsf. Jav. L. Tr.'XIII; Cab. 1. c. (javanicus)..
Corydon Less. Man. (Coracias sumatrana Kaffl.)i; Cab. 1. c. 122.
Cymborhynchus Vig. 1831; Cab. M. H. II, 122 (Tod. macrorhynchus Gm;
nasutus Latb.; Tem. Coi. 154).
Genera Peltops et Phrynorhanqjhus, interdum huc relata, v. addenda,
post Urd. 1.
«2
osc. scutj:llipl.
Fam. 2. .Vinpelioninai s. Lysodactylse : digito externo
tantum art. Imo cum medio connato. — Xares haud operculatse.
Sutura rostri arcuata, prseter Pyroderum.
a) Sp. minores pedibus gracilioribus, tarso longiore. Kostrum minus,
basi, ad nares usque plumatum. Caput et collum dense plumata. Nares
omnino carent cute nuda.
Amphibolura, Pliibalura! Vieill. Anal. ; corr. Cab. M. H. II, 103; (flavirostris
VieilL).
Ampelio Cab. Tschudi Fn. 1845; Mus. Hein. II, 104 (cucullatus); Carpornis
Gray, Genera; — Euchlor ornis-, Euchlornis! Filippi, corr. Cab. M. H. II,
103 ; (riefferi).
Hylocosmia nob., pro Cotinga! Briss. (Amp. cotinga L); Ampelis! Cab.M.H.
II, 105, nec Linnasi; (cf. supra: Fam. Ampelidina?, pag. 19). Species Ame-
ricae merid:s, minime affines typicis; a Linn?eo, primum inS.Nat.XII, 1766,
ad genus Ampelidis adnumeratae. Quod genus in scriptis ejus antiquioribus,
usque ab a:o 1735, pro typo A. garrulo, post Patres, duce Aldrovando, sta-
bilitum erat. — Nomen Briss., nil est nisi appellatio sylvarum pro-
prii indolis, in Brasilia Catinga dictarum; verisimiliter in schedula affixa
minus bene inscriptum, ut locum indicaret ubi occisa esset avis. Nomen h.
1. datum: v),rj et xog/iwg, silvje ornamentum.
Xipholena Gloger 1842; Cab. M. H. II, 106 (pompadora).
Calyptura Sw. Classif. p. 254 (cristata); Cab. i\I. H. II, 90.
lodopleura Less. R. Z. 1839 (Pardal. pipra Less.).
Heliochera Filippi 1846; Cab. M. H. II, 104 (nd)ricristata Lafr.).
Phytotoma jMolina, Gm. Lth (rara i\Iol.); Cab. II, 111.
5) Sp. majores, capite etc. ut praec. plumatis, tarso breviore, rostro
majore.
Lathria Sw. Fn. bor. Am. (cinerea Sw.). Cab. INI. H. II, 100.
Threnoedus Glog. 1842; Cab.M.H. 107 (rubricollis Gm.); Querula! Vieill. An.
Pyroderus Gray Genera (scutatus); Cab. M. H. II, 109.
c) Sp. majores basi rostri nudatfe. Caput vel collum partim nuda
vel plumis magnis, vel carunculis ornata. Tarsus brevior, crassior.
Cephalopterus Geoffr.; Cab. M. H. II, 110 (ornatus).
Gymnocephalus Geoffr.; Cab. 1. c. 109 (calvus).
Gymnoderus Geoffr.; Cab. 1. c. 108 (foetidus).
(fhasmorhynchus (Casmarh.! Tem. Man.; corr. Cab. Orn. Not.; M. Hein. II, 107
(Amp. variegata Gm.; Temm. Coi. 51).
Fam. 3. Tityrinse: rostro forti, recto, sutura recta, apice
forti, deflexo et inciso; basi levius dilatato. Areola^ plantares varia.
Aves lysodactyla, plerumque minores, omnes Americana.
Tityra Vieill. Anal. (Lan. cayanus L), Cab. M. H. II, 81; — P saris Cuv. R. A'.
— Eccetastes Bp., Cab. p. 83 (inquisitor Licht. Doubl.).
Pachyrhamphus Gray List 1840 et Genera p. 253, nota (viridis Vieill.) ; —
Hadrostomiis Cab. M. H. II, 84 (validus Licht.); — Zetetes Cab. l.c. (Pacii.
PYCNASPIDEiE.
63
niger Spix); — Bathmidurus Cab. 0. Not. (L. atricapillus Gm); — Cal-
lopsaris Cab. M. H. II, 89 (versicolor HtL).
Lipaugus Boie Isis 1828 (Musc. simplex Licht.); Cab. M. H. II, 100, nota.
Dasycephala Sw. Fn. bor. Ani. (Tyr. rnfus Vieill.; Musc. cinerea! Gm); Cab.
M. H. II, 13; Attila! Less. Tr.
0 sci n mn Seu teli i pl an t ari mn
COHORS 5. TAXASPIDE^.
Areolte plantares contigiite, rectangiilares, in series re-
gulares ordinatai. Series plerumque 2: altera interno-
postica, ad latus externum hallucis finita; altera, externa. ^
Interdum tantum unica: externa obsoleta; rarius 3tia
accedit. In senioribus, omnes interdum concretm: tarsi
igitur ocreati (Fam. 3). Ptilosis mollis, laxa; dorsi
longa, densa. — Aves americana", omnes, prater genera
primum et ultimum.
Fam. 1. Paictinae: rostro fortiore, paulluin compresso,
sutura leviter arcuata; uaribus magnis, operculo cutaneo semiclau-
sis. Cuiida brevis mqualis. Maris orbita nuda, cute coriacea, la-
ciniis liberis ornata. Series plantaris interno-posterior evidens,
areolis majoribus composita; externa obsoletior, inordinata, areolis
minimis, rotundatis composita, sursum sub-multiplex, deorsum ab-
breviata. — Forma singularis, insulae Madagascar propria.
Paictes nob. pro Pbilepitta! Is. Geoffr. Mag. d. Z. 1839; Brlssonia! Hartl. (P.
sericea); Des Mars. Ic. 32, Bp. Csp. 422; Ph.jala Schlegel Z.Pr. 1866,422,
ex Turdo nigerr. Gm., Sani jala Ltli. n:o 105 (Briss.; Pl. Eui. 539) sed du-
bie. — Nomen: rr.aiy^i lusor, saltator.
Fam. 2. Thamnopbilinae: rostro fortiore, crassiusculo,
leviter compresso, apice forti, hamato, ad latera inciso, sutura recta.
Nares apertm, valvula cutanea carentes. Ala brevis, rotundata.
Pedes fortes, tarso sublongiore, areolis plantae biseriatis: serie in-
terno-postica areolis majusculis composita et' a scutellis tarsi anticis
spatio cutaneo molli, latiore, distincta.
Biatas Cab. M. H. II, 1 9 (uigripectus Lafr.).
ThmnnophUm Vieill. Aiial. (Laii. doliatus L); Batara! Less. Huc Thamnar-
clius Cab. M. H. II, 19 (cinereus Vieill.); — Lochites Cab. 1. c. (severus
64
OSC. SCUTELLIPLANTARES.
(Licht); — Hypoedalens Cab. 1. c. (gnttatiis); — Hypolophus Calx 1. c. 10
(cirrhatus); — Diallactes Cab. 1. c, 18 (major Vieill. stagurus Licht.);
Taraba! Less. Tr.; — .Cymbilaiiius! Sclater Z. Pr. 1858 (lineatus); — Tham-
nophilus Vieill.; — Erionotus Cab. 1. c. 16 (naevius Gm); — Rhopochares
Cab. 1. c. (torquatus).
Thamnomanes Cab. 0. Not.; M. H. 1*4 (L. c^sius Licht. Doubl.).
Dysitliamnus Cab. 11. citt. (My. mentalis Tem. Coi. 179, 3).
Hypocnemis Cab. 0. Not. 212 (T. tintinnabulatus Gm; cantator rec.exBodd.);
— Myrmohorus Cab. M. H. 9 (leucophrys); — Anoplops Cab. 1. c. (pecto-
ralis Lath. n:o 112).
Formicivora Sw. Z. J. 1825, 145 (squamata; grisea) Cab. M. H. II, 12. Huc
referendae: Ellipura Cab. 0. Not. (ferruginea); — Herpsiloclimus Cab. 1. c.
(pileata); — Cercomacra Sclater Z. Pr. 1858 (caerulescens), et Catal. 184;
— Myrmotherula Sclater locis citt.^(pygm?ea); — MyrmopMla Cab. M. H.
II, 12 (axillaris); — Rhopias Cab.l.c. (gularis). (Cf. Cab.M.H. et Scl.Cat.).
Fam. 3. Myrrnornitliinai : rostro gracili, teretiusculo v.
paiilliim depresso, apice parum hamato parumque inciso; naribus
non operculatis (vel cute molli imperfecta, superiore instructa?).
Tarsus longior, scutellis plantaribus ut in Fam. pra?c., sed ple-
rumque, in senioribus, omnino concretis.
Rhamphoccpjius Vieill. N. D., Gal., vibrissis additis! (melanurus); Aconti-
stes Sundev. Syst. 1835; Scolopacinus! Bp. (rostrum capite longius, tenue).
Corythopis Sundev. Syst. 1835 (My. calcarata Wied).
Pyriylena Cab. 0. Not.; M. Ilein. II, 10 (Turd. leucopterus Vieill.); Drymo-
phila, Sw. Z. Journ. 1824 (nec Dr. Temm.).
Dasyptilops Cab. M. II. II, 8 (Pipra albifrons Gm); Pithys! Vieill. Anal.
Myrmorriis Ilerm. 1783 (Turd. colma Gm; Lth 124, cayanensis Bodd.), Cab.
M. II. II, 7; Myiothera 111. Prodr.; Formicalius Bodd.
Myrmonax Cab. O. Not. 210; 1\L Hein. II, 9 (iMyi. loricata Licht); Drymophila
Sw. Z. J. II (nec Temm.); Myrmeciza Gray List 1841.
Fam. 4. Hypsiba?monina?: rostro turdino vel crassiore,
compresso, apice parum deflexo et Inciso. Nares ut praeced:s.
Tarsi longi (plerisque longissimi); cauda brevis. Areola? plantares
in generibus 2 prioribus ut in Fam. pra?c. formata?; in Myiotrichade
minima?, rotundata?, numerosissima? et inordinata?, crebre congestm
(ut in Ampelioninis); sed in senioribus concreta?, tarso ocreato.
Chamcezosa, pro ChanuBza! Vig. Z. J. 1825 Oct., Cab. 0. Not., et M. H. II, 0
(brevicauda Vieill. = IMyiot. marginatus Wied).
fTypsibcemon Cab. 0. Not. 217 (ruficapillus). — Codonistris Glog. (Turd.
tinniens Gm, Grallaria brevicauda (Bodd.) rec.).
^^yiotri(‘has Boie Isis 1831 ; Cab. M. II. II, 6 (rex Gm), pro Grallaria! Vieill.;
Myioturdus! Boie, Colobathris Glog. (eod. typo).
TAXASPIDE.ii.
(S5
Fam. 5. Scytalopodinae: rostro angustiore, debili, apice
parum armato; naribus operculo cutaneo, perfecto semiclausis, nudis,
longitudinalibus. Tarsi elongati, scutellis plantaribus majusculis,
evidentibus, per series 2 ordinatis (ut in Thamnophilo; in omnibus
praeter Oclithitem), sed utrinque cum' scutellis tarsi anticis con-
tiguis, spatio vix ullo vacuo. Ala parva, rotundata. Caput pro
corpore parvum.
Ochthitis Cab. Tschudi Wiegin. Arch. 1844, 277; pro Muscigralla ! Lafr.
Dorb. Syn. (brevicauda). Scutella plautas imiseriata,
Scytalopus Goiild Z. Pr. 1836, 89 (niger Sw. Two C., fuscus Guld).
Pteroptochus Kittl. Vog. Chili, 1831 (rubecula), Cab. M. H. II, 20.
Triptorhinus Cab. 0. Not.; M. Hein. 1. c. (paradoxus Kittl.).
Hylactes Kiug, Z. Pr. 1830, 15 (tarnii Kiiig.), Cab. 1. c. ; Megaloiiyx Less.
Memira Davies Liiiii. Tr. VII: 1800 (superba Dav., lyra Sh.); Gould Austr. ;
Cab. M. H. II, 21. — Genus Australijc propriuni, sed praecedentibus, ameri-
canis, omni forma simile et, ut videtur, maxime affine ; quod in memoriam
revocat: Riipicolam et Calyptomenam, pariter affines, ex Malayasiaet Ame-
rica meridionali, sicuti species generis Tapiri ex ambabus regionibus nomi-
natis, longissime distantibus.
Addenda ad Ordinem primum.
In Familia My iagrinarum, pag. 24, omissa sunt genera duo:
1 Peltops Wagler Isis 18-29, 856 (P. blainvillei Wagl.), plerumque
cum Euryltemis enumeratus, sed vera avis Muscicapina, ante Monar-
cham, p. 24 inserenda. — Agnoscitur vibrissis, ut in Monarcha, ])luribus,
majusculis; rostro, adime multo majore et tumidiore, ad apicem utriusque
maxillfe inciso, non vero in faucibus dilatato; naribus totis nudis, ante
faciem plumatam sitis, membrana molli carentibus; ala longa : cubitalibus
- ;.j abe tegentibus. Remigum 1 brevis, mediani tamen alam paullum su-
perans; 2 = 6. Cauda longior, bifida, non vero divaricata. Tarsi bre-
ves; digitus externus cum medio longius conjunctus. Planta tarsi inso-
lita videtur. Laminas enim plantares integerrimas, serie areolarum sim-
plici, interjecta distinebe, quae tamen, in specimine Musei Stockholmi-
ensis, nuper acipiisito, suturis fere obsoletis, concreta videtur. — Avis
igitur Eurylaeminas non refert, nisi similitudine quadam cum Cymbo-
rhynebo in forma rostri nariumque, et in firmitate coloreque ptiloseos. —
Idem de Peltope exposuit cl. Sclatek (Ibis 1872, 177) et jam pridem
hoc genus rite inter Muscicapinas inseruit cl. G. 11. Gray (Handlist I,
319). Affinitas vero T'od? cum Prionite (Hylomane), priori loco indi-
cata, sed tantum in formam sterni nixa, dubia nobis videtur.
1 )
Methodi Avium di-ymnendarum expositio.
66
OSCINES, ADDENDA.
2 Phrynorliamphus Kaup Z. Pr. 1851, p. 52 ; Smithoruis! Bp. (Pla-
tyrh. capeiisis A. Sm. 111. S. Afr); ultimus in Fam. Myiagrinarum, ut
membrum ejus solum africanum, sat aberrans, inserendus. A latiros-
tribus differt: corpore crassiore, rostro majore, latiore, sat convexo, fere
ut in Eurylaemo v. Tyranninis quibusdam formato ; digito externo cum
articulis digiti medii 1 et 2 totis connato. Praesertim vero differt planta
tarsi : laminis 2 lateralibus (pro posticis) angustis, minus definitis,
spatio interjecto (plantari) latiore, areolis crebre congestis, fere bi- v. tri-
seriatis, sed inordinatis, repleto, separatis. Nares vero, alae, cauda, re-
migum prima tectrices parum superans, ut in Muscicapis plerisque for-
matae. Vibrissae adhuc plures, nec minus fortes. Ptilosis mollissima,
grisescens, maculata. — Specimina ex Port-natal retulit J. Wahlberg.
Pag. 5, Fam. Eucichlin^. In descriptione addendum est: Re-
migum 1 longa : cubitalibus subaequalis et primariis longis parum brevior.
Qua re cum Myiotricliade, in Fam. penultima Scutelliplantarium, convenit;
cum qua a cl. Cabanis consociatur. Praeterea, inter Oscines Laminiplan-
tares: Corvince omnes, Gymnorhinince et ParadiseincB pleraeque, Oriolincb
et Ptilorhynchince quaedam, vix autem plures, pennam 1 longam habent.
VOLUCEES.
(W
Avium
ORDO SE(X"NDUS. VOLUCRES bp.
PIC^ Linn., fere. *)
Hallux non essentialis: vel nullus, vel debilis, ceteris digi-
tis minor, nec separatim mobilis. Unguis hallucis parvus,
vel deformis Tectrices alarum plerumque ma-
jores et pliires, quam Oscinum: per series plure s dispositce
et pennas cubitales longe suqjra medium tegentes (exc.
Ibicis variis et parte Capitoniniim).
Ut in avibus omnibus Ptilopaedibus, ita in Volucri-
bus, hallux non separatim mobilis; flexor enim hallucis
longus cum flexore digitorum communi semper con-
jungitur. Ab Oscinibus igitur notis pluribus, evidenti-
bus, diflerunt; sed a Ptilopaedibus formis vix ullis ge-
neralibus et peculiaribus, nisi indole pullularum, distin-
guuntur. Praecipue cum Gallinis, per Corythaicinas
pluresque Coccyges, fere conjunguntur. Conformatio
tamen. Volucribus praesertim propria, est parvitas et de-
bilitas, vel etiam deformitas (h. e. forma inter aves in-
solita) pedum. Pedes enim plerisque parvi et debiles
(imprimis in Macrochiribus, Syndactylis pluribusque);
fere plantigradi et obliqui in Psittacis plerisque; digitis
connatis in Syndactylis; digito uno, in multis, praeter
hallucem, retroversus (quod in nullo alio Ordine avium
observatur), sc. externus s. quartus (5 -articulatus) in zy-
”) Ut Oscines nostras cum Passeribus Linnsei, ita Volucres n. cum Picis L.
(|uodammodo conveniunt: sed nomen Picae hoc loco non adhibendum. —
Volucres nostrae a Volucribus Bonapartei in eo differunt, quod ille omnes
Os cines nostras scutelliplantares cum iis conjungit (Bp. Consp. p. 168 — 215:
Fam. 55 — 72) et praeterea Psittacos ut Ordinem distinctum (0. primum)
exponit.
68
O. 11. VOLUCKES.
godactylis; secundus (triarticulatus) in Trogone. Pedes
quidem saepe majores et fortes inveniuntur; tum vero
plerumque ’’deformes” (ut in multis Zygodactylis). Tan-
tum in Schizorhinis, Coraciadinis, Podargibus et Co-
lumbis, modo in avibus solito formati simulque fortes
sunt; in his tamen plerisque breves.
SEEIES PRIOR: VOLUCRES ZYGODACTYL^E,
digito 4to (s. externo, plerumque 5-articulato) retroverso
vel versatili.
Digitus externus tantum in Corythaicinis versatilis
et quidem plica cutanea cum 3tio conjunctus.
COHORS 1. PSITTACI.
Rostrum a cranio valde deflexum, crassissimum, maxilla
superiore mobili, valde arcuata, apice longo, deflexo in-
structa. (Cf. Finsch, Papag. 2 voll. 1867 et 8).
Imo Psittaci proprii, jnaxilla inferiore tumida: subtus ven-
tricosa, curvata, antice planata; apice erecto, lato, truncato; toiniis
pone apicem sinuatis.
Familia 1. Camptolophini *): rostro altiore quam longiore,
tomiis utrisque valde sinuatis; apice breviore, forti, perpendiculari.
Caput cristatum (praeter Nasiternam, parvam).
Aves, psittacino modo, perfectissime explicati; plerumque ni-
gricantes vel albae; maximae, mediocres, omniumque minimae; in-
colae regionis telluris australis.
Microglossus Geoffr. Temm. Wagl. (aterrimus Gm.).
Calyptorhynchus Vig. et H. (banksii Lath.).
Callicephalus (Less.) Agass. (galeatus Lath.).
*) Psittaci Camptolophini a nomine generis maximi appellati. Nomina
omnia huic generi prius data male formata sunt: Cacatua v. Kakadoe, vox
barbara; — Plyctolophus non probandum; plyctos enim nullum est voca-
bulum, neque graecum, nec alius linguae; — Plictolophusl exacte eodem modo
peccat; — Plissolophus, "crista gradiens”, nimis ineptum. Sola variatio
hujus nominis, forma correcta, foret: Plectolophus, cujus vero sensus ab-
surdus. TiktxTog enim gi-aece significat: textilis, contextus (flatad; geflockten;
enlace; twisted); nLrjyiog vero: percussus (slagen, geschlagen. frappe. bea-
ten). Nomen igitur novum fingendum erat.
COII. 1. PSITTACI.
()9
Nasiterna Wagl. (pygma3a Qu. et Gaiin.) iniiiinia Psittaconim, Regulo cri-
stato subaiqualis; crista nulla.
Camptolophus uob., pro Plyctolopho! Vieill. Aiial.; cf. notam p. 68 (typus,
auct. Vigorsio, Ps. philippinarum Gm). — Signif.: Camptolophus, crista pli-
catili. — Div. generis: a) crista compressa, recurva, plumis angustis, apice
sursum s. antrorsum curvatis; b) crista superne convexa, apice deflexa, ca-
piti adplicata. — Cera nuda vel plumata, color rostri etc. minoris momenti.
Ucmetis Wagl. (tenuirostris Kuhl, nasica Temm.). Tantum forma rostri a div.
gen:s praecrs differt.
Eolophus Bp. (roseicapillus), ob rostrum minus magnum, alas longas, pictu-
ram, pluresque formas peculiares, a Camptolophis separandus.
Callipsittacus (Less.) Agass. (novfe hollandiie), cauda longa, gradata.
Fam. 2. Androglossini: capite la3vi, cauda mediocri v.
brevi, subaequali. — Rectrices plerumque latie, obtusae* ; in paucis apice
latae, acuminatae; in Psittacula acutae; in Triclaria et Coracopsi
[laullo longiores; in Prionituro^ 2 mediae lamina plumata, apice
scapi elongati petiolata, auctie. — Incola* utriusque orbis, ctiamque
australiae, torridae.
Deroptyus Wagl. (accipitrinus), crista cervicali insignis.
Aialroyiossus Vig. Z. Journ. II, 182o (Psittaci amazonici, festivus etc. Linn.);
Chrysotisl S\v. Classif. 1837, et Rec., typo eodem, sed nomen absurdum;
nulla enim species huc referenda notam auris auream habet.
Pionias (Wagl.) Finsch. — Huc referendi: a) Pi on i proprii Wgl. s. mens-
trui, crisso rubro; — b) crisso fulvo v. viridi, urop. dorsoq. concoloribus:
Caica Bp.; — c) crisso viridi v. flavo, dorso fusco, tergo lucide picto: Paso-
ce phallis (Sw.) Strickl. (robustus; meyeri); — d) ut pra*c., sed obscurior,
tergo Cferuleo, ala longiore, pennis vix sinuatis: Psittinus! Blyth (malac-
censis); — e) virides, crisso concolori, rectricibus angustatis; Pi on opsit-
tacus Bp. (pileatus Wied).
Psittacula Kuhl (passerina).
Cyclopsittacus Hombr. Jaq. (desmaresti Less.).
Ayapornis Selby (swindereniana; — pullaria); -f PoliopsittacusV)'^. (cana).
Eclectus Wagl., culmine rostri angustius rotundato, Isevissimo; tomiis parum
angulatis. — a) sp. africana*, cauda brevi, rubra; plumis capitis brevissi-
mis, orbita lorisque late nudis (erithacus); — b) sp. papuenses, cauda cor-
pori concolori; plumis capitis fere mediocribus, facie plumata. 1 :mo, sp. ru-
bra? majores, cauda subbrevi, a?quali: Eclectus Wagl.; 2:do, sp. virides;
ceterum priecedentibus similliime: Wagl.; 3:tio, sp. minores„
cauda mediocri, fortius rotundata: Geofroyus! Bp. (personatus Sh.).
Obs. Sp. africana? a Waglero et rec. Psittaci proprii dicti; sed male. Cf.
Fam. 3: Palasornis. Hodie nomen Psittaci toti cohorti proprium habemus.
Ps. erithacus, si generice distinguendus censeretur, Rhodurus (rubricauda)
dici posset.
Tanygnathus Wagl. (luconiensis L).
Prionitnrus Wagl. (piaturus Kuhl).
70
O. II. VOLUCKES.
Coracopsis Wagl. (nigra L); nigricantes, capite parvo et, magis quam Psit-
taci plerique forma liabituque peculiari insignes.
Triclaria Wagl. (cyanogaster Wied) genus minus distinctum, sed vix cum
alio conjungendum; cauda sublongula, culmine sulcato, colore viridi.
Urochroa (Bp) sp. parvfe americanae, cauda picta, brevi; ala longa. A praece-
dentibus omnibus differt: rostro paullo compressiore, et maxilla inferiore
altitudine longiore; (purpuratus Gm.).
I>asyptilus Wagl. (pesqueti Less. Illustr. de Z. t. 1; Finsch Pap. II, 320). Sp.
nigra, rubronotata, ala breviore, cauda brevi, nigra. Rostrum, pro Psit-
taco, angustum, extensum: tota altitudine longius, maxillis rectis, apice
vice opposita aduncis. Similis Nestori; differt apice maxillae inf:s recurvo.
Fam. o. Conurini: capite lievi; cauda fortius gradata,
bmga; tarsis, ut in praecedentibus, brevibus, deformibus.
Cauda toti ala3 a3qualis, vel longior. Tarsi, ut in Psittacis om-
nibus praeter Platycercinos, digito medio breviores, cute laxiore
tecti, crassiusculi, depressi, et oblique deflexi: planta tota in solo
insistente. — Conurini omnes americani, praeter genus primum, ex
India et Africa.
J\iUeornis Vig. (eupatria L., alexandri Scop, Vig.). Psittacus Plin. Apul. et
anti(p omn. post Aristotelem. Monstrari potest Ps. rujirostrem L. X (tor-
quatum Kulil) solam fuisse Psittaci speciem antiquitati cognitam, verisi-
militer tantum ex Xubia allatum (V. Sundev. Tliiere des Arist. 126, et
Finscb, Papag. I, 4). Alifc sp. non ante finem medii sevi in Europa visas
sunt, et quidem sp. ex Africa occidentali: Ps. (Pionias) senegalus, 1455, et
Ps. eritliacus adhuc serius; saltem non ante Aldrovandurn, c:a 1600, de-
scriptus. Sp. Americaim? jam 1493 a Chr. Columbo, plures indicas mox post
circumnavigatam Africam, c:a 1500, allatae sunt (Finscb 1. c., pag. 7). —
Psittacus igitur antiquorum, et proprius, est Ps. rufivostris hujus gene-
ris. (Cf. post gen. Eclecti, mox supra).
Sittace Wagl. (macao L; — ararauna L).
{Aiiodorhyuchus ! Spix. — Typus: hyacinthinus Lath.). Nomen Anodonto-
rhynchus Agass. correctius, sed sesquipedale! Forte y>^\\us Anoplorhynchus
scribendum?
Ponuvus Kuhl (guyanensis Gm; — b: patagonus; — c: cruentatus Wied; —
d: hoffmanni).
Ilenicoynatlms Gray List, Agass. (leptorhynchus King).
P>rotoyerys Vig. (tirica Gm.; -f chrysoptera L), rostro longius extenso.
Fam. 4. Platycercini: tarso graciliore, tereti, a solo ele-
vato. Ala (nt praecedentium) longa, acuta. Cauda longa, valde
gradata. — A priecedentibus omnibus differt tarso, ut in avibus
plerisque formato: elevato, tantum apice in solum insistente; etiam
voce clara et amoena, a reliquis plerisque, rauca voce strepentibus,
discrepant. A Stringope, fornni alarum differunt. Pauca.* tamen
COH. 1. PSITTACI.
71
sp. Bolborliynchi et Platycerci (Aprosmicti Gould) tarsuin minus
bene formatum habent. — Sp. gen:s primi in America meridio-
nali, reliquae tantum in regione australi inveniuntur.
Bolborhynchiis Bp. Finsch (murinus Gm.; sp. male typica, tarso subcleformi;
melior, Ps. aymara Dorb., vel Ps. aurifrons Less). Myiopsitta! Bp.
Flatycercus Vig. Genus polymorphum sed aegre dividuum; a, Pyrrliulop-
sis R;bch, Prosopaea Bp. (personatus); — b, Nymphicus Wagl. (cornu-
tus Gm); — c, Aprosmictus Gould (scapulatus); — d, Platycercus,
cauda subtus caerulea (pennanti, -|- Psephoti et Barnardii rec); — e, Poly-
telis Wagl. (barrabandi); — f, Cyanorliam phus Bp. (novae zeelandiae).
Euphema Wagl. (pulchella).
Nanodesf Vig. et H. 1826*'); (discolor Sh.). Haec sp. plerumque cum sp. Tri-
choglossinis (Ps. concinno etc.) consociata; vera tamen est sp. Platycercina,
maxilla inf. tumida etc., Euphemae maxime affinis.
Melopsittacus Gould (undulatus Sh.).
Pezoporus 111. Prodr. (formosus Lath.).
Fam. 5. Stringopini; tarso alto tereti, elevato; ala brevi,
convexa, rotundata. — Forma singularis. Novae Zelandiae propria.
Strigibus similis: nocturna, alis rotundatis! facie, in loris, plumis
longis, setaceis, porrectis, nec adpressis, hirta et area faciali stri-
gina sub oculis ornata. Color fere Pezopori.
Stringops, Strigops G. K. Gray, corr. v.d. Hoeveri, Handb.; Finsch; (habropti-
lus). — Obs. gnece Strinx, latine Strix.
2do. Psittaci orthognathi. Maadlla inf orior recta, an-
gusta, altitudine longior.
Fam. (i. Trichoglossini: forma maxilhe inferioris mox
agnoscuntur. Haec enim tota leviter compressa, non ventricosa; apice
porrecto, subacuto v. rotundato, nec reflexo; tomiis vix sinuatis.
— Habitant in regione Australi, ut Fam. 1, 4 et 5 totis, et pra‘-
tcrea Eclecti Fam. 2dic; qruedam vero sp. gen:s primi in reg. indica.
Coryllis Finsch (galgulus L). Loriculus! Blyth.
Coriophilus, pro Coriphilo Wagl. (taitianus; 4- fringillaceus). Derivatio no-
minis; xoQinv, puella.
CalUptilus : Phigys Less. Tr. 1 93 (solitarius Lth.). Domicella solit. Finsch, et
ei generi maxime affinis; differt vero rostro parvo, cervice jubata, reniigi-
bus 1 — 5 apice subulatis, etc.
Glossopsittacus Bp. (concinnus Sh.).
*) Nanodes, etiam genus Curculionum, Schdnh. Disp. Meth. 1826.
72
O. II. VOLUCRE??!.
Charmosyna Wagl. (papuensis Grm).
l^richoglossus V. et H. (novas liollandise Gin. + ornatus L, + euteles Tennn.).
Eos Wagl. (ruber Gm) -f Chalcopsittacus Bp (rubiginosus; ater).
Dotiiicella Wagl. (atricapilla) rostro magno, affinis sequenti.
Nestor Wagl. (meridionalis Gm).
COHORS 2. FICI.
Rostrum rectum, angustum, longitudine capiti subte-
quale; lingua lumbriciformis : teres, carnosa, longissime
ex ten silis, apice acuta, subcornea, retro hamulata.
Imo Pici 'genuini, rectricibus gradatis., rigidis, acutis.
Fostrum angulatum, apice cuneatum. (Genus Picus Linn.). — Conf.
Sundev. Consp. avium picinarum p. 1., et Cab. et Heine M. Hein.
\\. p. 25—178.
Fam. 1. Pici angusticolles: collo elongato, angusto, plu-
mis brevioribus vestito; naribus setis tectis. — Rectrices nigra* v.
liiscescentes, immaculatas *).
Campophilus Gr. (principalis L). V. Sundev. 1. c. sp. 1 — 12 et Synops. p. 115.
Xylolepes Mus. Hein. (validus; Sundev. sp. 13). Ins. Sundicae.
('eophlveiis M. H. (lineatus; — pileatus). Sp. 14 — 18 Sundev. l.c.; forte etiam
Thriponax M. Hein. (leucogaster), Sundev. sp. 11), 20 et 21?, et Synops.
Dryocopus Boie (martius), Sundev. 1. c. p. 22.
Alophoherpes R.bcli (pulverulentus) Sundev. l. c. sp. 23 — 25.
ITemicercus Sw. Strickl. (concretus) Sundev. sp. 26, 27.
fraiigasus M. H. (tlavigula), 1. c. sp. 28 — 35. — Genera duo ultima minus
bene cum prfecedentibus congruunt; quas, si separantur, familias duas novas
formant.
Fam. 2. Pici Securi ros tres: rostro valido, apice valde
cuneato, carinis nasalibus latissime distantibus. Collum plumis
majoribus vestitum, modice crassum apparet. Nares plumis setosis
tectai (Sundev. Consp. Pic. p. 13).
Tridactylia ! Steph. (tridactylus L. — Sp. 36 — 40 Sundev.).
Dendrocopus Koch (major L) 4- multa genera rec.; cf. Sundev. 1. c. s}>. 41 —
86, et Synopsin pag. 115.
*) Ut cum reliquo systemate avium congimeret systema Picorum, Familias
h. 1. eas divisiones appellavi, quae, in Consp. Avium Picinarum nostro,
Series vocatas sunt; genera autem eadem sunt, quae ibi, in Synopsi p. 115,
subgenera, n:o 1 — 42, dicuntur. Haec genera non multum a Tribubus ejus-
dem opusculi differunt.
COH. 2. PICI.
73
Xenocraugus Mus. Hein. (albilarvatus). Sundev. Sp. 87.
Dendrocoptes M. Hein. (medius L.). Sundev. 1. c., Syn. et sp. 88 — 91.
Tpophilus M. H. (obsoletus Wagl.) sp. 92 — 3 Sundev.
( 'ladoscoptis M. H. (varius L) Sundev. 1. c. Syn. et sp. 94 — 98.
Campias M, H. (passerinus L) 1. c. sp. 99 — 121 et Synops.
Thripias M. H. (namaquus) cf. Synops et sp. 122 — 130 Sundev. 1. c.
Scolecotheres R.bcli (goertan); Sundev. sp. 131 — 133 et Synops.
Jjepocestes M. H. (pyrrhotis) sp. 134 — 5 Sundev.
Geciniscus M. H. (grantia) sp. 136 — 7 Sundev.
Xiphidiopipo (Bp. — percussus Temm.) sp. 138 et Synops. Sundev. 1. c.
Fam. 3. Pici Ligoni ros tres. Carina? rostri nasales cul-
mini, quam toiniis, propiores, antice evanescentes. Nares setis
tecta?; collum non angustatum.
a) Sp. americana?, scapis fuscis; colore non virescentes.
r.euconerpes Sw. (dominicarius). Sp. 139 Sund. Consp. Av. Pic.
Melanerpes Sw. (erytlirocepbalus). Siind. 1. c. sp. 1 40 — 149, et Synopsis.
Centuriis Sw. (carolinus L). Sp. 1 50 — 162 1. c.
h) Sp. orbis antiqui, virescentes v. rubidte, scapis fuscis.
Stictocraugus (pardinus) 1. c. sp. 163, 164, et Synops.
Mesospilus nob. (rafflesii) 1. c. sp. 165 et Synops p. 116, n;o 25.
Chrysopldegma Gould (flavinuclia) 1. c. sp. 166 — 171.
Gecinus Boie (viridis L.) Sund. 1. c. sp. 172 — 181.
c) Sp. Orbis antiqui (Africie), .scapis flavis.
Campothera Gr. (bracliyrhynchus) 1. c. sp. 182 — 185 et Syn. gen. 29.
Ipagrus Mus. Hein. (clirysurus) Sund. 1. c. sp. 186 — 194.
Geocolaptes Burch. (arator Cuv.) 1. c. sp. 195.
d) Sp. americamu, scapis flavis.
(^hloronerpes Sw. (canipileus) Consp. Av. Pic. sp. 196 — 9.
nypoxanthus Bp. (rivolii) 1. c. sp. 200.
Colaptes Sw. (auratus L) 1. c. sp. 201 — 204.
Chrysoptilus Sw. (inelanochlorus) 1. c. sp. 205 — 213.
Sorople.v Glog. Gemeinn. Hdb. 198; Gray Handl. (campestris); Pediopipo
nob. Csp. Pic.; sp. 214 — 218.
Fam. 4. IMci Xudinares: naribus apertis, setis nullis
tectis. — Pluma? nasales parva?, rotundatte, retroversa?, aperturas
non tegentes.
Chrysocolaptes Blyth (sultaneus) Consp. Pic. fep. 219 — 22'3.
Chrysonotus Sw. (javanensis Ljungh.; tiga HorsL) + Brachypternus Stnckl.
(bengalensis); Sund. Csp. Pic. sp. 224 — 229, et Syn. p. 116.
Cerchneopipo nob. Csp. Pic. p. '1 16 (tinnunculus); sp. 230 — 1.
Celeus Boie (flavescens) 1. c. sp. 232 — 245.
Meiglyptes Sw. (tristis Horsf,) -f Micropternus Blyth (badius Raffl.) Sund.
Csp. Pic. sp. 246 — 254, et Synops. p. 116.
Methodi Avium disponendarum expositio. 10
74
ORDO II. VOLUCRES.
2do Pici improprii, cauda molli, suhcequali, minus longa,
Fam. 5. Piciimnini: rostro carinis minoribus angulato,
apice cuneato. Cauda minima, mollissima. — Aves minimae, prse-
ter caudam Picis similes. *
riciimnus Temm. Pl. Coi. (minutus L) Sundev. Csp. Pic., p. 105 sp. 1 — 25,
Trib. 1, 2, 3. Americani, prteter sp. ultimam. — Obs. P. microniegas nob.
1. c. sp. 1, cum avibus brasiliensibus allatus, tamen ex insula Hayti Vest-
indiae oritur; quod in litteris nobis communicavit cl. Sp. F. Baird.
Microcolaptes G. R. Gray List (abnormis Temm. Pl. Coi. 371, 3) 1. c. Trib. 4,
sp. 26, 27; e reg. orientali Indiae.
Nannopipo Mus. Hein. IV, (africanus). Sund. 1. c. Trib. 5, sp. 28.
P^AM. 6. lyngime: rostro laevi, tenui, acuto, apice sub-
depresso (nec cuneato). Cauda mediocris, pennis latis, apice ob-
tusis. Xares nudae, valvula cutanea inferiore semiclausas. — Pedes
et lingua Pici. — Aves Orbis antiqui.
Tynx L. (torquilla). Sund. Csp. Pic. p. 107,- sp. 1 — 4.
COHORS 3. COCCYGES.
Rostrum longitudinale, plerumque mediocre, apice de-
flexo; lingua planata non extensili.
Aves a forma vulgari, s. oscinina, minus quam
l^sittaci et Pici differentes, qiuedam vero, et praesertim
P^im. 4, sat aberrantes. Digitus externus in plerisque
minus’ perfecte retroversus.
Imo, Coccyges altinares:
naribus altius positis, s. culmini quam tomiis propioribus.
Fam. i\ Indicatorinas: remigibus 9; — prima deest.
Tectrices alarum oscinina\ Rostrum parvum. ^ — Aves Africae, et
Asice merid:s.
Indicator Vieill. Anal. (Cuculus indicator Gm. O 35). Prodotes
Nitzsch. — Melignothes! Cassin, Melignostes Heine (conirostris, vix ab
I. minore dist.) ; cf. M. Hein. IV, 1.
COHOKS 3. COCCYGES.
75
Prodotiscus Suiid. V. Ak. 0. 1850 (regulus). Cuculi sp. Schlegel, M. P. Bas,
Cuc. 35.
2. Megalssminae: rostro mediocri, grypanio; tectri-
cibus alae oscininis; remigibus 10, prima brevi. — Sp. Orbis an-
tiqui, praeter genera Capito et Tetragonops, americana.
a) rostro edentulo, culmine carinato.
Calorhamphus Less. R. Z. 1839 (fuliginosus Tem. Coi. 83, text.).
iSmilorIns n. g. (Megal. leucotis Sund. Vet. Ak. O. 1850 ; Barbatula leuc. Mar-
shall Capit. 52): rostro fortius compresso, mesorhinio compressissimo, ut
acies cultris (unde nomen: cultrinasus, petitum). Color albus et niger.
Gymnocranus Heine Cab. J. 1865, 191 ; Gymnobucco! Bp. Csp. 141 (calvus).
Xylobucco! Bp. Csp. 146 (scolopacea Temm.); genus a sequenti parum di-
stinctum.
Barbatida Less. Compl. Bulf. IX (pusilla).
b) rostro edentulo, culmine rotundato.
Megalcema Gray List. Marsh. Capit. (Bucco grandis Gm.); -f- Xantholoema
Bp. ; Marshall Capit. (B. parvus Gm. = philippensis Gm).
Psilopogon S. Milii. Tijdscbr. v. N. G. 11,339 (pyrolopliusMiiU.; Tem. Coi. 597.
'1'rachyphonus Kanz. Elem. di Orn. (Picus cafer Gm); Micropogon Temm.
Pl. Coi. 490, Lafr. Mag. de Z. 1836, pl. 60 (id. typ.). — Hoc genus a se-
quenti vix ullo charactere definito distinguitur; hoc vero africanum, alte-
rum americanum.
Capito Vieill. Anal. (Bucco cayanensis Gm; Capito niger! Marsh. Capiton. t. 3,
ex St. Milii.).
c‘) rostro dentato : tomiis medio angulatis.
Pogonorhynchus v. d. Hoeven, Handb. 1835; Pogonias 111. Prodr. 1811
(nomine Piscis La C.) ; Laimodon Gray, List 1841 (dubius Gm., sulci-
rostris Leach).
Tricliolasma Verr. Cab. J. 1855, 102 (Pogon. hirsutus S\v. Z. 111. ; Tr. hirsuta
Marshall, Capit, t. 3); genus a Pogonorh. vix separandum. Dilfert unice
plumis juguli infimi (antepectoralibus) setosis, rigidis. Pog. melanocephalus
Rilpp. Ati. 28, hac re intermedius, quod bene observavit Cretzschmar, 1. c.
Tetragonops Jard. Edinb. Ph. J. 1855 ; Marshall Capit, (rhamphastinus).
P\\M. 3. Rliamphastinai: rostro maximo, capite multo lon-
giore, crasso, apice dedexo, sub- adunco. Xares parvse altissime ’
positae. — Tectrices oscininae, remiges 10; lingua longa, angusta.
*) Cuc. indicator Gm- -= Indic, major Steph. et Ind. dacicollis Sw. W. Afr.
II, 198: statu imperfecto et 9- Mas perfectus (an triennis?) = Ind.
sparrma7ini Steph., I. albi rostris Temm. Coi. B67. Specimina 2 intermedia,
gula albo nigroque varia ornata habemus, alterum ad Port Natal d. 20
Juli 1839, alterum in regione transvalensi d. 27 Januarii 1842 a J. Wahl-
BERG occisa.
76
OBDO U. VOLUCRES.
pennata. — Sp. Americanai; qiuedam rostro inter aves maximo
instructae.
Ehaniphastos L. (tocd). -f Rharnphodryas Cassin (ariel Vig., temmincki
Wagl.).
Pteroglossus 111. Prodr. 1811 (aracari L). Sectiones generis, non vero genera
habenda sunt :
Beaiiharnisius 1 Gould, Rhamph. ed. 2, in Indice (ulocomus Gould Z. Pr.
1833, 38; Eyd. Gerv. Mag. de Z. 1836 t. 62).
Andigena Gould Rhamph. (laminirostris), + Rhanphomelus 1 Bp. (nigri-
rostris); gastraeo canescente vel flavo.
Selenidera Gould, Rhamph. (rnaculirostris Licht + Piperivoriis Bp. (Rh.
piperiv. L), fascia dorsi antici (subcervicali) flava.
Aulacorhynchus Gould, Rhamph. (prasinus Licht): sp. virides naribus fere
lateralibus (nec sursum spectant.); 4- Aulacops Cab. J. 1862, 331 (sul-
catus Sw.), rectr, tantum 4 vel 2 ap. rufis (iii reliquis plures ap. rufae).
Fam. 4. Galb Illime: rostro longo, recto, angusto, maxillis
aequalibus, apice rectis. — Culmen angulatum. Xares paullum
supra mediam altit. maxilhe sitae. Lingua, brevis simplex. Alae
breves, rotundatae, remigibus 10; tectricibus suboscininis, tamen
paullo majoribus pluribusque. Cauda longior. Pedes interdum
tridactyli: halluce nullo (G. tridactyla). — Aves singulares, habitu
Alcedinibus similes; omnes americanae.
Cauecias Cab. Ersch et Grub. Enc. art. Galbula; iSI. Hein. IV, 228; Galbalcy-
rhynchus! Desmurs R. Z. 1845, 207 et Jacamaralcyonides! Iconogr. t. 17
(leucotis Desm.).
Lamproptila Sw. Classif. ; Cab. M. H. IV, 227 (grandis Lath.).
Galbtda IMoehr. Latb. (Alcedo galbula L.; Galb. viridis Lth); —
Urocex Mus. Ilein. IV, 216, pro U rogalba! Bp. (G. paradisca), cauda lon-
giore, acuta.
Brachycea: M. Hein. IV, 214, pro Brachygalba! Bp. (albigularis Spix
Bras.), sp. fuscescentes, rectr. 6 subiequalibus.
Cauax Cab. 0. Not.; M. Hein. IV, 213; Jacamaralcy on! auct. (G. tri-
dactyla Vieill.).
PAm. 5. Bucco ni me: tectricibus alarum numerosis, magnis
(nec oscininis); plumis circa basim rostri undique setigeris, laceris;
rostro apice (vel toto) curvato.
Xares basales, plumis setigeris tectu3, parum supra mediam
altitudinem maxillje sibe. Ala3 (plerumque breves, convexae) re-
migibus 10 (v. 11), prima breviuscula. Ptilosis mollis, laxa. Caput
magnum, corpus crassum.- — Aves segnes, fruticolos, omnes ame-
ricanae, tropicae.
COHORS 3. COCCYGES.
77
Nothriscus Cab. et H. Mus. Hein. IV, 146 (Bucco melanoleucus Gm); genus
Bucconi sane proximum, sed ob alas elongatas distinguendum videtur.
Bucco Briss. IV, 19, indeque L. XII (B. collaris Lath; Bucco, le Barbu, Briss.;
lapsu B. capensis! L.). — Huc ut sectiones generis refererendi:
a) majores, nigri et albi; rostro magno, sutura leviter arcuata: Notarchus
M. Hein. IV, 149 (B. macrorhynchus Gm).
b) fuscescentes, transv. nigroundati, rostro praec.s: Argicus 1. c. (B. macro-
dactylus); Cyphos, Spix Bras. I, 39.
c) fusci, subtus nigromaculati, rostro magno, sutura antrorsum adscendente:
Chaunornis Gray List 1840, Mus. Hein. IV, 144. (B. tamatia Gm). —
Huc forte referendas sp. mihi ignotae: Hypnelus M. Hein. IV, 143 (B.
rulicollis Licht.).
r/) rufescentes, ventre albo, fuscoundato; forma omni praecedentis: Bucco
propr. L. et rec.; M. H. IV, 148; v. supra.
Nystalus M. Hein. IV, 139 (Alcedo maculata Gm, Bucco mac. Gray): rostro
magno, fortius compresso, recto, max. sup. apice hamata; utraque incisa.
Rectrices angustae; color griseus, maculatus,
Malacoptila Gray List 1841, M. Hein. IV, 130 (Lypornix torquata Wagl.
S^st.). A gen, seqventi differt: colore griseo, albido nigroque vario (c.
pictura antepectorali alba nigraque); cauda breviore (alis fuquali). — Huc
forte etiam referendte ip. mihi ignotae: minores, grisescentes, vix variegatae
absque pictura antepectorali: Nonnula Sclater, M. Hein. IV, 129 (rubecula
Spix I, 39).
Monastes Nitzsch Pteryh, pro Monasa! Vieill, Anal.; Monasta! M, II. IV,
126; Lypornix Wagl. Syst. (Cuc. tranquillus Gm; — I-^vp. leucops 111.
Wagl. Syst.).
Chelidoptera Gould Z. Pr. 1836, 81 (Cuc. tenebrosus Pali., Lvpornix ten.
Wagl.).
Fam. (). Lcptosoiniuas: tectricibiis alumni numerosis, mag-
nis (nec oscininis); plumis circa basim rostri aclprcssis, rotundatis
(nec setosis); vibrissis nullis.
(jlenus Madagascariense unicum, forma peculiari insigne, Co-
racias quodammodo simile, non vero Flurystomo, neque generibus
madagascariensibus, (cf. Sclater Z. Pr. 18(15, 682); h. 1. ob digitum
externum retroversum et similitudinem cum Bucconibus enume-
ratur. — Basis rostri et plumai eam occultantes cum Corytbaice
similitudinem preebent.
LeptO'Omm Vieill. Anal. (Cuc. discolor Ilerrm., Cuc. afer Gm.) M. Hein. IV,
57; Schlegel M. P. B. Cuc. 36; — Crombus! R.bch, Hdb. I, 51. — Nares
longe ante basim rostri (ante medium ejus) sitie, parum supra mediam
altit. maxillae : apertura angusta, obliqua, cute molli supertecta. Basis
rostri plumis latis, nares haud occultantibus, tecta. Digitus externus
minus perfecte retroversus. Aves majores, colore sexuum dissimili.
78
OKDO II. VOLUCHES.
2do Coccyges humilinares:
nares Iminilius, tomia propius, sitae (Cuculi L ).
A. Alis brevibus, rotundatis, pennis 2 — 6 v. 7 in
medio leviter sinuatis.
Fam. 7. Centropodinae; alis brevibus; ungue hallucis longo,
nunus curvato. Ptilosis firmior, scapis plumarum crassiusculis, ri-
gidis, nitidis. — Sp. (Jrbis antiqui tropici et regionis Australia\
Centropus 111. Prodr. 1811 ("aegyptius; tolu”); Schl. M. P. B. Cuc. 60; —
Corydonyoo Vieill. Anal.; Mus. Heiii. IV, 108 (C. toluGm); — Centrococcyx
Mus. Hein. IV, 109 (lepidus Horsf.); — Pyrrhoceutor 117 (bicolor);
— Xesocentur ibid. 118 (goliath Bp. Csp. 108); — P.dophilus Leacli Z.
Misc., M. Heiii. IV, 121 (phasianus Lath.); quae omnia s. d. genera nulla re
essentiali differunt; et vix ut sectiones generis distingui possunt. Centropus
nigrorufus Cuv., africanus, et Centrococcyx affinis (Horsf.) M. Hein. vix
sj)ecies distinctae haberi possunt.
PAm. 8. Zanclostominac; alis brevibus, ungue hallucis
])arvo, cuivato; ptilosi molli.
a) Sp. Orbis antiqui.
Zanclostomus Sw. Classif. II, *323, 1837 (javanicus); Plioeiiicophaes Vieill.,
Sclil. M. P. B. Cuc. 48 — 56. (lenera omnia sub hoc nomine enumerata,
cum Schlegelio 1. c. superflua habemus melius(iue in unum conjungenda,
(piam separanda. Ea pridem sub nomine Modice Glog. conjunximus,
hodie vero nomina antiquiora omittenda censemus *). — Sp. ex insulis
Asiae meridionalis, et paucae africanae.
Phoenicophaes Vieill. ”Phoen . . . aus” Anal. p. 27, Gah, Enc. (pyrrhoce-
phalus); Melias Glog. Fror. Xot. XVI, 275 (1827); Phoen icophaeus
Boie Isis 1826.
Zanclostomus Sw., — Rhamphococcyx M. Hein. IV, 65 (curvirostris Sh.,
viridis Vieill.), — et Rhopodytes M. H. R', 61 (sumatranus Kaffl.), tan-
tum rostro majore vel minore et colore corporis paullum alio differunt.
*) Nomen primum: Phoviiu-opliann Vieill., ex indicatione ipsius auctoris (Anal.
p. 70) correctius Phoenicophaes (purpureus adspectu) scribendum et hoc modo
in Mus. Hein. IV, 68 emendatum; (luod longum est et, ob formam insolitam,
difficile usui, pro casu uumeroque variis, et facillime mutationi vitiosae ob-
noxium. Vario igitur modo a variis auctoribus scriptum invenitur hoc no-
men; ut male: Phacnic . . . Vig. Bp. etc. — Variatio Phoenicojfluens, gram-
matice correcta ceterisq. melior, praesertim adprobanda videtur, si hoe nomen
j)ro sp. unica, a reliquis paullo magis differente, cui datum est, adhibendum
censeretur. Significatio (purpureO-griseus) nullo modo pejor est quam sig-
nificatio nominis originarii. Interea vero h. 1. nomen dubium improbamus.
— Nomen Melias, a Glogero pro Phoenicophao propositum, male formatum,
utpote significatione et (ierivatione ignotum etiamque usui difficile: igitur
improbandum. — Nomen ordine tertium: ZanclostoniHS, bene formatum,
adhibendum.
COHOBS 3. COCCYGES.
79
Ceutmocliares M. H, IV, 60 (aereus Vieill. a Cuc. flavirostri Sw. vix dist.),^
orbita minus late nuda. — Africa.
Dasf/lophus Sw. Classif. (superciliosus) — et Lepidogramrniis R.bch Prakt.
N. G. 1849 (cumingi Fraser), praesertim plumis capitis ornatis a reliquis
differunt.
Sericosomus, ”Serisonms”, Sw. Classif. (madagascariensis Gm, gigas Bodd. M.
Hein. IV. 72); Glancococcyx, Sericosomus et Cochlothraustes M. Heiu. 1. c.
— Coua! Cuv. ex Levaill. Afr. 217, 218; — Cua! Schlegel M. P. B. Cuc.
46; — Sp. tantum madagascarienscs, Zanclostomis maxime affines.
Rhinortha Vig. App. ad Raffl. (chlorophaeus R.; M. Hein. IV, 58). Malayasia*
Carpococcyx Gray List. 1841; Calobates Temm. Coi. 538, nom. praeoccu-
pato (radiatus Temm. 1. c. lapsu ”radiceus”); M. Hein. IV, 71. — Borneo.
— Genus a Neomorpbo, arnericano, vix nisi orbita late nuda, distinctum.
5) Sp. am eri canae.
Neomorphiis Gloger Fror. Not. XVI, 177 (Coccyzus geoffroyi Temm. Coi. 7).
Cultri des, Puch. R. Z. 1845; pedibus longis insignis.
Geococcyx Wagl. Isis 1831, 524 (californicus Less.); M. Hein. IV, 96.
Saurotliera Vieill. Anal. (Cuc. vetula L). Sclil. M. P. B. Cuc. 39.
Pyrrhococcyx Cab. Scliomb. Reise III, 713 (C. cayanus L), PiayalLess.; -f
Coccyzusa Less. Heinc, Cab. Journ. 1863, 356 (C. rutiluslll.) + Hyetornis
(pluvialis Gm) et Mnrococcyx (erythropygius Less.) Sclater Cat., M. Hein.
IV, 80, 81.
B. Alis longis (pennis cnbiti ^ J ake attingenti-
bus); remige vix nlla, vel tantum 3 et 4, prope apicem,
obsolete sinuatis.
Fam. 9. Cuculinae: alis 'longis, acutis; naribus parvis,
rotundis, margine elevato, molli, cinctis. — Tarsus brevis: aequalis
digito medio praeter unguem, s. 1 alae cubitalis; scutis 4 anpce
tectus. Plumai corporis columbinae: scapo medio spongiose tumi-
dulo, radiis prolixis, ramosis, lanosis, (mtls corporis fragilis. —
Inbolae Orbis antiqui.
(hiculus L. 1735 (caiiorus L) -f- Ueteroscenus Mus. Hein. IV, 26 (Columba
pallida!? Lath; Cuc. inornatus Vig. et Horsf.); — Hierococcyx S, Miiller
Verliandel., Land en Volkerk., 233 (C. varius VabfejulansSundev.Calcutta),
H i er aco coccyx M. Hein. IV, 27 *), — Incertum an buc quoque nume-
randum sit gen. nobis ignotum Si motes Blytb, Caliechthrus M. H. IV, 31
(Cuc. leucolophus S. Muli. 1. c. p. 22, Hierococcyx leuc. Bp. Csp. 104)?
■ Caco-
*) S. Miiller sane in loco citato nomen Hicxacococcyx his avibus imponere vo-
luisse videtur, sed Hierococcyx ab eo, hoc et pluribus locis scriptum est;
forte ut nomen 6-syilabum evitaret. Etiam nos nomina sesqvipedalia evi-
tamus et h. 1. nomen brevius (Hierococcyx), bene formatum, usui commen-
damus, si necesse haberetur.
80
ORDO II. YOLUCRES.
Cacomantis S. Miill. l.c. 177 (Cuc. flavns Pl. Enl. 814 = mernliiins Scop.M.
II. IV, 26, + C. sepulcralis etc.); (”01o lygon” Cab. et H. 1863” Gray
Handlist II, 217, sed ubi?); PenthoceryxM.. Ilein. IV, 16 (sonnerati Lath).
— Sp. parvge. Passere vel Alauda vix majores, sed omni forma cum Cuculis
congruentes.
CJinjsococcyx Boie Isis 1827, 977, Chalcites Less. (Cuc. cupreus Lath:, sma-
ragdinus Sw. W. Afr., Schl. M. P. B. Cuc. 29), + Lamprococcyx M. Hein.
IV, 1 1 (C. auratus Gm); -|- Chalcococcyx ibid. 15 (xanthorhynchus Horsf.).
— Chrysococcyges maxime affines sunt Cuculis parvis (Cacomantibus),
paullum vero differunt colore seneo et cauda paullo breviore minus gra-
data. Etiam plumse corporis minus, vel non columbinse. — Ut Cuculi,
parasitici sunt.
Cacangelus M. Ilein. IV, 1 7; Surniculus Less. (Cuc. lugubris Horsf.), aprse-
cedentibus differt cauda longiore et divaricata.
Fam. 10. Coccystinai: alis longis acutis (ut praecedentium);
naribus oblongis, non elevato-marginatis. — Pedes fortiores, tarso
longiore: | circiter alae cubitalis, et digito medio c. ungue aequalis,
antice scutis (> magnis vestitus. ALe omnino ut in Cuculinis for-
mata'. Jdunue corporis non columbina'. Cutis firma, tenacior.
Scythrops Lath. Ind, Orn. (nova) hollandia'), magna, rostro maximo. Austra-
lia et Ins. moluccenses.
Endynamis Vig. et Horsf. L. Trans. XV (orientalis; Cuc. niger L). Schl. M. P.
B. Cuc. ])roprii j), 16 — 21. — M. Hein. IV, 49, sed species nimise. — Asia
merid., 'Australia, Polynesia.
Coccystes Gloger Handb. Vog. Eur, 449, 1.834 (glandarius L); Schlegel M.
P. B. Cuc. 43; — Oxy loi>hus Sw. Classif., 322, 1837 (edolio Levaill. Afr.
= serratus S])arrm). — Africa tota et Asia meridionalis.
(Jocci^zon Gloger Fror. Xot. XVI, 275 (1827), Coccyzus! Vieill. Anal, (Cuc.
americanus L), Cureus Boie Isis 1831, Coccygus *) ”Cab. 1848” M.
Hein. IV, 75. — America.
*) Nomen Coccipjua nullo modo melius, quam Coccyzu»^ formatum nobis vi-
detur. Ambo enim a verbo gra)co (ut cuculus clamare) derivantur
et in formam novam, linguae antiquae ignotam, redacta sunt, ut pleraque
, alia nomina nova. Nomen vero Coccyzon, ut Prses. Partic. ejusdem verbi,
et Coccyatca. ut vocabulum antiquum, correcta sunt et adhibenda. — Sp.
generis (hccyzonth omnem fere formam, in minutiis usqiie, cum CoccystAhns
communem habent, a quibus praesertim differunt; ptilosi laxiore, paullum
aliter colorato et opaco, habitum fere alium et similitudinem cum Cuculis
brachypteris americanis afferente. Quam ob rem Coccyzontes ab auctoribus
i’ec. cum Savrothera, Pyrrhococcyge et cet. americanis brachypteris conjun-
guntur, et longius a Coccystihvs separantur (E. gr. M. Hein. IV, 75 et prae-
sertim Mus. P. B. Cuc. 37). Notam affinitatis verae, seu originis communis,
in indole ptiloseos viderunt; quod quidem possibile est, etsi incertum. Sy-
stema vero potius ex indicio formae evidentis, quantum fieri potest, con-
struentes, Coccyzontes h. 1. cum (Joccystibvs Orbis antiqui conjungimus et
a reliquis americanis separamus. (De hac re conf. ea qure in Introductio-
nes, Cap. 2 diximus).
COHORS 3. COCCYGES.
81 -
C. Alis longis (ut priorum) remigibus 3 — 5 v. 6
in medio (s. ad apicem cubitalium) leviter sinuatis.
Fam. 11. Diplopterinae: rectricibus 10; tectricibus caudae
longis. — Rostrum mediocre vel minus, naribus juxta tomia sitis,
longitudinalibus, operculo cutaneo supero semitectis. Remiges, v,
mox supra. Ptilosis lacera, mollis, grisescens, maculata. — Sp.
Americanae.
Dromococcyx Wied Beytr. IV, 353 (phasianellus, Geococcyx! phas. Schl. M.
P. B. Cuc. 41) rostro subrecto, tenui, acuto.
Diplopterus Boie Isis 1826 (naevius L., M. Hein. IV, 93; Geococcyx! M. P.
B. Cuc. 42) rostro fortius arcuato. Pennae pollicis majusculae, tectrices ma-
nus aequantes ! Tectr. caudae angustae. Scuta tarsi plantam intus cingunt.
Fam. 12. Crotopliaginae: rectricibus 8; tectricibus caudae
mediocribus. — Rostrum fortius, naribus in basi, minus humiliter
positis. Ala v. mox supra (div. C). Ptilosis firmior. — Americanae.
Ptiloleptiis Sw. Classif. 323, 1837 (C. guira L); Guira! Less., ”Octoptery x
Kaup 1830”, M. Hein. IV, 98 (sed ubi?); rostro modice crasso, culmine ro-
tundato.
Crotophaga L. X (ani), M. Hein. IV, 99; rostro alto, valde compresso, culmine
acuto; ptilosi tota nigra.
VOLUCRUM
SERIES POSTERIOR: ANISO DACTYLI,
digito 4to antrorsnm verso. — ])igiti igitur plerumque
3 autici, 1 posticus.
Tamen: digitus 2dus in Trogone retroversus; in Alcedinibus
quibusdam nullus; — dig. primus (hallux) in Colio et Cypselo fere
antrorsum versus. Alarum tectrices semper magnae, numerosae (nec
oscininae).
COHORS 4. COENOMORPHA*).
Pedes fortes, majusculi; planta tarsi areolis minutis
crebre reticulata, vel creberrime verruculosa; digitis 3
*) Coenomorphae, i e. consuetiforaies, s. forma vulgari avium praeditae, nec,
- ut omnes cohortes reliquae, formis insolitis insignes: digitis 1 et 3; — an-
ticis non connatis; — gula modice ampla; — lingua solito modo formata;
— alis pedibusque mediocribus; theca rostri basi quoque cornea. — Perbene
videmus cohortem hanc plerisque, ut artificialem, displicituram; quo au-
tem modo corrigatur menda hodie non videmus, quod mutationem plu-
Metlmli Avium disponendarum expositio. 11
82
ORDO II. VOLUCRES.
anticis ad radicem usque distinctis (neque connatis, sa^pe
vero plica cutanea basi junctis) ; rostro forti, completo,
faucibus modice latis ; lingua brevi. — Aves Orbis an-
tiqui et Australiee. In omnibus, nares altius posibe;
rostrum forte, majusculum.
Fam. 1. MusophaginsB: pedibus altis, fortibus, plica inter
digitos cutanea instructis. Cauda alis longior, subaequalis, pennis
latis. — Aves africanae; majores, capite parvo colloque longiusculo,
habitum gallinaceum exhibentes; Zanclostominis s. Cuculis bra-
chypteris sat similes et affines, sed , characteribus formai distincta* *.
Caput omnium cristatum. Sp. digito versatili instructae vivaces et
inquieUe, arbores incolunt et, ramo insidentes, digitum externum
semper retrovertunt ; quod in multis vivis, in horto Zoologico Am-
stelodamensi nutritis, observavimus.
a) Alis brevibus, rotundatis; digito externo versatili (sed tamen plica
cutanea sat lata cum medio conjuncto). Aa^cs nitide colorat».
Corythaix IU. Prodr. 202 (Cuc. persa L) ; Optetli us Vieill., Spelectos Wagl.
Syst., Turacus! Cuv. — Lora dense plumata, plumis autrorsum versis,
latis, adpressis, non setosis, totam basim rostri tegentibus. Nares ma-
jores, in medio rostro, minus alte sit», plumis lororum tect».
Corythceolus (”Cor — la”) Heine Cab. Journ. 1860, 190; M. Hein. III, 99
(Musoph. gigantea Vieill. = cristata Vieill.; -j- M. porphyreolopha Vig.,
Corythaixl porpli. M. Hein. 1. c.). — Sp. du» h. 1. citat», bene cum Muso-
phaga conveniunt ; diff^unt vero theca rostri cornea frontem non tegente.
Mnsophaga^) Isert, Berl. Schr. 1789 (violacea) ; Mus. Hein. III, 100; Phi-
mus Wagl. Syst. — Lora nudiuscula; basis rostri nuda ; nares ante medium
rostri sit», a plumis faciei brevissimis, retro versis, longe distantes. Theca
rostri cornea dilatata, frontem obtegens.
/>) alis longioribus (pennis cubiti circiter * . al» tegentibus). Digitus
nullus versatilis. Sp. grisescentes, tardiores.
rium cohortium hujus ordinis afferret. Hoc vero difficile inter aves fit,
ubi characteres essentiales plerumque latent, tantumque artificiales in usu
sunt. Cohortem igitur pro tempore talem relinquimus qualis facta est;
observamus autem sp. ejus omnes similitudinem quandam rostri, robuste
formati nariumque pr»bere. Etiam de similitudine habitus morumque
Colii cum ScMzurhino concolori, ab A. Smith (S. Afi’. 111., descr. tab. 2)
memorata et a J. Wahlhergio nostro affirmata, recordari liceat. Pr»terea
Coraciin» madagascarienses hallucem, fere ut Colius, introrsum directum
habent.
*) Nomen " Musophaga" male quidem formatum, ut hybridum, significat; fru-
ctum Mus» paradisiac» comedentem. Nomen vero "Mnsa'', etsi hac signi-
ficatione barbarum, in re botanica antiquitus acceptum, quare nomen quoque
Musopliaga, in Ornithologia diu usitatum, tolerandum est, etsi re vera;
Mums, i. e. Deas artium comedentem significet. — Nomen Phimvs, a Wag-
lero jaropositum et a nobis olim adhibitum, significatione (fibul», capistri,
annuli constringentis) offendit.
COH. 4. . COENOMORPHvE.
83
, Schizprhis ”Chiz£erhis” Wagl. Syst. ; M. Hein. III, 100 (africana Lath. = va-
riegata Vieill.). Nares alte positee, longitudinales, sursum spectantes!
Fam. 2. Coliinse: Sp. parvae, cauda longa pennis angustis,
valde, gradatis; pedibus altis, plica interdigitali nulla; halluce de-
bili, lateraliter directo. — Nares majores, rotundatae, cute molli
cinctae. Ala mediocriter longa. Ptilosis mollis grisea. — Sp. afri-
cance. — H. 1. similitudinem habitus morumque harum avium cum
Schizorhino concolori, ab A. Smith (S. Afr. 111. 2) memorata, re-
cordari liceat.
Oolius Brisson III, .S04 (Loxia colius L., Coi. leuconotus et capensis Lath) ;
M. Hein. III, 96.
Fam. 3. Coraciinae: plica interdigitali nulla; cauda me-
diocri, subjequali (rotundata vel emarginata; penna laterali, in plu-
ribus Coracicc sp., apice angusto, elongato, aucta). — Fostrum
validiusculum, conicum, rectum, apice deflexo. Maxilla inferior
([uoque apice brevius deflexa (quod huic familiae et Bucconinis
plerisque, fere peculiare). Nares ante plumas faciei, ad mediam
maxilla' altitudinem sita', apertura lineari, obliqua: antice altiore,
superne cute molli tecta. Vibrissae adsunt minores. Pedes fortes,
(breves v. longi). — Sp. mediocres, plera'que africana^, nitide co-
loratae. (Schlegel, M. P. B. Coraces 133). ,
a) Ala brevi, rotundata; rostro compresso, apice leviter deflexo (nec
liamato). Hallux minus fortis, introrsum directus. — Sp. Madagascarienses.
Ateloruis Pucheran R. Z. 1846 (Bracli. pittoides Lafr. Mag. Zool. 1834, 32),
tarsis longis.
Chloropygia Sw. Classif. 333, Brachypteracias! Lafr. (leptosornus Lafr.,
1. cit. 31), tarso brevi.
b) Ala longa, acuta ; maxilla superiore apice hamata.
Coracias Moehr. Linn. X (garrulus, non g — la: masc., nec fem., ut rite observat
Mus. Hein. III, 116); Galgulus Briss.
Eurystomus Vieill. Anal. (Coracias orientalis L.); Colaris Cuv. 1817; —
Cornopio M. Hein. III, 118 (afer. Lath.); non video quare hoc genus ab
Lurystomo distingueretur. Sp. utriusque, omnes, faucibus amplioribus
a Coracia differunt, fere ut sp. cohortis sequentis.
COHORS 5. AMPLIGULARES.
s. Hiantes.
Apertura "oris et fauces latissirate: cranio multo latiores,
indeque caput latum, magnum. Lingua brevis, planata.
84
OBDO II. VOLUCEES.
— Os siib oculos usque fissum. ‘Collum breve. In
plerisque pedes parvi, rostrum parvum, Inagis minusve
defectum, alm loiigse, penna 1, v. 2 ceteris longiore.
Fam. 1. Trogoninae: rostro valido; alis magnis fornicatis;
pedibus parvis, digito 2do, cum halluce, retroverso.
Rostrum majusculum, culmine toto arcuato, apice brevi, adunco, ad
latera inciso. Fauces amplissimas. Vibrissae mediocres. Palpebrge ciliis
veris instructae. Ala sat convexa, pennis cubiti insolite parvis, angustis,
circa - 3 alje attingentibus. Remiges 10: pleraeque (fere 1 — 7) basi, utrin-
que sinuatae, dein angustie; 4, 5 longiores; 1<C10. Rectrices 12. Pedes
paivi, tarso fere ahe cubitalis s. totius alfe, et dig. medio praeter
unguem subgequali. Digiti articulis nomiales; 4tus et medius basi con-
nati, antrorsum versi, 1 et 2 retrorsum directi. Hinc duo, extus siti, bre-
viores, 2 intus siti longiores, quod in zygodactylis veris inversum. Cutis
tenera fragilisque, cuti Caprimulgi similis. Ptilosis mollis, prolixa, ple-
rumque , splendide colorata, aenea, rubra; feminae tamen saepe grisescentes.
Sp. utriusque Orbis, tropicae. In Australia desunt. Arboricolae, silvas
densissimas, umbrosas, solitariae, tardae, incolunt. Insectis vescuntur (Bulf.
ex Desbayes; Wied; Azara); Volatus aequalis, silens, ut Strigum (Wied).
Ova 3, 4 alba, in cavo arboris, substrato nullo molli imposito (auct. citt.);
pullus nuper exclusus nudus (Desh.). Sonus, tantummodo temp. propa-
gationis, querulus, pio sonans (Desh., Azara).
l\Iira confonnitate ubique, similes sp. numerosae (fere 60 cognitae),
unicum tantum genus conficiunt, hodie tamen ex colore marium aliisque
minutiis in multa divisum.
Trogon L. ex Moehring et Brisson (curucui L). Genera rec. hoc fere modo
exponi possunt:
A Sp. insigniores; viridia?neae ventre rubro, plumis lori latis, ad-
pressis, nares totamque basim rostri tegentibus; tectrices alarum caudaeque,
colore dorsi, viridia^nea?, magis minusve elongatae et deflexae v. pendulae.
Americae tropicae.
1) pileus plumis arrectis cristatus. Pharomacrus ! De la Llave; M. Hein. IV,
209 (mocinno De la L., resplendens Gould), Calurus Sw. Classif.
2) pileus laevis. Tany peplus M. Hein. IV, 205 (pavoninus Spix).
3) fasciculo plumarum auris prominulo, Leptuas M. H. IV, 206 (neoxe-
nus Gould).
B Sp. typicas {Trogon): mares viridiaenei, ventre rubro v. luteo.
Tomia rostri plerumque serrulata; tectrices simplices, alarum fuscae vel
irroratae; caput laeve; nares 'setis tectae.
d) Americani, gula nigra; rectrices maris apice truncata, mediae apice
nigromarginatae.
1) ventre rubro (Conf. Mus. Hein. IV, 164 — 204).
Rectrices apice dilatatae, utrinque acutangulae. Prionoteles Gray
(temnurus Tem. Coi. 326). — In seqq. rectr. apice rectangnlae.
Remiges albomaculatae. Tmetotrogon (rhodogaster Tem.).
COH. 5. AMPLIGULAEE.S.
85
Fascia ventris antica alba; rectrices apice albae. Trogon L., rec.
(curucui L. collaris Vieill.). Rectrices laterales in typicis crebro
albo nigroq. fasciatae; in aliis non fasciatse (mexicanus).
Capite caeruleo; rectr. apice albis {Hapalophorus (surucuru).
Rectricibus totis fuscis. Troctes M. H. 201 (melanurus), Eutroctes
Heine, Cab. J. 1863, 358.
2) ventre aurantio. Rectrices ut in Trogonib. propriis variant,
capite maris viridi, Pothinus M. H. J180 (atricollis).
capite maris caeruleo v. nigro, Aganus p. 184 (viridis).
h) Orbis antiqui, parum abnormes,
gula ventreque flavis, Hap alar p acies (Bp.) M. H. IV, 162 (reinvardti
Tern. Coi. 124). Malayasia.
gula viridi, ventre rubro; rectr. maris apice rotundatis, non nigris;
Hapaloderma (Sw.) M. H. 154 (narina Vieill., Levaill, Afr. 228).
C Sp. rufescentes: nitore aenescenti nullo; tomiis ad apicem in-
cisis, ceterum integerrimis. Sp. Orbis antiqui.
Ventre marium' rubro, Harpactes Sw. Pyrotrogon Bp.; M. Hein. IV, 154
(rutilus Vieill. duvauceli Temm. Coi. 291).
Ventre maris flavido, Orescius Bp.; M. H. 161 (Tr. oreskios Tem. Coi.
181). — Obs. Trogones plures femineae, americana?, colore rufescentes.
Fam. 2. Fodargina^: alis magnis, humero cubitoque lon-
gis; pedibus robustis, digitis 3 antrorsum versis, a basi divergen-
tibus, plica brevi cutanea junctis; ungue medio integerrimo; hal-
luce perfecte retroverso, forti sed brevi.
Rostrum plerisque majusculum, forte; nares non prominulie. Vibrissae
proprie nullae sed plumae lori plerumque elongatae, rigidiusculae, radiantes
vel in cristam sursum flexae, non adpressa\ — Aves nocturnae climatum
tropicorum, grisescentes. nigroirroratae.
a) Sp. americanae, anomalae: ala longissima; tarso brevissimo, cute
molli, non scutellata tecto; tomiis rostri dente instructis (basi, pone nares
sito, apice ossis maxillaris formato).
Steatornis Humboldt (caripensis Humb.; M. Hein. III, 9aT). — Rostrum
vailidinn, falconinum, dente tomii pone apicem aduncum armTitum. —
Nares nudae, obliquae, minus humiles ; cute molli carentes. — Rictus
minus amplus. — Genus vix minus aberrans, quam Glareola; et ab
omnibus aliis Aviimi formis aeque alienum. Frugivori dicuntur; antra
obscura inhabitant, lucem diurnum fugientes.
Nyciibius Vieill. Anal. (grandis). Nyct ornis Nzh. Pterylogr. — Se-
lochusa! Gray List 1841, ex mendacio Levaillantii, Afr. 47,48. Cf.
Sundev. Krit. framst. — Rostrum minimum, debile, caprimulginum.
Rictus amplissimus, pone oculos fissus.
b) Sp. australes, normales: ala longa, minus vero quam praeceden-
tium; apice obtuso; tarso fere mediocri: dig. medico subaequali; rostro va-
lido, faucibus amplissimis.
Podargus Cuv.; M. Hein. II, 125 (humeralis Vig. et Horsf.).
8f)
ORDO II. VOLUCRES.
Batrachostomus Gould Ic. Av. (javanensis Horsf.); M. Hein. II, 123.
Aegotheles Vig. et Horsf. (Caprini. nova3 holiandiae Lth). M. Hein. II, 124.
Fam. 3. CaprimiilginaB: rostro parvo, debili, alis lon-
gis, humero cubitoque longis, pennis cubiti circa 13, majusculis;
pedibus debilibus, halluce parvo, introrsum verso, digitis 3 an-
trorsum versis, a basi divergentibus, plica cutanea junctis; medio
longo, ungue pectinato armato; externo 4-articulato (Sclater Z.
Pr. 1866).
Tarsus plerisque lequalis digito medio prseter unguem. — Oculi maximi.
Rostrum basi latum. Nares basales, in cute molli tubuloso-prominulae.
Rectrices 10. Ptilosis mollis, plerumque grisescenti nigroque creberrime
varia. — 8p. utriusque orbis, noctu mobiles, insecta volantia, etiam magna
et duVa, vorantes.
a) Vibrissis nullis vel obsoletis.
('hordiles, Cliordeiles Sw. Fn. bor. Amer. Chordediles! Cab. Orn. Not.; M. H.
III, 80 (virginianus Gm). Signif. nominis cogitata: noctu proficiscens; cf.
Agass. Nomencl. Av. Add. — Nomen, ut pleraque swainsoniana, male for-
matum, sed diu multumque usitatum.
Podager Wagl. (Capr. nacunda Vieill. ex Az.; M. Hein. III, 88.
Urocolus M. Hein. III, 87, Lurocalis! Cass. (nattereri Tem. Coi. 187).
Kurostopus, Eurostopodus! Gould Z. Proc. 1847 (Capr. albigularis Vig.). No-
men: evQWZOQ, robustus, Tinvc, pes.
Lyncornis Gould Ic. Av. 1838 (cerviniceps).
b) Vibrissis validis, numerosis.
iScotornis Sw. Classif. (climacurus Vieill. Gal. 122).
flydropsalis Wagl. Isis 1832, 1222 (psalm us Tem. Coi. 157, torquatus Gm).
— Diplopsalis, Sclater Z. Pr. 1800 (trifurcata Natt. Sci. 1. c.); — Macro-
psalis Sciat. 1. c. (forcipata Nzh.).
Caprimulgus L. (europa?us); -f Capripeda Verr. (natalensis).
Antrostomus Gould Ic. Av, (carolinensis Gm).
Stenopsis Cassin Philad. Pr. 1851 (cayennensis Gm).
Nyctidromus Gould Ic. Av. (derbyanus — albicollis Gm).
Macrodipteryx Sw. Classif. (longipennis Sh., Capr. macrodipt. Afz.).
EleothrepUis Gray List 1840 (Gould Z.Pr. 1837, 105), Ambly pterus Gould
1. c. — Obs. Nomen: misere, vel mensa culinari, et d^Qsmog,
nutritus. Si a vocab. f?^oq (palus) derivaretur, . • v. eX(-od-Q - •
et latine Heleiothr. vel Helothr. scriberetur. 'Ala singulariter obtusa;
tarsus longior; cauda brevis, aequalis.
o) Pedibus longis, tibia apice nuda; vibrissis nullis.
Glareola Briss. (Hir. pratincola L.). — Genus pedibus grallariis, rostro
minus parvo faucibusq. minus amplis paullum aberrans; sed tamen con-
formatione omnium fere partium simile Caprimulgis, quod bene monstravit
cl. Strickland: oculis magnis, forma capitis et rostri, forma alarum pedum-
(|ue, ungue medio longiore, pectinato, halluce parvo introrsum verso;
sed dig. ext. 5 articulatus. Neque cum alia avium forma similitudinem
praebet. Inter Grallatores omnino aliena.
COH. 5. AMPLIGULAKES.
87
Fam. 4. Cypselinse: rostro parvo, debili, vibrissis nullis;
alis longissimis* humero cubitoque brevibus, pennis cubiti circiter
7, parvis. — Eostrum basi latum, depressum; fovea narium magna;
apertura longitudinali inter valvulas 2 coriaceas. Eemiges 10; cu-
bitales b — 8, brevissimse, mediam alam non attingentes et tectrici-
bus manus breviores. Pedes parvi, digitis 3 antrorsum versis, basi
omnino separatis. Rectrices 10. — Sp. utriusque orbis, nidos apertos,
minus profunde urceolatos construentes, quos glutine peculiari, Xeor-
sinum dicto, ex faucibus aviculai excreto, collinunt et roborant, vel
etiam totum nidum fere unice hoc glutine conficiunt.
Cypselus 111. Prodr. (apus L.) cauda molli, furcata, subasquali, digitis anticis
Sarticulatis, halluce subaiitrorsiim verso . — Panyptila Cab. Orn. Not. 1847,
Pseudoprogne Streubel, Cyps. Isis 1848, 348, differt digitis quoque
plumatis et articulis iioimalibus; nobis ignota.
Chcetura Stepb. 1825 (pelasgia L), Acanthyllis Boie Isis 1826; — Hemi-
procne Nitzscli, Art. Carot. 1829 (albicollis Vieill. torquatus Licht.). Cauda
spinosa, brevi.
Collocallia Cray List 1840 (esculenta Osb., Hernipr. salangana Streubel 1. c.),
cauda molli, emarginata; digitis omn. normalibus.
Dendrochelidon Boie, Ersch et Grub. 1828 (Klecho Horsf., longipennis Tem.
Coi. 83), Macropteryx ”Sw. 1832”, Chelidonia Streubel 1. c.; color
«enescens etc.
COHORS (). volucrp:s longi ungues .
Trochili Linii ; Mellisugae Patrum.
Ijiiigiia ciiigusta bilamellosa, longissime extensilis, in tu-
bum suctorium formanda. — Aviculm parvm, inter quas
*) Nomen Trochili hoc loco adhibitum inter peccata Lixn.(EI numerandum
est. — Trochilns est nomen antiquum graecum, s»pe ab auctoribus classicis,
Herodoto, Aristotele, Plinio pluribusque memoratum, significatione
bene cognitum. Graeci enim, in jEgypto peregrinantes, hoc nomine apel-
laverunt aviculam, circa Nilum frequentem, quam in ipsis Crocodilis insecta
capientem, videbant, sc. Charadrium cegypthim Hass. et L., qui deinde
Hyas cecfyptlca dictus est. Vox autem pure graeca, nec ab incolis indigenis
Aigypti mutuata est, sed Hellenibus, priusquam in Africam venirent, bene
cognita, et evidenter Charadriis parvis, in Graecia vulgaribus (hiaticulae,
, alexandrino) propria. Eodem modo nomen Crocodili, quod graecum erat,
prius reptiliis parvis, in Graecia (Jonia) vulgaribus (Lacertae viridi, agili etc.)
proprium (Herod. II, 68 — 60). Charadrii nuper allati in Suecia meridio-
nali, ejusmodi nomine, appellantur SandrnlUtig; i. e.: secundum arenam
se volvens; quod a cursu eorum celeri, sicuti pilae ejectae vel rotae currentis
derivatur. — Apud auctores eosdem elucet, nomen idem: Trochilus, in
Graecia, aliam quoque aviculam designasse, sc. Troglodytem europceum nost-
rum, qui praeterea ibi plura habuit nomina, sicuti hodie inter plebem earum '
regionum, quas inhabitat. (Cf. Sundev. Thierarten des Aristot. p. 114,
88
OKDO II. VOLUCRES.
mininimae avium omnium inveniuntur; alis longissimis,
pedibus minimis, 'rostro longo vel longissimo, tenui,
maxilla inferiore_ inter tomia superiora, ut in vagina,
recepta. Rostrum feminm saepe, non vero semper, ro-
stro maris longius. Sexus prmterea et aetates plerumcpie
valde dissimiles, propter ornamenta cirrosque marium
seniorum, e plumis magnitudine formaque mutatis, qum
feminis et junioribus desunt. Radix lingum osseus multi-
articulatus, musculis tectus, longissimus, sub cute occi-
pitis adscendens, cranium totum, usque in frontem am-
biens, sed liber et retracti lis, ut in Oscinibus tubilin-
guibus. Fauces, ut in avibus plerisque, angustiores et
gula paiaiin dilatata.
■ Aves hoc loco expositae, ob formas memoratas, a Cypselinis:
brevirostribus, brevilinguibiis, ampligularibus, longius separantur;
cum quibus diu in una cohorte, a iSiTZSCiilO Macrochire s dicta,
conjunctae fuerunt. Cum his tamen formam et structuram alarum,
externam et internam, Ibrmam caudae, sceletum trunci firmum et
plura, qua', ad motum pertinent, communia habent * *).
art. 52 Trochilus — - 54 Orchilus). Satis igitur definita est significatio hujus
nominis, (^uod non nisi inepte ad aviculas maxime alienas novi ovhis de-
signandas adhibitum est.
Auctores ([uaedam ante-linneani, s. Patres, has aves americanas nomini-
bus barbaris appellaverunt, ut: Tomineo, Clusius, circa lG()0;.Guainumbi,
Marcgrav circa 1(540; Colibri, Du Tertre ante 1666; qu» nomina, ab
aliis adhibita, hodie tamen usu carent. Alii, fere contemporanei LlNN^i,
nomina latina invenerunt, ut: MelUvora, Sloane. c:a 1707 et Catesby e:a
1730; MeUhuga, Kleix c:a 1750; Pohjtmns, Browne, post 1750; Mellhvga
et Polytmns, Brisson, 1760. Nomen vere Trocldlnn tantum a Barrere,
post 1740, hoc sensu adhibitum videtur. A Linn.®o in S. N. VI, 1748, ac-
ceptum est. Ipse vero Lixx.^;us in S. N. II, 1740, idem avium genus no-
mine Tvo^lodyth apellaverat, quod hodie significationem aliam, bene cog-
nitam, obtinuit.
*) Haj aviculae difficilius quam aliae in genera et sectiones majores distribuun-
tur. Species enim inter se vix nisi longitudine et curvatura rostri et prae-
sertim ornamentis marinyn differunt; quae omnia ita "v^ariant, ut species
pleraeque, ex his indieiis, genera distincta haberi possent. Feminae vero et
juniores ^dspectu parum differunt. Hinc nimia divisio et confusio nominum
orta est. Sp. fere 800, in Museo Heineano (III, 1860) enumeratae, in ge-
nera 100 distributae sunt; sp. vero circa 400 cognitas in genera 12.3, alia
ratione distributa, divisit GOULD (Introd., 1861, 8vo), et nomina 469 spe-
cifica inter subgenera 158 distribuit G. R. Gray (Handlist I p. 121 — 153).
Difficilius vero recognoscuntur, nam characteres generum, ut sectionum ma-
jorum, ab omnibus omittuntur. Hoc loco aliam iterum distributionis ra-
tionem proponimus. Sed observandum est characteres divisionum allatos,
tantum a maribus desumtos, non semper valere et vix nisi ideam syste-
COH. 6. LONGILINGUES.
89
Series 1. C/urvirostres: rostro arcuato, vel (In gen. primo)
subrecto, apice tenui, adunco.
Familia 1. Rhampbodontime s. Uncirostres: rostro ma-
ximo, subrecto, apicibus utri usque maxillBe abrupte angustatis, op-
posita vice, fortius curvatis (aduncis); cauda lata, gradato-rotundata;
color fuscescens, maculatus, non aenescens.
Obs. In omnibus sequentibus apices rostri sensim angustiores,
parum curvati.
Rhamphodon Less. Colihris p. 18 (inaciilatns — nfevins Dum.).
Fam. 2. Pbaethornithinae s. Magnirostres : rostro a?que
arcuato, magno (crassiusculo, ala dimidia longiore); cauda gradata
pennis 2 mediis longissimis. Color simplex, grisescens, parum
amescens.
Phaethornis ! S\v. Z. Jourii. 1827 (superciliosus); — M. Hein. III, 8; — Ame-
trornis R.bch; M. Heiu. 10; — Toxoteuclies M. Hein. (Guyi); — Pygmornis
Bp.; M. Hein. 0 (sp. parvas).
Fam. 8 . Lampornitbinas: rostro arcuato; cauda rotundata
vel emarginata; magna, lata. — Sp. plerumque majores et, praeter
genera 2 priora, aenescentes vel magnificentius coloratae.
a) rostro magno (longo, crassiusculo).
Eutoxeres R.bch Syst. Nat. (aquila Bourc.); M. Hein. III, 3.
Glaucis Boie Isis 1831 (hirsutus Gm.; mazeppa Less.); M. Hein. 4.
Threnetes Gould Z. Pr. 1 854, 109 (leucurus L.).
Topaza Gray List. 1840 (pella L). M. Hein. p. 12.
(Jampylopterus Sw. Z. J. 1827 (Tr. camp. Gm. latipennis Lath.); — Splieno-
proctus M. H. p. 1 1 (pampa Less.).
Kulampis Boie Isis 1 831 (jugularis L.) M. Hein. p. 17.
Lampornis Sw. Z. J. 1827 (mango L.) M. Hein. 17; — Sternoclyta GiO\i]A
(cyaneipectus Gould; M. Hein. III 13 nota); — Qhalyhura R.bch (buffoni
Less.) M. Hein. p. 20.
Cceligena Less. Ois. M. (clemencias Less., M. Hein. p. 15); — Aphantochroa
Gould; M. Hein. 14 (cirrhochloris Vieill.); rostro subrecto.
matis indicare. Divisio primaria (in sectiones .S) multas prtesertim habet
exceptiones. Nam inter ”Curvirostres” genera quaBdam rostro subrecto, brevi
(Florisuga, Ay)hantochroa, Chrysolampis), inter "Rectirostres” sp. quaedam,
rostro leviter curvato instructa, alias ob rationes, necesse enumerantur. E.
gr. Tr. leadbeateri Bourc. mas rectirostris; femina vero rostrum multo lon-
gius et evidenter curvatum habet. Pluribus autem feminis rostrum longius
est, quam marium. — Sectiones vero. Familiae dictae, in hac cohorte multo
minus differunt magisque confluunt, quam Familiae cohortium reliquarum,
tantumque propter conformitatem systematis Familiae vocantur.
Avinni iU.<spo)temlanan es/iositio.
12
90
OEDO II. A^OLUCEES.
b) rostrum gracilius, capite paullo longius.
Entima M. Hein. III, 51 (flavicaudata Fras. lafresnayi Boiss.).
Polytrnus Brisson; M. Hein. III, 5 (thaumantias L); — Oreotrocliiliis Gouldy
M. Hein. p. 15.
Thaumastel R.bch. Aufzahl. (Tr. stokesii et Tr. fernandensis: rostro evidentius
arcuato, basi parum plumato, etc.; sub gen. Eustephano! M. Hein. 75), cf.
Orthorhyncliinas, p. 93.
Chrysolampis Boie Isis 1831 (mosquitus L) M. Hein. III, 21.
Flori suga Bp. Csp. 73 (mellivorus L), M. Hein. p. 29.
Petasophora Gray List 1840; M. Hein. III, 25 (serrirostris Vieill.; Tr. peta-
soph. Wied); — Telesilla R.bch, M. Hein. 27 (delphin® Less.).
Series 2. Suhrectirostres: rostrum plerumque capite paullo
longius, curvatura levi pone medium (basim propius) flexum, basi
apiceque rectum.
Fam. 4. IIylocharin3e: sp. parvae vel mediae, virides, gut-
ture viridi vel albo. Cauda multo brevior quam ala, rotundata,
mqualis vel brevius furcata.
Augastes Gould; M. Hein. III 45 (superbus Vieill.; scutatus Tem. Coi. 299,3).
Streblorhamphus M. Hein. III, 76 (recurvirostris); Opistlwprora M. Hein. L
c. nota (eurypterus Lodd.). — Summus apex rostri recurvus!
? Dolerisca M. Hein. III, G (fallax).
Pyrrhophoena R.bch; IM. Hein. 35 (amazili Less.), Amazilia! Less.
Agyrtria R.bch; M. Hein. 32 (Tr. albiventris; — leucogaster Gm etc.); —
Leucippus Bp., M. H. 31; Uranomitra R.bch, M. II. 41.
ITylocharis Boie Isis 1831 (sapphirinus Gm). Huc referenda: Basilinna
R.bch, ]\[. H. 45; Chrysurisca M. Hein. 42; Chlorestes ibid. 46; Encephala
R.bch, M. H. 43; Hylocharis ibid. 43; HemithylacaihiA. \ Prasitis Qt
Panyclilora ibid. 49.
Chlorostilbon Gould (Tr. prasinus Gould, nec Less., nitidissimus Licht., M. H.
47; — chrysogaster Bourc. etc.); cauda prof. furcata sed alis multo brevior.
Chlorolampis M. 41.47; Gould Introd. 173 (caniveti; — auriceps) cauda parum
brevior quam ala, valde furcata. (Yoy\c. = Spor adiens Bp., M. H. III, 25).
Fam. 5. Lcsbiinie s. Furcicaud®: cauda profunde furcata,
ala longior.
Thalurania! Gould; M. Hein. III, 22 (glaucopis Gm).
Eupetomena Gould; ^1. H. p. 14 (Tr. macrourus Gm).
^ Aithurus INI. Hein. p. 50 (polytrnus Gm, Orn. cephalatra! Less. 0. M. t. 17),
forma ubique, ut videtur, aliena.
Lesbia Less.: Sparganura M. H. 52 (sappho); Psalidoprogne M. H. 52; Les-
bia Less., ]\L H. 71 (forficatus L, kingii Less.); Agaclyta M.H. 70 (gouldii
Lodd.).
COH. 6. LONGILINGUES.
91
Sleganuras H.bcli, M. Heiii. III, 66 (underwoodii Less.), rectrice extima
ante apicem plumatum nuda.
Fam. 6. Prymnacanthinae s. Zonopygas: fascia uropygii
utriusqiie sexus alba. — Sp. parvae: mares ornatissimi, pro generi-
bus maxime dispares; feminae simpliciores, minus dissimiles; omnes
vero fascia uropygiali, buic fam. peculiari, facillime agnoscendae.
Discura E.bch, M. H. III, 65 (longicauda Gm; piaturus Lath.) cauda ut in
Steganura formata. , »
PrymnacanthaM..!:!. 64 (langsdorffii VieilL).
Loplioriiis Less., M. H. 62 (ornatus Gm).
Polemistria M. H. 65 (chalybeiis Vieill.).
Fam. 7. Mellisuginae ! s. Cynantbinae: sp. minimae, gut-
ture plumis firmioribus, splendide rubro- vel violaceo-aeneis, scutum
antepectorale magnum, submobile, formantibus, tecto.
Thmimastnra Bp. Csp., M. Hein. III, 58 (cora Less. Garn. Coq.).
Mellisuya Briss. (colubris Ij). Genera recentiora, huc referenda, sequentia
sunt, quorum pleraque in M. Hein. III p. 55 — 60 exponuntur:
a) cau-
*) Sola species hujus generis, Brissonio cognita (Tr. colubris L.), ab eo Mel-
Usufja candinus gutture ruhro appellatur (Briss. III, 71(5). Ipsa vero sp.
typica generis MelUsugoe (”Mellisuga” Briss., Tr. minimus L.) non solum
dubia est, sed fabulosa videtur, quam ob rem alteram sp. t^qheam habui.
Nomen igitur 'MclUmgce, vitae rationem indicans, pro inepto " Cgnantlw"
S\v. adhibuimas. Cgnanthus antiquius est ceteris nominibus subgenericis
huc referendis; significatio vero ejus est; canis flos! — Mellisuga Briss.
(Tr. minimus L), ”omnium avium minima” (32 mm. longa; ala c:ca 20
mm.) primum depicta et adeuratius descripta est ab Edwardsio (tab. 105
fig. inf.), qui avem ex Jamaica accepisse dicit. Deinde a Brissonio 1. c.
descripta et depicta est, et ex insula S:t Domingo accepta dicitur. Icon et
descriptio posteriores bene cum prioribus conveniunt. Deinde vero nemo
hanc aviculam accepisse videtur. Icon in Pl. Eui. 276 evidenter ex opere
Brissonii desumta est, ut multas aliae icones ejusdem operis. Cl. Gosse,
diu in Jamaica moratus et aves hujus insulae diligenter perscrutans, nullam
de ea cognitionem obtinuit; sed in opere suo: ”Birds of Jamaica” 1847, p.
127, relata et nomina antiquiora dubitans memorat, ea vero, exemplum
sequens Lessonii, ad aviculam, exacte duplo majorem {Ornism. minimam
Less. Ois. M. 71); 64 mm. longam, ala 30 mm.) refert. Hanc vero aviculam
Mellimigam humilem dicit. Eodem modo rem tractat Gould (Troch. Vol.
III tab. 133, et Introd. p. 87) qui vero aviculam nomine speciali linneano,
INIellisugam minimam appellat. Auctores citati antiqui, Edwards et
Brisson, semper veraces esse solent omnique respectu digni sunt, quare
difficile videtur de eorum verbis dubitare. Sed tamen sententiam coercere
non possumus eos, morem temporis sui secutos, miraculosa pro veris retu-
lisse. Observandum est cl. Sloane, ut observat Gosse 1. c., diu ante eos.
in opere: Voyage to Madera etc. p. 308, aviculam ex Jamaica, nomine
”Least Humming bird” descripsisse; quam e judicio oculi 1’ q poli. angi.
(c:a 32 mm.) longam dicit. Ejusdem vero icon, eodem loco data, circiter
66 mm. explet, veritatem praeter dubium melius indicans. Suspicamur
autem auctores citatos, Edwards et Brisson, aviculam, hodie quoque
cognitam (circa 64 mm. longam) habuisse et descripsisse, magnitudinem
92
ORDO II. TOLUCRES.
a) cauda rotundata, pennis forma normalibus.
Selasphorus Sw. (typus: Tr. rufus Gm; ruber Bp. et M, Hein. 5 6, dictus, sed
falso; Tr. enim rubef Linnaei, ex Edw. 32, 1, determinari nequit, et potius
Phaetliornis sp., e minimis, habendus); — Atthis R.bch (ruficaudus VieilL,
lieloisa Less.); — ? Stellula Gould Introd. 90 (calliope Gould).
b) cauda bifida, pennis normalibus.
Galypte Gould, Intr. 87 (anna Less.); — Gynanthus Sw. Z. J. 1827 (colu-
bris L); — Galliphlox Boie (amethystina Gm); — Rhoclopis R.bch (vesper
Less.); — Myrtis R.bch (enicurus Vieilh); — Doricha Gould, Introd. 95
(evelynae); — Ihlmatura R.bch, Tryph^na Gould (duponti Less., lepida
Licht.).
c) cauda brevi, pennis lateralibus, utrinque 1 vel pluribus, subulatis,
abbreviatis.
' Ghcetocercus Gray (yo^sS)] — Galothorax Gray List 1840 (lucifer Sw., cya-
nopogon Less.); — Acestrura Gould Introd. 91 (mulsanti Bourc.; — he-
liodori Bourc.).
lijec genera 12 v. 13 enumerata, species cognitas 20 v. 21 com-
prehendentia, forma et colore cauda? scutique jugularis marium distingu-
untur. Si vero genera vera systematica habentur, multo plura esse debent.
Omnes enim species partibus dictis eo modo paullum variant, ut seriem
continuam forment, cujus membra asqualiter, sed sensim et parum, dis-
paria fiunt, prima vero ab ultimis toto ca?lo diversa videantur. Ergo:
vel tot sint genera quot species, vel omnia in unum genus, eo fere or-
dine quo nnper enumerata sunt, conjungantur.
Series 3. Jiectirostres: rostro plerumque recto, saqie apicem
versus levius adscendente smpeque longissimo.
Fam. 8. II eliangelinse s. brevirostres. Kostrum capite
brevius vel paullo longius, basi non ante frontem plumatum, apice
non compressum.
Rhamphomicrus Bp., M. Hein. 111, 70 (microrhynchus Boiss).
Urolanipra M. H. p. 68 (tyrianthinaj; — Baucis M. H. p. 72 (abeillei); —
Damophila R.bch; M. H. p. 40 (julia?); — Metallura Gould; M. II . 69.
Ghalcostigma R.bch; M. H. p. 67 (heteropogon).
Oxypoyon Gould; M. H. p. 67 (guerini).
Heliactin Boie; M. II. p. 64 (cornutus Wied, dilophus Vieill; bilophus! Temm.
Coi. 18, 3>
Loddigesia Gould Troch. III t. 161; Intr. 99 (mirabilis Bourc. Z. Pr. 1847,
42; Gray Gen. t. 36; R.bch Troch. tab. 810).
autem ad parvitatem ”mirabilem”, a Sloane indicatam, reduxisse. 8i
vero ita se habet res, de quo vix dubitamus, Tr. minimus Linn. nil est
nisi avis citata, hodie cognita. — Eandem sententiam a cl. Elliot (Ibis
1872 Oct., sub impressione accepta) expositam invenio.
COH. 6. LONGILINGUES.
93
Heliangelus Goiild Coiisp. I, 76 (1848). Huc referenda:
a) cauda rufa: Aglaiactis Gould 1. c.; M. Hein. III, 69 (cuprii^ennis); —
'Clytoloema Gould Tr.; M. H. p. 30 (rubineus);
b) cauda nigra, gula rubra: Lamprolcema R.bch; M. H. 30 (rhami); —
Heliangelus Gould 1. c.; M. H. 75 ('clarissa); — Heliotryjyhon Gould Trocli.;
M. H. 74 (exortis Fraser, parzudaki secundus Less. 0. M.).
6’) gula viridi: Eriocnemis Il.bcli, M.H.73 (vestita), tarsis lloccoso-lana-
tis; — Panoplites Gould, M. H, 74 (flavescens) cauda flava; — Heliodoxa
Gould, M. H. 22 (leadbeateri) forma aberrans: rectirostris, ^ rostro lon-
giore, curvato.
Adelisca Cab. M. H. III, 72, "Adeloinyia” ! Bp.; (melanogenys).
C ephalolejjis Lodd., M. H. p. 61 (delalandei).
Fam. 9. Ortliorhyncliiiun s. Plumirostres. iiostrum re-
ctum, capite paullo longius, basi longe plumatum.
Orthorhynolius Cuv., M. II. III, 61 (cristatus L).
Eusteplumus K.bcli Syst. N. tab. 40; M. H. 7 6 (galeritus Mol., Gni., seplianio-
des Less.) genus a praic. parum distinctum. Beliqua3 sp. huc relata?, rostro
evidenter curvato, basi non plumato, v. genus Tliaumastis in Fam. 3tia.
Margarochrgsis K.bch (Lampornis aurescens Gould Z. Br. 1846, 88; Clyto-
la?ma aur. Introd. p. 134).
Fam. 10. Hcliothrichinie s. Cimcirostres. liostrum ca-
pite parum longius, strictum, apice (ad compressum, sensim
attenuatum, apicibus fortibus, acutissimis.
Heliothrix Boie, M. Hein. III, 28 (Tr. auritus Gm); — Echistes Gould; M. H.
27 (geoffroyi).
Fam. 11. Heliantheime s. Longirostres. Jiostrum capite
multo longius (fere duplo, magisve).^ Sp. majores, siepe elegantiores.
llelianthea Bp. Cs[>. 74, rostro longit. capitis 1^ paullum excedente; cauda
bifida, ampla.
d) gula feneo-rubra: Heliomaster Bp. Csp.; M. Hein. III, 53 (mesoleu-
cus Temm. Coi. 317 et 203, 1); — Calliperidia R.bch (angela? Less. 111. ).
b) gula viridi-a3iiea (vel tantum macula viridi): Helianthea Bp. Csp.; M.
H. 19 (typica = Orn. helianthea Less.) macula juguli violacea; — Homo-
pliaida R.bch, M.H.79, Bourcieria! Bp., plaga juguli vel colli alba, cauda
alba V. nigra; — Kugenes Gould; M. H. 20; — Pteroplianes Gould; M. H.
77 (temminckii).
c) fuscesceutes, gula maculata: Lampropygia M. H. 78 (Orn. coeligena
Less., C 0 e 1 i g e 11 a! typica Bp.). ■
Doryphora R.bch, M. H. p. 77, cauda rotundata; rostro subcompresso.
Dociuiastes Gould; M. H. p. 77 (ensifer), rostro inter aves longissimo, toti
corpori reliquo, cum capite caudaque, a?quali, basi longius plumato, ut
in Fam. 9.
94
OKDO II. YOLUCBES.
Fam. 12. Hypermetringe s. Gigantes: Sp. maxima, sor-
dide colorata, rostro quam in reliquis robustiore, recto, long. capitis
sesquialteram paullum excedente; cauda mediocri, profunde bifida.
Hypennetra M. Hein. III, 80 (gigas Yieill.), P at agon a! Gray.
COHORS 7. VOLUCRES SYNDACTYL^.
Digiti anteriores basi longius connati. — Dig. externus
medio parum brevior; articulis 3, internus medio brevius
adnatus; internus vero interdum deest (in Alcedinibus
ullis parvis). Tarsus plerumque brevis antice scutellis
transversis, non obliquis, tectus. Rostrum semper lon-
giusculum, sensim acutum. Nares basales; altius, vel
saltem ad mediam mandibulte altitudinem sita?. Lingua
non extensilis. Fauces non amplte. Cutis firma, tenax.
Ptilosis plerumque firmior.
PAm. 1. i\I ero pinse: rostro longo, angusto, leviter arcuato, '
tomiis integerrimis. Lingua elongata, angusta, acuta. — Nares
plumis setaceis tecta?. Pedes parvi, debiles; tarsus digito medio
praeter unguem brevior. Ala longior, penna prima brevi. Rectri-
ces 12, longiores. — Sp. tantum Orbis antiqui, plerumque colori-
bus opacis, puris, pulchre ]3icta?. Insectis volando captis vescuntur.
Merops L. (apiaster). Sp. fere 30 cogiiitse hujus generis maxime naturalis,
hodie in multa s. d. genera dispersae, de ciuibus v. M. Hein. II, 133 et seqcp
Sunt autem.
a) rectricibus 2 mediis apice logo, angusto, auctis: Tephraeroq)S (bi-
color Daud.); Melittarchus (nubicus); Merops L.; Cosmaerops (ornatus
Lth., melanurus Vig et Horsf.); Melittophas (badius Gni.); AerojJS (albi-
collis); Phlothrus (viridis).
. b) cauda tnquali vel furcata: (quinticolor Vieill.);
(bullocki); Melittop)haQus (erythropterus); Dicrocercus (hirundihaceus
Vieill.); Meropiscus (gularis Sh., Lath.) genus a nobis (Vet. Ak. 0. 1 849,
162) nominatum, ex specimine juvenili, rostro nondum adulto, ideoque,
ut videbatur, difforme. Verus Merops, etsi colore niger.
JSyctiornis Sw. Fn. bor. Am. (amictus Tem. Coi. 310; M. Hein. IV, 133). Me
ropoQon.1 Bp. (forsteni), Pogon orner ops M. H. 132 nota.
Fam. 2. Prionitina?: rostro majusculo, levissime arcuato,
apice paullo magis defiexo, tomiis regulariter, crebre serratis. Pe-
COH. 7. SYNDACTYL^.
95
des minus parvi : tarso digitum medium cum ungue {cquante. Ala
brevis, rotundata. ”Lingua longior, pennacea”. — Sp. americance.
Ut ^leropes et Alcedines, in foraminibus, in terra excavatis, nidifi-
cant. Omnivorae, tardae et solitariae, silvas densas inhabitant.
Prionites 111. Prodr. (momota (Rhamphastos) L), Baryplionus YieilL;
pJiorus M. Hein. II, 112 (superciliaris Jard. Selb.); Baryplithengus 1. c. 114
(ruficapillus); Crybelus c. 112 (mexicanus S\v.). Sp. majores cauda alis
longiore.
Hylomanes Licht. Berl. Abh. 1838 (momotula). Minores, cauda breviore.
Fam. 3. Alcedininae: rostro magno, recto, vel medietate
antica paullum adscendente. Lingua brevissima, planata. — Xares
alte posita3, parvae. Alae plerisque breves, rotundatae. Pedes parvi
(ut Meropis), liectrices 12, breviores (vel mediae gradatim longae
in genere primo). Ptilosis plerumque firmior, saepius nitide colo-
rata. — Aves utriusque orbis, vario modo", potissimum circa aquas,
viventes. Conf. Sharpe, Monograph of . . Kingfishers 1871 (c. tabb.
aen. 120). Hoc loco nomina tantum generum, in illo opere accep-
torum, enumero, sed alio ordine distributa et pleraque subdivisio-
nes tantum generum habita. In Mus. Heinceao II, 143 et seqq.
multo plura, h. 1. omissa invenies.
Imo, plumis scapularibus magnis, pallium formantibus,,
quod tergum totum, nitide, pallide caerulescens, obtegit. Rostrum ple-
rumque validius. Cauda mediocris v. longa. — Sp. Orbis antiqui, In-
secta vel etiam Reptilia vorantes. (II alcyon in te).
Tanysiptera Vig. (dea Vig. galatea Cray, Sharpe) cauda longa.
Melidora Less. Tr. (macrorhina), r. tumido, apice brevi, adunco.
Halcyon Sw. Z. 111. I (senegalensis L). — Subdivisiones sunt:
a) rostro apicem versus adscendente; summo apice leviter deflexo:
Paralcyon Gloger, Fr. Not. XVI, Da celo! Leach (gigas); Carcineutes M.
Hein. (pulchellus);
b) rostro magno, compresso, secundum latera culminis impresso. Cul-
men, hac impressione limitatum, superne planatum: Pelargopsis Glog\.
Handb. 1842 (capensis! L, fraseri Sharpe, java);
c) rostri apice recto, culmine rotundato v. carinato, tomiis integer-
rimis (Halcyon): Caridagrus M. Hein. (concreta Tenn Coi. 346); Halcyon
Sw., genus, illis, quibus placet, in 6 — 8 dividuum; Caridonax M. Hein.
(fulgidus Gould); Monachalcyon R.bch (monachus Temm.); Cittura Kaup
(cyanotis Temm. Coi. 262).
d) tomiis crebre serratis; cet. ut praec.: Syma Less. Coq. (torotoro).
,Obs. Paralcyon, si sp. typicas videas, genus bene distinctum apparet,.
sed sp. alife similes Halcyonibus plerisque. Pelargopsis et Syma charac-
teribus bene, habitu non ab Halcyonibus propriis differunt.
9 () '
0KI)0 II. TOLUCRES.
Todirhamphiis Less. Coporh amplius Glog. Handb.; M. Hein, (veneratus
Gm), rostro lato, valde depresso; ceterum sp. similliime Halcyoni sacrae,
chlorocepbalae etc. •
•
2do, scapularibus parvis, tergum non tegentibus.
Alcedo L. (ispida). — Tergum splendide caerulescenti pictum, cauda brevis.
— Sp. parvfe, nitide coloratae, rostro logo, recto, angustiore, tomiis in-
tegerrimis; orbis antiqui; piscivorae!
a) Rostrum capite multo longius, angustum, compressum. Corythornis
Kaup Eiscr 1848 (cristata L), plumis pilei longioribus; L., mi-
nus parvie, digitis 4 ; Alcyone S\v. Classif. (azurea Ltb) dig. interno nullo.
i) Rostrum minus elongatum, lateribus convexum. Ceyx Lac. Mem.
de ITnst. 1801 (tridactyla Pali.) digitis 3 ; a Kaup 1. c. (nitida =
natalensis Sm.) dig. 4.
(^eryle Boie Isis 1828, 326 (rudis). Sp. or^?6!, mediae v. majores,
tergo opaco, colore notaei reliqui picto ; cauda mediocri, rotundata.
Sp. virescentes (amazonica L), americanje ; — canescentes (alcyon L ; ma-
xima Pali.), utr. orbis; — albie, nigromac. (rudis L), orbis antiqui.
Fam. 4. Bucerotinm: rostro magno, arcuato (saspe com-
plexo); lingua brevissima; rectricibus 10 mediocribus v. longiori-
bus. — Rostrum capite longius, crassum; superne siepius incre-
mento s. epithemate corneo (sed tenui, cavo), quasi rostro acces-
sorio, auctum; interdum tantum culmine altiore carinatum. Tomia
jilerumque irregulariter serrata. Pedes fortes, crassiusculi, sed ple-
rumque breves. Collum longius, nudum vel brevius plumatum.
Alae breves. — Aves majores, subgallinaceae, silvicolae, omnivorae;
ova in cavis arborum parientes, femina a mare claustro argillaceo
inclusa, et ibi, donec axcludantur ova, nutrita. Sp. tantum Qydns
antiqui. (Cf. i\I. Hein. II, Ibb; Scbl. iMiis. Pays bas, fasc. 1; Cray
Handlist II, 127, sp. circiter 50 cogn. in 22 genera distributa).
Rhinoplax Gloger Gem. Handb. 1848 (galeatus Gm); cauda corpore lon-
gior, valde gradata, pennis 2 mediis longissimis. Rostrum capite parum
longius, minus curvatum. Pedes Bucerotis; (in Mus. Hufniensi visus),
-f- Berenicorn is ^') Bp. Csp. 91 et rec. (comatus Raffl. Sum.); a Rbino-
place tantum forma epithematis differens. Aves indicat?© minus definite
a sequentibus generice differunt.
Buceros L. S. X. VI 1748 (rbinoceros L), rostro longiore, curvatiore; cauda
breviore, plerumque leviter rotundata. Pedes breves, fortes, digitis an-
ticis longis: medius c. ungue tars^ fequalis vel longior, et halluce multo
longior. — Genus maxime naturale et vix dividendum, etsi epithemate
rostri adultorum maxime varium.
*) Nomen “Berenicornis” negligenter scriptum, correcte Beremcicomis scri-
bendum; i. e. coma s. capillitie eleganti, prolixa, sicuti Regina Berenice,
lixor Ptolemaei .Stii, oniatus; sed nomen sesquipedale.
COH. 7. SYXDACTYL.E.
97
u) Sp. majores, cauda gradata (sed alis breviore, pennis 4 mediis
seqnalibus); epithemate nullo, vel simplici, cariniformi. Aceros Hodgs.
(nipaleiisis Hdgs. As. Ees. XVIII; Gray Genera II t. 99); — . . . (B. tickelli
Blyth; Tick. Ibis 1864, 175 t. 3); — ... (cultratus? Sundev. Jard. Contr
1852, 161).
5) Sp. insigniores, majores, epithemate seniorum magno; cauda alis
multo breviore, subaequali; gula nuda: Buceros rec. (rhinoceros); —
Platyceros M. Hein. II, 174 (hydrocorax L.); — IHchoceros Gloger Hdb.
1842, 335 (bicornis L); — Rhyticeros R.bch X. Syst. t. 50 (plicatus Lth);
— Cranorhinus M. Hein. II, 173 (cassidix Temm. Coi. 210, (/*); — Byca-
nistes M. Hein. II, 171 (buccinator Temm.); — Bp, Csp. 90
(monoceros Sh.); — Anthracocerus R.bch 1. c. (albirostris Sh.); — Spliago-
lobus M. Hein. II, 171 (atratus Tem. Coi. 558 q^); — Anorrliinus R.bch 1.
c. (galeritus Tem. Coi. 520); — Penelopicles R.bch (panayensis Gm., panini
R.bch ex Bodd.); — Meniceros Bp. ex Glog. 1. c. (ginginianus Lath.).
c) Sp. minores, epithemate vel nullo; vel simplici, cariniformi; vel
crasso, humillimo. Cauda plerumque alis paullo longior, subsequalis.
Gula plumata. Rhynchaceros! Glog. Haiidb. 1842, 335 (erythrorhynchus
et affines; = Tockus! Less. Traite); — Grammicus R.bch 1. c. (nasutus L.);
— Lophoceros Ehr. Symb. (melanoleucus Licht.); — .... (B. griseus Lth).
Bucorax (pro Bucorvo! Less. Traite) Vet. Ak. O. 1849, 161; Tmetoceros
Cab. M. Hein. II (abyssinicus Gm.). Genus bene distinctum: tarsis digito
medio c. u. fere duplo longioribus. Digiti breves: medius halluci mqualis.
Sp. terricolfe, currentes; prjecedentes arboricola?, terram rarius visitantes.
COHORS 8 . PERTSTFROJnEyp] Arist.
s. Defectirostres.
Rostrum imperfectius formatum: dertro, solo corneo, con-
vexo, impressione transversa a parte basali, cute molli
tecta, distincto.
Rostrum ut in Grallatoribus plerisque parvis for-
matum: parte basali nuda, cute molli, crassa, nec in
substantiam corneam indurata, tecta. Dertiaim vero (s.
pars apicalis rostri) corneum et durum, convexum, parte
molli altius. Nares in parte molli, basali, humilius sihc,
longitudinales.
Aves forma et habitu non minus quam species cohortium pne-
cedentium peculiares; plerumque cum Gallinis conjunctae, a quibus
tamen longe differunt, nec nisi conformatione quadam imperfec-
tiore, e. gr. rostri, cum iis conveniunt. Nulla earum, pneter sp.
13
Methodi Aviitin disponendarum expositio.
98
ORDO n. VOLUCRES.
generis ultimi (Megapelias) similitudinem formae generalis, s. habi-
tus, cum Gallinis exhibent; necessc vero inter aves psilopa^des nu-
merandae sunt. Vitae ratio neque minus dilFert. Sunt enim mo-
nogamae, ova paucissima (s. tantum duo) parientes et pullulos,
maxime imbecillos, diu alentes. Ornithologi, primum opinione an-
tiqua, deinde mendaciis Levaillantii de avibus, quas in Africa
invenisse perhibet: Colombi-galline et Colombi-caille dictis, decepti,
affinitatem Columbarum cum Gallinis probasse videntur. Prior
harum avium, qu^e gallinaceo modo, ova in terra deponere et mox
ex ovo exclusa currere dicitur, deinde Coi. carunculata Temm.,
typus generis Verridice'^ Flem, et rec. vocata, inventa est avis
ficta, sc. Columba domestica, carunculis alienis appositis. Altera
vix est nisi sp. Hemipodii vel Coturnicis in Africa visje. (Conf.
Sundev. Krit. 6fv. Levaill. Afr. sp. 278 et 283).
Fam. ^1. Didinye: rostro magno, crasso, naribus inverse
obliquis (parte antica tomium propiore), cute minus convexa sir-
pertectis. Ake parva?.
Didunculus Peale (strigirostris) ex insulis Polynesiae Samoa. Alie breves, sed
ad volatum idoneie; rostrum breve, tomiis valde tri et biaugulosis s. denta-
tis, dertro usque ad frontem producto, culmen partis mollis tegente. — V.
Peale, Exploring Exp. c. fig. (et Hartl., Wiegm. Archiv 1851, 93; Sundev.
Arsb. 1845 — 50, 273); Gray Gen. of B. pl. 120; Strickland Dodo etc. tab.
7; R.bcli Novitiie tab. 27, fig. ult., et Syst. Xat. tab. 25 (Pleiodus); —
Gnathodon strigir. Jard. Ann. N. Hist. 1845; Gould, Austral., et Hand-
book II, 556; — Finsch et Haitl. Central-Polyn. 150.
Didus L. (ineptus) ex ins. Mauritio, hodie exstinctus; primum a cl. J. Rein-
hardt, filio. Columbis affinis inventus (cf. Sundev. Arsber. 1845 — 50, j).
245). Alae paivie, volatui inutiles.
De Dido pluribusque avibus emortuis insularum oceani indici, qua-
rum una vel altera sp. forte huc numeranda, v. loco nuper citato p. 239
et seqq., ubi priesertim exponuntur excerpta ex opere egregio, tabulis illu-
strato, Strickland, Dodo and its Kindred, Lond. 1848. Recentius frag-
menta sceletorum Didi sat multa in insula Mauritio inventa sunt, de qui-
bus videas relationes de progressu Ornithologige annorum 1866 — 1870,
ab Hartlaub et Xe\rton datis. — Reliqua? sp. exstinctee nobis fere ignota?,
h. 1. omittendae.
Fam. 2. Columbinae: naribus juxta tomia sitis et cum iis
parallelis, angustis, superne cute molli convexa, tuber majus for-
mante, tectis; tarsis antice scutis magnis, transversis (interdum in
2 divisis) vestitis. — Genus Columba L.
Familia h. 1. exposita eadem est ac genus Columbce L. quod quidem
maxime naturale, tamen ob numerum specierum divisione eget. Sp. fere
COH. 8. COLOIB.®.
99
300, in genera 82 distribuit Bonaparte (Consp. Gen. Avium II, ubi sp.
omnes describuntur); nomina vero 376 specifica, in genera 96 distributa,
enumerat Gray, Handlist II, 222, 1870). Divisione autem facta non mi-
nus quam 30 vel 40 genera sufficiunt. Divisiones 1 — 4, h. 1. propositas,
habitu non satis differre nobis videntur, ut familiie distinctae appellentur.
Div. 1. Tarsus digito medio praster unguem brevior; basi, undique
longius plumatus. Digiti crassi, utrinque crassius marginati. — Sp. tropicse
orbis antiqui, sfepius virides.
a) Eostrum tarso crassius; cauda aequalis obtusa.
Treron Yieill. Anal. (curvirostris Lath, aromatica Gm); l:o parte rostri
basali breviore, dertro corneo, angulo postico, supra nares usque producto:
Treron, Butreron Bp ; — 2do, parte basali dertrum fere aequante, dertro
et limite frontali non angulatim productis: Vinago Cuv., Phalacro-
tr eroni, Crocopus, Osmotreron Bp.
b) Rostrum angustius; sp. minores.
Sphenocercus Gray, Bp.
Ftilopus (Ptilinopus! Sw.) = Ptilopodinae pleraeque Bp. — De his et quibus-
dam sequentibus, cf. Finsch et Hartlaub, Central-Polynesien, 134.
Tonotreron, lotreron! Bp., E.bch (melanocephala).
RhampMcnlus ! Bp. (jambu Gm).
Bhapiscus, Ph api treron! Bp. (leucotis).
Chrysoena Bp. (luteovirens).
Alectroenas ! Gray, Bp. -f FiirningusU Desmurs, Bp.
c) Sp. majores, rostro graciliore, longiore, dertro brevi.
Carpophaga Selby, = Carpophaginae Bp.; ala breviore.
Lopholcemus Gray, Bp., ala longiore etc.
Div. 2. Tarsus brevis (ut prsec.), basi, antice plumatus, lateribus
nudus. Digiti antici tenuiores, subteretes; hallux basi latus; ala longa.
Columba L. (= Subfam. Columbinje, div. A Palumbeae et B Columbeae Bp.).
Div. 3. Cauda longa, gradata, acuta. Pedes vel ut Div. 2, vel ut 4.
Macropygia Sw. = Macropygieaj Bp.
Estopistes Sw. (migratoria L) -1- Perissura Cab., Zenaidura! Bp., pag. 84
(carolinensis L).
Oena Selby (capensis).
' Div.. 4. Tarsus digito medio a?qualis, vel paullo longior, basi nu-
dus. Cauda mediocris, saspe brevis vel longior, non vero acuta. Digiti
tenuiores. — (Turturinee, cum multis alienis, qiue tamen, ob characteres,
separari nequeunt).
a) Ala longior, pennis 2 et 3, vel sola 3a, longe pone cubitales
obsoletius sinuatis.
CalUoenas Gr., Agass. (nicobarica L).
Phaps Selby (chalcoptera Lth, — et histrionica Gould).
Nesopelia n. g. (Zenaida gallapagensis Gould, Bp.), sp. minor, rostro longiore,
paullum deflexo, tenui; ala longa pennis cubiti brevibus (anticfe mediam
alam vix excedunt!); cauda brevi, rotundata; pedibus fortibus. Color
100
OliDO II. VOLUCRES.
fuscescens, alis scapiilisque Ion git. nigro alboque variis. A Zenaidis Co-
lumbisque reliquis omnibus bene distincta. (N/jOog, insula).
Turtur Selby (auritus, Coi. turtur L).
Streptopelia Bp. (risoria; semitorquata etc.).
Zenaida Bp. (amabilis = Coi. zenaida Melopelia Bp. (leucoptera L),.
-b Metriopelia Bp. (melanoptera Gm).
Peristera Sw. (cinerea Temm.).
b) Ala media, pennis 2 — 4 (vel etiam 5 et 6) juxta apices cubi-
talium, vel paullo pone eos, evidenter sinuatis.
"0 fronte convexa.
Ocypliaps Gould (lophotes Teinm.).
Stigmatopelia n. g. (Coi. senegalensis L. et cambayensis Gm) ut sp. Turturis
a recentioribus relict^e, quod, inter Columbas, nimium divisas, admiran-
dum. enim, cum nullo alio subgenere conjungi possunt et pictura
gutturis infimi (s. antepectorali) crebre nigroraaculata, prieter alias notas,
distincta. Ala hujus subdivisionis ab ala Turturis longe differt.
Spilopelia n. g. (C. chinensis L., et C. snratensis Gm; tigrina Temm.) etiam
sp. Turturis rec., sed ala brevi, aliter formata; cauda longiore, subgra-
data; colore maculato; plumis cervicis cordatis (s. bifidis), nigris api-
cibus albis, torquem alboguttatum formantibus, bene distincta^ et inter
Columbas maxime peculiares.
Geopelia Sw. (striata L); + Scardafellal! Bp. (squamosa Temm.).
Chamcepelia Sw. (passerina L) + Talpacotial! Bp. -f Columbula Bp. (picui).
Chalcopelia Bp. (afra L.); — Tympanistria B.bch, Bp. (Coi. tymp. Temm.),
Chalcophaps Gould (indica L, javanica Gm).
Leptoptila Sw. (rufaxilla Tem.).
**) fronte sensim humiliore, angulo plumato frontali acuto, supra na-
res usque extenso.
Haplopelia, Aplopelia Bp., B.bch (larvata Temm.), huc referenda etsi ala
potius cum suhdiv. c convenit. Africana.
Oreopelia B.bch (montana L, violacea Tem.), americana. — Obs. Phaps ele-
gans (Temm.) Gould, ex Australia, a Phapibus propriis ala fronteque
hujus suhdiv :s distincta, cum Haplopelia, vel Oreopelia, bene convenit,
nec nisi pictura alie splendide a^nea caudaque magis rotundata differt.
Si vero distinguenda censeretur, Cosmopelia dici posset.
iStarnoenas Bp. (cyanocephala L); americana,
c) Ala brevi, pennis 2 — 4, vel pluribus, ante apicem cubitalium
(basim propius) evidenter sinuatis. (Obs. Haplopelia v. mox supra).
Phlogoenas, Phlegoenas B.bch, Bp. (cruenta Gm).
Leucosarcia Gould (picata Lath.).
Geophaps Gould (scripta Temm.).
Henicophaps Gray (alhifrons), rostro magno.
Trygon, Trugon Homhr. Jaq. (terrestris Voy. Pole Sud t. 28) rostro obeso,
dertro maximo, supra nares producto.
Geotrygon Gosse (linearis FI. Prev.) tarso longiore et ala breviore quam
omnes prajcedentes instructa; IMegajielise similis, a qua magnitudine mi-
nore, rostro minus longo prfEsertimque tarsis antice scutatis differt.
COH. 8 . COLUMB.E.
101
I^AM. 3. Megapeliinse: tarsus digito medio cum ungue
longior, undique areolis parvis, rotundatis tectus. — Aves magnae,
capite parvo, gallinaceo, crista speciosissima ornato; rostrum longum,,
capiti fere aequale, gracile, dertro brevi. Ala rotundata, fornicata,
brevis: apice a cubitalibus obtecto. Areolae tarsi anticae posticis
vix majores, irregulares. Digitus externus interno paullo brevior.,
Megapelia Kanp. (coronata Linn.), Lophyrus Yieill., Goura! Flem. Bp.
AVIUM AGMEN SECUNDUM
P T I L 0 P iE D E S. -)
Fulhili ante eruptionem plumarum dense floccosi.
Floccus, pullulos harum avium tegens, non solum,
ut in Psilopaedibus, cum plumis veris conjunctus, ex pte-
rylis futuris, sed etiam ex apteriis s. locis deinde non plu-
matis, erumpit. Totum igitur corpus vellere denso, floc-
coso, tegitur. — Pulluli ipsi, nuper ex ovo exclusi, pe-
dibus insistere et ire vel currere, cibumque ex terra
excipere possunt.
Pulluli generum paucorum se., inter aves cognitas, fere tan-
tum Graculi et Ardece, ex ovo omnino nudi excluduntur; floccus
vero cito (post dies paucos) erumpit, cutem a?que tegens. — Mega-
podii autem (s. Gallinae, ova non incubantes) statum floccosum
intra ovum transigunt et plumis veris tecti excluduntur.
ORDO TERTIUS. ACCIPITRES l.
RAPACES Cuv.
Rostrum breve, forte: basi crassum, culmime fortius
curvato, apice perpendiculari. Pedes fortes, unguibus va-
lidis, elongato-conicis, curvatis, acutis, subteretibus armati.
Ungues sub digitos infiexiles; internus reliquis fortior ma-
gisque curvatus.
Forma unguium, sed non sem23er magnitudo eorum,
huic avium Ordini peculiaris: a basi usque sensim an-
gustati, ideoque conici (nec ut in avibus reliquis : prope
apicem fortius attenuati); lateribus convexi, nec ibi pla-
') Conf. pag. 1, Psilojxrdcs et nota ibi allata. — nnlov. pluma mollis, floccus.
ACCIPITEES.
103
nati; subtus quoque parum, vel interdum non impressi.
Unguis posticus medio subsequalis. Hallux plermnque
majusculus; sed, ut in Ptilopgedibus fere omnibus, basi
angustatus. — Aves plerumque magnse, capite, ratione
corporis, majore quam in avibus ordinum sequentium.
Rostrum a cranio porrectum, nec deflexum; ossibus
frontis nasique validis cum fronte conjunctum. Nares
parvae, alte positae. Alae semper magnae, tectricibus,
ut in Ptilopaedibus omnibus et Volucribus plerisque,
magnis, numerosis. Ala brevis in lioc Ordine talis est,
qualis in praecedentibus ala mediocris: cubitalibus an-
terioribus % — Vs totius tegentibus.
COHORS 1. NYCTHARPAGES
s. Genus Strix Linn.
Oculi antrorsum directi (ob cranium postice latis-
simum), area faciali limbo faciali conspicuo cincta. Ba-
sis rostri plumis setosis (e limbo faciali) obtecta.
Ptilosis mollissima. Caput magnum prolixe plumatum, aper-
tura auris magna, in utroque latere plerumque dissimili (saltem in
serie priori). Area facialis planata vel concava, oculum ambiens,
plumis raribarbatis, rigidiusculis, ab oculo radiantibus, tecta. Lim-
bus facialis e plumis brevioribus, rigidiusculis, dense barbatis com-
positus, aperturam auris extus ambit. E margine superiore hujus
limbi, in sp. multis, plumaB qiundam longiores fasciculos 2, unum
supra oculum utrumque, formant, plerumque auricidie vel cornua
dictos, potius vero novo nomine, plumicornua appellandos. Cera
rostri obsoleta. Digitus externus versatilis; hallux basi paullum
elevatus. Iliimerus et cubitus longi, parte postica plerumque pone
acetabulum femorale extensa. — (Species, Cf. Kaup, Jard. Contrib.
1852, 103 — et Schl. Musee P. B. fasc. 2 (1862): ”Oti et Striges”).
SEKIES PRIOK.
Apertura auris oculo multo major, lobo cutaneo antico clusilis. — ^
(Lobus anticus est plica magna cutis, globum oculi tegentis). —
Area facialis supra oculos extensa, ibique, saepius, parte sub oculo
sita non humilior. — (Striges nocturnae).
104
OKDO III.
Fam. 1. Glaucinai: limbo faciali plumis densis, firmis, e
•curvatura basali erectis, apice extrorsum reflexis, formato. — Eo-
strum angustius, baSi longiore, recta, apice subito hamato. Aper-
tura auris externa cranio altior. Area facialis forma ad arbitrium
avis variabilis, interdum rotunda, interdum, subtus in acumen con-
tracta, cordata. Ptilosis fere subtilior et elegantior quam Strigum
reliquarum, plerumque flavida, punctis albis ornato. — Sp. terra-
rum calidiorum.
i
Glaiix '0 Blyth; Strix propria Sw. et Rec. (flammea L. et omn.; — candida
Tick). — Dactylostrix Kp. (castanops); — Megastrix Kp. tenebricosa. —
Tarsi sfepe elongati.
Pliodiliis Is. Geoffr. (badia Horsf., Tem. Coi. 318), area faciali supra oculos
parva, a fronte inteijecta, in 2, late distantes separata.
Fam. 2. Ululinge: limbo faciali plumis oblongis, simpli-
citer curvatis, formato. — Apertura auris varia. Kostrum (praeter
gen. primum) crassius, a basi curvatum, Eemigum 2da, vel plii-
res, apicem versus, extus sinuativ.
a) Apertura auris externa cranio multo altiore; area faciali semper
magna perfecta, alta: fronte a limbis coeuntibus carinata. Plumiconiua
adsunt.
Rhinoptynx Kp. (mexicana Gm) rostro, fere ut in Fam. pra?c., basi recto.
Otus Cuv. (Strix otus L; 0. vulgaris FI.) plumicornibus longis; sp, sylvatica\
— Nyctalops Wagl. (stygius), digitis nudis.
Brachyotus Gould (Str. brachyotus L,, Brach. palustris Bp.) plumicornibus
brevissimis, vix observandis. Apertura auris maxima; pictura simplicior,
maculata, non undata; vita terrestris, inter ctespites.
Bhasinatoptynx Kp. (capensis Sm. 111. 07; helvola Liclit.),
b) Apertura auris cranio non altiore; plumiconiua nulla. Area fa-
cialis plerumque magna, perfecta.
Ulula Cuv. R. An. (uralensis) = Syrnium ^* **) ) Sav. et rec. (aluco); Ulula
antiq., Briss. I, 507 et Schleg. M. P. B. Iris fusca! -i- Hodgs. (in-
*) Glaux est nomen antiquum Strigis sp. incertie, vel Strigum in genere,
(Conf. Sundev. Aristot. Thierarten p. ‘J5 — 98), a Blyth, Catal. p. 42, ut
nomen genericum Strigis candidre, quje hujus est subgeneris, adhibitum,
bene vero hoc genus (typo S. flammea) designans. Nomen Strix L., a re-
centioribus, pro nomine hujus generis usitatum, melius, ex nostra sententia,
more Linneano, ut nomen generale totius hujus cohortis reservatur. ^Eque
igitur dicitur: Strix noctua et Athene noctua; Strix flammea et Glaux flam-
mea e. s. p.
**) Syrnium, vocabulum factitium, significatione carens, rejiciendum, prae-
sertim cum praesto sit nomen harum avium antiquum. Ulula. Idem de
Surnia Dum. in Fam. 4ta. — Inter nomina Strigum permulta. mala vel
pessima; e. gr. Ketupa Less., Scotiaptix Sw., Surnia Dum., Syrnium Sav.,
Bulaca, UiTua, Huhua Hodgs., Jeraglaux, Phasmaptynx, Dactylostrix Kp.;
ACCIPITRES.
105
drani; — siiiensis). — (Genus Ciccaba! Wagl., nobis non satis cognitum ut
h. 1. disponatur; sed Str. woodfordi A. Sm. S. Afr. 111. 71, Ciccaba Kp.,
est Ulula typica.
SERIES Strigum POSTERIOR.
Apertura auris cranio humilior (plerumque oculo non major) lobo
antico nullo. Area facialis fere tantum infraocularis : supra oculos
nulla, vel humillima, fronte convexa late interrupta. — Striges
diurna?.
Fam. d. Bubonina?: plumicornua adsunt (plerumque longa;
in generibus 2 primis brevissima).
Leuchyhris pro Nyctea! (Str. nyctea! L. Nyctea nivea Thunb., Daud.). A
picrisque cum ”Surnia” Dum. consociata, sed Buboni pra3sertim affinis,
etsi plumicornibus parvis, fcgre observandis, a reliquis plerisque hujus
familia? distincta. Nomen "nyctea'\ nocturna, huic sp.. Strigum omnium
maxime diurna?, sole lucente bene videnti et in campis apertis degenti,
ineptum. Aliud igitur proposui: hevxoQ, albus, et v(3qiq, nomen Bu-
bonis antiquum: Leuchyhris nivea.
tScotopelia Bp. Csp. (pelii Temm. Schleg.) unguibus setpientis; tarsis seminu
dis; plumicornibus olisoletis. Afr. Occ. (Mus. Le}Mense).
Smilonyx, pro Ketupa! Less.; Cultrunguis! Hodgs (Strix ketupa Hodgs.,
javensis Less.). Nomen, ob formam unguium, o/iihor, culter; nrut, un-
guis. — Pseudoptynx Kaup (philippensis).
Bubo Dum. (Strix bubo L., B. maximus rec.); — Urrual Hodgs. (coromanda
Lath; — lactea Temm.); — Nisuella Bp. (maculosa Temm. Coi. 50).
Lophostrinx Less. (cristata Daud.; Jard. Contr. 1848 t. 10).
Megascops Kp. (asio L).
Ptilopsis Kp. (leucotis Tem. Coi. 16).
Bcops Sav. (Str. scops L., Sc. ephialtes Sav.).
Fam. 4. Noctuina?: plumicornibus nullis. Ceterum v. su-
pra: ”Scrics posterior”.
Athene Boie et rec. (Str. noctua Scop. Ann. I; ”Retz”; cf. Sundev. Sv. Foglar,
192); Noctua Antiq. et Schlegel M. P. B. (N. veterum Licht, Schleg. 1. c.;
nec Noctua L., Lepidopt), — Pholeoptynx! Kp. (cunicularia) tarsis longio-
ribus. — Cephaloptynx! Kp. (punctulata).
Tcenioglaux! Kp. (radiata Tick.) et Tcsnioptynxl Kp. (brodiei), transversim
fasciata.
Glaucidium Boie (ferruginea Wied); Microglaux Kp. (perlata Vieill.; licua
Licht.); Microptynx Kp. (passerina L).
Gisella, Gymnasia, Lemijijius, Smithoglaux Bp. et. cet. — Talia videnti in
memoriam veniunt verba Okenii de nominibus Lessonianis: ”Wer kann
wohl Magen haben solche Namen zu verdauen”?
Methodi Avium disponendarum expositio.
14
106
OKDO III.
Nycthievax pro Sunii a! Dum. (iiisoria Bechst.). — Obs. Suriiia (sicuti Syr-
uium ; v. Ulula, Fam. 2), vocabulum rejiciendum. Sp. unica cognita,
Strix ulula L. X et B. funerea L. XII, quse vero nomina ab ipso Linneeo
inter se et cum Str. tengmalmi et Str. brachyoto (anibge in Fam. 2) ita con-
fusa sunt, ut necesse ambo rejiciantur. Conf. Sundev. Svenska Foglar p.
192 — 3. Xomen S. nisoria nullo modo dubium. — Nomen gcnericiun,
h. 1. propositum: nox et accipiter: accipiter nocturnus; om-
nium enim Strigum ha^c maxime accipitrina s. Asturi similis.
Ninoxl Hodgs (connivens Latii; — strenua Gould etc.) ex Australia et X.
Zeelaudia; Jeraglaux! Kp; Ctenoylaux Kp (scutellatus Eaffl.).
Obs. genera Leuchybris (nyctea) et Scotopelia, v. Fam. 3.
COHOKS 2. nEMKROIIARPAGES.
Oculi ad latera spectantes; basis rostri cera firmiore,
evidenti, marginata, instructa, plumis non obtecta; caput
et collum plumis veris, dense vestita; hallux totus in-
sistens, ungue valido (u. medio mquali) armatus.
Apertura auris oculo minor. Arca facialis non distincta. Tan-
tum in genere Circi, infra oculos aurestpie, limbo faciali cincta. —
(Sp. V. Kaup. Isis 1847; Arch. f. Xaturg. 1850, 27; ibid. 1851, 75;
— et Scblegel, IMusee P. Pas bft. 1 et 2.
a) Tarso postice (i. e. planta tarsi) transversim scutato.
(f)bs. tamen genera ^licrastur et Circus).
Fam. 1. Asturina?: planta tarsi transversim multiscutata ;
ala minus longa: pennis cubiti paucioribus, plerumque ala? attin-
gentibus; humero breviusculo.
flas aves, inter Accipitres pueter dubium perfectiores haben-
das, primas enumeramus. Kaptatores astutissimi et pro magnitudine
audacissimi fortissimique inter eos inveniuntur, qui reliquas praeser-
tim aves, non solum in aperto aere, sed etiam in silvis, inter ar-
bores fruticesque, volatu celerrimo etsi flexuoso, venari possunt;
e. gr. Nisus fringillarius et Astur palumbarius. Falcones proprii
minus bene avem volatu flexuoso et celeri persequuntur.
Nisus Cuv. (commimis Ciiv., fringillarius Kp; Falco nisus L.); Accipiter
rec., ex Brisson 1760; sed nomen Accipitris toti Ordini, a Linnseo, 1735,
impositum.
Microiiisus Gray (gabar Daud. Le V.).
Melierax G. R. Gray, List (musicus Daud. Le V.).
ACCIPITRES.
107
Astur La C. et rec. (palumbariiis L); — Leucospiza! et L — zia="0 Kp., Gray
(novfe hollandifB Gm); — Lophospizal et L — ia! Kp., Gray (trivirgatus
Temm. Coi. 303); — Urospizal Kp. (torquatus Vig. Horsf.); — Bupornis
Kp. (magnirostris Gm).
Leucopternis Kp. (albicollis Latii.).
Astiirisca, pro A st uri na Vieill. Kp. (F. nitidus Gm).
Hyp ornor phnus Cab. Tschudi Fn. (urubitinga; — schistaceus). Huc quoque
numeratur F. meridionalis Lth., rutilans Licht. ala longiore.
fchthyoborus Kp. (nigricollis Latb.) digitis, ut in Pandione, subtus verruculis
aculeatis asperis.
Thrasaetus Kp. (harpyia L) rostro pedibusq. foilissimis insignis.
Jforphmis Ciiv. (guianensis Daud.).
Micrastur G. R. Gray (brachypterus Tem. Coi. 116, 141) alis brevissimis.
Scuta plantaria in sp. typica in areolas multipartita.
Geranospizias ^') Kp. (hemidactyjus Tem. Coi. 3 et 91) digito externo parvo.
Gypogeranus 111. (serpentarius Gm, secretarius! Scop., Scbleg.), Serpenta-
rius Cuv. Gray; Sagittarius Vosm., Finsch et Hartl. 0. Afr.; As(ur secr.
Scbleg. 1. c.
Fam. 2. lUiteonina^: ala longa, humero semper longo. —
<)bs. Hasc familia a praecedente minus bene distincta.
Circus La C. (cyaneus L). Limbus facialis sub oculis et auribus adest, nullam
vero cum Strigibus affinitatem indicans. Pedes longi, scutis plantas
saepe divisis.
Buteo Cuv. An. Comp. (vulgaris Becbst., Falco buteo L); — lleteraHus Kp.
(aguia Tem. Coi. 302, melanoleucus! Vieill.) sp. major, ceterum non dist.;
— PcecU opter nis Kp (borealis Gm); — Archibuteo Brehm (lagopus L) tar-
sis, ad digitos usque, plumatis, planta vein nuda, scutata.
Tachytriorchis Kp. (pterocles Tem. Coi. 56, 139) cauda brevi.
h) Planta tarsi crebr(i reticulata vel vernicosa.
Fam. 3. Falco ninae: planta tarsi reticulata; rostro brevi,
valido, a basi curvato, tomio superiore ante apicem dente valido
armato ; naribus rotundis, margine acuto, duro punctoque medio osseo.
Calco L. alis longis, penna 2da (vel 2 et 3) ceteris longiore.
a) Falco rec. dig. ext. longiore; penna 2 longissima (communis Gm = pe-
regrinus, cauda brevi) -f Hiero falco Kp (gyrfalco); yEsalon Kp (litho-
falco); flypotriorchis Boie (subbuteo).
b) Erythropus Br (vespertinus L) ala longissima, cet. ut seqv.
*) Obs. Spiza est nomen antiquum, grtecum, aviculae cujusdam, e gr. Frin-
gillae: Splzias vero est nomen Falconis s. Accipitris minoris, Spizas ca-
pientis. Ergo nomina h;ec et similia Accipitrum scribenda sunt: Lenco-
xpiziaa, Lojf/iospizias, Urospizias etc.; — Nomina vero Fringillina sunt
Amhlyospiza, Spermospiza, Orfijgospiza etc. (supra pag. 29 et seqq.).
Omnes sp. hujus Familiae sunt aves Asturi n:e.
108
OKIX) III.
f) Tinnunculus auct. (F. tiiinimc. L) ala minus longa penna 3 fere = 2;
digiti laterales «quales; + Tichornis Kp (cenchris); Pcccilornis (sparve-
rius). — Omnes colore rufescentes.
d) Jeracidecu Vig. (berigora Vig.) tarso longiore; cet. ut pr.; Australia.
e) Hierax Vig. (c«rulescens) alis brevioribus; sp. Accipitrum minim«.
Harpagus Vig. (bidentatus Lath.) ala brevi, rotundata.
Fam. 4. Circae tina?: planta reticulata; rostro brevi, a basi
curvato, edentulo. Xares aperte, margine corneo; ala longa; digiti
breves.
Elanus Sav. (melanopterus) + Gampsonyx Vig. (swainsoni): unguibus tere-
tibus; penna 2 v. 3 longissima.
Nauclerus Vig. (furcatus L). EI an oi des! Glog. Schl. M. P. B. Cauda valde
furcata.
Jctinia Vieill. (plumbea Vieill.) tomiis posterius in lobum dilatatis.
CircaHus Vieill. (gallicus Gm); sp. majores.
Fam. 5. Herpetoth(irin«: planta reticulata, alis brevibus.
Uostrum validum, altum, breve, edentulum; nares rotundate.
/Spilornis G. E. Gray List (bacha Daud.); India; Malayasia.
Herpetotheres Vieill. (cachinnans L); Amer, merid.
PXm. 6. Aquilina?: planta reticulata vel plumata. Fostrum
extensius, basi rectum, apice deflexum; naribus transversis (praeter
Haliasturem), margine duro, corneo. Digiti longi. — Aves magna?,
fortes, alis magnis et, pra?ter genus primum, longis.
a) tarso toto plumato (non ut in Buteoninis postice nudo).
Spizaetus Vieill. (ornatus Daud.), ala breviore. Lophaetus Kp. (occipitalis),
crista longa; Lhnnaetus Vig. (cirrhatus Gm); Spizastur Less (melanops).
Aquila antiq. et rec. (chrysaetus L); UraHus Kp. (audax Lath); Pseudaetus
Hodgs (bonelli); IlieraHus Kp (pennata); PteroaHus Kp (leucoprymna
Licht., verreauxi Less.), male a rec. Aq. vulturina Daud. apellata; nam F.
vulturinus Daudini tantum ex Levaill. Afr. tab. 6 descriptus est, qu« Gy-
paetum meridionalem (juniorem, captivum et sorde paullum deformem) re-
pra?sentat. (Cf. Sundev. Krit. Ofvers. Levaill Afr. 6).
b) tarso basi tantum plumato, dein nudo. Ala longa.
Helotarsus A. Smith (ecaudatus Sh.), Terathopius! Less; cauda brevi.
HaliaHus Sav. (albicilla L); Thalassaetus Kp (pelagicus Pali.); Pontoaetus
Kp (leucogaster Gm).
Haliastur Selby (pondiceriauus Gm, indus rec. ex Bodd.) naribus rotundis;
minor, habitu et vit« ratione Milvus perfectus.
Gypohierax Eiipp. (Vultur angolensis Gm) orbitis lorisq. nudis.
Fa:h. 7. Milvina?: planta reticulata; naribus obliquis, cute
molli, supera, clusilibus. — Ala plerumque longa, magna; rostrum
ACCIPITRES.
109
aquilinum : basi rectum ; sed minus. Digiti j)lerumque breves (prae-
ter ^lilvum et Hamirostrum).
Milvus Antiq. et Cuv. (regalis Bp. F. milvus L) cauda longa, fissa; dig. longi.
Poliornis Kp. (teesa Frankl. Z. Pr. 1831, 115); Pernopsis! Dubus (Pol. rufi-
pennis Sundev. Vet. Ak. 0. 1850, 131; Circus mulieri Heuglin, Naumannia
1850, hft 3, 36 c. fig.). — Sp. Buteonis Schl.
Pernis Cuv. (apivorus L).
Hyptiopus Hdgs (lophotes Cuv,, Tem. Coi. 10) Baza! Hdgs.; — Avicicla Sw.
(cuculoides Sw. Afr.; cafer Sund. V. Ak. 6. 1850, 110), rostro dentato.
Cymindis Cuv. E. A. (cayannensis Gm) ala brevi, rostro dentato. Leptodon
Sundev. 1835; Odontriorchis Kp.
Regerhinus Kp. M, Senkenb. III (uncinatus 111., Tem. Coi. 104 et 115), Cy-
mindis Sw. nec. Cuv.
fJamirostrnm nob. Rostrhamus! Less. Tr. (sociabilis Vieill. hamatus 111.
Tem. Coi. 61 et 231).
Gymnogenys Less. (radiatus Lath Suppi. Ind.s., Tem. Coi. 307).
Machcerirhamphas Westerm. Bijdr. Dierk. 1851 (alcinus Schleg.) rostro alto,
compr. (In Musaeo Berolinensi visus).
Fam. 8 . Pandioninse: tarso crasso, basi quoque nudo,
planta verrucosa, aspera; digitis longis, subtus verruculis acumina-
tis asperis. Ala longa; rostrum et nares Fam. praecedentis.
Pandion Sav. (haliaetus L), unguibus teretibus.
Polioaetus Kp. (humilis Temm.; ichthyaetus Ilorsf.).
COHOKS 3. SAFEOIIARFAGES
s. Vultures.
Caput et collum nuda vel partim vellere denso, floccoso
tecta (plumis veris plerumque destituta). Hallux fortis,
totus insistens, ungue magno (medio fere eequali) arma-
tus. — Ungues omnes minus perfecte conici, tritura
obtusi, magis minusve depressi vel dilatati, subtus im-
pressi, s. sulco lato exarati. Ala semper longa, lata.
Planta tarsi reticulata. Nares non perviae.
Aves maximaq vix nisi animalibus majoribus, mortuis, ple-
rumque putridis nutritae, Orbi antiquo, calidiori propriae.
Fam. 1. Gypaetinje: pileo floccoso v. subnudo, posterius,
sicuti collo, plumis longis, angustis, tecto. Cauda longior, gra-
110
ORDO III.
data, non trita, pennis 14. — Rostrum longius extensum, debile
(compressum vel angustum). Ala maxima, longissima.
GypaHus Storr. (barbatus L), rostro magno, fortius compresso; cera setis
adpressis, nares tegentibus, obsita. Barba menti setosa, perpendicularis.
Tarsi plumati, postice (vitta plantari) nudi, reticulati. — Primus ad-
spectus unguium rostrique hujus avis docet, relationes auctorum de
rapacitate viribusque ejus magna parte fabulosas, vel poeticas esse.
Neophron Sav. (perenopterus L.), rostro angusto, nudo; tarsis nudis.
Fam. 2. Vultur in se: capite collocpie nudis vel floccosis.
Cauda brevior, rotundata, apice valde trita, rliacliidibus dinis qs.
spinosa; pennis 12. — Cervix, basi, magis minusve alte plumosa,
plumis supremis, aliter formatis, torquem cervicalem, insignem,
formantibus. Area antepectoralis (s. gutturis infimi) triangularis,
plumis brevibus, setosis, adpressis (fuscis) dense tecta, quasi pilosa,
Hoccis densis, lanatis, albis, cincta.
Vfltiir L. (monachus L. = cinereus Gm) capite lato, floccoso; cervice alte
plumata; naribus rotundis; ore longius fisso.
Otogyps G. R. Gray (auricularis Daud., ex Levaill. Afr. 9) capite lato, collo
nudo, cervice basi tantum plumata, naribus transv. ellipticis.
Gyps Sav. (Vultur fulvus Gm) capite angustiore colloque brevi-floccosis;
naribus transversis, angustis. Rostrum ut 2 priorum, magnum, validum.
Gypiscus n.g. (Vultur pileatus Burch. Pl.Col. 222*, Neophron pii. Gr.,Schl.) ro-
stro angusto, longiusculo debili, naribus longit. oblongis. Caput et collum
ut in gen. prfecedente. — Obs. V. (Gypiscus) carunculatus A. Smith, ex
Afr. merid., sp. bene distincta.
COMORS 4. XECROIJARFAGES
halluce parvo, basi elevato. Capite magis minusve nu-
dato. — Sp. tantum americana'. In omnibus digiti
laterales, ambo, plica cutanea cum medio conjuncti.
Fam. 1. Cathartinse: capite toto, colloque partim, deplu-
mibus. — Rostrum magnum, parte basali, . nares continente, pro
cera (ut in Columbis), cute molliore, saepius sparse pilosa, tecta.
Xares longitudinales vel rotundatae, perviae. Cutis capitis collique
magis minusve plicata et carunculata. Alae maximae. Pedes me-
diocres. Cauda mediocris, pennis 12 non tritis. — Aves magnae
et maxima^ animalibus mortuis et putridis sordibusque animalibus
ACCIPITRES.
111
omnis genens victitantes, structum non parum Gallinaceas, prae-
sertimque Gallopovones, referentes.
Sarcorhamphus Dum., (Y. papa et Y. gryphus L. + Y. califoniianus Sli., ge-
neri sequenti propinquus) naribus parvis, altissime positis; rostro magno,
crasso; ore brevius (vix pone nares) fisso. — Mesorhinium marium, in
sp. 2 primis, excrescentia magna, carnoso-cutanea ornatum.
Cathartes 111. (Y. aura L.) naribus majoribus; rostro crasso, majusculo, ore
fere sub oculos usque fisso. Mesorhinium semper Ifeve.
Catharista Yieill. Anal., descr. (foetens 111.; atratus Wils.) naribus angustiori-
bus; rostro longiore (capiti fere aequali) angustato, parte praesertim basali
longa et angustata. Os ut praecedentis, longe fissum. Alae et cauda bre-
viores; pedes longiores.
Fam. 2. Polyborime: capite colloque plumatis. — In gen.
3 primis ala longa; tarsus areolatus; unguis posticus ungue medio
vix minor. Rostri pars basalis, in omnibus, ut in Fam. pragc. for-
mata. — Aves magnitudine mediocres, fere ut Catbartina? viventes.
Polyborus Yieill. (tliarus Mol., brasiliensis Gm), rostro crasso, naribus al-
tissime positis, inverse obliquis. Pedes altiores.
Milvago Spix (degener 111., cliimachima! Yieill.) naribus rotundis puncto
medio osseo. — Rostri basis brevior. Pedes mediocres, -j- Phalcobceniis
Lafr. (megalopterus Meyer).
Daptrius Yieill. Anal. (ater Yieill. Gal. t. 5, aterrimus Temm. Coi. 87. 342)
et Ibycter Yieill. ibid. (aquilinus Gm. leucogaster Yieill. Gal. t. 6; sp. a
prseced. parum distincta), fronte, orbitis gulaque nudis; naribus rotundis
absque puncto. Rostrum parte basali longiore, angustiore, magis pilosa;
apice minus deflexo (non adunco), rostro sequentis simile.
Dicholophus 111. Prodr. (cristatus. Parra L.) -f- Chungall Burm. (D. burmei-
steri Hartl.), ala mediocri, tarso longo, antice scutato, tibia apice nuda,
halluce altius elevato, ungue parvo. Forma partium, etsi in nuper enu-
meratis dissimilis, non minus quam color ptiloseos irroratus et pictura
remigum rectricumque fasciata, has aves Accipitres nec Grallatores esse
ostendunt. Z>. burmeisteri, pedibus minus longis, et partibus reliquis
plerisque, Polyborinis ceteris propinquior, est sp. intermedia, ostendens,
judicium nostrum de affinitate D. cristati, jam a;o 1835 editum (Syst. p.
116 et 121), correctum esse. In sceleto sternum de eadem re monet:
reliqua} partes ambigua}. ^
112
ORDO QUARTUS. G A L L I N iE l.
EASORES 111.
. Caput parvum. Rostrum breve, parte basali cute molli
tecta; dertro fornicato, apice deflexo, obtuso {vel mmus
acuto); naribus humiliter positis, plerumque magnis. Pedes
fortes, scutulis duris, corneis tecti, digitis a basi divergenti-
bus, unguibus {prceter Coh. 4tam) depressis^ obtusis, sub-
tus profundius impressis.
Ptilosis durior magisque rudis quam avium prsece-
dentium, rliachidibus subfragilibus. Vibrissa3 et pluma?
setosa? circa faciem rostrumve plane nulla?; appendices
vero cutanefc,’ nuda?, in capite sa?pe adsunt. Alfe ple-
rumque breves, rotundata?, fornicata? (tamen in Pterocli-
nis et Tliinocorinis longm); pennis cubiti 12— 20; tectri-
cibus maximis, numerosioribus quam in avibus reliquis.
Cauda maxime varia, pennis plerumque pbiribus (14 —
20 vel pluribus; sed in Penelopinis 12). Articulus di-
gitorum j)rimus longus; reliqui gradatim breviores; ulti-
mus (cum ungue) parum flexilis. Hallux (pra?ter i\Ie-
gapodios) parvus, basi elevatus, ungue parvo. Pedes
sa?pe calcaribus armati, quod huic Ordini et ejus Co-
horti 2da? omnino peculiare. Calcaria fere tantum iu
maribus, rarius in feminis, perfecta; in latere tarsi po-
stico-interno, infra medium, sita; conica, acuta, le vitei*
curvata, cornea, intus processum osseum, e tarso, conti-
nentia. In feminis et junioribus generum calcaratorum.
pro calcare, et in eodem loco, semper adest areola cor-
nea major, convexior, facilius agnoscenda; qu^ in mare
juvenili, cito excrescit et in calcar transformatur.
De partibus internis ha?c memoramus: Ingluvies
oesophago infimo affixa, ante, furculam, sub cute sita;
GALLINA.
113
ventriculus durius musculosus; intestina cmca 2 maxima.
Vertebrae dorsales concretae; crista sterni alta, pro mu-
sculis pectoralibus maximis; furcula elongata, debilis,
ramis j)arum curvatis; humerus et cubitus breves.
Gallinae aves sunt medige magnitudinis: maximae
sunt Gallopavo, Pavo, Tetrao urogallus; minimae, He-
mipodii. Medige sunt: Gallus domesticus, Perdices, La-
gopodes. — Maxime omnivorae sunt, terram unguibus
radentes, ut insecta, vermiculos v. semina obtineant. —
Se in terra vel arena pulverando, plumas corporis pu-
rificant, nec in aqua lavantur. — ]\Iulta3 sp. polygamae
sunt, prgesertim inter Phasianinas, Tetraoninas etc. Ha-
rum vero sexus valde dissimiles: Mares enim feminis
multo majores et aliter colorati, sgepe splendidi, e. gr.
Pavones, Galli, Phasiani; — Tetraones majores. Ple-
rgeque autem sp. monagamge: mare feminaque parum
disparibus, colore simplici, grisescente, maculari, varie-
gatis. — Nidos nullos construunt; ova, plerumque nu-
merosa, in terra nuda deponuntur et a femina sola in-
cubantur. Pulluli nuper exclusi fortiores magisque ex-
plicati quam pulluli avium reliquarum.
COHORS 1. TETRAOXOMORPHjE
s. tectinares.
Nares cum tota basi rostri plumis brevibus, adpressis,
dense tectae.
Rostrum forte, sat convexum, basi crassa, naribus
cute molli, plumata, clusilibus. Tarsi magis minusve
plumati, calcaribus nullis. — Sceletum prgesertim pelvi
lata peculiare.
Fam. 1. Pterocliiue: alis longis, acutis; pedibus brevibus.
— Incolae regionum campestrium vel desertorum, et calidiorum,
orbis antiqui.
Syrrhaptes 111. (paradoxus Pali.), Heteroclitus Vieill.
Pterocles Temm. Gall. (arenarius Pali.), Oenas! Vieill.
Methodi Avium disponendarum expositio. 15 •
114
OKDO lY.
Fam. 2. Tetraonin«: alis brevibus, rotundatis, convexis;
pedibus mediocribus, fortioribus. — Incolae partis septemtrionalis
utriusque Orbis.
Lagopus Vieill. Anal. (lapponicus Gm. = albus Gm, saliceti Temm., sub-
alpinus Nilss.; Tetrao lagopus L.). — Oreias Kaup (scoticus); — Kerou!
rec. ex Montin Physiogr. Sallsk. Handl. Lund 1786, 155 (alpinus Nilss. ex
Linn.; lagopus Temm.; mutus Leach, ex Moiitin 1. c.): genera male definita,,
quorum species aegre distinguuntur!
Tetrao Linn. (urogallus). Singulje fere species hujus generis hodie
generice distinctfe: Lgrurus Sw. (tetrix); Canace P.bch (canadensis);
Dendra gapiis Elliot (obscurus); Centrocerciis Sw. (urophasianus); Pe-
dioccetus Baird (phasianellus).
Tympanuchus Gloger '(cupido L), Bonasa! Steph.
Tetrastes Keys Bias, (bonasia L).
Oreophasis'(y. R. Gray Genera (derbyanus, Gr. Gen. t. 121; fronticornis v. d.
Hoeven Handb.), inter Penelopinas et Tetraones medius: naribus tectis,
cauda 1 4-penni, rostro magis fornicato, his similis; — ala breviore, hal-
luce majore, tarso altiore, toto nudo, Penelopinas referens. — Central
America.
COHOKS 2. PHASTANOMORPHuE
s. Calcaratfe.
Nares niidte, apertcP, operculo parvo, convexo, coriaceo,,
non claudente; pedes majusculi, fortes, halluce parvo,
basi elevato, vel nullo ; unguibus subdepressis. Aht^
breves rotundata\ — Tarsi, in sp. fere plerisque, calca-
rati (cf. supra).
Fam. 3. Pasianimc: cauda compressa; rectrices enim in
partes duas, sibi, ut folia libri, opponendas, divisae; plerumque paul-
lum elevata. Tarsi semper calcarati; sed in feminis, plerumque
rudimento tantum calcaris (v. mox supra). Appendices cutaneae
*) Lagopus antiq., fem. Plin., vel masculinum ex usu recentiore. Hoc ob ter-
minationem us, non correctius, sed aptius.
**) Nomen Tetrao s. potius Tetarus (ifictooc) primum in scriptis Regis Pto-
lemsei Evergetis allatum est, qua de re Athenaeus memorat (Lib. XBq
654). Avis erat phasianina, colore splendidissima, apud Nomadas Asite vul-
garis et ex Media Alexandriani allata, ubi in arce regia, ut ornamentum
alebatur; verisimiliter Phasianus pictus L. — Deinde vero Tetraones Lin-
neani, m’ogallus et tetrix, a Plinio ’Tetraones” apellantur (X, 29).
GALLINiE.
115
nudae in capite vulgares. Sexus valde dissimiles. — Incolae Asiae
meridionalis.
■Gallus L. S. N. 1740 (Phas. gallus L. X; Tetrao ferrugineus Gm. G. baii-
kiva! Temm. Gallin.; Alector P>echst., Gloger, ex Klein: Gallus alector
Sundev. Sv. Foglar 275); crista capitis cutanea, nuda; cauda erecta, me-
diocri, pennis subeequalibus.
Euplocomus Temm. (ignitus Sh.) vertice plumis erectis cristato; vel lasvi
(erythrophthalmus Raffl.); Alectropliasis G. R. Gray (cuvieri Temm.),
vertice plumis adpressis cristato.
Grossoptilum Hodgs. Agass. (auritum Pali.).
Phasianus L. cauda corpore longior, valde gradata, acuta. Sexus maxime
dispares. — Species ita inter se paullum difEenint, ut singulae fere ge-
nerice distingui possint. Prima?, Gennaei dictae, ab Euplocomis parum
differunt. Cauda longa character principalis videtur.
Gennoeus Wagl. (nycthemerus L; -f swinhoi Gould, Hierophasis Elliot).
Phasianus L. et rec. (colchicus); Syrmaticus! Wagl. (reevesii).
Thaumalea Wagl., Chrysolophus Gr. (pictus L).
Catreus Cab., L o p h o p h a s i a n u s R.bcli (wallichii Hardw.). -
Argus Temm. (giganteus, Pli. argus L), Argusianus! Raf.
Fam. 4. l^avoninse: cauda plana, mediocri vel longiore.
Calcaria semper adsunt, interdum 2, in Jtliagene plura cuj usque
tarsi. — Aves indicfe, plerumque majores, collo longiore; quaedam
vero a Fam. sequenti aegre distinctae.
a) rectricibus gradatis, mediis longioribus, apice angustius
rotundatis (saepe mollibus). Tectrices caudae magnae, numerosae.
Pavo L. (cristatus).
Polyplectrum Temm. Cuv. (bicalcaratus L).
Tragopan Cuv., Ceri ornis S\v. (Meleagris sat}b-a L).
Ithagenes, ”Itbaginis” Wagl., Agass. (cruentus Hardw.) calcariluis pluribus.
Lophotetrasc Cab. Pucrasia! G. R. Gray (Phas. pucrasia Gr.).
h) rectricibus (plerisque) aequalibus, apice late rotundatis,
firmis.
Lojyhophorus Temm. (iippeyanus Lath), IMonaulus Vieill.; capite erecti-
cristato.
Galloperdix Blyth (Perdix zcylonensis Lath); — Hepburnia! Bp. (P. spadicea
Lath); sp. parvae, fuscae, bicalcaratae, similes Perdicibus.
Gallopavo Briss. ex Gessn., pro Mei e agri de L. (domesticus; mexicanus
Gould, Meleagris gallopavo L), capite colloque nudis, carunculatis. So-
lum genus pavoninum Americae *).
*) Nomen Gallopavo a C. Gessnero (c:a*1550) bene inventum et a Patribus,
usque ad Raium (c:a 1700) usitatum est. Recentius, pro Meleagride Lin-
naei (Fn. Sv. 1746 et S. N. 1758) adhibitum est a Brissonio (1760), ab
Okenio (Allg. Nat. G. IV, 616; 1837) et a nobis (Svenska Foglar 280,
283). — Avis Meleagris (s. Meleagris, — idos) in antiquitate nomen erat
proprium generi africano, Numulce L. — Fabulae de hac re ferunt: sorores '
116
OEDO IV.
Fam. 5. Perdicinae; cauda plana, brevi.
a) Sp. calcaratag.
Agelastus Temm., Hartl. (nieleagrides Temm.; Hartl. W. Afr. 200), capite
colloque supremo nudis, laevibus, carunculis nullis; calcare valido. Afr.
occid. — Cf. intra, notam sub Numida.
Pternistes Wagler, calcaribus acutis, capite plumato. Perdices Latii.
Francolinus Steph. (vulgaris, = Perdix francol. L); Peliperdix Bp. Csp.
(lathami).
Pteimistes (nudicollis Gm); Scleroptera Bp. (levaillantii; — gariepensis) ;
Clamator Blyth (capensis); Ortygornis R.bch (pondicerianus Gm); Rhizo-
thera Gr. (longirostris).
Megaloperdix Brandt, Tetrao gallus! Gr. (caucasica Pali., nigelli Jard.
Selb.); — Levva! et Tetraoperdix Hdgs. (nivicola Hdgs.) non generice
distincta. — Calcaria in hoc. gen. et 2 seqq. obtusa, verruciformia.
Caccabis Kaup, G. E. Gray (rufa L.; + grieca s. saxatilis; + petrosa). Ha* *
sp. verie sunt Perdices Antiquorum, quibus nomen Perdix de jure pro-
prium est. Nomen vero Caccabis, ut aliud nomen antiquum hujus ge-
neris (Athenaeus IX, 389 f., 390 a), et usu stabilitum, probandum videtur;
qua re nomen novum, pro ’'Starna” Bp., fabricare evitamus (cf. mox infra).
Perdicida Hdgs (cambayensis Lath.; — asiatica Lth; — pentah Sykes).
h) Sp. ecalcaratae.
Numida L. (meleagris) capite nudo, tubere verticis osseo; — Guttera Wagl.
(cristata), pileo erectiplumato =").
llyloperdix, pro Arbor i coi a et Arborophila! Hdgs (torqueola Valenc.,
megapodius Temm.) et Tropicoperdice Blyth (javanica Lth); pedi-
bus altis, digitis longis, rostro minore, dertro vix fornicato, naribus
longitudinalibus, cauda parva. — Nomen: v/.rj, silva, ob vitam, in fru-
ticetis.
Ptilopachus Siv. (vertralis Valenc.) cauda longiore, mediocri; qs. Galloper-
dix ecalcarata.
Meleagris. morte fratris inconsolabiles, in has aves, guttis crebris albis,
vestigiis lacryinaruin abundantium, per totum corpus maculatas, mutatas
esse (Ovid. Metam. VIII, 644). Nomen igitur "Numida meleagris” bene
avi hujus generis datum est. Linnmus vero, verbis Belonii seductus,
qui Gallopavonem africanum esse et veram '"Avem Meleagris" antiquorum
credidit, nomen huic dedit. Hic igitur "Meleagris gallopavo" vocatus est:
quod tamen nomen, avi ameri canae et non guttatae, maxime ineptum
videtur. Nomen igitnr mutandum est, quod modo, h. 1. indicato, bene fieri
credimus.
*) Numidis adimmerantur genera nobis minus cognita;
Acry Ilium G. R. Gr. (Num. vulturina Hardw.; A. Brehni EI. Thierl. IV, 476)
calcare verruciformi; palearibus carunculisque nullis; capite laevi, subnudo:
plumis colli longis, acutis, splendide pictis; ptilosi albidoguttata. Sp.
Africae occidentalis, viva in horto Zool. Hamburgeusi obiter visa. — Genus
inter Numidas et genera 2 sequentia medium videtur; forte cum iis ante
Pternistem enumerandum, etiam cum Ithagene similitudinem praebens.
Agelastus v. supra, inter Perdicinas calcaratas primus. A Pterniste %dx dif-
fert nisi capite nudo. Collum supremum in utroque nudum. — In Mu-
saeo Leydensi obiter visus.
Pltasidus Cassin Philad. Proc. Dec. 1856 (niger Cass., Hartl. W. AE. 268)
nobis ignotus; parum ab Agelasto differre videtur. (Calcaria?).
GALLINA.
117
Ammoperdiw Gould (heyi Temm. Coi. 328, 329) naribus angustis, inverse
obliquis (angulo antico humili, postico alto) et dertro longiore, habitum
peculiarem afferentibus.
Perdix Lath et rec. (cinerea L), Starna! Bp. (Cf. genus Caccabis mox su-
pra). — Margaroperdix R.bch (madagascariensis Scop., striata Lath). —
Synoeciis Gould, Agass. (australis Lath), ala et pictura Perdicis, cauda Co-
turnicis.
Cryptonyx Temm. Man (Plias, cristatus Mus. Carlss. 64, Columba cristata et
coronata Lath), Rollulus! Bonnat., Gray; — Melanopevdix Jerd. (niger
Vig.); ungue hallucis tritura minuto, rostro valido. Malayasia.
Ortyx Steph. Ortygia Boie. Perdicinse americange, a Perdicibus et Crypto-
nycibus Orbis antiqui parum distictas. Sectiones, vix genera sunt:
Ortyx propr. (virginianus).
Callijoepla Wagl. (elegans Less.).
Lophortyx Bp. (californica Lath).
Oreortyx Baird (picta Gould).
Cyrtonyx Gould (massena Less).
Odontophorus Vieill. Anal. (guianensis Gm. Lath;. — dentatus Temm.)
rostro crassiore tomiis- interdum in medio angulatis.
Coturnix Barr. Cuv. (communis Bonnat, Perdix cot. L) alis longioribus, suba-
cutis: pennis cubit. anticis alse paullum excedentibus; remig. 1 et 2
ceteris longioribus. Rostrum angustius, acutius, dertro non fornicato.
Rectrices breves, mollissimse, curvatse, a plumis ambientibus occultatae
(In praecedentibus, rectrices firmae, planae, prominula; ala bevis rotun-
data, pennis 1, 2 brevioribus, 3 — 5 subaqualibus). — Excalfactoria!
Bp. (chinensis L) sp. minima, ala paullo breviore, pennis 1 — 3 aqualibus.
Fam. 6. Hemipodiina3: sp. parva3, halluce nullo.
Hemipodius Reinv., Temm. (syivaticus Desf., tachydromus Temm., andalusi-
cus Gm.), Turnix! Bonn., Tridactylus! Lac. — AreoturnixU Bp. (pug-
nax Temm. Coi. 60) rostro majore, tarsis longioribus.
COHOPtS 3. MACRONYCHES
s. Pracoces.
Pedes magni, halluce magno, non vel parum elevato,
digitis anticis vix angustiore; unguibus magnis, subre-
ctis, postico fere aequali medio. — Nares nudae, apertae ;
alae breves rotundatae; calcaria nulla. — Aves majores
regionis Australi ae; ova non incubantes.
Fam. 7. Catheturinaa: cauda compressa, longit. mediocri.
— Hallux basi paullulum elevatus. Kostrum forte, convexum ; caput
118
OEDO IV.
l^eve et pars eolli nuda. Sat affines Phasianinis et praesertim generi
Galli. Differunt halluce unguibusque majoribus et praesertim vitae
ratione. — Australia.
Lipoa, ”Leipoa” Gould, Austral. (ocellata Gould), capite colloque plumatis,
rostro gracili, halluce minus magno, colore transversim maculato; vera
avis Pliasianina, h. 1. ob propagationem enumerata.
{Jatheturus Sw. Classif. (australis Sw., lathami Jard. Selb.), Tai e gallus!
Less. Caudam, ut Galli, erectam ferunt.
Megaceplialon Temm. (maleo Temm.; Gray et Mitch. Genera, t. 123).
Fam. 8. M egapodiinae: cauda plana, brevi. — Hallux
totus insistens, ungue maximo. Caput plumatum; rostrum minus.
Megapodius Qu, Gaim (novae guineae -Gm, fre 3 'cineti Qu. Gaim. Uranie 32);
Alecthelia Less., Manuel; (urvillei Less'. Coq. 37 = pullus nuper exclu-
sus, sed tamen plumatus, Megapodii).
CO IIOKS 4. J) UO DECIMPKXNA TEP
s. S}’lvicobe.
cauda longiuscula, plana, piennis 12. — Pedes fortes,
halluce basi elevato, ungue majusculo. Calcaria nulla.
Ahe breves, fornicahe, rotmidatm, pennis posterioribus:
7 — 10, vel 6 — 8, subajqualibus. Rostrum semper com-
pressum. — Sp. omnes americanai, sylvaticae.
Fam. 9. Cracinae: tarsis altioribus, unguibus vix compres-
sis. — liosti’um crassum, compressum, basi cera tectum et plerum-
que tubere mesorhinii instructum.
Ourax Cuv., Panxi! Temm. (Crax pauxi L), capite plumis parvis, seri-
ceis, dense adpressis tectum — Ourax est nomen antiquum avis in-
certae. (C£. Sundev. Aristot. Thierartem 113).-!- Mitu! Less. (Crax mitu L).
Crax L. (alector L). Pileus plumis erectis, apice antrorsum flexis (nigris,
medio albis) cristatum. Mares nigri, feminae rufae, variae.
Fam. 10. Penei opi nae: unguibus fortius curvatis et com-
pressis, acutis. Rostrum tenuius, compressum, parte basali lon-
giore, naribus nudis. — (Oreophasis, v. Fam. 2).
Penelope Merr. Bejqr. (marail Gm), — Ortalida Merr. (Phas. motmot L ,
Penei. m. Wagl.).
Opetioptila, pro Aburria!! R.bch (Penei, aburri Gould, carunculata Tem.)
remigibus 1 — 4 apice longe subulatis. {oTirjiov, subula).
GALLIN.E.
111 )
COHORS 5. STRUrmONlFORMES
s. Dromseognathfe Huxley.
Rostrum gracile (tarso multo angustius) apertura oris
sub oculis mediis fissa. — Corpus crassum, caput par-
vum, collum longius, angustum; rostrum capite paullo
brevius, leviter curvatum, depressum; cauda parva saepe
occulta. Hallux sat parvus et alte elevatus. Alae bre-
ves, rotundatae. — Aves ameri canae, tropicae, toto ha-
bitu Struthiones referentes et ossibus in basi cranii ut
in iis formatis (cf. Syst. Huxleyi, supra p. VII, Dro-
ma^ognathm).
Fam. 11 . Crypturinae: in Cohorte sola.
(Jrypturus 111. Prodr.; Tinamus! Latii; Tetraones sp. Gm. Halluce minimo,
alte elevato. Rostrum capite paullo brevius, parte basali elongata, na-
ribus circa medium rostri sitis. — Sectiones minus distinctte sunt: Tra-
chypelmiis Cab., Crypturus Sect. 2 111., naribus ante medium rostri. Cauda
evidens, plana, elastica, planta marginibus areolarum aspera (major Gm,
brasiliensis Lath, — et aff.); — Nothocercus Bp. ut pnec. sed cauda sub-
nulla: plumis curvatis, mollissimis, occultatis, (julius Bp. planta inter-
media; — variegatus Gm. planta ItBvi); — Crypturus rec.; Cr. Sect. 1 111.:
rostro paullo breviore, naribus pone medium. Cauda subnulla; planta
lievi (obsoletus, tataupa, etc.).
XotJiurus pro Nothura Wagl. (vix genus dist.) halluce prioris; rostro
multo breviore, naribus basalibus; cauda subnulla, planta Isevi (medius
Spix; — perdicarius Kittl.); color pallidus, nigrovariegatus.
RJiynchotus Wagl. pedibus majoribus, halluce majore, ungue terram fere
attingente. Rostri dertrum longum, parte basali brevissima, naribus ba-
salibus. Cauda parva, mollissima (rufescens Temm.).
COHORS (). SUBGRALLATORES,
Pedes breves, tibia apice brevissime nuda. Rostrum
breve, crassiusculmu, non fornicatum, naribus nudis.
Alm longm, acutte; hallux perj^arvus; cauda brevis.
Fam. 12. Thinocorinae: griseae, striolis nigris creberrime
variegatae. Rostri basis brevis, mollis, simplex. — Aves minores.
120
OKDO IV.
America meridionali, extra tropicum, propriae; subsimiles Cha-
radriis et praesertim Pteroclibus.
Thinocoriis Esch Zool. ' Ati. (rumici vorus).
Attagis Less. Cent. (gayi 1. c. t. 47).
Fam. 13. Chionidinae: alb^, rostro basi cera mobili, ossea,
c[uasi vagina, tecto. — Aves magnitudine Columbae, Laros minores
referentes; ex insulis Oceani meridionalis, subglacialis.
Cilionis Forst., V aginalis Gm (alba Gm; — minor Hartl. R. Z. 1842 t. 2).
121
ORDO QUINTUS. GRALLATORES.
GRALLAE* **) ) L.
Pedes longi tibiis apice nudis, digitis fissis.
Caput parvum, rostro plerisque longo, angusto. Col-
lum longum, fortius S-formiter inflexum, angustum ; ssepe
vero, plumis longioribus vestitum, crassius apparet. Ver-
tebrae colli 13 — 17 Corpus semper compressum.
Cauda brevis. Abe plerisque longae, sed in Rallinis
breves. Digiti antici a basi divergentes: vel omnino
liberi, vel plica cutanea juncti; limc vero plica fere tan-
tum in Recurvirostra major, natatoria. Pleraeque tamen
species brevi natare possunt, etiamsi compressum sit
corpus; plumis enim elasticis, aqum resistentibus vesti-
untur. Ardern tamen ceteris minus natatoriae.
Grallatores victu fere tantum animali nutriuntur;
climata igitur calidiora et litora inhabitant. Species vero
alis majoribus praeditm et strenue volantes regiones bo-
reales aestate visitant ibique propagantur, sed ineunte
aiictumno et longius ante frigora, meridiem versus emi-
grant. Tringa tamen maritima in climate boreali ad
litora maris, ubi aperta sunt, hiemem degit.
Series prior. Grallatores altinares.
Nares parvae, altius positae, osse et theca dura, cornea
cinctae, cute molli nulla vel exigua. Rostrum validum,
*) Avis, pedibus longis instructa, cum grallatore, grallis incedente, non vero
cum grallis, comparari potest.,
**) In Grue et Ardeis 17; in Ciconiaceis 15. Vertebrae colli in avibus numero
sat variae; ab 11, in Striginis et Alcedinibus, ad 23 v. 24, in Cygnis.
16
Metlwdi Avium disponendarum expositio.
122
ORDO V.
capite semper multo longius, ossibus firmis latisque cum
cranio junctum. Alm semper magiise. — Sp. plerumque
magum, nidos in' locis elevatis construentes, ubi pullu-
los alunt.
/
COHOES 1. IIERODIL
Hallux validus, totus insistens, - ungue magno, ungui
medio mquali, armatus. Unguis medius, intus, margine
lato, regulariter et crebre pectinato, auctus.
Aves plerumque magum, tardm, capite depresso,
fronte super culmen rostri minus elevata; ore longius
fisso; loris orbitisque late nudis.
Fam. 1. Ardeime; sola, characteribus cohortis agnoscenda.
— Ala? semper magna?, lativ, apice rotundatae. Collum longum,
postice subnudum, a plumis lateralibus tectum, sub volatu com-
plicatum, triplex.
Ardea L. (cinerea). Genus naturale, vix in plura dividendmn. Rostrum
leviter compressum.
A Alt i pedes: parte tibia? nuda longiore (quam ^ tarsi). Tarsus lon-
gus; collum longum tenue.
Imo, digitis et unguibus brevioribus (Ardeje proprise).
a) Sp. magna? rostro crasso, naribus altissime sitis (A. cinerea; - —
goliath etc.), Ardea rec.
b) Sp. (dum seniores), albae, rostro pnecedentinm (alba; — egretta),
Herodius rec.; vel rostro graciliore, fere sequentium (garzetta L),
Garzetta rec.
c) Sp. minores, rostro graciliore, naribus fere mediae altitis. Seniores
pictfe, juniores s?epe albte (rufescens, ct^rulescens, novse hollandia?
etc.); Demiegretta, Florida rec.
2do, dig. medio c. ungue tarso subfequali. Unguis medius >>
posticus digito paj*um brevior.
d) (A. melanopus Wagl.; — A. purpurea L).
B humilipedes: parte tibia? nuda breviore.
Imo, rostro minus crasso, recto: collo plumis longis vestito, iinguil)us
minus longis.
e) collo longissimo, plerumque crasso (brasiliensis L), Tigrisoma Sw:
— (agami L.), Agamial R.bcb.
/) minores, collo minus longo: (goisagi, — et limnopbylax Temm);
' — (scapularis 111., Schlegel: var. americana; v. africana s. atrica-
pilla Afz.; v. javanica), Butorides Blyth; — (comata Pali., — spe-
ciosa Horsf.), Ardeola Boie; — (cinnamomea Gm).
GKALLATOKES.
123
g) pandae, tibia brevissime v. vix nuda (minuta; — undulata), Ar-
detta Gray.
2do, rostro minus crasso, subcurvato; unguibus longissimis.
li) collo breviplumato; color albus (A. ibis Hasselqv.), Bubulcus Puch.
i) collo longiplumato, griseae, maculatae (stellaris), Botaurus Steph.
3tio, rostro crassissimo, lateribus, ad nares, tumido:
k) tarso breviore (nycticorax; caledonica), Nyctiardeal! G. R. Gray;
tarso longiore (violacea L.), Nyctlierodius R.bch, sequenti proxima.
Cancroma L. (cochlearia), rostrum altitudine latius.
COHOES 2. PELARGL
Hallux brevior, basi elevatus, ungue minore armatus.
Aves magnae, altinares, rostro longo et forti, ore
non pone basim rostri frontalem fisso, fronte plerumque
leviter elevata, convexa; collo longo, angusto, nec longi-
plumato. Tarsi, praeter genus Falcinelli, toti reticulati.
Unguis medius numquam pectinatus, interdum vei*o (in
Ibidinis) incisuris paucis irregularibus et obliquis.
Fam. 1. Plataleinae: rostro recto, depresso, maxilla iitra-
que, apice, in laminam rotundatam, planam, latissimam, dilatata. —
Sulcus nasalis ut in Ibidinis, secundum margines rostri, ad apicem
ducta, sed supera. Digiti paullo longius palmati. — Cetera ut
Ciconia.
Platalea L. (leucorodia L).
Fam. 2. Ciconiince: rostro magno, compresso, apice acuto
et ad latera inciso; sulco nasali nullo. Ungues plerumque breves,
depressi, obtusi.
Ciconia L. (alba Temm.); — Splienorrhynclius Hpr. Ehs, Symb. (abdimii); —
Ephippiorliynchus Bp. (senegalensis Sh., Cic. ephippiorh. Temm.); — Myc-
teria L. (americaiia L, mycteria 111.) rostro crassiore, leviter recurvo; capite
colloq. nudis.
Lepioptilus, Lept . . los Less. Tr., corr. Strickl. (Cic, argala Lth).
Anastomus Bonnat. Hians! Boie (oscitans Bodd. Pl. Enl. 932, pondiceriana
Gm). — Hiator! R.bch (An. lamelligerus Temm. Coi. 236).
Tantalus L. (loculator L), rostro arcuato; ceterum ut Ciconia.
Fam. 3. Ibidinse: rostro arcuato, angustiore, sulco nasali,
ad apicem ducto, sublaterali. — Eostnim apice subobtusum, non
124
OBDO V.
incisum, culmine ibi subdilatato, depresso; in rostro reliquo, an-
gusto, rotundato. Angulus menti sulco ad apicem continuatus (in
praecedentibus brevior, rotundatus, non continuatus). Pedes brevio-
res quam praecedentium. Ungues compressi, acuti; medius, intus,
saepe bis vel ter incisus.
Falcinellus Bechst. ex Gessn. (Tant. falcin. L., niger *) Gm; -f ruber L) tar-
sis longis antice scutatis.
Ibis Cuv., ex antiquis (Tant. aethiopicus Gm. Ibis alba antiq. nec L); Thre-
skiornis! G. K. Gray. Tarsus brevior, totus reticulatus; rostrum longis-
simum totum crassiusculum. Sp. albae capite magis minusve calvo. ^
Geronticus Wagler Isis 1832 (calvus), tarso breviusculo, reticulato; ro-
stro minus longo, basi crasso, apicem versus fortius angustato, gracili.
Forma ceterum paullum varia, quare singulae sp. generice distincta sunt
(sp. 13, genera 12!). Haec vero genera improbanda.
Fam. 4. Scopince: rostro crasso, minus longo, apice va-
lido, adunco. — Culmen rostri rectum, tomia apicem versus ad-
scendentia, curvata. Sulcus ' nasalis, ut in Ibide, angustus,, juxta
culmen situs, ad latera apicis deflexi in tomium exit. — Aves
tantum Africanae.
Scopus Briss. Gm. (umbretta Gm), Ce p piius ^Yagl. S^^st.; minor, rostro
compresso. — Obs. nomen bene formatum: GXOTCOg, speculator; nec mu-
tandum ut voluit Wagler 1. c.
Balceniceps Gould Z. Pr. 1851, 1 (rex 1. c.; — Jard. Contr. 1851, 11 tab. 58
rostr.), inter aves, post Struthiones, maximas numerandus. Rostrum maxi-
mum crassissimum, altitudine latius. — In Africa centrali ad lacus et
paludes magnas.
Series posterior. Grallatores humilinares.
Nares majores, humiliter posita?,- cute molli latiore ciiictte
vel clusiles. — Rostrum maxime varium (coiif. infra);
plerumque, ob spatium nasale magnum, ossibus minus
latis, minusque firmis cum cranio junctum. — Sp. ple-
nimque parva^, nidos haud construentes, ova in terra
deponentes. Pulluli neonati mox currunt.
*) Avis non nigra, sed obscura, nigricans apparet. Hoc vero nomen pne ce-
teris adhibendum, est enim Ibis nigra antiquorum. Sed Ibis alba antiq.
potius typus generis Ibidis, si genera distinguuntur, habenda. Improbanda
vero sententia eorum, qui I. rubram, americanam, typum nominis Ibidis
habent, quia hanc sp. Moehring pro exemplo afferat.
GKALLATORES.
125
COHOKS 3. LIMICOLA
s. Debilirostres.
Rostrum longum, tenue (plerumque flexile, debile), sulco
nasali angusto, longiore. Alae longae, acutae, falcatm s.
medio angustatae.
Remiges medim gradatim brevissimae (tectricibus
manus breviores), sat obliquae; cubitales gradatim lon-
giores, posteriores apicem alae fere aequantes.
Fam. 1. Totaniii90*): sulco nasali ad apicem ducto; colore
grisescente, nigromaculato . (scolopacino).
a) rostro arcuato.
Ihidorhynclia Vig. (struthersii), halluce nullo; sulco nasali abbreviato.
Rhynchcea Cuv. (variegata Schl. — capensis, indica, etc. auct). Digiti om-
nino fissi (in reliquis plica cutanea basalis adest). Rostrum totaninum.
Numenius L. 1735 (arquata). ci) apice maxillae superioris inferiorem ex-
cedente, subtus tuberculum laeve formante (arquata etc.); — 5) Maxilla
sup., subtus, in apicem usque sulcata, non tuberculata (phaeopus, hud-
sonius etc.).
/
b) rostro recto, vel apice adscendente'; digitis basi plica cutis
junctis.
Limosa Briss. — a) apice rostri ut a praecedentis (aegocephala L., = me-
lanura Leisl.); — h) ut b Numenii (lapponica L. = rufa Temm.).
Macrorhamphus Leach, Limnodromus Wied (griseus Gm. = novebora-
censis) rostro scolopacino.
Symphemia Raf. (semipalmata Gm), Catoptrophorus Bp. — rostro forti;
plica inter digitos utrinque latiore.
Totanus Beclist.
a) rostro fortiore, apice subadsc. (glottis L), Glottis Koch.
b) r. tenui, tergo albo (stagnatilis, calidris), Totanus.
c) r. )) urop. albo (glareola), Rhyacophilus Kp.
d) r. )) )) coi. dorsi (solitarius Wils.).
e) r. crassiore, urop. coi. dorsi (incanus), Heteroscelus Baird.
Xenus Kp., Terekia Bp. (cinerea Gm., terek. Lath) rostro recui*vo.
Actitis 111. (liypoleucus L; — bartramius AYils.) cauda longiore.
.\fachetes Cuv. (pugnax), Philomachus Moehr., rostro tringino.
Kreunetes 111. (petrificatus 111., Tr. pusilla L), Hemipalama Bp.; a Tringa '
^minuta Leisl. vix differt nisi digitis basi utrinque palmatis. 4- Micro-
palama Baird (Tr. himantopus Bp) pedibus longioribus.
‘) Vulgo Scolopacinae vel Scolopaces dictse; potius vero a Totano, forma Fa-
miliae media, quam a Scolopace, foimia a typicis aberrante, appellandae.
126
ORDO V.
c) digitis brevibus, basi liberis; rostro subrecto, apice brevius
dilatato, vel culmine toto depresso, latiusculo.
Calidris Cuv. (arenaria L), halluce nullo;, culmine toto lato.
Tringa L.
a) culmine lato, recto (canutus L) Tringa rec.
h) culmine lato, bis subcurvato (platyrhyncha Temm.).
e) rostr., ante apicem tumidulum, angustatum et paullum deflexum (cin-
clus L. = alpina L., rec.; + subarquataj + maritima), Pelidna Cuv.
d) rostro brevi, recto, tenui, ap. tumido, rectr. mediis acutis: sp. mi-
nimae (minuta; — temminckii) Actodromas et Limonitis Kp. — Sp.
majores (maculata VieilL; — acuminata Horsf.).
Prosobonia Bp. (leucoptera Gm) halluce longo, ut in Rallo; rostrum rec-
tum, breve (Mus. Leydense). Taiti. v
Eurynorhynchus Nilsson, Vet. Ak H. 1816 (Platalea pygmea L), rostro fir-
miore, apice latissimo, dilatato. Asia.
d) digitis longis, basi liberis; rostro longissimo, recto, apice
■ longius tumidulo, impresso-punctato, striola media impressa. Hal-
lux longior.
Telmatias Boie (gallinago L). + Limnocryptes Kp. (gallinula L).
Scolopax L. (rusticula L).
Philohela Gray List (Sc. minor Gm.) alis brevibus, rotundatis.
e) digitis lobatis, basi palmatis.
Lobipes Cuv. (hyperboreus L) rostro tenui, totanino.
Phalaropus Briss. (fulicarius L, rufus Beclist.) r. lato, depresso.
Fam. 2. Himantopodina': rostro gracillimo, longo, sulco
nasali abbreviato. — Pedes longissimi, halluce nullo vel minimo.
Color albus et niger, non maculatus.
Himantopus Briss. (Scol. himantopus L., H. melanopterus Temm.) halluce
nullo, digito interno basi libero; rostro apice recto.
Recurvirostra L. (avocetta) rostro depresso, a medio adscendente, apice
tenuissime hamato. , Digiti, basi, utrinque latius palmati; hallux minutus.
COHOPS 4. CURS0RP:S'
s. brevirostres.
Hostnim breve (rarius capite longius, plerumque cras-
sius), durum, sulco nasali lato, brevi; dertro plerumque
Itevi, convexo, tumidulo. — Alse smpe rotundate.
Fam. 1. Cbaradriinas: ore brevius fisso; ala longa, medio
angustata, digitis mediocribus, basi palmatis, halluce parvo vel nullo.
GBALLATORKS.
127
Kostrum, praeter genera 8 ultima, capiti subaequale vel bre-
vius; apertura oris non pone limitem frontalem fissa; fronte alta
(praeter Hyadem). Alae (praeter Vanellum) omnino ut in Limico-
lis formatae. Cauda plerumque parva.
Imo. Halluce majore, terram attingente. (Scuta tarsi
transversa, divisa vel integra. Ala acuta, rem. 1 longiore).
Strepsilas 111. (interpres L. collaris rec.) rostro apice depresso. Cincius Gray
ex Moelir.; Morinella Mey.
'Aphriza Audub. (virgata Lath.) rostrunr leviter compressum.
s 2do. Halluce minuto v. nullo.
a) Rostro hrevi, ala ohtusiuscula, rcmigibus 3 primis, vel plu-
ribus, longioribus, subaiqualibus. Scuta tarsi transversa, integra vel
in 2 divisa.' liostrurn breve.
Vanellus L. 1735 (cristatus Mey.) crista verticis longa, angusta; halluce
parvo; ala latiore, aj)ice rotundata.
Belonopterus R.bch (cayennensis L) ala calcarata; pedes longiores.
Sarciopliorus Strickl., laciniis faciei cutaneis, nudis:
a) Lobiv anellus! Strickl. digitis 4 (lobatus Lth) ala calcarata, -f (goen-
sis Gm) ala tuberculata.
b) Sarciopliorus halluce nullo, ala tuberculata (pileatus Gm; — pecto-
ralis Cuv.).
Hoplopterus Bp. (spinosus L) ala calcarata, halluce nullo, facie la3vi.
Chcetusia Bp. Agass. (Char. gregarius Pali) sp. majores, laciniis cristisque
nullis; ala mutica, remigibus 1 — 3 subajqualibus; cauda quadrata:
a) Cluet, propria?, tetradactyhe (Char. gregarius Pali.);
' b) halluce nullo (coronatus L.; — melanopt. Riipp.), Stephanibyx! R.bch.
Erythrogonys Gould .(cinctus Gould Austr.) 4- Zoniby.r R.bch (mode.stus
Licht.); sp. minores, 4 dactyla?, cauda rotundata; remigum 1, vel 1 et
2 sublongiores; cet. ut in pnecedentibus.
b) Rostro hreri, ala acuta, remige prima longiore, mediis
brevissimis.
Eudrornias Boie: Sp. medice, 3dactylfe, scutis tarsi integris vel biseriatis;
cauda rotundata.
a) rectr. 2 mediis acuminatis, elongatis. Ala longissima; rostrum paullo
majus (Ch. asiaticus Pali; — damarensis Strickl. Contrib. 1852).
5) typici: cauda breviore, pennis mediis rotundatis; rostro parvo (mo-
rinellus L; — ■ australis Gould).
c) cauda brevi, rot.; rostro majore (mongolicus Pali).
Charadrius L. tarso toto crebre reticulato. Rostrum capite brevius (vel
non longius), ante nares tumidulum. Tridact)di praeter Ch. squatarolam.
a) Charadrii proprii, rostro mediocri, colore fusco, flavo- v. albido-gut-
tato, torque nullo: tridactyli (Ch. pluvialis L); halluce minimo (Ch.
squatarola L).
b) Ochthodromus R.bch: rostrum magnum, tarso multo crassius; torques
nullus (Ch. obscurus Gm, Er. Terr; — geoff r. Wagl. ; — crassirostris Spix).
128
OKDO Y.
c) Aegialitis Boie, rostro mediocri; grisei, fasciis capitis v. colli nigris,
transversis; cauda (ut prjecedentium) mediocri, tarso duplo longiore,
alas aequante (Ch. hiaticula; — alexandrinus; — nigrifrons; — bi-
cinctus etc.).
d) Oxyechns R.bcli ut c, sed cauda longa: tarso 3plo longior, alas
longius excedens (Ch. vociferus L; — minor Mey. Temni.).
Hyas Gloger Fror. Not. 1827, Pluvianus! Yieill. (aegyptius L) ab om-
nibus reliquis hujus Familiae differt fronte humili, dertro rostri majore,
altiore, culmine arcuato, parte basali brevi. — Tarsi reticulati; hallux deest.
c) Rostrum 'capite longius, tenue;
ala acuta; tarsiis totus reticulatus. Sp. cognitae Sdactyke
Oreophilus Jard. Selb. (^ruficollis Licht.) rostro recto, capite paullo lon-
giore, tenui, dertro non tumido, rostro Himantopodis simile. — Cliili.
Anarhynclius Qu. Gaim. Astrol. (frontalis 1. c.) rostrum apice sursum et
dextrorsum curvatum (Conf. Ibis 1869, Anarh.); 2 specimina Mus. Stockh.
— Nova Zeel.
Hcematopus L. (ostralegus L. corr. ostreologus): rostrum rectum, capite multo
longius, dertro postice tumido, apice fortius compr. — Utriusque Orbis.
Fam. 2. Otidi nae: ore longius (fere sub ocuruin) fisso; di-
gitis brevibus, crassis. — Rostrum semper breve. Ala brevior^
convexa, apice rotundata vel acuta, pennis mediis brevibus. Cauda
plerumque major. Hallux deest. — Sp. majores et minores, ple-
raique orbis antiqui, tantum 2 sp. Oedicnemi in America merid.
cognitai; huic tamen familiae genera duo Americae merid:s, nobis
ignota, adnumeranda videntur: Eudromia Is. Geoffr. Mag. Zool.
1832 t. 1, unguibus acutis (nomine mutando; v. Indicem), — et”TG
namotis^' Vig. (an dist?), unguibus obtusis (v. Gray Genera tab. 137).
Imo Char adriiformes: digitis minus crassis, basi plica cu-
tanea junctis, unguibus angustis, acutis; ala acuta.
Ocdicnemus Temm. Man. (crepitans = Char. oedicn. L); majores, rostro
recto, acuto; tarsis reticulatis; — Burliinus 111. (maguirostris =: gral-
larius Lath) vix differt; — Aesacus, Esacus Less. Tr. (maguirostris
(geoffr., gigauteus Licht; — et recurvirostris Cuv.) rostro majore.’
Tachydromus 111., Cursori us Lath (europ^us Lath, gallicus Gm), mino-
res, rostro breviore, culmine curvato; tarsis trausv. scutatis.
2do Otides veri: digitis tumide margina*tis, basi separatis,
unguibus crassis, obtusis, brevibus. Cutis pedum dura, crebre divisa.
Otis L. (tarda, 'et — tetrax, nec plures sp.), rostro brevi (<< ^ capitis),
basi crassiore quam tarso, supra nares plumato, dertro convexo, deflexo,
subcompresso.
Evpodotis Less. R. Z. 1839 ^(rhaad, — afra; — nuba) rostro paullo lon-
giore, angustiore, basi depresso, lato, tantum pone nares plumato; plu-
mis colli brevibus. (PlurimaB sp. Otidinse, saltem 15, hodie in multa
genera divisa).
GRALLATORES.
129
(Jhoriotis Bp. (arabs; — australis), ut Eupodotis, sed sp. maximae, rostro
majore (longit. fere capitis), plumis colli longis, adpressis (cinereis, un-
dulatis).
Chlamydot(is Less. R. Z. 1839 (houbara Gm) rostro 2 praecedentium; plu-
mis colli lateralibus, in serie dispositis, longis, patentibus; pileo cristato;
cauda longa (V 3 alas).
Fam. 3. lihinochgGtinse; ore longius fisso; naribus longis,
operculo supero, cutaneo, superne .plumato, clusilibus. Ala brevis,
convexa, obtusa. Digiti mediocres, basi fissi, halluce non parvo;
unguibus acutis. — Incolai Australiae et regionis inde ad orientem.
Pedionomus Gould Austr. (torquatus), sp. parva, rostro recto, dertro brevi;
operculo narium toto plumulato; cauda parva, fere occultata. Digiti te-
nues. — Vera avis grallatoria, tibiis apice longius nudis.
Rhinochcetiis ”Rliynochetos” Verr., Desm. R. Zool. 18G0 (jubatus; cf. Z. Pr.
1862, t. 30), Nova Caledonia. — Sp. media, rostro capiti fere lequali,
dertro longiore, leviter curvato; opsrculo narium nudo, magno, plumis
elongatis, setaceis, secundum juncturam cum mesorhinio, ornato. Digiti
marginati, crassi. Cauda major. — Super latera ventris pteryla 3 adsunt
pulverulentag, ut in Ardeis, Accipitribus quibusdam aliisque.
Fam. 4. lAiry pygime: ore longius bsso; rostro recto, ca-
pite longiore, crassitie lequali (nec ulla parte tumida), sulco nasali
longiore. Ala magna, rotundata; cauda pro Grallatore longa, lata.
— Rostrum subcompressum. Digiti mediocres, tenues, basi plica
juncti, unguibus acutis. Hallux longior. — America merid.
Enrypyga 111. (Ardea helias Pali. Gm.; Scolopax Latb.). Etiam hoc genus
pterylis pulverulentis insigne.
Fam. f). Grui na' : ore brevius bsso; rostro forti, sulco na-
sali lato; collo pedibusque longissimis; digitis breviusculis, ungue
interno reliquis fortiore, (accipitrino); halluce brevi, altius elevato.
— Ala magna, apice lata, rotundata; cauda mediocris. — Sp. magnae,
utriusque orbis.
Grus E. 1735 (cinerea Bechst, Ardea grus L. X et seqq.). Rostrum rec-
tum, capite longius (vel non brevius) parte basali subconstricta, naribus
oblongis, in cute molli sitis. Vertex humilis (fronte depressa). Al« in
medio valde angustatae, pennis cubiti anticis brevibus. Pennae et tectri-
ces posteriores laxae, ornatae.
a) Capite superne magis niinusve nudato; tectricibus posticis super api-
cem alae brevius pendulis. — Sp. pleraeque.
b) Capite plumato; tectricibus alae posticis longis, apicem alae longe
superantibus, vix pendulis (carunculata; — paradisea; — virgo), Te~
trapterysc Thunb., Anthropoides! Vieilh, Otus! et Scops! Auct.
Methodi Avium disponendarum expositio.
130
ORDO V.
Geranarchiis Glog. Gem. Hdb. (pavonina L) Balearica! Briss, Kostrum
rectum, capite brevius, conicum (basi crassius), naribus rotundis, ante
cutem mollem sitis. , Vertex altius convexus. Ala latior, pennis mediis
minus abbreviatis; posticis obtusis, firmis, non pendulis, apicem alae non
attingentibus. — Caput superne plumis brevibus, erectis, laceris, quasi
detonsis, dense tectum; posterius fasciculo alto e setis planatis, tortis,
non plumatis, ornatum; genis calvis. — Genus africanum, bene distinc-
tum et intermedium; minime in insulis balearicis inventum, ut ex ver-
bis Plinii, male interpretatis, crediderunt auctores quidam (Cf. Sundev.
Thier. Aristot. p. 143).
Psophia L.) (crepitans), rostro capite multo breviore, culmine arcuato,
apice deflexo. Ala convexior, non brevis; lata, pennis mediis vix ab-
breviatis. Tarsus antice posticeque scutatas. — America merid.
Fam. 3. li allinas: ore breviter fisso; digitis longis, basi
liberis; lialluce longiusculo. — Vertex humilis, fronte depressa.
Kostrum rectum, durum, plerumque tarso crassius, leviter com-
pressum, dertro tumidulo, distincto. Fossa nasalis lata; naribus
oblongis, in cute molli fossai sitis. Ala brevis, convexa, plerum-
ques rotundata. Cauda minor. — Aves utriusque orbis, majores
et minores.
Imo unguibus longissimis rectis (Parrai).
Parra L. (jacana). Metopidius Wagl. (indica); Hydralector Wagl. (cristata
Vieill.); Jfydropliasianus Wagl. (sinensis Gm). Rostrum gracile, subteres.
2do unguibus brevibus, fronte simplici, digitis non lobatis.
(Ortygometr» v. Ralli).
Notherodius Wagl. Syst. (guarauna Wagl., Ardea scolopacea Gm. Lath.),
Aramus! Vieill. — Rostrum capite duplo longius; pedes longissimi.
Rallus L. S. N. X ex Willoughby (aquaticus L. Will.): rostrum capite multo
longius, tarso angustius (basi tantum crassius); naribus, in fovea, po-
stice sitis. Digitus medius cum ungue tarso paullo longior. Sp. mediae.
— Obs. Nomen Rallus, primum Rasle, Belon, dein Rdle, est vox
gallica medii aevi, nec latina, sed usu diuturno^ probata. — Biensis
Puch. (madagascariensis), vix differt.
Ortygarchus Cab. (cayanensis Gm.), A rami des! Puch.; rostrum capiti
aequale vel parum longius, naribus in fovea, anticis; dig. med. c. u.
tarso brevior. Sp. majores.
Huc referendae sp. minores: Rallina R.bcli; Schleg. M. P. B. (typo G.
euryzona Temm. Coi. 417, fasciata Raffl.); -f R. oculeus Temm., Cani ral-
lus! Bp. C R. 1858; — pileata Wied, Rufirallus! Bp. — Sp. vero ple-
raeque gen:s Ralliiije Schl., tarso brevi etc., pro genere sequenti reservamus;
sed nomen ”Rallina”, ut male formatum, rejiciendum censemus. Est enim
adjectivum, et omnes sp. hujus familige sunt aves rallinae.
Lwinobmmis n. g. Sp. minores, rufje, tarso breviore quam dig. m. c. u. Ro-
strum capite paullo brevius, angulo frontali truncato v. obtuso.
GRALLATORES.
131
a) subtus albi, vario modo nigrofasciati (rubiginosa Temm., fusca SchL;
— lateralis IlL, melariopliEea VieilL; — paykulli Ljungli. Vet. Ak. H.
1813, tricolor Gr. Z. Pr. 1858),
b) subtus non nigropictse (castaneus Cuv. Scbl.).
Limnocorax Peters (R. niger Gm; — G. flavirostra Sw. W. Afr., — tabuensis
Gm). Sp. omni forma cum gen. praec. convenientes, nec majores, sed totae
nigrae.
Hijpotmnidia R.bch (pliilippensis L): rostrum capiti subaequale, angulo bre-
vissimo, rotundato in frontem intrans. Color fuscus, striolis transversis
albis, undatis. Sp. mediae.
Ocydromiis Wagler Isis 1830 (australis Mus. Carlss. 14) sp. Novae Zee-
landiae, majores, alis brevissimis, convexis, mutilis, cum spina margi-
nali acutissima (ex ungue pollicis?). Remiges manus imperfectae, mol-
lissimae: primae brevissimae, obsoletae; postremae similes cubitalibus. Ce-
terum formae praecedentis fere similis. Pedes robustiores.
Oi'tygometra L. Fn. Sv. 1746 (Rallus crex L. X) Crex Bechst. Rostrum ca-
])ite multo brevius, angulum parvum, acutum im frontem immittens.
Dig. m. c. u. tarso paullo brevior. Cauda tarso aequalis. Dorsum macu-
latum: plumis medio fuscis, late pallescenti limbatis. ■ Latera, -vel ab-
domen, transv. fasciata. (Divisio cutis plantae in his generibus varia).
Phalaridium Kaup (R. pusillus Gm, minutus Pali), tarso breviore, <C d.
m. c. u.; forma ceterum ut praecedentis, rostro sat parvo. Color su-
perne fuscescens, striolis curvatis punctisque albis varius; subtus vario
modo transv. fasciatus. Huc referendae:
d) Sp. majores, cauda tarso vix longiore, Porzana! Vieill. Anal. (R. por-
zana L; — carolinus L. etc.).
h) Sp. parvae, ty})icae, (pusillum; — bailloni etc.) cauda paullo longiore.
c) Sp. parv{u, superne fuscae, plumis dorsi margine laterali albido vel pal-
lido; gastraeo vix nigropicto (exilis Temm. Coi. 523; — 4strigatus
Horsf., etc.).
Obs. Genus Creciscus Cab., Journ. 1856, 428 (R. jamaicensis Gm, Edw.
278) nobis ignotus, his affine videtur.
Corethrura R.bch Syst. Nat. t. 21 (pulchra Sw. W. Afr., elegans etc. A. Smith
111. s. Afr.) sp. parvae, rostro parvo, naribus magnis, vertice altius con-
vexo. Cauda majuscula (tarso multo longior, qs. villosa: pogonio longo,
lacero, radiis flexuosis, mollissimis. Mares nigri et rufi, striolis punc-
tisve £^lbis ornati; feminae fuscae, transv. pallescenti-maculatae.
3tio, unguibus brevibus; rostro (seniorum) in laminam frontalem,
duram, continuato. Digiti simplices. Sp. majores.
Porphyrio Briss. ex Antiq. (hyacinthinus Temm , Fulica porphyrio L) sp.
majores crassiores, caeruleas; ungue postico magno (aequali medio); ro-
stro compresso, crasso: non duplo longiore quam altiore.
Porphyriola, pro Porphy rula Blyth (chloronotus Bl.); lonornis R.bch (mar-
tinica L.; — flavirostris Gm. etc.); Gallicrexl Blyth (^cristata Lath.); sp.
mediae v. minores, graciliores; rostro minus crasso; ungue postico magno.
Trihonyx Du Bus (mortieri Du B. Z. Pr. 1867, 816; — ventralis Gould) Bra-
chyptrallus! Lafr. Digiti crassiores; medius c. u. tarso multo brevior.
Unguis posticus parvus. Lamina frontalis brevis.
132
ORDO y.
Amaurornis R.bch (olivacea Meyeii); Erythra! R.bch (plioeiiicura Lath):
sp. graciliores, lamina frontali brevi, ungue postico parvo; dig. m. c. u.
tarso subsequali; crigso rufo.
Gallinula Briss. (chloropus L; — angulata Sund. Vet. Ak, 0. 1850, pumila
Sciat. Ibis 1859, t. 7); sp. crassiores, dig. medio c. u. tarso multo longiore.
Lamina frontalis major.
4to, digitis lobatis. (Sp. majores, lamina frontali ornata?). ,
Fulica L. (atra).
Fam. 7. Heliornithinge: pedibus brevibus, digitis longis,
lobatis, halluce simplici. Rostrum capitis longitudini subtequale, der-
tro non tumidulo; ore longius fisso.
Heliornis Bonnat. Podoa 111. (Plotus surinamensis Gm. Lath) digitis ultra
medium palmatis, lobo laterali margine integro.
Podica Less. (senegalensis Vieill.; + mossambicana Peters) digitis brevius
palmatis, lobo laterali pro articulis inciso.
Fam. 8 . Palamedeinm: rostro brevi, basi crasso, dertro
breviore, fornicato, apice fortius deflexo, maxillam inferiorem exce-
dente; pedibus maximis, cute molli, tenui, crebre reticulata tectis;
halluce majusculo, ungue magno armato.
Forma avium singularis! vere grallatoria, sed a praecedentibus
omnibus evidenter aliena. Caput parvum et collum plumis parvis,
mollibus tectum. Rostrum gallinaceum, capite multo brevius, parte
basali magno, crassiore, cute molli tecto; naribus oblongis, magnis,
humilius et longe ante limitem facialem sitis; dertro brevi, con-
vexo, apice obtuso, ante apicem maxillae inferioris deflexo, ut in
nullo alio Grallatore. — Ala maxima, rotundata, lata, pennis cu-
biti magnis; carpo bicalcarato, calcare antico maximo. — Cauda
magna, lata, longit. fere ala3 dimidia? aequalis. — Pedes crassi, car-
nosi, modice alti; tibia longius nuda; digitis longissimis (dig. med.
tarso suRequali), basi crassis, plica cutanea brevi junctis; areolis
crebris, mollibus, basi inordinatis, dein transversim seriatis, apice
in scutella integra concretis, tectis. Ungues validi, posticus ceteris
major! Hallux magnus, medio elevatus. — Sp. magnae, Americanae.
Aves huc relata? aeque a Grallatoribus reliquis et ab avibus omnibus
aliis differre videntur. Ossa earum, sub basi cranii sita, ut in Anatinis
formata invenit cl. Huxley, qui Palamedeas et Anates L. in unam fa-
miliam conjunxit (Conf. supra: Inledn. pag. VII, Desmognathge). Prae-
terea cl. auctor observat, formam, etiam partibus externis vere interme-
diam, esse Choristopodem (”Anseranatem” Le*ss.), quod pr^ter dubium cor-
rectum esse unicuique patet. Vix igitur de affinitate vera harum avium
dubitare possumus. Palamedea tamen longius, et omni structura externa,
GRALLATOKES.
133
a forma anatina differt. Credimus igitur lias aves, in systemate usui vul-
gari adaptato, potius in Ordinibus diversis enumerandas esse. Aliter in
sj^-stemate, affinitatem, ex origine communi opinata, illustrante.
Palamedea L. (cornuta) collo seque jrlumato, fronte cornu longo subulato,
tendineo, armata; Chauna 111. (Parra cbavaria L.) Opistholophus
Vieill., occipite cristato, orbitis lorisque nudis; collo supremo cingulo
nudo; (-f Ch. derbyana Gray Z. Pr. 1864, collo toto plumato).
Obs. finalis, Grallatores spurii:
seu aves, forma externa cum Grallatoribus convenientes, habitu vero
ab iis differentes' et potius avibus in Ordinibus reliquis affines et
cum iis enumerandae.
Imo Oscinini: nulla sp. cognita.
2do Volucrini: Glareola, v. Fam. Caprinmlginam, pag. 86.
3tio Accipitrini: Dicholophus, v. Fam. Accipitrum ultimam, pag. 111.
4to Gallinini: tota Cohors 6ta gallinarum, pag. 119.
5to Grallatorini (cf. Fam. 8, mox supra).
6to Natatorini: Dromas^ v. Fam. Sterninam, p. 135.
Phoenicopterus, v. Lamellirostres.
7mo Struthionini: nullus; nisi Struthiones omnes sub-grallatores habeas.
134
ORDO SEXTUS. NATATORES.
ANSERES Limi.; STEGANOPODES antiq.*).
Digiti palmati. — Nullo alio charactere opus est ad
hunc Ordinem definiendum; exceptiones enim vix in-
veniuntur. Tantum Recurvirostra et Platalea inter Gral-
latores digitos semipalmatos habent, sicuti pauca? sp.
Natatorum: Choristopus, Tachvpetes, Hydrochelidon.
Pneterea vero Natatoribus est: ptilosis densissimus, e
plumis elasticis, fortius curvatis, aquam repellentibus.
Nares semper midm, totcC, sa?pe longius, ante limitem fa-
cialem, sitfC. Corpus teres vel subdepressum; cauda sa?-
pius brevi. Pedes plerumque breves, tibia bre\dus
nuda. Longi tamen in Dromade et Phoenicoptero; mi-
nus longi iip 2?aucis aliis; semper vero cute molli, cre-
brius divisa, plerumque reticulata, vestiti (neque scutis
duris, corneis instructi). Digiti a basi late divergentes,
art. primo ceteris majore; ultimo parvo, vix flexili; un-
guibus brevibus, depressis, minus curvatis. Hallux bre-
vis, elevatus vel nullus.
f
COHORS 1. LOXGIPKNXES Cuv.
Ala? longa% acuta?; hallux parvus, elevatus, liber; nares
in rostro laterales, humiles, longitudinales. — Rostrum
integrum, totum corneum, durum. Caput minus par-
vum et collum minus longum, plumis densis, mediocri-
bus, tecta. Cauda mediocris vel longior. ‘ (Color ple-
rumque albus).
*) Nomen Aimrr. pl. — res. uecesse erit nomen generis, cujus sp. typica est
Anser domesticus, Anser Antiq. Totus igitur Ordo alio nomine designan-
dus est ut evitetur confusio. De nomine Steganopodum, cf. notam ad Co-
hortem 8am hujus Ordinis.
NATATORES.
135
Pleraeque sunt aves piscivorge, litorales, circa litora maris, la-
cuum V. amnium • habitantes, rarius in aperto mari extra visum
terrae- inveniendae.
Fam. 1 . Sterninae: ala longissima, acuta; rostro longiore,
recto, apice longius acuto, culmine parum arcuato. — Angulus
myxae parum prominulus, paullum ante medium rostri situs. Pe-
des breviusculi, tenues. Cauda langior, furcata (praeter genera 1
et ultimum, v. ibi).
Dromas Payknll, Vet. Ak. Handl. 1805 (ardeola). Ut bene observavit cl.
Strickland, haec avis habenda est Sterna, affinis cantiacje, pedibus Ion
gissirnis et cauda breviore, aequali, instructa. Nidificatione in cavernis,
in terra effossis, cum Procellarinis convenit.
Actochelido7i Kp. 1829 (cantiaca) tarso alto: dig. medio c. ungue fequali.
Hydro chelidon Boie Isis 1822 (fissipes L. nigra rec.) digitis tantum se-
mipalmatis.
Sterna L. (hirundo).
Sternula Boie (minuta).
Thalasseus Boie (caspia Pali.; — bergii Licht.).
Phcethusa! Wagl. Isis 1832 (magnirostris).
Haliplana et Onychoprion Wagl. (fuliginosa Gm); 7'halassipora Boie
(nubilosa Sparrm. M. Carlss. 62, juv.).
Ncenia Boie (inca Less.) forma insignis: culmine rostri fortius arcuato,
naribus longius antice (ante mediam rimam oris) sitis; colore nigro-
fusco, mystace pone ang. oris e plumis longis, angustis, arcuatis, al-
bis; habitus tamen Sternae et vix genus distinctum habenda.
Gygis Wagl. (St. alba M. Carlss. 11), tarso brevissimo (- 3 dig. m. prjeter
unguem); halluce elongato ('/3 d. medii); rostro a medio adscendente,
angulo menti acuto, nares aequante. Avis subpelagica, fere ut Anous.
Anous Leach, ]\Iegalopterus Boie (St. stolida L.), tarso brevissimo; cauda
gradato-rotundata; color nigricans. — Forma minus, quam vitae ratione
a Sterais differunt. Ut Procellariee, per totum Oceanum vagantur, litora
insulasque, prjesertim tempore propagationis, petentes. Volatus aequalis,
nec ut Sternarum saliens.
Fam. 2 . Rhyncho pinae: rostro longo, maxilla utraque
compressissima, laminiformi, subtruncata, inferiore longiore. Cetera
ut in Sternis: ala longissima, acuta; cauda furcata; pedes parvi.
Rhynchops L. (nigra).
Fam. 3. Larinae: alis longis, acutis; rostri culmine sub-
recto, apice fortius arcuato, deflexo; — pedibus majoribus (tarso
plerumque digito medio cum ungue «quali). — Sp. plerumque cla-
mosae, sublitorales, mediae magn:s, albae. Dertrum et myxa parte
13(1
OEDO YI.
basali rostri multo breviora, angulo myxa? prominulo, fere sub ^ '4
commissura? sito.
Xema Leach (sabini), minor, canda brevius fiircata. Rostrum parvum,
dertro leviter tumido.
Rhodostethia M. Gill. (rosea, rossi Sab.) minor, canda gradata, pennis 2
mediis longioribus; rostro gracili, non tumido.
Pagophila Kp. 1829 (L. eburneus Gm) rostro forti, ante nares non in-
crassato, apice deflexo, non perpendiculari; pedibus nigris; tarso paullo
longiore quam dig. medio praeter unguem; cauda fequali, mediocri. —
Haec genera 3 prima tantum imcolae sunt maris glacialis maxime bo-
realis; genus sequens paullo minus polare; reliqua ubique dispersa.
Cliimonea Kp. 1829; Rissa! Leach (L. tridactylus L.), tarso multo bre-
viore quam dig. m. per se; halluce minimo, mutico. Rostrum minus, a basi
sensim subangustatum, angulo myxfe vix prominulo. Cauda fequalis.
Gavia Kp. (ridibundus L.) sp. minores, cauda aequali. Rostrum tarso pa-
rum crassius, integrum, apice deflexo, non perpendiculari; naribus circa
mediam commissuram sitis:
rt) sp. albae capite aestate nigro: Atricilla Bp. (L. atricilla Gm); Gavia Kp.,
Chroicocephalus! Eyt. (ridib.); Hydrocolceus Kp. (minutus Pali.).
h) Sp. capite abstate cinereo: Cirrhocephahis Bp. (poicephalus Sw.).
0 ) Sp. totae cinereje: Leucophceusl Bp. (modestus Tschudi).
d) Sp. .capite semper albo: Gela stes! Bp. (L. gelastes Licht.).
Larus L. sp. majores cauda tequali. Rostrum tarso duplo circiter cras-
siore, suturis non diviso, apice foriius deflexo, fere perpendiculari, naribus
paullum ante medium commissurae sitis:
a) Leucusl Kaup 1829 (L. glaucus) remig. albis.
h) Larus rec. (canus L.), et Laroides! Brehm (argentatus);
c) Clupeilarus! Bp. (fuscus; — marinus); Bp. (pacificus Lath)
et Blasipus Bp. (melanurus Tem. Coi. 459): dorso nigricante;
d) Ichthyaetus Bp. (L. ichthyaetus Pali.), Adelarus Bp. (leucophtbal-
mus Licht., Tem. Coi. 366), capite aestate nigro.
Subgenera enumerata Gaviae et Lari nulla re prfeter colorem allatum
aliisque notis specificis differunt.
Lestris 111. Prodr., Stercorarius! Briss. (L. parasiticus L.) cauda subae-
quali pennis 2 mediis longissimis. Rostrum minus magnum, ut in
Laro formatum, sed rhamphotheca suturis divisa; naribus parvis, lon-
gius ante medium rostri sitis.
COHOES 2. PYGOFOBES.
Ala? parva?, aciitcP, flexiles, plumis perfectis instructa?.
— Rostrum varium. Ala, a carpo, plerumque longit.
trunci subtequalis. Pedes breves, femore brevi maj oreque
tibite parte sub cute communi corporis pbtectis; apice
NATATOKES.
137
tantum tibim, prope anum, in vagina cutanea, propria,
exserto. Hinc pedes postici, incessum tantum erectum
et difficilem admittentes. Tarsus brevis; digiti longi;
externus fere cuqualis medio; internus multo brevior.
Cauda semper parva. — Sp. Oceani septemtrionalis,
litorales, in rupibus nidificantes.
Fam. 1. Aleariae: digitis 3 palmatis, halluce nullo. Col-
'lum breve, plumis majoribus tectum. — Cauda brevis, rotundata,
in omnibus praeter Aleam.
Imo rostro longiore, naribus fere marginalibus, linearibus, clusilibus,
plumis obtectis. (Operculum cutaneiun totaque regio supranasalis dense
plumosa).
Alea L. (torda: sp. typica, nomine ”alk” isl. *), a Patribus mature, a Lin-
neo in S. N. VI, 1748, adoptato), U tam an ia Leach., rostro magno,
transv. sulcato; cauda acuta, longiore; alis volatilibus.
Mateoptera Glog. Gem. n. Handb. (impennis), Chenalopex! Gray ex
Moehr. nec Antiq.; Plautus Biiinn. Zool. Fund. 78, vocab. factitium, id. ac
Plotus; — differt alis parvis, volatui inutilibus. Cauda minor sed acuta.
Uria Briss. ex Moehr. (grylle): rostrum gracile, dimidio capite longius, ad
apicem incisum.
a) rostro compressiore, altiore; gastraeo semper albo (troile; — brunnichii),
Catarrhactes! Moehr. nec antiq.
b) rostro subtereti; gastraeo aBstate nigro (grylle).
2do rostro brevi, naribus rotundatis, in media altitudine, ante basim
rostri plumatam (sed juxta plumas) sitis. — Kostrum capite dimidio brevius.
Mergulus Vieill. ex Raio, Arctica! Moehr. (alie L.) rostro tumido.
Bracliyrhamphus et Apobapton! Brandt Bull. d. Petersb. 30 Juni 1837
(marmoratus Lath.) rostro compresso, parvo; — Syntliborhamphus Brandt
1. c. (A. antiqua Pali.) r. paullo majore.
3tio naribus nudis, linearibus, longius ante basim plumatam sitis.
Phaleris Temm. Man. (psittacula et cristatella Pali.), sp. ornatje, rostro
breviusculo, compresso, commissura fortius sursum flexa, naribus minus
humilibus. — Ombria Esch., Brandt (psittacula); Phaleris Brdt (te-
tracula); Simorhynchus Merr., Tylorhamphus Brdt (cristatella);
Cicero ni a R.bch (microceros).
Ptychorhamphus Brandt 1. c. (aleuticus Pali) rostro laevi, levius compresso,
minus alto, cera baseos instructo, commissura subrecta; — Cerorhyncha!
Bp, Chimaerina! Esch. (monocerata Pali, orientalis Brdt) tantum differt
corniculo molli in mesorhinio seniorum.
*) Nomen Alea derivatione quidem barbarum, forma vero gratum, usu antiquo
et frequenti consuetum.
Methodi Avium disponendarum expositio.
18
138
OEDO YI.
Mormon 111. Prodr. (A. arctica L; fratercula Temra.), Ceratoblepharum
Brandt 1. c., Alea!! Gray Handlist: rostro alto, valde compresso, trans-
versim sulcato; naribus humillimis, fere marginalibus. Unguis internus
accipitrinus: fortiot, curvatior. — Gymnoblepharum Brandt (A. cirrhata
Gm.), Cheniscus! Mohr., fasciculo superciliari longo, pone oculum
dependente.
Obs. genus Sagmatorrhina Bp. (lathami) Z. Pr. 1851, 201, ”the largest
. . Phaleridine Bird”, nobis ignota et descriptione levi incerta, a G. Gray^
Handl. III, 96, Mormon cirrhatus juv., habetur; quod nobis quoque verisimile
apparet.
Fam. 2. Eiidytinse: digitis 4, anticis palmatis, halluce
parvo, simplici. Collum longius, plumis brevibus tectum. — Eo-
strum longiusculum, gracile, acutum. Xares in media altitudine,
ante basim rostri plumatam sitas. Cauda brevissima, rotundata. —
Sp. lacustres.
Eudytes 111. Prodr.; Kuhl. Nitzsch etc., Colymbus Lath et rec. nec An-
tiq. (septemtrionalis).
Fam. 3. Colymbin^e: digitis 4, anticis lobatis, halluce
parvo, lobato. — Collum, rostrum, nares fere ut prascedentis. Cauda
vix ulla, nisi fasciculus parvus, mollis. — Sp. lacustres et fluviatiles.
Colymbus antiq., Briss., 111., Nzh, Xaum., Glog.; Colymbi pars principalis,
Linn; Podiceps! Lath. et rec. (Coi. cristatus, — C. minor etc. L.) ro-
stro gracili, subrecto; — iSylbeocyclus Bp., Podilymbus! Less. (CoL
podiceps L., Pod. carolinensis Lath) rostro brevi, crasso, compresso, cul-
mine fortius curvato. — Conf. ea qu^e de nomine Colymbi diximus
(Inledn. Cap. 5, pag. XXYIII — IX; Introd. Cap. 5, p. LXIY).
COHOES 3. TOTIPALMATyE Cuv.
Steganopodes 111. nec antiq.
Hallux majusculus, cum digitis 3 anticis cute inter-
digitali conjunctus. — 'Omnes igitur digiti membrana
natatoria juncti. Unguis hallucis reliquis parum minor.
Aves plerumque magnae, piscivorae; partim oceanicae et rupi-
colae; major vero pars circa lacus et flumina habitant, arboribus
quoque insidentes ibique saejDe nidificantes. — Eostrum totum du-
*) Nomine ’'Steganopodum” auctores antiqui, duce Aristotele, omnes aves pe-
dibus palmatis instructas disignant. Minus igitur bene hoc nomen pro solis
Totipalmatis adhibitum est.
NATATOEES.
139
rum, corneum, plerumque capiti subaequale vel paullo longius; an-
gulo menti acuto, ad -/3 rostri extenso (in Pelecano solo aliter).
Apertura oris semper longius fissa. Xares alte positae vel nullae !
In plerisque sulcus nasalis a loris, juxta latera culminis, fere ad api-
cem extensa, ibi vero divisa, in tomia desinens. Apex enim ro-
stri plerumque a dertro brevi, magis minusve adunco, sulcis di-
stincto, formatus. Nares in basi sulci nasalis sitae, apertura ple-
rumque minima vel obsoleta, vel omnino clausa. Cauda varia, pennis
duris, rigidis. Digitus extimus (4tus) tertio plerumque aequalis vel
paullo brevior, ungue tamen parvo armatus. Singulum vero genus
parte quadam aliter formata insigne. — Cohors bene naturalis, vix
in familias dividenda. Ergo
Familu unica, Pelecaninae, genera omnia, huc relata, op-
time naturalia et bene distincta, continet.
Phaethon, ”Phaetou” L. (fethereus L.), naribus apertis, oblongis, sulco na-
sali nullo. — Rostrum majus, altiusculum, compressum, culmine toto
sensim arcuato. Ala magna, penna 2da longiore. Cauda brevior, gra-
data, pennis 2 mediis longissimis. Pedes breves, halluce parvo, digito
3o ceteris longiore. — In medio oceani intertropici, tantum volantes
apparent; curiosi, vexilla navium sequuntur.
Plotus L. (anhinga L), rostro tenui, recto, acuto; collo longissimo. — Ca-
put parvum; apertura oris longissime fissa. Dertrum rostri nullum di-
stinctum. Sulcus nasalis fere obsoletior, apertura narium nidla apparet.
Ala magna, longa, pennis 2, 3 sub^qualibus. Cauda longa: trunco
jequalis, rotundata. Digitus 4 = 3. — Sp. fluviatiles, arboricoljB, tropicas.
Dysporus 111. Prodr.; Sui a! Briss. (Pel. bassanus L.), rostro valido, sub-
recto; basi tomii superioris, fissura verticali et dentata, in laminam ma-
larem separata. — Rostrum, superne, basi tumidum, latum, apice a dertro
sat forti, levius arcuato, formato. Sulcus nasalis evidens, naribus vix
ullis. Collum sublongum.' Ala longa, acuta. Cauda trunco brevior,
gradata, acuta. Dig. externus tertio subbrevior. — d) Sp. typicse; alb^e,
gula plumata, linea media nuda, nigra; — b) facie tota cum gula nuda,
limite circulari. — Sp. oceanicae, insulares.
Graculus L. 1735; Phalacrocorax Briss., Carbo Lac. (Pel. carbo L),
digiti gradati: extimo ceteris longiore. — Collum longiusculum; rostrum
gracilius, sulco nasali evidenti, apertura narium vix ulla; dertro distincto,
forti, adunco. Ala brevior: a carpo, vix trunco longior, acuta. Cauda
trunco brevior, rotundata, trita. — Aves lacustres et litorales, plerum-
que nigrfe. '
Tachypetes Vieilh; ”Atagen”*) Gray ex Mohr. (Pel. aquila L.) cauda
longa, profunde furcata. — Caput majus. Collum breve. Rostrum ut
*) Nomen Attagen apud auctores antiquos aves varias gallinaceas, tum minus
cognitas, designavit: Lagopodem alpinam et, aliis locis, verisimiliter Perdi-
cem francolinum et P. cineream (Conf. Sundev. Aristot. Thierarten p. 141).
Hoc igitur nomine avis natatoria minime dedignari debet.
140
OKDO YI.
in Graculo formatum, sed paullo majus, basi de})ressum, maxilla quoque
inferiore apice brevius deflexa! naribus apertis, parvis, oblongis, in sulco
sitis. Alas longissimae, acutee. Pedes parvi, tibia tota basique tarsi
brevissime plumatis: Digiti 4 — 2 semipalmati, hallux vix nisi margi-
natus; 4tus brevis, 2do parum longior. — Aves ad maria tropica in-
sulares, rupicolee; in pelago, ssepe extra visum terrse, tantum vero vo-
lantes, Milvo similes, observantur.
Pelecanus L. 111. (onocrotalus L.), rostro longissimo (capite plus duplo lon-
giore), recto, lato, depresso, dertro minimo, unguiformi. — Sulcus na-
salis profundus; apertura narium obsoleta vel saltem minima, an vere
ulla? Maxilla inferior usque ad apicem, angulo menti fissa, cute ibi,
ad saccum gularern formandum, dilatabili. Ala maxima, paullum ro-
tundata, cubito longissimo. Cauda brevis, rotundata. Pedes majores,
digitis omnibus late palmatis. — Aves maximae; lacustres et litorales,
arboricolae.
COHORS 4. TUBINABES.
Nares altius positae, per tubum apertae. — Caput majus;
collum brevius, plumis longis tectum. Rostrum totum
corneum, suturis vel sulcis cli^usum; capite plerumcpie
brevius, subrectum. Apex a dertro, impressione di-
stincto, curvato, adunco, rostro medio vix angustiore,
formatus. Sulcus nasalis a loris, juxta culmen, ad to-
niia, prope apicem, ductus. Nares, in sulco, ante basim
sitm, valvula convexa, cornea,- tectae, cpiae tubum, cul-
mini adnatum, antrorsum directum et antice apertum,
format. Tarsi alti. Digiti longi, parum divergentes,
perfecte palmati ; externus medio subaequalis. Hallux
vel minimus, ungue solo constans, vel nullus.
Aves magnm, minores, parvm, occanos undique pervagantes,
praesertim in parte telluris meridionali, extra tropicum, vulgares;
in insulis litoribusque maris nidificantes. Sp. minores (forte etiam
aliae) ova in cuniculis, in terra molli effossis, deponunt ibique
pullulos educant. Ibi quoque, tempore propagationis, sonos singu-
lares noctu edere dicuntur. Animalibus molluscis, in superficie
maris viventibus praecipue vescuntur; plures vero sp. sebo, lardo
aliisque substantiis animalibus, pinguibus avidae, naves sequuntur et
circumvolant, ubi experientia docuit, frustulas ejusmodi saipe deci-
NATATOKES.
141
dere vei ejici. Ita DiomedeaB, Procellarise parva3’, nigrae, et quae-
dam sp. media? ; in quibus, prae ceteris, Pr. capensis L., in oceano
australi vulgaris, aviditate ducta, naves volatu elegantissime maxi-
meque vario arcte circumvolant, spectaculo amoeno navigatores de-
lectans. Hinc fabula orta est, has aves, tempore procellosa, naves,
sicuti insulas, ut ibi quiescant, petere; 'quae vero omnino falsa.
Fam. 1. Halodrominae: alis brevibus; halluce nullo. —
Kostrum breve, tubo narium parvo, parum prominulo, supra basim
culminis sito. Alae trunco corporis parum longiores. — Sp. mi-
nores oceani meridionalis, simillimae Alcis et Uriis: ut illae viven-
tes, minus volantes, plerumque natantes.
Halodroma, lapsu Haladr.., 111. Prodr. (Proc. urinatrix Gm), Peleca-
noides! Lac.; Puffinuria! Less.
Fam. 2. Procellarinae: alis longis; tubo narium supra
basim rostri sito; ore longius fisso. — Aves plerumque mediae vel
minores, ungue parvo, altius elevato, pro halluce, semper instructae.
Os humeri in plerisque brevius; cubitus longior; pennae ala? pri-
mariae longissimae. Alis igitur longis fortibusque aerem, volatu levi
cclerique trajiciunt, die rarius natantes. Genus Procellar i a L.
Procellaria Limi. Act. Stockli. 1745 (Pr. pelagica L. S. N. X); Thala ssi-
droma Vig. et rec. — Sp. parva?, plerumque nigricantes, tarso longiore
quam digito medio. Rostrum gracile, dertro non tumido, sulco nasali
longius extenso; tubo nasali simplici, supra basim culminis fortius pro-
minulo. — Aves numquam altius volantes, undas vero, alis extensis, fere
immobilibus, continue perscrutantes sa?peque rostro pedibusque tangen-
tes, quare interdum in aqua currere videntur.
a) tarso reticulato, minus longo, unguibus tenuibus, acutis (pelagica,
cauda aequali; — leucorrhoa Vieill. Dict., leachii Temm., cauda furcata).
b) Oceanites Keys. Bias, tarso ocreato, digito medio c. u. multo lon-
giore; unguibus depressis, obtusis. Cauda aequalis vel furcata (ocea-
nica Kulil; — fregatta L).
Fidmarus Leach. Cat. Brit. M. 1816 (glacialis L.). Sp. mediae magni-
tudinis, tarso, quam digito medio, breviore, reticulato; rostro fortiore,
paullo breviore, toto leviter compresso, tomiis intus simplicibus (nec la-
mellosis); tubo narium simplici, elevato, super basim culminis sito, an-
tice prominulo, truncato, marginato, apertura extus simplici; dertro paul-
lum tumido, elevato-convexo.
*) Fulmarus, i e. Fulix maris s. Avis marina fuliginosa; nomen sane corrup-
tum minusque bene formatum; sed inter nomina numerosa, his avibus data,
antiquius reliquisque non peius.
142
ORDO TI.
Sp. huc referendie, circa 40 cognita, forma et magnitudine rostri
tubique nasalis sat variabiles; notis vero hinc petitis vix bene distri-
buendae, quod melius ex indicio coloris fieri videtur:
a) Sp. totae fuscae, 'Petrodroma! Bp; (fuliginosa); — Maiaqiieiis!
E.bch (aequinoctialis);
b) Sp. fuscae, subtus albae. Astrelata; Cookilaria! Bp. etc.: alis sub-
tus albis (antarctica Gm; — hcssitata Kuhl); Alis subtus fuscis (ro-
strata Peale; — mollis Gould).
c) Sp. albae: Pagodroma Bp. (nivea Gm).
cl) Sp. canescentes: Adamastor Bp. (gelida Gm.); Fulmarus Leach
(glacialis).
Ossifraga Hombr. Jaq. (gigantea Gm) procedentibus maxime affinis, ha-
bitu tamen paullum differt: sp. magna, rostro longiore (capite paullo
longius), tubo nasali longo, dertrum attingente. Sp. cognita, unica,
rapax et vorax,' Diomedeae similis, alis fere ut illius formatis. In oceano
australi.
Calo petes nob. Daption! Steph. (Pr. capensis L); sp. unica cognita Ful-
niaris maxime affinis, differt rostro lateribus tumido, intra tomia plicis
s. lamellis transversis, crebris, fere ut Anatum, instructo; colore alba,
nigromaculata. Cauda brevior, apicem alae plicatae non attingens. —
Xomen Calopetes, pulchre s. bene volans (ad ex. vocum: "calobios”;
”caloergos” etc.).
Pachyptila 111. Prodr.; Prion! Lac.; sp. paullo minores, caerulescenti-canae,
tubo narium simplici, brevi; maxilla quoque inferiore apice deflexa;
cauda longiore (alas plicatas excedente): a) rostro lateribus valde tu-
mido, lamellis crebris, sub tomia prominulis, fimbriato (Pr. vittata Forst.).
b) rostro minus v. vix tumido, lamellis obsoletis: Pseudoprion! Coues
(Pr. turtur; — ariel).
Nectris Forst., Keys. Bias.; Puffinus! Briss. (major Faber); sp. graci-
liores, sfepius minores, rostro longiore (capiti subaequali), tarso parum
crassiore; tubo narium brevi, apice depresso, subduplici: naribus sursum
apertis, septo intermedio lato distantibus. Ceterum ut Fulmarus.
Fam. 3. Dioraedeinse: tubulis narium duobus, parvis, cul-
mine latius separatis; apertura oris brevi. — Rostrum validum,
crassum, longit. capitis suba3quale; naribus in. sulcis nasalibus sitis,
longius inter se distantibus. Ala3 longissima, angustae: humero
cubitoque praesertim longis, flexura caudam attingente, pennis mi-
nus elongatis. Pennae cubiti breves, numerosae: in Diom. exulante
fere 40. Pedes ut praecedentium formati, ungue sessili, pro halluce,
instructi.
Aves oceanicae, magnae, fortes, graves; saepe quiete natantes,
victum in aqua petentes. Ut aid volatum in aerem adscendant,
alis expansis, spatium longius in superficie maris currere videntur,
aquam pedibus calcantes; deinde vero, minus alte volantes, alis
NATATORES.
143
recte extensis, rarius lentiusque commotis, in gyros magnos per
aerem vehuntur.
Diomedea L. (exulans).
a) rostro minus compresso, culmine latiore, convexo; angulo frontali
rotundato; cauda brevi.
b) rostro compressiore, lateribus planato, culmine anguloque frontali ro-
tundatis; cauda paullo longiore, magis rotundata; Thalassiarclie R.bch
(melanophrys).
c) rostro conapresso, culmine basi carinato, angulo frontali acuto. Cauda
longior, gradata, acuta: Phoebetria R.bch (f uliginosa).
COHORS 5. BIPENNES.
Alis parvis, coriaceis, rigidis, tantum basi mobilibus^
plumis imperfectis, minimis, rigidis, dense tectis.
(V. tab. adj. fig. 7).
Plumee omnes, praesertim vero alarum, imperfectae, rigidae, ra-
diis vix nisi fimbriis seu laciniis rhachidis habendis; parvae, totum
corpus aeque tegentes (nec, ut in avibus reliquis: in pteryla, apte-
riis distincta, ordinatae. Cf. Nitzsch, Pterylogr.). — Corpus oblon-
gum, depressum, molle et flexile. Avis igitur, sicuti Rajae, motu
corporis verticaliter undoso natat, alis pedibusque partes tantum
auxiliares praebentibus. Caput et collum mediocria. Rostrum forte,
capite plerumque brevius, apertura oris longius fissa ; naribus aper-
tis, nudis, in sulco nasali, laterali, sitis. Ala laciniae coriaceae si-
milis, articulis ossibusque, in avibus solitis, composita; juncturis,
praeter basalem, vix flexilibus; carpo tamen cubitoque angulos, so-
lito modo directos, sed obtusos, formantibus. Plumie alae parvae,
imperfectae, per series dispositae, numerosie: marginis postici, in loco
pennarum cubitalium, saltem 40 v. 50, totidemque pro manu nu-
merandae. Cauda minor, rectricibus 30 vel pluribus, saepe gradatis.
Pedes sub cute inclusi, tantum fere a talo liberi (ut in Pygopodi-
bus), crassi, reticulati, 4dactyli, tarso brevissimo; halluce parvo an-
trorsum verso, plica cutanea juncto. — De sceleto h. 1. tantum
observamus: Sternum majusculum, crista alta, ut in avibus bene
volantibus, instructum. Ossa alae planata (v. mox supra). Scapula
postice lata, rotundata. Digitus 1 (pollex) deest; 3tius a secundo
omnino separatus. Os tarso-metatarsale latum, planatum, impres-
sionibus 2 anticis, profundis (altera saepe perforante) in ossa 3, api-
cibus concreta, divisum. Metatarsus hallucis ut vulg. separatus,
parvus (in Sphenisco, .2 _sp.).
144
ORDO VI.
Aves inter hodie viventes facile infimae, oceano antarctico et
parti orientalis pacifici propriae; ova in rupibus insulisque incubantes.
Familia unica, Spheniscinae.
SphenisQus Briss. (Diom. demersa L) rostro breviore, crassiore, maxilla in-
feriore apice compressa, truncata; superiore fortius adunca. Sp. paucae.
Eiidyptes Vieill. Anal. (Phaethon demersus L.; Aptenod. catarrhactes Forst.)
rostro brevi, crassiusculo, plerisque rubido; maxilla superiore apice le-
vius deflexa, inferiore subacuta, non compressa. — Sp. pleraque huc
numerandie:
a) cauda brevi (rostro subaequali); capite seniorum flavopicto (catar-
rhactes).
/>) cauda longiore, acuta; capite seniorum flavopicto, superciliis crista-
tis, (Apt. chrysocome Forst.).
c) cauda longiore, acuta; rostro, saltem superne, nigricante; capite nulla
parte flavopicto; Pygoscelis Wagl. (papua Forst.); Dasyrhamphus
Hombr. Jaq. (adeliae).
Aptenodytes Forster, Comm. Goett. III, 121; Lath. (patagonica Forst.),
rostro angustiore, long. capitis subtequali, apice leviter deflexo. Sp.
magnai, Ansere majores.
COHOliS (). LAMELLIROSTRES.
Rostrum magnum, crassiiisciilum, cute coriacea (pro
theca cornea) tectum; basi altum, apicem versus de-
pressum; summo apice dertro parvo, corneo, unguiformi
munitum; intus, lateribus, lamellis transversis, crebris,
instructum.
Cutis rostri ad latera, cum tomiis, praesertim antice, plerum-
(|ue sensim indurata, cornea. Nares longius ante limitem facialem,
alte positae, nudae, . apertae, oblongae. Apertura oris brevius fissa.
Maxilla inferior subtus lata, planata, apice integro (myxa) lamina
cornea, parva, rotundata, tecta; angulus menti longissimus. Ijingua
crassa, carnosa, sulco laterali impressa. Collum longius. Pedes
varii, halluce parvo, libero, elevato, raro nullo. Cauda brevior.
Fam. 1. Phoenicopterinae: collo pedibusque longissimis
(trunco longioribus), tarso antice crebre transversim scutato. —
Maxilla inferior, tomiis medio altissimis, crassa; superior in medio
cusvata.
NATATOEES.
145
Phoenicopterus antiq. L. — a) halluce parvo, altius elevato (Pli. anti-
quorum Temm.). - — b) Halluce nullo; cauda longiore (andinus Philippi,
Atacaina): Phaenicoparrus! Bp. (vel Lipocentrus: Xeimo, amitto;
yievTQOv, calcar). Forte genus distinctum, sed nobis ignotus.
Fam. 2. A nat in 32; pedibus brevibus; rostro recto, vel sur-
sum leviter flexo ; tarso antice quoque reticulato. — Dertrum con-
vexum, deflexum apice rotundatum. Limes frontis plumatus (s.
facialis) plerumque definite angulatus : angulo medio plumato,, inter
2 nudos sito. Limes plumatus ad latera rostri angulo medio ple-
rumque non brevior. Hallux semper adest, parvus, basi alte ele-
vatus. — Divisiones 6 h. 1. expositae, a — f signatae, si genera ty-
pica respicias, bene distinctae, non minus quam familiae Cichlo-
morpbarum vel Mellisugarum differunt; sed habitu vix differunt
et generibus intermediis undique confluunt; quare in Ordine Na-
tatorum, ubi familiae notis definitis bene distingui solent, potius in
unam familiam conjungendae videntur. PArma vero, in hac Co-
horte maxime et evidenter varia, si dividere coepimus, divisionem
in genera numerosa, non solum facilitat, sed fere necessariam reddit.
a) Halluce simphci; rostro alto, culmine convexo, nulla parte fortius
depresso, dertro majusculo (dimidia latitudine rostri latiore), convexo, apice
late rotundato. Anserinae s. genus Anser.
Cereopsis Lath. (novae hollandiae), rostro superne gibboso, naribus longe
ante medium sitis; digitis semipalmatis.
Choristopiis Eyton, An sera nas! Lesson (melanoleuca Lath.) rostro an-
gustiore, pone dertrum subdepresso; digitis vix semipalmatis; halluce
longo; facie nuda.
Plectropterus Leach (gambensis L) rostro praecedentis; digitis fere per-
fecte palmatis; facie nuda; adultus fronte tuberculata.
Anser Briss., 111. ; rostro crassiore, longitudini capitis subaequali, culmine
subrecto, naribus fere in medio rostro sitis; lamellis subconicis. Aves
majores, collo plerisque longiusculo, trunco subaequali; tarso altiore, di-
gitis perfecte palmatis. Cygnopsis Brandt (cygnoides L); — Anser
rec. (cinereus L); — Chionochen R.bch (hyperboreus Pali.) collo bre-
viore, rostro sublongiore; — Chloopliaga, Chloeph. Eyt. (magellaiiica);
— Leucoblepharon Baird (canadensis) rostro et magnitudine Anseris,
colore seqvis.
Brenthus Antiq., hinc Branta! Scop.; Bernicla Steph. "^) (A. bernicla L,
Anser torquatus Temm.), Ut Anser, sed sp. minores, rostro multo mi-
nore, pone dertrum paullum depresso. — Che?ionetta Brandt (jubata
*) Brenthus est nomen avis marinae ignotae apud Aristotelem; Branta, ex
hoc corruptum, rejiciendum. Bernicla est corruptio, a Gessnero primum
allata, sed ante eum facta, nominis anglici vel scotici: Barnacle.
Methodi Avium disponendarum expositio.
19
146
ORDO YI.
Spix, Brasil.) et Chlamidochen! R.bch (jubata Lath. Polynes.), sp.
perparum distinctse, occipite plumis longis jubato, speculo alarum viridi.
Lampronessa Wagi. Aix! Boie, Cosmonessa R.bch (sponsa L; et galeri -
culata L), aves minores, tarso breviore, pileo toto cristato; rostro ut in
praecedente formato, sed naribus ad basim ejus sitis. Cauda longior.
Nettopus, Nettapus! Brandt, Agass. (madagascariensis Gm; auritus Gray
ex Bodd.) et Cheniscus Eyt. Anserella! Sw. (coromandelica L), sp.
parvae, rostro, naribus, tarsis, prioris; capite laevi.
h) Hallux simplex; collum trunco longius. — Rostrum magnum, la-
tum, culmine alto, apicem versus depresso; dertro majusculo, parum con-
vexo. Lora seniorum nuda. — Sp. maximae; septemtrionales totae albae;
meridionales totae vel partim nigrae. (Cygninae s. genus Cygnus).
C^jgniis L. 1735: Wagler Isis 1832, 1234 (olor Gm), fronte adulti tu-
berculata, cauda digito medio duplo longiore, gradata, acuta. + Olor
Wagl. 1. c. (musicus Bechst., Anas C 3 ^gnus L) fronte laevi; cauda multo
breviore, levius rotundata + Chenopsis Wagl. 1. c., Agass. (atratus
Lath.), forma cum C. musico conveniens, sed totus niger.
c) Halluce simplici; collo minus longo, rostro lato, depresso, dertro
parvo, depresso. — Sp. mediae et minores, dertro latitudine rostri dimidia
angustiore. Digitus externus medio paullo brevior. De limite faciali, v.
mox supra, in descr. totius familiae. (A natin as propriae, s. genus Anas).
Hyonetta, pro Cairina! Flem. Phil. Zool. 1822 (moschata L) cauda magna,
gradata, pennis 18, tarso 4plo longior. Pedes fortes, tarso brevi, un-
gue interno ferino (ceteris majore, curvatiore); facie nuda; maris ca-
runculata. — Nomen: hg, Sus et vipcxa^ anas, propter vit« rationem
sordidum.
Sarcidiornis Eyton, Agass. (melanonotus Penn.; regia Eyt.) rostrum rectum,
paullo altius, dertro majusculo, convexiore, fortius deflexo. Cauda ro-
tundata, mediocris (duplicem tarsi longitudinem paullum excedens),
caruncula maxima in basi rostri ornatus. Facies plumata ut seqq.
omnibus.
Chenalopex Steph. ^'^^) ex Antiq. (segyptiaca Gm), rostro subrecto, limite
frontali obtuse, fere obsolete, angulato; dertro latiusculo, depresso, bre-
vius deflexo; naribus paullo pone medium rostrum sitis. Cauda media,
leviter rotundata; ala major. Casarca! Eyton (rutila Pali.) vix ulla
forma differt. — Radjali! R.bch (A. radjah Garn. Coqu. t. 49) paul-
lum differt rostro antice latiore, naribusq. basim propius sitis.
Vidpanser Keys. Bias, Tadorna! Leach, Gray (A. tadorna L), rostro
fortius depresso, apice sursum arcuato; dertro parvo, angusto, parte api -
*) Post determinationem perversam nominum genericorum, a Wagl ero factam,
sp. dme europeae, si nomina specialia antiquiora adhibemus, appellatae erunt:
Cygnus olor et Olor cygnus; quod minus aptum videtur. Melius igitur,
genere non diviso et nomine speciali linneano omisso: Cygnus olor Gm.
et Cygnus (Olor) musicus Bechst.
**) Chenalopex, = Anas aegyptiaca Gm., antiquitati bene cognita, ab Aristo-
tele et Ornithologis plerisque antiquis memoratur. Nomen igitur hoc sensu
adhibendum, etsi a Moehringio pessime Alcae impenni datum; qui mos,
nostris temporibus, a multis acceptus est.
NATATOKES.
147
cali longiore, fortius, fere angulatim deflexo et retro spectante. Ce-
terum priori similis.
Dendronessa Wagl. Dendrocygn a Sw. (arcuata Cuv.), rostro forti,
longitudine capitis subaequali, dertro depresso, longius fortiusque deflexo;
cauda brevi (tarso subaequali), rotundata. — Pedes magni: tarsus long.
rostri, et fere digiti medii prteter unguem, Eequalis. Ungues longi. ■ —
Leptotarsis Gould (eytoni) differt rectricibus acutis, paullulo longioribus.
Pseiidocycnus, P seu dolor! G. R. Gray, Coscoroba! R.bch (A. coscoroba
Mol. Gm), rostro depresso, dertro latiusculo, depresso; limite faciali plu-
mato rotundato, in culmine rostri longius antrorsum producto, angulis
fere obsoletis. Nares, ut prioris, paullo pone medium rostri sitte. Forma
ceterum cum Anatibus propriis convenit, sed color totus albus et mag-
nitudo fere Cygni. Cauda media, acutius rotundata.
Rhodonessa R.bch (caryophyllacea Lath) limite frontali ut in Anatinis
plerisque angulato, naribus, ut in praecedentibus, a basi paullo remoti-
oribus. Forma ceterum cum prgecedente et sequente congruit. Color
fuscus, capite cerviceque roseis ; speculo alarum magno, albido. — Ge-
nus indicum, colore insolito prfesertim distinctum.
Anas L. (boschas). Rostrum capiti subaequale (magnitudine formaque paul-
lum varium), dertro parvo; naribus limiti frontali prbpioribus (ad V4
V. V5 long:s rostri sitis). Limes facialis bene angulatus; ad latera ro-
stri ajque ac angulus medius, vel paullo longius antrorsum productus.
Cauda + acuta. — Color grisescens, fuscomaculatus vel tenuissime ni-
groundulatus, speculo alarum nitido, viridi vel cferulescente, inter lineas
2 discolores sito
Mares sp. septemtrionalium, regionis hieme frigidiore insignis, auctumno,
habitum novum, hiemalem, plerumque pulcherrimum, vario modo, ele-
ganter ornatum induunt, quo, tempore hiemali et vernali vestiuntur.
Aestate vero, nuptiis finitis, alio habitu, asstivali, simpliciore et ma-
culato, simillimo habitui feminarum induuntur, qui per tempus calidum,
ad auctumnum, restat: — In sp. zonae torridfe mares, per totum an
nurn feminis multo similiores, maculati et hieme minus ornati appa-
rent. — Subgenera seqq., etsi forma distincta, vix separanda; species
enim singula), ad ea relatae, forma ulterius paullum differunt ]\fa-
reca Steph. (penelope L) rostro breviore, medio paullo latiore, subel-
liptico; — Marmonetta! R.bch (marmorata Temm.) grisescens, albido-
mac., rostro lineari; occipite jubato; — Cjjanopterxis Eyt. (querque-
dula L), alis antice c£eruleo-canis; rostro lineari; — Eunetta Bp. (fal-
cata Pali.) alis antice fuscis; r. lineari; sp. ornatiores; — Nettion Kp.
(crecca L), rostro basi sensim paullulum angustato, cauda brevi, acuta;
— Pcecilonetta Eyt. (bahamensis) rostro prioris; cauda longius acuta,
pictura minus ornata; — Dafila Leach rostro paullo longiore, antice leviter
*) ”Dendrocygna” est vox hybrida; nomen enim grsecum y.v/.vog, literis lati-
nis scriptum, fit cycnus. - Cygnus est nomen latinum.
**) Speculum e colore remigum cubitalium mediarum; linete discolores, plerum-
que albse, ex apicibus tectricum majorum et remigum.
***) Synonyma numerosa generica, vel a nom. specialibus formata, vel rarius usi-
tata, h. 1. omittimus.
148
ORDO VI.
dilatato, cauda maris longa, acuta; — Anas rec. (boschas), sp. paullo
majores, rostro latiore, majore; — Chaulelasmus G. K. Gr. (strepera)
rostro lineari, lamellis longe prominulis, setiformibus, ciliato.
Spatula Boie, Rhynchaspis Leach (clypeata L), rostro capite multo lon-
giore, apicem versus magis dilatato. Ceterum ut Anates format£e et
coloratae, a quibus vix separandie sunt.
Malacorhynchus S\v. (membranaceus Lath) ut Spatula omnino, praeter la-
tera rostri, juxta apicem sat dilatata et mollia, cutanea.
- d) Halluce lobato; rostro lato: quam tarso, multo crassiore; rectrici-
bus' oblongis, angustis (non vero linearibus), basi, supra subtusque tec-
tricibus majusculis obtectis. — Tarsus brevis; digitus externus medio «qua-
lis, sed apice angustior. — Sp. pler«que septemtrionales et hyperboreae,
ptilosi ut in genere An ati s.mutabili: maris hieme elegantiore. (Fuligu-
linse s. genus Fulix Simd. Ak. H. 183.5).
HymenolcEmus G. R. Gray (A. malacorhynchus Gm), rostro recto apice
leviter deflexo, lateribus apicis in lobum rotundatum, mollem, cutaneum
dilatatis; dertro lineari, vix latit. rostri medii. Ceterum fere ut
Fuligula.
Ileniconetta, Eniconetta Gray; Agass. (dispar Mus. Carlss. t. 7, 8 , stel-
leri Pali.); Stelleria! Bp.; Polysticte Eyton: rostro ut pr«c:s for-
mato, sed lobo ad latera apicis vix molli; dertro latiore: latitudini
rostri «quali, brevius obtuso. Anguli frontales minus profund«, fere
obsolet«. Nares Fuligul«.
Huic affinis videtur A. labradora Gm. Lath., gen. Camptolceinus
Gr. Gen., Kamptorhynchus Eyt.; nobis non satis cognita. Differt
apice rostri non deflexo, sed potius elevato. Latera, ad apicem rostri
dilatata, submollia (Baird).
Callichen Brehni (rufina Pali.); Mergoides! Eyton, ut Fuligula: differt
rostro paullo angustiore, angulis frontis obsoletis; naribus basim propi-
oribus; pileo toto plumis «qualibus, minus longis, villoso-laceris, sub-
cristato.
Fuligula Steph. Sh. Gen. Z. *) et rec. (cristata, = A. fuligula L.): rostrum
latius, longit. fere capitis, vel paullo minore, sublineare, limite frontali
bene angulato; dertro parvo, depresso; naribus ad ^ 3 rostri sitis. Cauda
brevis, rotundata (tarso parum longior). — a) capite colloque nigris,
corpore maris partim undulato; — b) capite colloque rufis, corpore un-
dulato (ferina L.), Aristonetta Baird, Aithyia**) Kp.; — c) non
undulat«, capite colloque fuscorufis; (leucophthalmos Bechst.), Nyroca!
Fleim Phil. Zool. 1822.
*) A. fuligula L. est sp. typica generis, etsi A. rufina prima enumerata. —
Eodem modo in gen. 'Clangul« Flem. 1. c. (Bucephala, mox infra), ubi
A. glacialis L. prima exstat.
**) Divisiones expositas («, Z>, c) non bene generice separandas habemus; tamen
de nominibus h«c observamus; aiilviu, litteris latinis: ^Ethyia, antiqui-
tus erat avis marina, qu« recentioribus incerta fuit. Ex paucis tamen, ab
auctt. antiquis, de «thyia dictis elucet, hoc nomen Laris Linn. tyincis et
majoribus proprium fuisse. Nomen gr«cum "Laros” pr«cipue Sternas
Linn. designavit. (Cf. Sundev. Aiist. Thierarten p. 158 et 157). — Nyroca
est nomen barbarum.
NATATOEES.
149
Obs. Anas cinerea Gm., brachyptera Lath., Micropteriis cin. Less.
Uranie t. 39, nobis ignota, prsecedenti affinis videtur; sed in fig. citata
et Gray Gen. tab. 168, rostrum paullo altius, dertro paullo majore (latit'
fere rostri medii) et ala brevior apparent.
Oedemia, ”Oidemia” Flem. 1. c., Melanitta! Boie, pro Melanonetta; (A.
nigra — et A. fusca L) rostro magno, lato, ante medium depresso,
dertro magno (latitudine circa - 3 rostri medii), depresso, oblongo; an-
gulis frontalibus subobtusis, non profundis. Cauda rotundata, tarso non
duplo longior. — Color niger. Rostrum marium, superne vel lateribus,
vario modo tuberoso-gibbum. — a) Angulus frontis plumatus brevis,
parum ante limitem lateralem extensus; nares supra mediam suturam
sita 3 . — b) Pelione tt a Kp. (perspicillata L) angulo frontis medio ro-
tundato, longe ante limitem lateralem, rectum, extenso; naribus paullo
longius antrorsum sitis.
Cosmonetta Kp. 1829, Phlyaconetta Brandt (histrionica L) supra sub-
tusque nigricans v. fusca: (mas vittis paucis albis nigrisque exornatus);
rostro parvo, dertro lato (rostro medio parum angustiore), convexo.
Forma sequentis omnino, prajter dertrum majus, caudam paullo longiorem,
acutam et caput laevius. — Genus magis colore, quam forma distinctum.
Bucephala Baird, Amer.; Clangula Flem. (Cf. notam ad Fuligulam); Glau-
cion Kp.; (A. clangula L.; + A. albeola L.). Rostrum capite multo
brevius, minus depressum; limite frontali bene angulato; dertro latit.
circa rostri medii aequali; naribus supra (vel paullulum ante) me-
diam suturam sitis; cauda rotundata, longit. tarsi a?quali. Color
simplicior, minus exornatus, niger et albus, ventre albo; caput prolixius
plumatum.
Melonetta, pro Harelda! Leacli (glacialis L), rostro parvo, parum de-
presso, dertro lato, convexo; limite faciali, in basi rostri, fere ad nares
producto, rotundato, angulis obsoletis. — Nares supra medium sutur^e
sitrn. Cauda acuta, maris longissima; feminae, pr^sertim junioris, brevi.
— Nomen Melonetta: Anas canora, ob cantum vernalem suavem et
sonorum. Harelda! sonus sensu carens.
Arctonetta Gray Handlist; Lampronetta Brdt; cf. L — nessa, supra
(L. fischeri Brdt). Forma fere praecedentis, vel adhuc magis sequentis,
sed limes facialis rotundatus, in rostro, supra et ante nares productus,
angulis obsoletis. — Rostrum majusculum, apice tantum depressum,
culmine alto, dertro magno, obtuso. Cauda brevis, leviter rotundata.
Habitu et colore Somaterite, cum plaga oculum ambiente, magna,
rotunda, marginata, dense villoso-plumosa, alba. (^ nobis ignota).
Somateria Leacli (mollissima L; — spectabilis L) rostro majusculo, vix
depresso; dertro magno, convexo; angulis frontalibus longissimis, angu-
stis. — Cauda brevis, leviter rotundata. Color maris albus, subtus
niger, capite viridi picto; — f em ime fuscus, plumis rufescenti mar-
ginatis, ventre fusciore. — Obs. Anguli frontis nudi, in S. spectabili cf,
in lateribus gibberis siti, dilatati.
e) Halluce lobato; rostro angusto. — Rostrum tarso angustius; basi
tantum crassius; limite frontali angulato; dertro crassitie rostri a?quali,
fortius deflexo. (Mergiiiie s. genus Mergus).
150
OEDO VI.
Rhaphipterus G-ay, Chile; Merganetta! Goiild Z. Pr. 1841 (armata Goiild)
cauda tarso plus quam 3plo longiore; rostro angusto, lateribus (s. to-
miis) mollibus; lamellis planatis, anatinis, crebris. Ala parva, carpo
armato. v-
Mergellus Selby (albellus), cauda brevi; pileo toto cristato; rostro breviore,
paullo latiore, lateribus subconvexis; lamellis fere Mergi. + Lophodytes
R.bcli Syst. N. (cucullatus L) lateribus rostri rectis.
Mergus L. (merganser), Merganser Briss; rostro longiore, tenui, lateri-
bus subinflexo-curvatis; lamellis subulatis, dentiformibus, recurvis, pau-
cioribus. Crista occipitalis. Cauda brevis. — Situs narium varius.
j) Halluce lobato; rostro lato, crasso; rectricibus numerosis, angustis,
linearibus, rigidioribus, basi tectricibus nullis majoribus obtectis. — Plumae
enim uropygii crissique omnes parvae: ultimae non majores! Rectrices 18
vel plures, ad 24. Alae parvae. Tarsus brevissimus, valde compressus.
Rostrum omnium lamellis crebris, parvis, et dertro parvo, angusto, fortius
deflexo, instructum. — Sp. plerumque lacustres, zonae temperatae et calidi-
oris, praesertim australis. (Erismaturinae).
Nesonetta Gray Gen. — et Er. Terr. (aucklandica Gr. 1. c.) rostro recto,
minus alto minusque lato; lineari; limite frontali angulato; naribus basi
propioribus. (Ex iconibus Gray, 1. citt.; nobis ignotai). Ins. Auckland,
a Nova Zeelandia ad meridiem.
Erismatura Bp. Saggio . . 1832 (leucocephala Scop., Lath., mersa Pali., Gm);
Undina Gould; rostro lato, basi alto, dein fortius depresso; obtuso;
limite frontali angulato. Nares ante medium tomii sitae. — Sp. om-
nium orbis partium.
Thalassiornis Eyton (leuconota A. Smith S. Afr. 111.) rostro lato, antice
elliptice angustato; minus ailto, sed vix depresso, limite frontis angu-
lato; naribus supra medium tomii sitis. — Africa interior.
Biziura Stepli. Gen. Z. ex Leacli Br. M. (lobata Sli., Tem. Coi. 406) rostro
crassissimo, antice elliptico; culmine alto, subrecto, nec depresso. Limes
frontalis angulo medio in culmen productus; ceterum non angulatus.
Nares ante media tomia sitae. Cauda longior. — Mas lobo cutaneo,
maximo, rotundato, compresso, sub mento dependente. Femina mare
duplo minor. — Australia; lacustris.
151
ORDO SEPTIMUS. PROCERES.
PEOCERI 111. RATITA Merr.
Alfe parvse, maim digitisque a cubito porrectis. Plumee
corporis hamulis radiorum secundariorum destitutis.
Sp. pleraeque inter aves maximee; omnes terrestres,
cursoriee, volandi impotentes. Artus enim anteriores per-
parvi, ut in mammalibus formati: digitis antrorsum ex-
tensis (v. tab. adj. fig. VI; nec ut in avibus reliquis omni-
bus, etiam impennibus: ad carpum, junctura mobili, ita
flexa, ut apices digitorum retrorsum spectent). Pollex
igitur, ut in manu hominis (in statu naturali, non pronato,
nec supinato), a margine manus superiore (radiali) exit;
(in ala flexa reliquarum avium, margini inferiori affigi
videtur). Alm Avium Procerum j^lumis paucioribus, sed
majoribus teguntur, remigibus vero carent, vel pauccC,
deformes, adsunt (in Casnari o). Ossa metacarpi, ut in
avibus reliquis, tria, concreta. Pedes alti fere grallatorii.
Apertura oris longius fissa. Nares humilius positae, a
basi remotiores. Angulus menti longus. Palpebrae, ut
in mammalibus, ciliatae.
Formae alie mancae congruenter, musculi pectorales, ut in mam-
malibus, tenues. Carina igitur sterni nulla. (Sed observandum
est, hanc in reliquis avibus impennibus adesse et quidem, in Apte-
nodyte, altam). De ossibus sub basi cranii, ab Huxlet descriptis.
V. supra, Introd. p. VII. — Plumae, ut in Aptenodytinis, cutem
a3que tegunt, apteriis nullis (Nzli). Pogonia plumarum, ob 'defec-
tum hamularum, non cohaerentia. Ptilosis igitur, procul visa, vil-
losa apparet.
Sp. multae aetatum telluris antiquiorum exstinctae; quarum plures,
ossibus in terra inventis, quodammodo cognitae sunt. In quibus
praesertim genus Dinornis Ow., cujus sp. plures in Nova Zeelandia
vixerunt. Hoc vero loco omittendae.
152
ORDO vn.
COHOES 1.. PROCERES VERI.
Sp. maximD0, collo longo, brevi plumato; halluce nullo.
Fam. 1. Struthioninse: rostro brevi, lato; naribus parum
ante medium rimae oris, humilius sitis; angulo oris sub canthum
oculi anticum fisso. Plum^ simplices (hypoptilo carentes). — Aves
maximae, rostro mediocri, latiusculo, depresso, lateribus rectis, apice
obtuso, tumidulo, rima oris recta. Ala minus parva, pollice instructa ;
plumis magnis, longis obtecta. Cauda plumis minus magnis. Un-
gues crassissimi, truncato-triti. '
Struthio L. (camelus); digitis tantum 2. — Plumte corporis elegantiores,
alarum praesertim magnae, speciosie. Digiti 2: solum inter aves exem-
plum: omissis dig. Imo et 2do; relictis 3tio, maximo, ungue crassis-
simo, et 4to, parvo, mutico; ambobus crassis, subtus late planatis. —
In Africa tota et parte Asiie adjacente.
Rhea Moehr., Briss. (americana Lath.; Str. rliea L); digitis 3 unguicula-
tis. — Plumfe parum elegantes; in alis longissimae. — America meri-
dionalis, extratropica.
Fam. 2. Dromaeinm: rostro breviore, naribus longius ante
mediam rimam oris sitis, paullo minus lumiilibus; angulo oris pone
oculum usque fisso; plumis duplicibus (hypopoptilo magno) seto-
sis. — Sp. prmcedentibus paullo minores. Eostrum capite brevius,
tomiis minus, culmine magis, arcuatis, deflexis. Ala parva, plumis
imperfectis tecta, pollice nullo. Cauda vix ulla. Digiti 3, minus
crassi. Plumarum hypoptilum, plumae ordinarice fere aequale.
Promamus: Dromaius et Dromiceius Vieill. (novae hollandiaj Latii),
rostro depresso, latissimo, antrorsum sensim attenuato, lateribus curva-
tis. — Nares supra -'3 rimae oris, in fovea lata, cute molli tecta, sitae.
Alie minimae, fasci plumarum, plumis corporis aequalium, obtectae. Un-
gues omnes subaequales. — Australia.
Hippalectri/o Gloger '^), Casuarius L. 1735 (Str. casuarius L. S. N. X), ro-
stro leviter compresso, angusto, obtuso. — Frons et A*ertex tubere, s.
galea magna, ossea tecti. Carunculae in collo antice. Nares ad
rimae oris, in sulco longo sita\ Ala crassior; pro remigibus primariis,
scapis fere 5 v. 6 , crassis, corneis, subacutis, transversim positis, po-
gonio carentibus, armata. — Unguis pedis internus longus, validus; omnes
crassi, subacuti. — Ids. moluccae, N. Guinea, Australia sept.
*) Geineinn- Handb. 1842, ex auctore antiquo, nomine omisso, sed veris, ex
..Eschylo, qui ”Hippalectryonem” in tapete persico pictam affert.
PROCERES.
153
COHOES 2. SUBiVOBlLES.
Sp. minores, collo pedibusque brevioribus, digitis 4.
Fam. 3. Apteryginse: rostro longo, tenui subtereti, na-
ribus ad latera summi apicis apertis. — Aves minores, Gallinis
subaequales. Plumae simplices, bypoptilo nullo; radiis plerisque
apice longo setiformi, radiolis carente, terminatis. Kostrum capite
duplo longius, tarso 3plo vel 4plo angustius, sublineare, subrectum,
angulo oris sub cantlio oculi anteriore sito. Apex maxillae superi-
oris paullo longior, subtus tubere, ante maxillam inferiorem sito,
instructus. Xares in sulco, per totum rostrum, tomia propius ducto,
ad latera apicis tumidi sitae. Alae minimae, plumis corporis tectae.
Pedes minus longi, tibia apice vix nuda. Digiti 4 : anteriores an-
gustiores, unguibus crassis, acutis, subaequalibus ; hallux alte ele-
vatus, brevissimus, sed crassus, ungue reliquis parum minore. —
Sp. tantum Novae Zeelandiae.
Apteryx Sli. Nat. Misc. (australis), genus solum.
Methodi Ariuitt disponendarum expositio.
20
154
ORDO OCTAVUS. S A U R U R .E.
Cauda longa, vertebris multis, discretis et sensim mi-
noribus composita; ossa metacarpi separata.
Aves temporis antiquissimi, liodie exstinctae; tantum ex unico
sceleto incompleto cognitae. — Species, huc usque unica cognita,
appellata est:
Archceopteryx lithographica, H. v. Meyer, Jahrb. f. Mineral. 1861, 561;
Arcli. macroiirus Owen, Pli. Tr. 1863, I, 33, c. tabulis 4; — Weinland,
Der Zool. Garten 1863, 118 c. tab. (ex Ph. Tr.). — Hiixley Ou the
Classif. . . V. supra p. V — VII. — Sceletum unicum, huc usque cogni-
tum, in schisto lithographico formationis Juraic?e, ad Solenhofen (prope
EichstMt Bavarije) inventum, avem veram, etsi cauda lacertina insig-
nem, magnitudine Columbfe vel Picae jequalem, exhibet. Caput, collum
et vertebrse dorsi desunt. Cauda tota et extremitas posterior melius,
anterior et impressiones in lapide plumarum alse caudseque quodam-
modo bene conservatae exstant. Alse sat magn«, praeter dubium vo-
latui idonese; sed ordo pennarum turbatus nunc minus bene intelligitur.
Pennae alse et caudse sat magnse, latse, radiis et pogoniis totis evidenter
cohaerentibus. Pes ambulatorius, pedi Columbae subsimilis, nec nata-
torius, neque grallatorius; tarso brevi, digitis brevibus, liberis, articulis
ut in avibus plerisque: 2, 3, 4 (5?) compositis. Hallux multo minor
quam hallux oscininus, sed unguis unguibus reliquis parum minor. Cauda
trunco multo longior, vertebris 20 composita, quarum ultimae minimae.
Singula vertebra (praeter 5 v. 4 basales?) pennam magnam utrinque
gessit. (In avibus hodiernis vertebrae caudales paucae: 5, et summum
9 (in Natatoribus omnibus, etiam Spheniscinis et multis Grallatoribus);
ultima maxima: longa, compressa, ut lamina ossea, cui rectrices omnes
affiguntur; ex multis' originariis concreta).
155
CORRIGENDA et ADDENDA.
(Forord) pag. e, lin. 12: Adde: Det iiagot sednare, 1872, utkomna Andra
halvbandet, som fortsatter den i det forsta borjade upprakningen i
alfabetisk ordniiig av sa viil generiska som speciella fogelnamn, ar
dock hogst utforlig och tyckes iippfylla alit hvad man kan onska av
ett sadant arbet6.
(Avant-propos) pag. xxxvii lin. J2 (defaiits.) Adde: Le second demi-vo-
liime, qui a parii plus tard en 1872 et qui continue Tenumeration en
ordre alpliabetique des noms d’oiseaux, tant des genres que des espe-
ces, commencee dans le premier demivolume, est cependant tres riche
et parait remplir tout ce que l’on puisse desirer d’un tel ouvrage.
Pag. XXVIII : inter Ispidam et Gallinam inseratur:
Casuarius, av malayiska namnet ”Casoaris” hos Bontius, at hvilket
Linne ar 1735 givit en latinsk form, ar hiir i det foljande (Ordn. 7)
utbytt mot HippaJectryo Glog.
p. 4 genus Turdus L., pro 1785 legas S. Nat. 1740. -
y> 13 lin. 10, pro Rev. legas Review,
»31 » 9, » referuntur.
— » 17, » tantum, legas prjecipue
» 41 in nota lin. 4, pro asse legas esse
» 43 lin. 11, adde: Conf. p. 47, lin. 7, Callisitta.
» 44 Grallina, legas: Grallipes nob., pro G ralli na Vieill.
» 47 lin. 7, (Callisitta etc.) ad lin. preecedentem ut genus superfluum
transferatur, et adde: Conf. p. 43 Calocitta.
» 54 lin. 2 infra, legas: To.rocorys, pro Certhilauda! Sw . . .
» 60 » 2 infra, legas: Forma
» 62 '» 5 infra, (in descriptionem Fam. 3t8e) addas: Remigum 2da in
gen. 1 et 2, in maribus parva, deformis.
» 68 lin. 9, 10 et 11 (”vel versatili. — Digitus ... conjunctus”) deleantur.
» » Nota, lin. 3 infra, legas: geflocliten
»71 (”2do”) lin. 24, legas: Maxilla inferior
» » lin. 5 infra, legas: Calliptilus, nov. gen.: Phigys . . .
» 77 lin. ultima, addas: Pteryla pulverulenta supra latera abdominis,
utrinque adest, ut in multis avibus (Cf. Nitzsch Pterylogr. p. 52;
et Rhinochcetus, supra pag. 129).
» 83 Fam. 3, a (Atelornis et Cliloropygid) melius ut Familia distincta:
A telornitliinoe, inter Colium et Coraciam media, exponitur. Cha-
racteres V. 1. cit.
» 87 Coh. 6. Volucres Longilingues, potius Mellisug.® appellandie.
156
COEEIGENDA ET ADDENDA.
p. 94 lin. 7 legas: articulis 3 medio adnatus; internus brevius concretus^
vel interdum deest.
)) 96 lin. 9 legas: Kaup, Eisvogel 1848
)) y> »12 infra, legas: Hafniensi
» 100 lin. 24, pro Leptoptila (Sw. Classif. 1837), legas: Engyptila:
eyyVQ, angustus, tenuis, et titlXov, pluma; ob remigem primam
apice angustam, pogonio carentem. Xomen, propter nomen Lepto-
ptilum Zess. Tr. 1831, p. 123, mutandum.
Obs ervationes
de generibus quibusdam, loco systematico dubiis.
1. Eupetes (supra pag. 12). Sp. duse reliquas: E. ajax Tem. CoL
573 et E. ccerulescens ibid. 574, minus nobis cognitfe, tantum in Museo
Leydensi visae et obiter descriptfe. Generice forte distinguendae, utrique
enim remex 3tia cubitalibus £equalis vel sublongior. Sp. prior typicje sat
affinis; posterior (ccerulescens) magis differt; omnes vero sat similes et
affines videntur. Familia ”Eu peti nae” conservanda nobis visa est, cui
tamen brevitas insolita remigum 1 — 5 non generalis est; tantum enim in
sp. typica observatur. — Descriptio familiae haec fere erit: Caput antice
angustatum, fronte depressa, angustiore, plumis brevissimis tecta, in basim
rostri plumatam sensim transiente. Nares ante plumas sitae, elongatce,
angusta, superne operculo antice imperfecto, semitectae. Vibrissae null«.
Alae parvce, fornicatce, valde rotundatae. Cauda mediocris, rotundato-gra-
data, pennis latis; tectricibus numerosis magnisque. Pedes longi, tibia
apice brevi, nuda (ut in Mesite!). Rostrum capite paullo brevius, stric-
tum, gracile, apice subacuto, sed profundius inciso.
2. Podoces (supra pag. 42) bene dispositus videtur; carinam inter-
nam maxillae inf:s ut Nucifragae, sed multo minorem habet; altiorem vero
(piam in variis avibus aliis (Sturno, Garrulinis), ubi linea parum elevata
adest. In maxilla superiore, Podocis adest carina media, inferiore altior.
Lingua hujus avis nobis ignota.
3. Menura (supra pag. 65). — Annos 15 abhinc, dum myologiam
avium specialiter disquirerem, cutem Menurce lyrce 9 obtinui, cujus pe-
dem dextrum, alterna vice in aqua et spiritu vini emollitum, perscrutavi;
qua re tendinem flexoris hallucis longi a tendine flexoris digitorum com-
munis, ut in Oscinibus, perfecte separatum inveni.
4. Opisthocomus H:gg (111. Prodr. p. 239. — Brehm 111. Thierl. IV,
114) ex Guyana et Brasilia; — supra omissus. — Tempus quoddam ab-
hinc disquisitionem pedem Opisthocomi cristati de eadem re perscrutavi.
Notitia perenni forrn» situsque tendinum pedis ductus, credidi flexores duos
nuper memoratos ut in Menura et Oscinibus formatos invenisse. Sed ne
hedaretur pes speciminis pulcherrimi, pro ornamento Mus«i acquisiti, ten-
dines non usque ad insertionem in ossibus digitorum persecutus sum.
COEEIGENDA ET ADDENDA.
157
ideoque iiidiciuin functionis tendinum, solum absolute certum, neglexi.
Hinc deinde, sub dissectione pedis Megapodii, ubi situm paullum insolitum
tendinum inveni, accidit, ut de iis, quse in pede Opisthocomi invenisse
credideram, dubia orirentur; quod h. 1. refero, ut alius quidam, cui occasio
erit, hanc disquisitionem melius perficiat. Opisthocomus enim inter
aves maxime singulares et loco systematico maxime incertas numerandus
est. Avis gallinacea videretur, qu£e formas partium gallinaceas amiserit
et oscininas induerit. Multas res in sceleto gallinaceas esse ostendit
Huxley. Pt i Io sis firmior, fere subfragilis, gallinacea videtur et habitus
totus de Penelopinis monet. Caput, ut in illis et in Menura plurimis-
que Scytalopodinis parvum. Alee, tectricibus paucis, brevibus, et pennis
cubiti magnis, perfecte oscininas; series vero media tectricum, ut in Me-
nura et Chamtezosa recte posita, nec perversa. Cauda longitudine et
forma oscinina, sed pennis tantum 10. Etiam pedes, halluce majusculo
ungue magno armato, non male oscinini; sed digiti omnino fissi et cutis
tarsi peculiaris: antice squamosus, postice creberrime areolatus, etiam cre-
brius quam in Pycnaspideis (pag. 61).
His omnibus perspectis, Opisthocomus, in methodo a nobis h. 1. ex-
posita, vix alio loco, nisi in Ordine primo ultimus, post M en uram, sed
appendicis vel, si mavis, Cohortis 6tm loco, nomine ”Heteromorpli£e”
Huxl. (supra pag. VII), disponi potest; quae cohors ab omilibus reliquis
Ordinis primi: tarsis antice squamatis, postice (planta) creberrime areo-
latis, ptilosi dura, rigidiuscula, distinguitur.
5. Mesites Is. Geoffr. (Mag. de Zool. 1839, pl. 5 — G; — Des Murs
Iconogr, pl. 11 et 12; — Ilartl. Orn. IMadagasc. Bremen 1861, p. 67). —
Aves has madagascarienses, etiam loco systematico incertas, in IMus^o
Parisiensi descripsimus. Plerumque cum Columbis et Gallinis consociatum
est hoc genus, quibuscum tamen ex nostra sententia nihil communi habet.
IMelius a G. R. Gray, juxta Eupetem, cum quo similitudinem multam
prfebet, insertum (Ilandlist I, 267); sed, ut scutelliplantare, ab eo differt.
Evidens est avis Oscinina, tantum tectricibus alfe majoribus anomala.
In methodo supra exposita non male in Familia Scytalopodum (p. 65),
post Menurarn inseritur. Habitu partibusque praasertim Chamjezosam re-
fert. Ut in plerisque hujus familite: caput parvum; tarsi altiores antice
posticeque transversim scutati; al^e breves, rotundata?, fornicatae. Nota?
propriae sunt: rostrum gracile, subcurvatum, capite paullo brevius, dertro
non distincto, culmine in frontem usque recto et duro; nares longius ante
plumas frontis sita?; longae, lineares, operculo elongato, cutaneo subclusi-
les. Cauda subbrevis, rotundato-gradata; pennis latissimis, tectricibus mag-
nis, numerosis. Tibiae, Grallatorum modo, apice breviore nudae. — Sp.
2 cognitae bene distinctae videntur: M. variegata rostro paullo longiore
et evidentius curvato, digito 4to basi cum medio connato. — M. uni-
color rostro paullo breviore, vix curvato, naribus vero longius extensis;
digito 4to omnino libero.
■6. Megapodius (supra p. 118). — Nuper in Musaeo Zool. Hafniensi
cutem Megapodii nicoharensis accepi, quam eodem modo cupide perscru-
tatus sum. Megapodiis enim hallux magnus, specie externa oscininus est
et in multis sat similes sunt Menurae lyrae, quae a Waglero Megapo-
158
CORRIGENDA ET ADDENDA.
dius menura apellata est. Tendines tamen duos, nuper memoratos, ut
in Gallinis reliquis formatos inveni. Tendo flexoris hallucis longi in me-
dio tarso in duos ramos subtequales divisus, ramum alterum unice ad art.
ultimum hallucis mittit; alter vero ramus prope apicem tarsi cum tendine
flexoris digg. communis confluit. Praeterea tendines ambo, per dimidium
tarsum inferiorem, tela forti, tendinea conjunguntur.
7. Ardece generis (supra p. 222) etiam halluce magno, toto insi-
stente, fere oscinino instructi, plures sp. variae formae, recens necatas
perscrutatus sum et tendines memoratos semper conjunctos inveni.
Post scriptum. Ornithologos nonnullos nomina Psilopcedum et Pti-
lopcedum, praesertim ob nimiam similitudinem, qua facilius commutari pos-
sint, improbare, audivimus. His vero nomina, idem significantia: Gym-
nopaedes (pullulis nudis) et Dasypaedes (pullulis villosis), proponere
liceat.
159 '
INDEX NOMINUM GENERICORUM
in lioc opusculo enumeratorum.
A.brornis v. Habroriiis.
Aburria v. Opetioptila.
Acanthiza !
Acantliisitta
Acanthogenys v. Anthochaera.
Acanthorbynchus
Acantbyllis v. Cliaetnra
Accentor
Accipiter v. Nisus.
Aceros v. Buceros a.
Acestrura v. Chietocercus.
Acontistes v. Rhainphocasnus.
Acridotheres v. Pastor.
Acrulocercus
Acryllimn v. Notam p. 116.
Actimira (Actinodura)
Actitis
Actochelidon..
Actodromas v. Tringa.
Adamastor v. Fulmarus.
Adelarus v. Larus.
Adeliims v. 'Cinnyris.
Adelisca
Adelura v. Ruticilla.
Adoplioneus v. Sylvia.
Aedon
AEgialites v. Charadrius.
.^gintlia V. Astrilda.
^giothus
Aegitlialiscus v. Orites.
.^githalus
Aegithina
6 .
47.
50.
31.
50.
10 .
125.
135.
93.
16.
32.
30.
8 .
.^gotlieles
iFluroedus
.flCpycnemia
Aerops v. Merops.
^EsacTis V. Oedicnemus.
^salon V. Falco.
Aethorhynchus
thyia v. Fuligula.
Aetopyga
Agaclyta v. Lesbia.
Againia v. Ardea.
Aganus v. Trogon B.
iVgapornis
Agela3us ./ ..
Agelasticus v. Agelajus.
Agelastus
Aglaia v. Tanagra.
Aglaiactis
Agriornis
Agriospiza v. Cannabina.
Agrodroina v. Antii us.
Agyrtria
Aimophila v. Haemophila.
Aipunemia v. AEp^^cnemia.
Aithurus
Aithyia v. Fuligula.
Al^emon
Alauda
Alea
Alcedo
Alcippe
86 .
20 .
10 .
49.
69.,
38.
116.
43.
58.
90.
90.
54.
))
137.
96.
11 .
*) In hoc Indice nomina fere omnia, ut melius intelligantur, in casu nominativi
exposita, etsi magna pars re vera accusativa sunt; e. gr. Aceros vide Bu-
ceros a, pro: Ac. v. Bucerotem a; — Moquinus v. Hypsipus, pro; Moq. v.
Hypsipodem; — Nettion v. Anas, pro: Nettion v. Anatem e. s. p., quod
ignoscant grammatici. Vel, si placet, litera v interposita vocabulum galli-
cum: Toyez repraesentans haberi potest, e. gr. Aesalon vo^ez Falco.
INDEX
1()0
Alcyone v. Alcedo.
Alecthelia v, Megapodiiis.
Alectropliasis v. Euplocomns.
Alectroenas 99.
Alectrurus 59.
Alethe v. Phyllostrophiis.
Allotrius V. Pterythriiis.
Alophoneipes 72.
Alseonax 25.
Alsoecus V. S}dvia.
Ainadina v. Sperniestes.
Amaurodiyas 15.
Ainaiironiis 132.
Ainazilia v. Pyrrlioplnena.
Aniblycercus v. Ainblyrhamphns.
Amblycorax v. Corvus.
Amblyospiza 29.
Aniblyrliainpliiis 39.
Anietrornis v. Phaethoniis.
Ammodromiis 33.
.^iiimomane& v. Alauda.
Ammoperdix 117.
Amnicola 8.
Ampelio 62.
Ampelis L. 19.
— V. Hylocosmia.
Amphibolura 62.
Amydrus 41.
Amytis 10.
Anabates v. Synallaxis.
Ana? retes 60.
Aualcipus 21.
Anarliynclius 128.
Anas 147.
Anastomus , 123.
Andigena v. Pteroglossus.
Androglossus 69.
Andropadus 20.
Anellobia v. Anthoclia?ra.
Anomalocorax v. Corvus.
Anoplops V. Hypocnemis.
Anodorhynchus 70.
Anoplorhynchus v. sub pra?c.
Anorhinus v. Buceros b.
Anous 135.
Anser 145.
Anseranas v. Clioristopus.
Anserella v. Xettapus.
Antliobaplies v. Aetopyga.
AnthodicCta v. Anthothreptus.
Anthocha?ra 50.
Anthornis ))
Anthoscopus v. .^githalus.
Anthothreptus 49.
Anthreptus, sub pra?c.
Anthracoceros v. Buceros b.
x\nthropoides v. Clrus.
Anthus 26.
Antimimus 13.
Antrost ornus 86.
Apalis 7.
Aphelocoma v. Cyanocorax.
Aphantochroa v. Cfeligena.
Aphobus 38.
Aphriza 127.
Apionis 31.
Aplopelia v. Haplopelia.
Apobapton v. Braclyrhamphus.
Aprosmictus v. Platycerus.
Aptenodytes ... 144.
Apteryx 153.
Aquila 108.
Arachnechthra v. Cinnyris.
Araclmothera 49.
Arachnorhaphis v. Arachnoth.
Aramides v. Ortygarchus.
Arbelorhina 48.
Arboricola v. Hyloperdix.
xViborophila v. ))
Arceuthornis v. Turdus.
Archfeopteryx 154.
Archolestes v. Malaconotus.
Archicorax 44.
Archiplanus v. Cassiculus.
Archibuteo v. Buteo.
Arctica v. Mergulus.
Arctonetta 149.
Ardea p. 122 et Add. 158.
Ardeola v. Ardea.
Ardetta v. ))
] Areoturnix v. Hemipodius.
j Argicus V. Bucco.
[Argus, Argusianus 115.
[ Argurocitta v. Uroleuca.
NOMINUM.
161
Argya 10.
Aristonetta v. Fnligiila. '
Arremoii 35.
Arrenga v'. Myiophoiieus.
Arses v. Monarcha.
Artaniia 21.
Artaiiiides v. Graiicalns.
Artamus 21.
Asilns V. Phyllopseiistes.
Asthenes v. Synallaxis.
Astragalinus v. Carduelis.
Astra pia 41.
Astrelata v. Fulmarus.
Astrilda 30.
Astur 107.
Asturisca (Asturina) »
Atagen v. Attagen.
Atelornis 83.
Athene 105.
Atlapetes v. Arremon.
Atricilla v. Gavia.
Attagen v. Tachypetes.
Attagis 120.
Atthis V. Selasphorus.
Atticora v. Hirundo Sect. 2.
Augastes 90.
Aulacops V. Pteroglossus.
Aulacorhynchus v. Pteroglossus.
Aulanax (Aulonax) 59.
Auriparus v. .^githalus.
Automolus 56.
Avicida v. Pernis.
Baeolophus v. Parus.
Balasniceps 124.
Balearica v. Geranarchus.
Barbatula 75.
Barita v. Cracticus.
Baryphthengus v. Prionites.
Basanistes v. Urolestes.
Basileuterus 28.
Basilinna v. Hylocharis.
Basilornis 40.
Bathmidurus V. Pachyrhamphus.
Baucis V. Urolampra.
MHhodi Avium (Vuiponenilavuin expositio.
\ Beauharnisius v. Pteroglossus.
Berenicornis (Berenicicomis v.
Ehinoplax.
Bernicla v. Brenthus.
Bernieria 16.
Bessornis (Bessonornis) 9.
Bessothera v. Brachypteryx.
! Betliylus^ V. Cissopis.
Bias : 24.
Biatas 63.
Biensis v. Kallus.
Biziura 150.
Blacicus V. Erapidias.
Blasipus V. Larus.
Bolborhynchus 71.
Bombycilla v. Ampelis.
Bonasa v. Tympanuchus.
Botaurus v. Ardea B.
Bourcieria v. Helianthea b.
Brachonyx v. Geocoraphus.
Brachycex v. Galbula.
Brachygalba = praec.
Brachyotus 104.
Brachypodius v. Pycnonotus.
Brachyprorus 19.
Brachypteracias v. Chloropygia.
Bracliypternus 73.
Brachypteryx 10.
Brachyptrallus v. Tribonyx.
Brachypus v. Pycnonotus.
Brachyrhamphus 137.
Bradyornis 16.
I Bradypterus 8.
j Branta v. Brenthus.
Brenthus 145.
Brissonia v. Paictes.
Brotogerys 70.
Buarremon 35.
Bubo ; 105.
Bubulcus V. Ardea B.
Bucanetes 31.
Bucco 77.
Bucephala 149.
Buceros 96, 97.
Bucorax 97.
Budytes v. Motacilla.
21
162
INDEX
Bulaca v. Ulula.
Bulestes v. Cracticus.
Buphaga 41.
Burhinus v. Oedicuemus.
Butalis V. Miiscicapa et Ficedula.
Buteo 107.
Butbraupis 36.
Butorides v. xVrdea B.
Butreron v. Treron.
Bucanistes v. Buceros h.
Cacangelus 80.
Cacatua v. Camptoloplius.
Caccabis 116.
Cac ornantis v. Cuculus.
Cactornis 34.
Caeligena v. Coelig.
Csereba v. Arbelorhina.
Caica v. Pionias.
Cairina v. Hyonetta.
Calamanthus 7.
Calamodyta 16.
Calamodus (corr. Calamoedus) »
Calanioherpe = Calamodyta.
Calamophilus v. Panurus.
Calamospiza 33.
Calandrites v. Alauda.
Calendula » »
Calidris 126.
Caliecbthrus v. Cuculus.
Calljeas 40.
Callicephalus 68.
Callipepla v. Ortyx.
Callichen 148.
Callicitta v. Calocitta.
Callioenas 99.
Calliope v. Luscinia.
Calliperidia v. Helianthea.
Callipblox V. Mellisuga.
Callisitta (cf. Calocitta) p. 47,
et Corr. p. 155.
Callipsittacus 69.
Calliptilus 71.
Callispiza v. Tanagra.
Calliste )) »
Callopsaris v. Pachyrhamphus.
Calobates v. Carpococcyx.
I Calocitta
I Calopetes
' Calorhamphus
i Calornis ..
i Calospiza = Callispiza.
i Calothorax v. Mellisuga c.
Calurus v. Trogon A.
Calypbantria -
i Calypte v. Mellisuga h.
I Calyptomena
Calyptrophorus v. Cardinalis.
Calyptorhynchus
Calyptura
Camaroptera
j Camarorhynchus
Campias
Campicola v. Saxicola.
Campopbaga (Carnpeph.)....>....
I Campopliilus
: Carapothera
I Camptolaeinus, post Heniconet-
j tam, p. 148.
I Camptoloplius
! Campylopterus
j Campylorhynchus
i Canace v. Tetrao.
Cancroma
Canirallus v. Ortygarchus.
Cannabina
Capito
Caprimulgus
Capripeda v. Caprimulg.
Carbo V. Graculus.
Carcineutes v. Halcyon.
Cardellina
Cardinalis
Carduelis
Caridagnis v. Halcyon.
Caridonax » »
Carmelita » Cinnyris.
Carpococcyx
Carpodacus
Carpophaga
Carpornis
Caryothraustes v. Pitylus.
Cassiculus
Cassicus
43.
142.
75.
41.
30.
61.
68 .
62.
7.
34.
73.
22 .
72.
73.
69.
89.
13 .
123.
32.
75.
86 .
27.
34.
32.
79.
31.
99.
62.
39.
»
NOMINUM.
163
Cassidix
Casarca v. Chenalopex.
Casmarhynchiis v. Chasmorh.
Casuarius v. Hippalectryo.
Catamblyrhamphus
Catarrhactes v. Uria.
Catii ari sta
Catbartes
Catharus
Catherpes v. Salpinctus.
Catoptrophorus v. Syinphemia.
Catriscus
Catbeturus
Catreus v. Phasianus.
Cauacias
Cauax V. G albula.
Caulodromus
38.
17.
111 .
)) '
4.
118. 1
76.!
46.
Ceblepyris v. Graucaliis.
Cecropis v. Hirundo Sect. 1.
Celeus
Cench ramus v. Einberiza.
Centrites
Centrocercus v. Tetrao.
Centrococcyx v. Centropus.
Centroplianes
Centropus
Centurus ,
Ceopbloeus
Ceplialopterus
Ceplialolepis
Ceplialoptynx v. Atliene.
Cepphus V. Scopus.
73.1
j
58.1
33.1
I
12 .
73. ‘
72.!
G‘2.j
93.
Ceratoblepharuin v. •Morinon.
Cerchneipipo 73.:
Cercoinacra v. Formicivora. I
Cercomela 4. !
Cercoronus 42. i
Cercotrichas 9. j
Cereojisis...., 145. j
Ceriornis! v. Tragopan.
Cerorbyiiclia v. Ptycb orbam piius.
Certhia 46.
Certhidea v. Obs post Cactor-
nitliem.
Certhilauda V. AhemonetToxocorys.
Certhiola 27.
Certhiparus v. Clitonyx.
Ceryle
Cettia
Ceutmochares
Ceyx V. Alcedo.
Chaetoblemma v. Eurocephalus.
Chgetocercus v. Mellisuga.
Chsetops
CliEetorhis
Chietornis
Cliaetura
Chfetusia
Chaimarrhornis v. Euticilla.
Chaitairis v. Chaetorhis.
Chalcites v. Chrysococcyx.
Chalcococcyx v. Chrysococcyx.
Chalcomitra v. Cinnyris.
Chalcoparia v. Anthothreptus.
Chalcopelia !
Chalcophanes
Chalcophaps
Chalcosthetha v. Cinnyris.
Chalcostigma
Chalybfeus
Chalybura v. Lampornis.
Chamiea
Chaimepelia
Chaimeza (Ch . . . zosa)
Chaptia v. Entomoletes.
Charadrius
Charmosyna
Chasmorhynchus
Chaulelasmus v. Anas.
Chauna v. Palamedea.
Chaunonotus
Chaunornis v. Bucco.
Chelidon v. Hirundo Sect. 2.
Chelidonia v. Dendrochelidon.
Chelidoptera
Chenalopex antiq.
)) Moehr v. Alea.
Cheniscus v. N ettopus, et Mormon.
Chenonetta v. Brenthus.
Chenopsis v.‘ Cygnus.
Chera v. Euplectes.
Chersomanes v. Aliemon.
Cilionis
96.
8 .
79.
9.
25.
9.
87.
127.
100 .
38.
100 .
92.
45.
13.
100 .
64.
127.
72.
6 ' 2 .
12 .
77.
146.
120 .
164
INDEX NOMINUM.
Chioiiospiza
Chiromachseris
Chiroxiphia v. Pipra.
Chimaerhina v. Cerorhyncha.
Chimoiiea
Chionocheii v. Anser.
Chlamydochen v. Brentlins.
Chlamydodera
Chlamy dotis
Chloophaga (Chloeph.) v. Anser.
Chlorestes v, Hylocharis.
Chloris
Chlorodyta
Chlorolampis
Chloronerpes
Chloropeta
Chlorophanes
I Chlorophoneus v. Malacon otiis.
Chlorophonia v. Tanagra.
Chloropsis v. Pliyllornis.
Chloropygia
Chlorornis
Chlorosoina
Chlorospingus v. Hemispingus.
Chlorostilbon
Chondestes
Chordeiles (Chordiles)
Choriotis
Clioristopus
Chroicoce})haliis v. Gavia.
Clironiatophora v. Cinnyris.
Chrysococcyx
Chrysocolaptes
Cliiysoena
Chrysolampis
Chrysoloplms — Tliainnalea.
Clirysoinitris v. Carduelis.
Chryso notus
Chrysophlegiua
Chrysoptilus
Chrysospiza v. Passer.
Chrysothraupis v. Tanagra.
Chrysotis v. Androglossus.
Chrysurisca v. Hylocharis.
Chunga v. Dicholophus.
Ciceronia v. Phaleris.
Cichladusa
32 .
fil.
136 . i
19 .
129 .
32 .
7 .
90 .
73 .
24 .
48 .
83 .
36 .
44. 1
90.1
33.1
86 . j
129 .
145 ,!
. I
80 .:
73. 1
99 .
90 . ‘
i
I
1
73 .:
)) ,
» I
9 .
Cichlocolaptes v. Ipoborus.
Cichlopsis V. Pheenopepla.
Cicinnurus
Ciconia .-
Cillurus
Cinaidium
Cinclocerthia V. Rhainphocinclus.
Cinclodes v. Cillurus.
Cinclops
Cinclorhamphus
Cinclosoina
Cincius
)) V. Strepsilas.
Cinnamopterus
Cinnyris -.
Cinura
Circaetus
Circus
Cirrhocephalus v. Gavia.
Cissa V. Chlorosoina.
Cissopis
Cisticola
Cistodyta
Cistothorus
Citrinella v. Chloris.
Citta V. Chlorosoina.
Cittocincla
Cittura v. Halcj^on.
Cladoscopus
Clamator v. Pternistes.
Clangula v. Bucephala.
Cleptes V. Pica.
Climacteris
Clitonyx • \..
Cliipeilarus v. Larus.
Clytoheina v. Heliangelus.
Cnipologus (Cn ... legus)
Coccoborus v. Pitylus.
Coccopsis
Coccothraustes
Cochlothraustes v. Sericosomus.
Cochoa V. Xenogenys.
Coccygus V. Coccyzon.
Coccystes
Coccyzon '
Coccyzus V. Coccyzon.
Coccyziisa v. Pyrrhococcyx.
45 .
123 .
55 .
26 .
13 .
16 .
19 .
5 .
41 .
49 .
15 .
108 .
107 .
35 .
6 .
»
13 .
9 .
73 .
46 .
9 .
58 .
34 .
32 .
80 .
))
INDEX NOMINUM.
165
Codonistris v. Hypsibeenion.
Coeligeua 89.
Colaptes 73.
Colaris v. Eurystomus.
Coliostruthiis v. Euplectes.
Colius 83.
Coliiispasser v. Coliostrutlius.
Collocallia ! 87.
Collurio V. Lanius et Enneo-
ctonus.
Colluricincla v. Piiigocichla.
Collyrio v. Lanius.
Colobatliris v. Myiotrichas.
Coloburis 5.
Colorhaniphus 59.
Columba 98, 99,
Columbula v. Chamsepelia.
Colymbus Antiq 138.
)) Lath = Eudytes.
Compsocoma v. Tliraupis.
Compsothlypis 27.
Conirostrum 27.
Conopias 58.
Conopopliaga GO.
Coutopus 59.
Coniirus 70,
Cookilaria v. Fulmarus.
Coporhamplmsv.Todirham piius.
Coprotretis 55.
Copsyclius 9.
Copurus GO.
Coracias 83.
Coracopsis 70.
Coraphites 54.
Corcorax v. Cercoronus.
Corel h rura 131.
Coriophilus (Coripli . .) 71.
Cornopio v. Eurystomus.
Corone v. Corvus.
Coronica v. Strepe ra.
Coronideus a’. Psilorbiniis.
Coropipo V. Pipra.
Corospiza v. Passer.
Corvinella v. Urolestes.
Corvultur v, Arcliicorax.
Corvus 43.
Corydalla v. Antbus.
j Corydospiza 33.
Cory don G 1 .
Corydonyx a'. Centropus.
Coryllis 71.
Cory phegnathus A'. Ambljmspiza.
Coryphospingus v. Lopliospiza.
CorythiBolus 82.
Corythaix »
Cory th opis G4.
Corytliornis a\ Alcedo.
Corytbus a\ Pinicola.
Coscoroba A^ Pseudocycnus.
Cosmaerops A^ Merops.
Cosmonessa a\ Lampronessa,
Cosmonetta 149.
Cosmopelia a\ post Oreopeliam 100.
Cossyjilia 9.
Cotinga A". Hylocosmia,
Coturniculus 33.
Coturnix 117.
Cotyle V. Hirundo Sect. 2.
Coua V. Sericosomus.
Cracticus 44.
Cranorbinus a\ Buceros h.
Craspedophora = Ptilorhis.
Crateropus 10,
Craugasus 72.
Crax 118.
Creadio 40.
Creciscus a\ post Plialaridium.
Crex A’. Ortygometra.
Criniger 20.
Critbagra 31,
Crithologus »
Critliopliaga 33.
Crocias a\ Laniellus.
Crocopsis V. Pycnonotus.
Crocopus A\ Treron,
Crombus a'. Leptosomus.
Crossoptilum 115-
Crotopliaga 81,
Crybelus av Prionites,
Crypsirliina (Cryptorh.) 43.
Cryptolopha Sav 24.
)) Blyth A*. Empidotliera.
Cryptonyx 117.
Crypturus 119.
166
iNoi:x
Cteiioglaiix V. Ni nox.
Cua V. Sericosomus.
Cuculus 79.
Culicipeta Blytli v. Ciyptolo-
pha Sw,
Cultrunguis v. Smilonyx.
Cultrides a*. Neoinorphus.
Cuplioptems 15.
Cureus v. Coccyzon.
Cursorius v. Tachydromus.
Cutia V. Heteroniis.
Cyanecula a*. Luscinia.
Cyanistes a\ Parus.
Cyanocitta a'. Cyanocorax.
Cyaiiocoinpsa a'. Pitylus.
Cyanocorax 43.
Cyanolanius 21.
Cyanolestes »
Cyanolyca a\ Cyanocorax.
Cyanoplionia a*. Euphonia
Cyanopterus a’. Anas.
'Cyanorhamphus a’. Platycercus.
Cyanospiza 34.
Cyanotis GO.
Cybernetes 58.
Cyclopsittacus a\ Psittacula.
Cyclorhis 13.
Cygnopsis a*. Anser.
Cygnus ... 146.
Cymbilanius a*. Thainnopliilus.
Cyinborhynclms ' 61.
Cyinindis 109.
Cynanthus a’. Mellisuga 'b.
Cyncliranms =: Cenchrainus.
Cynornis a\ Einnyias.
Cyornis a'. Eumyias.
CA^diorhinus ., 13.
Cypselus 87.
Cypsnagra a'. Leucopygia.
Cyrtostoinus a*. Cinnyris.
Cyrtonyx a*. Ortyx.
Dacelo A'. Paralcyon.
Dacnis. 27.
Dactylostrix 104.
Dafila A-. Anas.
Dainopliila 92.
Dandalus a*. Erithacus.
Daption a'. Calopetes.
Daptrius 111.
Daseocharis 7.
Dasycephala 63.
Dasyloplius 79.
Dasyornis = Splienura.
Dasyptilops 64.
Dasyptilus 70.
Dasyrhampluis a*. Eudyptes.
Decura 7
Demiegretta a'. Ardea.
Pendranthus a-. Antlius.
Dendragapus a'. Tetrao.
Dendrochelidon 87.
Dendrocincla 56.
Pendrocitta a'. Pica.
Pendrocolaptes '56.
Pendrocoptes 73.
Pendrocopus Kocb 72.
» Vieill — Pendro-
colaptes.
Pendroc3\gna a\ Pendronessa.
Pendrodroinus a*. Pygarrliiclias.
Pendroeca 27.
Pendronessa 147.
Pendropliila 47.
Pendroplex 56.
Pendrornis a'. Pendrocolaptes.
Perinophrys a'. Sperinestes.
Peroptyus 69.
Pessornis a*. Bessornis.
Piallactes a’. Thamnophilus.
Piaphoropliyia 24.
PictAiuin 27.
Piclioceros a'. Buceros b.
Picboloplius 111.
Picrocercus a'. IMerops.
Picrourus 22.
Pidunculus 94.
Pidus ))
Piglossa 27.
Piloplius A'. Pastor.
Pimorplia 23.
Diomedea 143.
Piphyllodes 45.
Piplopsalis A*. Hydropsalis.
NOMINUM.
167
Diplopteriis. 81.
Disciira 91.
Dissenmriis v. Dicroums.
Diucopis 35.
Diva V. Procnopis.
Dixiphia 59.
Dociuiastes 93.
Dolerisca 90.
Dolichoriyx 33.
Dolotnetis v. Pica.
Domicella 72.
Doiiacicola (Donacola) v. Sper-
mestes.
Donacobius 13.
Doriclia v. Mellisuga h.
Doryphora 93.
Drepanis 48.
Droinfens (Dromaius!) 152.
Dromas 135.
Dromiceiiis v. Droinjens.
Dromococcyx 81.
Dromolaea v. Saxicola.
Drymorlyta G.
Drynioeca 7.
Drymoedus (Drymodes) 9.
Drymoipus v. Deciira.
Drymonax v. Tyrannus.
Dryinophila Sw. v. ^lyrmonax
et Pyriglena.
Drymopliila Tem. v. ]\[onarcha.
Dryocopus Boie 72.
)) Wied V. Dendrocincla.
Dryodronias , G.
Dryoscopns 12.
Dryospiza v. Serinus.
Dubusia 3G.
Dulus 13.
Duinetia 10.
Dysithamnus 64.
Dysporus 139.
Eclectiis 69.
Ectopistes 99.
Elaenia v. seqv.
Elamea 59.
Elanus •. 108.
Eleothreptus 86.
EI lipara v. Forinicivora.
Elminia 25.
Emberiza 33.
Embernagra v. Limnospiza.
Empidias 59.
Empidocbanes »
Empidonax »
Empidonomus v. Legatus.
Einpidothera 25.
Engyptila, Add. et Corr. p. 100. 156.
Eniconetta v. Heniconetta.
Enicornis v. Henic . .
Enicurus v. Henic .,.
Enneoctonus 28.
: Entoin oletes 22.
Entomophagus an Fluvicola.
, Entoinyza 51.
Eolophus 69.
Eopsaltria 17.
Eos 72.
Epliippiorhynchus v. Ciconia.
Epilais V. Sylvia.
Epirnaclius 45.
Eremobius v. Henicornis.
Ereniomela 6.
Ereinophila v. Otocorys.
Ereunetes 125.
Ergaticus 27.
Eriocneinis v. Heliangelus.
Erionotus v. Thamnophilus.
Erithacus 3.
Erisinatura 150.
Erythra v. Amaurornis.
Erythrodryas 23.
Erytlirogonys 127.
Erythropus v. Falco.
Erythroleuca an Sylvia.
Erythropygia 9.
Erythrosterna 23.
Erytlirura 30.
Esacus V. Oedicnemus.
Estrelda an Astrilda.
Encephala an Hylocharis.
Euchlorornis 62.
Eucichla 5.
Eudromia an Fam. Otidin^.... 128.
Eudromias 127.
168
INDEX
Eiidyiiamis
Eiidyptes
Eiidytes
p^iiethia
Eugenes v, Helianthea.
Eiilampis
Eumyias
Eunetta v. Anas.
Eiipetes .. p. 12 et Add. p. 156.
Eupetomena
Eiiphema
Eiiphonia (Euphone) ‘.
Enplectes
Euplocomus
Enpodotis
Euprepiste v. Tanagra.
Enpsilostoma
Enrocephaliis
Enrostopodus (Enr . . . pns)
Enryceros
Enrylfemns
Eurystomns
Eurynorhynchns
Enrypyga
Euscarthmns
Enschemon v. Tanagra.
Euspina Cab. v. Enspiza Bp.
l]nspiza Bp
)) Cab. V. Glycyspina.
Enstephanns
Enthlypis? :
Eutliranpis
Eutoxeres
Entroctes v. Trogon 3.
Excalfactoria v. Coturnix.
Exetastes v. Tit3’ra.,
Falcinellus
Falco
Falcnlia
Ealcnnculus
Ficedula Briss
)) rec. V. Phjdlopseustes.
Figulus V. Furnarius.
Fiscus V. Lanius.
Florida v. Ardea.
Florisuga
80 .
144.
138.
34.
89.
26.
90.
70.
37.
30.
115.
128.
Fluvicola '
Formicarius v. Mjnanornis.
Form ici vora
I Foudia v. Calj^phantria.
Foulehaio v. Sarcogenys.
I Francolinus v. Pternistes.
F regiius
I Fregilupus v. Lophopsarus.
Fringilla
] Fulica
Fuligula
j Fulix V. Subfam. Fuligulinje..
Fulmarus
Furnarius
Furningus v. Alectroenas.
60.
22 .
86 .
45.
61.
83.
126.
129.
60.
35.
93.
28.
36.
89.
124.
107.
45.
17.
23.
90.
Grabianus v. Larus.
Galbalcj-rhjuichus v. Cauecias.
Galbula”'
Galeoscoptes
Galerida v. Alauda.
Galgulus Wagl
)) Briss. V. Coracias.
Gallicrex v. Porphyriola.
Gallinula
Gallopavo
Galloperdix
Gallus
Gampsonyx v. Elanus.
Garrulax
Garrulus
Garzetta v. Ardea.
Gavia
Geciniscus
Gecinus
Gelastes v. Gavia.
Genna^us v. Phasianus.
Geobasileus
Geociclila
Geococc}’x
Geocolaptes
Geocoraphus
Geoifroyus v. Eclectus.
Geopelia
Geophaps
Geospiza *.
Geotr}'gon
58 .
64.
42.
32.
132.
148.
))
146.
55.
76.
13.
11 .
132.
115.
))
11 .
43.
136.
73.
6 .
5.
79.
73.
54.
100 .
34.
100 .
NOMIKUM.
169
Geran archus 130.
Geranospizias 107.
Geronticus 124.
Gerygone 24.
Glareola 86.
Glaucidium 105.
Glaucion v. Bucephala.
Glaucis 89.
Glaucococcyx v. Sericosomus.
Glaucomyias 25.
Glaucopis V. Callaeas.
Glaux 109.
Glenargus 44.
Glossiptila 27.
Glossopsittacus 71.
Glottis V. Totanus.
Glycyphila 50.
Glycy spina 33.
Gnathodon = Didunculus.
Goura v. Megapelia.
Gracula 40.
Graculus 139.
Grallaria v. Myiotrichas.
Grallina p. 44 et Coit. p. 155.
Graminatoptila 12.
Grammicus v. Buceros c.
Granati vora 33.
Grandala 4.
Graucalus 22.
Grus 129.
Gubernatrix 35.
Gubernetes v. Cybernetes.
Guira v. Ptiloleptus.
Guttera v. Numida.
Gygis 135.
Gymnoblepharon v. ISlormon. *
Gymnobucco v. Gymnocranus.
Gymnocephalus 62.
Gymnocorax 44.
Gymnocorvus v. Gymnorhina.
Gymnocranus 75.
Gymnoderus 62.
Gymnogenys 109.
Gymnomystax v. Agelajus.
Gymnops 40.
Methodi Arium dixponendarum expositio.
Gymnorhina 44.
Gypaetus 110.
Gypiscus ))
Gypogeranus 107.
Gypohierax 108.
Gyps 110.
Gyrola v. Tanagra.
Habropyga v. Astrilda.
Habromis? atf. Cryptolopha?
Hadrostomusv.Pachyrhamphus.
Hadropezus 11.
Haematornis v. Criniger.
Haematopus 128.
Haematops v. Melithreptus.
Haematospiza 31.
Haemophila 35.
Haliaetus 108.
Haliastur »
Halcyon 95.
Haliplana v. Sterna.
Halodroma 141.
Hamirostrum 109
Hapalarpactes v. Trogon 85.
Hapaloderma » » »
Hapalophorus » » '. »
Haplopelia 100.
Haplospiza 34.
Harelda v. Melonetta.
Harpactes v. Trogon C.
Harpagus 108.
Harpolestes v. Pomatorhynchus.
Harporhynchus v. Toxostoma.
Hartlaubius v. Saroglossa.
Hedydipna v. Nectarinia.
Hedymeles v. Pitylus.
Hedymela v. Ficedula.
Heleodytes ' 13.
Heliactin 92.
Helian gelus 93.
Helianthea y>
Helinaia = Helmithera.
Heliochfera 62.
Heliodoxa v. Heliangelus.
Heliomaster v. Helianthea.
Heliornis 132.
22
170
INDEX
Heliothrix
93.
Heliotryphon v. Heliangelus.
Helminthophaga
. 27.
Helmithera (corr. Hebnintho-
thera) i..
Helospiza v. Zonotricbia.
28.
Helotarsus
Hemicecrops v. Hirundo Sect. 1.
108.
Heinicercus
72.
Hemichelidon >....
25.
Hemignathus
48.
Hemiparus
Hemipenthica v. Fluvicola.
10.
Hemipipo
60.
Hemipodius
117.
Hemipteryx
Hemiprocne v. Chfetiira.
6.
Hemispingus
36.
Hemithraupis
Hemithylaca v. Hylocbaris.
Hemixos v. Criniger et Micro-
scelis.
28.
Henicocichla
27.
Henicognatbus
70.
Heniconetta
148.
Henlcophaps
100.
Henicornis
55.
Henicurus
Hepburnia v. Galloperdix.
Hermotinia v. Cinnyris.
Herodias v. Ardea.
5.
Herpetotberes
108.
Herpsilocbmus v. Formicivora.
Herpystera
Hesperocicbla v. Turdus.
Hetferornis = Temenucbus.
Heteroaetus v. Buteo.
7.
Heteralocba
Heteroclitus v. Syrrbaptes.
40.
Heteromorpba
17.
Heteropebna
Heterorhina v. Cyphorbina.
60.
Heterornis
Heteroscenus v. Cuculus.
41.
Heterura
Hians, Hiator, v. Anastomus.
Hieracococcyx v. Cuculus.
27.
Hierococcyx v. Cuculus.
Hieraetus v. Aquila.
Hierax 108.
Hierofalco 107.
Hierophasis v. Phasianus.
Himantopus 126.
Himatione 48.
Hippolais v. Hypolais.
Hippalectryo 152.
Hirundo 51.
Homophania v. Helianthea.
Homorus 56.
Hoplopterus 127.
Hyas 128.
Hybristes 16.
Hydralector v. Parra.
Hydrochelidon : 135.
Hydrocissa v. Buceros b»
Hydrocoljeus v. Gavia.
Hydrophasianus v. Parra.
Hydropsalis : 86.
Hydrornis v. Coloburis.
Hyetornis v. Pyrrhococcyx.
Hylactes 65.
Hyliota 15.
Hylocichla v. Catbarus.
Hylocbaris 90.
Hylocosmia 62.
Hylonianes 95.
Hyloperdix 116.
Hylopbilus 13.
Hymenolsemus 148.
Hyonetta 146.
Hypacantbis v. Chloris.
Hypenites = Panurus. '
Hypergerus 9.
Hypermetra 94.
Hypbantbes 29.
Hypbantica 30.
Hypbanthornis 29.
Hypbanturgus »
Hypnelus v. Bucco.
Hypocentor v. Glycyspina.
Hypochiera v. Vidua.
Hypocbloreus v. Hypergerus.
Hypocolius 20.
Hypocneinis 64.
NOMINUM.
171
Hypoeclalus v. Tliaiimophiluw.
Hypolais 24.
Hypolophus V. Tliainnophilus.
Hypomorphnus 107.
Hypotgenidia 131.
Hypothlypis = Taiiagrella.
Hypothymis 25.
Hypotriorchis 107.
Hypoxarithus 73.
Hypsib<emon 64.
Hypsipetes 20.
Hypsipus 24.
Hyptiopus 109.
Hypurolepsis Hirundo Sect. 2.
Jacamaralcyoii v. Gabula.
Jacamaralcyonides v. Cauecias.
Janthocincla v. Garrulax.
Ibidorhyncha 125.
Ibis 124.
Ibycter v. Daptriiis.
Icteri a 28.
Icterus 39.
Iclitbyaetus v. Larus.
Ichtliyoborus 107.
Ictinia 108.
Ictiniscus v. Milvulus.
Idiotes 28.
Jeracidea 108.
* Ilicura v. «Pipra.
Indicator 75.
lodopleura 62.
Iole V. Andropadus.
lononiis v. Porpliyriola.
lonotreron 99.
lotreron y>
lora V. .(Egitbina.
Ipagrus 73.
Ipoborus 56.
Ipophilus 73.
Irena 22.
Irrisor 45.
Ispidina v. Alcedo.
Ithagenes 115.
Juida V. Lamprotornis.
Junco 34.
Ixocincla v. Microscelis.
Ixoreus v. Agriornis.
Ixos V. Pycnonotus.
Ixothraupis v. Tanagra.
Iynx 74.
Kakatua v. Camptolophus.
Kainptolfemiis v. Camptol.
Kaupornis v. Myiarchus.
Kelaartia 20.
Keron v. Lagopus.
Keropia v. Grammatoptila.
Ketupa V. Smilonyx.
Kitta V. Chlorosoma.
Kittocincla v. Cittocincla.
Ijagonosticta v. Astrilda.
Lagopus 114.
Laimodoii (Lieinodon) v. Pogo
norhyncbus.
Lalage Boie 16.
)) )) V. Copsyclius.
Lainpornis .'. 89.
Lainprococcyx 80.
Lainprocolius 41.
Lamprojiessa 146.
Lainpronetta v. Arctonetta.
Lainpropsar v. Agelteus.
Lamproptila 76.
Lampropygia v. Heliantliea.
Lamp rotes 28.
Lamprotornis 41.
Lanicterus v. Cainpopliaga.
Laniellus 12.
Laniisoma v. Ptilochloris.
Lanio v. Pogonothraupis.
Lanius 18, 19.
Laiiivireo v. Vireo.
Laphyctes 58. '
Larus, Laroides 136.
Lathria 62.
Legatus 59.
Leipoa v. Lipoa.
Leistes v. Ageljeus.
Lepidocolaptes v. Dendrocolaptes.
Lepidogramnms Zanclostoinus.
Lepocestes 13.
172
INDEX
Leptastlienura v, Syiiallaxis.
Leptocoma v. Cinnyris.
Leptodon v. Cymindis.
Leptopogon 59.
Leptoptila Sw. p. 100 ,(cf- Cor-
rigenda, p. 15G, Engyptila).
Leptoptilus (Lept . . . los) 123.
Leptopteryx v. Artamus.
Leptornis T 50.
Leptosomus p. 77 et Corr. (ad
p. 77), p. 155.
Leptotarsis v. Dendronessa.
Leptoxyura v. Synallaxis.
Leptuas v. Trogon A.
Lerva v. Megaloperdix.
Lesbia...^ 90.
Lessonia v. Centrites.
Lestris 136.
Leuchybris 105.
Leucippus V. Agyrtria.
Leucoblepliaron v. Anser.
Leucocerca 25.
Leucometopon v. Lanius.
Leuconerpes 13.
Leucophjeus v. Gavia.
Leucopygia 28.
Leucopternis 107.
Leucosarcia 100.
Leucospiza Kp. v. Astur.
Leucosticte v. Chionospiza.
Lichenops 50.
Liclienostomus v. Ptiiotis.
Lichmera v. Meliornis.
Licmetis 69.
Lichnotentha 50.
Ligurinus v. Chloris.
Lillia V. Hirundo Sect. 1.
Limnaetus v. Spizaetus.
Limnoba^nus 130.
Limnocorax 131.
Limnocryptes v. Telmatias.
Limnodromus v. Macrorhamphus.
Limonites v. Tringa.
Lirnonoptera v. Anthus.
Limosa 125.
Linaria = iEgiothus.
Linota v. Cannabina.
Lioptilus
Llothrix
15.
10.
Lipaugus
63.
Lipoa
Lipocentriis v. Phoenicopterus.
118.
Lobipes
Lobivanellus v. Sarciophorus.
126.
Lochites
63.
Lochmias
55.
Locustella
16.
Loddigesia
92.
Loedruga v. Pycnonotus.
LTophaetus v. Spizaetus.
Lophoceros v. Buceroe h.
Lophocitta
Lophodytes v. Mergellus.
22.
Lopholsemus
Lophophanes v. Parus.
Lophophasianus = Catreus.
99.
Lophophorus
115.
Lophopsarus
40.
Lophorhina
45.
Loph ornis
Lophortyx v. Ortyx.
91.
Lophospiza
Lophospiza Kp. v. Astur.
34.
Lophostrix
105.
Lophotetrax
Lophyrus v. Megapelia.
Loriculus v. Coryllis.
Lorius — Domicella.
115.
Loxia 7
Loxigilla v. Scotospiza.
Lullula V. Alauda.
Lurocalis v. Urocolus.
32.
Luscinia
Lusciniopsis v. Potamoedus.
Lusciola V. Luscinia.
3.
Lycocorax
44.
Lycos
43.
Lyncornis
Lypornix v. Monastes.
Lyrurus v. Tetrao.
86.
IMachasrirhamphus
109.
Machaerirhynchus
Machteropterus v. Pipra.
24.
NOMINUxM.
173
Maclieies
Machetornis
Machlolophus v. Parus.
Macrodipteryx
Macronus
Macronyx
Macropsalis v. Hydropsalis.
Macropygia
Macrorhamphus
Maiaqueus v. Fulmarus.
Malacias
Malacocercus
Malaqonotus
Malacopteron
Malacoptila
Malacorhynchus
Malacuriis
Malurus
Manorhina
Mareca v. Anas.
Margarochrysis
Margaroperdix v. Perdix.
Margarops
Margarornis
Marrnonetta v. x\nas.
Mateoptera v. Alea.
Mecqcerculus v. Ochthoeca.
Megalsema
Megaceplialmn
Megalonyx v. Hylactes.
Megaloperdix
Megalopterus v. Aiious.
Megaloplioims v. Geocoraphus.
Megalotis v. Corapliites.
Megalurus
Megapelia
Megapodius p. 157, Obs. 6 et ...
Megarhynebus
Megascops
Megastrix v. Glaux
Megisthina p. 17. Obs. 2.
Meiglyptes
Melaeiiornis
Melanerpes
Melanitta (corr. Melanonetta) v.
Oedemia.
Melanochlora
125.
58.
86 .
11 .
27.
99.
125.
9.
10 .
12 .
11 .
77.
148.
56.
7.
50.
93.
14.
56.
75.
118.
Melaiiocoryplia v. Alauda.
Melanopepla v. Bradyornis.
Melanoperdix v. Cryptonyx.
Melanotis .• 14.
Melasoma v. Melsenornis.
Meleagris v. Gallopavo.
Melias v. Zanclostomus.
Melicophila v. Lichnotentlia.
Melidora 95.
Melierax 106.
Melignostes v. Indicator.
Melignothes » ))
Mellisuga ; 91.
Meliornis 50.
Meliphaga »
Melisseus v. Dicrourus.
Melith reptus »
Melitograis »
Melittarchus v. Lapliyctes.
Melittias v. Merops.
Melittophagus » »
]\Ielittophas » »
Melittotlieres (lapsu "Melittarchus”; v. ibid.
Melizophilus 7.
Melocichla 10.
Melonetta 149.
Melopelia v. Zenaida.
Meloplius y. Glycyspina.
]\Ielopsittacus 71.
Melospiza v. Zonotrichia.
116.
9.
101 .
118.
59.
105.
104.
73.
9.
73.
20 .
Meniceros v. Buceros h.
Menura p. 65 et Obs. p. 156.
Mergaiietta v. Rhaphipterus.
Mergellus 150.
INIergoides v. Callichen.
Mergulus.... 137.
Mergus (Merganser) 150.
Meropiscus v. Merops.
Meropizus v. Pycnonotus.
Meropogon v. Nyctiornis.
Merops 94.
Mesites v. Obss, p. 157.
Mesospilus 73.
Meta! lura v. Urolampra.
Metopia. 61.
Metopidius v. Parra.
Metriopelia v. Zenaida.
174
INDEX
INIicrastur 107.
Microchelidoii 27.
Microcolaptes 74.
Microeca v. Ficedula.
Microglaiix v. Glaucidium.
Microglossus 68.
Micronisus 106.
Micropalama v. Ereunetes.
Micropogon v. Trachyphonus.
Micropternus v. Meiglyptes.
Micropterus v. post Fuligulam.
Microptyrix v. Glaucidium.
Microscelis 10.
Microura v. ^py enem ia.
Milvago 111.
Milvulus 58.
Milvus 109.
Mimeta v. Oriolus.
Mimocichla v. Turdus.
Mimus 14.
Mitu V. Ourax.
Mixornis 11.
Miiiotilta 46.
Molio V. Acrulocercus.
Molobrus 83.
Molotlirus V, Molobrus.
Monachalcyoii v. Halcyon.
Monachus v. Sylvia.
Monarclia 24.
Monasa- — Mon astes.
i\lonastes (Monasta) 77.
Monaulus v. Lopliopliorus.
Monticola '4.
Moquinus v. Hypsipus.
Morinella v. Strepsilas.
Morococcyx v. Pyrrliococcyx.
Mornibn 138.
Morphnus 107.
Motacilla 26.
Muscicapa Briss. ct L 25.
)) Boie V. Ficedula.
Muscicapula 23.
Muscigralla v. Ochthitis.
Muscipeta 25.
Muscisaxicola = Ptyonura.
Muscivora 59.
Musophaga 82.
Mycteria v. Ciconia.
Myiadestes 20
Myiagra 24
Myiagra (Myiagrus) v. Cono-
pophaga.
Myialestes R.bch = Empidothera.
Myiarchus ^ 59
Myiobius »
Myioborus v. Setophaga.
Myioclianes ))
Myiocichla v. Turdus.
Myioctonus v. Myiodioctes.
Myiodioctes 27
Myiodynastes 59
Myiolestes Cab 24
IMyiomela v. Notodela.
Myionax v. Myiarchus.
Myionectes 59
Myiopatis »
Myiophobus v. Empidochanes.
Myiophonus 5
^lyiopsittacus 71
Myiothera v. Myrmornis.
Myiotheretes v. Agriornis.
Myiothlypis 28
Myiotrichas 64
]\Iyioturdus Wied v. Conopophaga.
)) Boie )) Myiotrichas.*
Myiozetetes 59
Myrmeciza v. IMyrmonax.
Myrmecocichla 4
IMyrmoborus v. Hypocnemis.
IMyrmonax 64
IMyrmophila v. Formicivora.
IMyrmornis ))
Myrmotherula v. Formicivora.
Myrtis v. Mellisuga.
MystacinuS v, Panurus.
Mystacornis 10
Myzantha v. Manorhina.
Myzomela 50
Nabouroupus v. Pyrrhochira.
Naenia v. Sterna.
Nannopipo 74
Nannothera 11
Nanodes 71
Napodes v. Timelia.
NOMINUM.
175
Napotliera Temm. 8.
» Bp. cf. notam sub Alcippe.
Nasiterna 69.
Nauclerus 108.
Nectarinia 48, 49.
Nectris 142.
Nemoricola v. Motacilla.
Nemosia 37.
Neomorpha v. Heteralocha.
Neomorphus 79.
Neophron 110.
Nesocentor v. Centropus.
Nesonetta 150.
Nesopelia 99.
Nestor 72.
Nettapus, Nettopus 146.
Neition v. Anas.
Nigrita 20.
Nilaus 18.
Niltava v. Chaatorhis.
Ninox 106.
Niphssa v. Junco.
Nisuella v. Bubo.
Nisus .. 106.
Noctua V. Atbene.
Nonnula v. Malacoptila.
Notarclius v. Bucco.
Notauges ^ 40.
Notherodius 130.
Notliocercus v. Crypturus.
Nothriscus 77.
Nothura (N . . . rus) 119.
Notiocorys 27.
Notodela 5.
Nucifraga 42.
Nunienius 125.
Numida 116.
Nyctea v. Leuchybris.
Nyctherodius v. Ardea B.
N3^ctliierax 106.
Nyctiardea v. Ardea B.
Nyctibius 85.
Njrctidromus 86.
Njxtiornis 94.
Nj^ctornis v. N^^ctibius.
Nymphicus v. Plat}’cercus.
Nyroca v. Fuligula.
Nystalus 77.^
Oceanites v. Procellaria.
Ochthitis 65.
Ochthoeca 68.
Oclithodromas v. Charadrius.
Octopteryx v. Ptiloleptus.-
Oc}"alus V. Cassidis.
Ocydromus 131.
Ocyphaps 100.
Ocypterus v. Artamus.
Odonterus 9.
Odontopborus v. Ortyx.
Odontiiorcliis v. Cymindis.
Oedemia 149.
Oedicnemus 128.
Oena •. 99.
Oenas Vieill. v. Pterocles.
Oidemia v. Oedemia.
Oligomydrus v. Cinnamopterus.
Oligura Piiipp. v. Sylviella.
)) Hdgs. V. .«Epycnemia.
Ololygon V. Cacom antis.
Olor V. Cygnus.
Onibria v. Phaleris. '
Oii 3 'cliognatlius v. Amydrus.
Onj^cboprion v. Sterna.
Opietlius V. Coiythaix.
Opetioptila v. Penelope.
Opetiorhynclius v. Furnarius.
Opisthocomus, Corr. et Add. p. 156.
Opistholoplms v. Palarnedea.
Opistboprora v. Streblorhamph.
Oporornis 27.
Orchesticus r... 36.
j Orcliilus V. Euscartlirnus.
Oreias v. Lagopus.
Oreicola 15.
Oreocincla v. Turdus.
Oreoeca (Oreoica) 17.
Oreopelia 100.
Oreophasis 114.
Oreophilus 128.
Oreortyx v. Ort^^x.
Oi'eoscoptes 14.
176
INDEX
Oreosterops
Oreotrochilus v. Polytmiis.
Orescius v. Trogon c.
Origma
Oriolia v. Artamia.
Ori olus
Orites ;
Orocoetus v. Monticola.
Orpheus v. Mimus.
Ortalida v. Penelope.
Orthogonys
Orthonyx
Orthorhynchus
Orthotomus
Ortygarchus
Ortygia v. Ortyx.
Ortygometra
Ortygornis v. Pternistes.
Ortygospiza
Ortyx
Orynx v. Euplectes.
Oryzoborus
Oryzornis v. Spermestes.
Osmotreron v. Treron.
Ossifraga
Ostinops V. Cassidis.
Otagon
Otis
Otipne
Otocompsa v. Pj^cnonotus.
Otocorys
Otogyps
Otus Cuv...., *.....
)) V. Grus.
Ourax
Oxyechus v. Charadrius.
Oxyglossus V. Mniotilta.
Oxylophus V. Coccystes.
Oxy notus
Oxypyga v. Sclerurus.
Oxyrhynchus
Oxyura
P acliycephala
Pachy prora
Pachyptila
Pachy rhamplius
27.
i
21. i
17.
28.
11 .
93.
7.
130.
131.
30. 1
117.
142.
19.
128.
50.
54.
110 .
104.
118.
27.
57.
56.
17 -
24.
142.
02 .
Pagodroma v. Fuhnarus.
Pagophila
Paictes
Palfeornis
Palamedea
Panaeola v. Nectarinia b.
Pandion
Panoplites v. Heliangelus.
Pan urus
Panychlora
Panyptila v. C}'pselus.
Paradoxornis
Paralcyon v. Halcyon.
Paradisea,
Pardalotus
Parinia
Parisoma
Paroaria v. Calyptrophorus.
Paroides v. ^githalus.
Parotia v. Lophorhina.
Parra
Parus
Passer
Passerculus v. Coturniculus.
Passerella
Pastor
Patagona v. Hypermetra.
Pauxi V. Ourax.
Pavo
Pediocoetus v. Tetrao.
Pedionomus
Pediopipo v. Soroplex.
Pedotribes v. Ageheus.
Pelargopsis v. Halcyon.
Pelecanoides v. Halodroma.
Pelecanus
Pelidna v. Tringa.
Pelionetta v. Oedemia.
Peliperdix v. Pternistes.
Peli orneum
Peltops, add. p. 65.
Pendulinus v. Icterus.
Penelope
Penelopides v. Buceros h.
Pentheres v. Parus.
Pentheria v. Coliostruthus.
136.
63.
70.
133.
109.
30.
90.
17 '
45.
28.
15.
9.
130.
17.
32.
33.
40.
45.
129.
140.
10 /
118.
NOMINUM.
177
Penthoceryx v. Cacomaiitis.
Penthodyta 4.
Pentholsea v. Penthodyta.
Pepoaza v. Agriornis.
Perdicula 116.
Perdix 117.
)) V. Caccabis.
Pericrocotus 26.
Periporphyrus v. Pitylus.
Perisoreus 43.
Perissura v. Ectopistes.
Peristera 100.
Pernis 109.
Pernopsis v. Poliornis.
Petasophora 90.
Petfochelidon v. Hirundo Sect. 2.
Petrocincla v. Monticola.
Petrocossypha v. y>
Petrodrorna v. Fulmarus.
Petroeca, Petroica 23.
Petronia 32.
PeucEea 31.
Pezites v. Ageljens.
Pezoporus 71.
Phacellodomus v. Philydor.
Pliaenopepla 20.
Phseoprogne v. Hirundo Sect. 3.
Phaethornis 89.
Phaethon 139.
Phaethusa v. Sterna.
Phalacrocorax v. Graculus.
Phalacrotreron v. Treron.
Phalaridium 131.
Phalaropus 127.
Phalcobaenus v. Milvago.
Phaleris 137.
Phapitreron, Phapiscus 99.
Phaps ))
Pharomacrus v. Trogon A.
Phasniatoptynx v. Brachyotus.
Phasianus 115.
Phasidus 116.
Phedina v. Hirundo Sect. 2.
Pheucticus v. Pitylus.
Pheugopedius .. 13.
Phibalura v. Amphibolura.
Methodi Avium disponendarum expositio.
PhigyS V. Calliptilus.
Philacanthus v. Sylvia.
Philagrus 29.
Philedon (Philemon) 51.
Philentoma 25.
Philepitta v. Paictes.
Phileremos v. Otocorys.
Philet£erus 29.
Philohela 126.
Philomachus v. Machetes.
Philydor 56.
Phimus V. Musophaga.
Phlexis 8.
Phlegoenas v. Phlogoenas.
Phlogoenas 100.
Phlogopsis 14.
Phlothrus V. Merops a.
Phlyaconetta v. Cosmonetta.
Phodilus 104.
Phoebetria v. Diomedea.
Phoenicircus, Phoenicocercus... 61.
Phoenicocichla v. Coloburis.
Phoenicoparrus = Lipocentrus.
Phoenicophaes 73.
PhoenicopliEeus .. »
Phociiicophilus 28.
Phoenicopterus 145.
Phoeniconiis v. Pericrocotus.
Phoenicosoma 36.
Phoenicothraupis »
Pholeoptynx v. Athene.
Pholidauges 41.
Phonasca v. Euphonia.
Phoneutria 60.
Phonipara 34.
Phonygama v. Chalybasus.
Phrenotrix v. Crypsirhina.
Phrygilus 34.
Phrynorhamphus Add. p. 66.
Phyllastrephus v. Phyllostroph.
Phyllobasileus 15.
Phyllomanes ))
Phyllomyias 60.
Phyllopneuste v. Phyllopseustes.
Phyllopseustes 15.
Phyllornis 21.
23
178
INDEX
Phylloscopus V. Phyllopseustes.
Phyllostrophus 20.
Physocorax v. Corvus.
Phytotoma 62.
Pica 43.
Picathartes v. Galgulus.
Picicoi'vus V. Nucifraga.
Picolaptes v. Dendrocolaptes.
Picumnus 74.
Picus 72.
Piezorhynchus 25.
Pilorhinus 41.
Pinarochroa 4.
Pindalus v. Cryptolopha.
Pinicola 31.
Pionias (Pionus) 69.
Pipastes v. Anthus.
Piperivoms v. Pteroglossus.
Pipilo 35.
Pipilopsis V. Arremon.
Pipra 61.
Piprasidea v. Procnopis.
Pipromorpha 59.
Pitangus = Saurophagus.
Pithys V. Dasyptilops.
Pitylus 34.
Pitta V. Coloburis.
Planesticus v. Turdus.
Platalea 124.
Platycercus 71.
Platyceros v. Buceros h.
Platyrhynclius 60.
Platystira 24.
Plautus V. Alea.
Plectrophanes 33.
Plectropterus 145.
Pleiodus V. Didunculus.
Plictolophus V. Camptoloplius et
p. 68, nota.
Plocepasser v. Pliilagnis.
Ploceus 29.
Plotus 139.
Pluvianus v. Hyas.
Plyctolophus V. p. 68, nota.
Pnigocichla 17.
Pnoepyga = HSpycneinia.
Podager 86.
Podargus 85.
Podica 132.
Podiceps V. Colymbus.
Podilymbus v. »
Podoa V. Heliornis.
Podoces p. 146, Obs. 2, et ... 42.
Poecilonetta v. Anas.
Poecilothraupis v. Thraupis.
Poephila v. Poophila.
Pogonias^• v. Pogonorhynchus.
Pogonociclila’ 23.
Pogonomerops v. Nyctiornis.
Pogonorhynchus 75.
Pogonornis 50.
Pogonothraupis 36.
Polemistria v. Lophornis.
Polioaetus 109.
j Polophilus V. Centropus.
Poliopsittacus v. Agapornis.
Polioptila 14.
Poliornis 109.
Poliospiza 31.
Polyborus 111.
Polymitra .. 33.
Poly plectrum 115.
Polysticte v. Heniconetta.
Polytelis v. Platycercus.
Polytmus 90.
Pomarea 24.
! Pomatorhinus 10.
{ Pomatorhynchus 12.
I Pomatostomus 10.
I Pontoaetus v. Haliaetus.
j Poocoetus V. Coturniculus.
I Poophila V. Spermestes.
* Poospiza 37.
Porphyrio 131.
I Porphyriola (P . . rula) ))
! Porzana v. Phalaridium.
i Potamoedus 16.
j Pothinus V. Trogon 85.
' Prasitis 90.
! Praticola (Pratinc . .) 4.
Premnocopus v. Dendrocolaptes.
Presbys, 13.
Prinia v. Daseocharis
Prion V. Pachyptila.
NOMINUM.
179
Prioriochihis 20.
Prionites 95.
Prionitiinis 69.
Prionops 22.
Prionoteles v. Trogon B.
Proce] lari a 141.
Procnias ... 37.
Procnopis ))
Prodotes v. Indicator'.
Prodotiscus 75.
Progne v. Hirundo Sect. 3.
Promerops 50.
Prosecusa v. P}^cnonotus.
Prosobonia 126.
Prosthemadera 50.
Protonotaria 27.
Pryrnnacantha 91.
Psalidoprogne v. Hirundo S. 2.
Psaltria 17.
Psaltriparus ))
Psaris v. Tityra.
Psarites v. Sturnus.
Psaropholus 21.
Psepliotus V. Platycercus.
Pseudoaetus v. Aquila.
Pseudocycnus 147.
Pseudoleistes v. Agelaeus.
Pseudolor v. Pseudocycnus.
Pseudoluscinia v. Lusciniopsis.
Pseudoprion v. Pacliyptila.
l^seudoprogne v. Panyptila.
Pseudoptynx v. Sinilon^^x.
Psilopogon 75.
Psilorhinus 43.
Psittacodis v. Eclectus.
Psittacopis 32.
Psittacula 69.
Psittacus (cohors) 68.
)) (genus) V. Eclectus.
Psittinus V. Pionias.
Psittirostra v. Psittacopis.
Psophia 130.
Psophodes 11.
Ptenoedus 16.
Pternistes 116.
Pteroaetus v. Aquila.
Pterocles 113.
Pterocorax v. Corvus.
Pterocyclus. 11.
Pteroglossus 76.
Pterophanes v. Helianthea.
Pteropodocys 21.
Pteroptochus 65.
Pterythrius 12.
Ptilinopus V. Ptilopus.
Ptilochloris 65.
Ptilogonys 20.
Ptiloleptus 81.
Ptilonorhynchus v. Ptilorh.
Ptilopachus 116.
Ptilopsis 105.
Ptilopus 99.
Ptilorhis 45.
Ptilorhynchus 19.
Ptilostomus 43.
Ptilotis 50.
Ptiloturus V. Promerops.
Ptycliorhamphus 137.
Ptyonoprogne v. Hirundo S. 2.
‘Ptyonura 58.
Piicrasia v. Lophotetrax.
Puffinuria v. Halodroma.
Puffinus V. Nectris.
Pyctorhis 10.
Pygarrliichas 56.
Pygmornis v. Phaetliornis.
Pygochelidon v. Hirundo Sect. 2.
Pygoscelis v. Eudyptes.
Pyranga v. Phoenicosoma.
Pyrenestes.. 30.
Pyrgita 32.
Pyriglena 64.
Pyrocephalus 59.
Pyroderus 62.
Pyromelana v. Euplectes.
Pyrophthalrna v. Sylvia.
Pyrotrogon v. Trogon C.
Pyrrhocentor v. Centropus.
Pyrrhochir.a 41.
Py rrhococcy X 79.
Pyrrhocoma 36.
Pyrrhocdrax 42.
Pyrrhoinitris v. Chloris.
180
INDEX
Pyrrhoniyias
Pyrrhophaena
Pyrrhula
Pyrrhulagra v. Scotospiza.
Pyrrhulauda v. Coraphites.
Pyrrhulopsis v. Platycercus.
Pyrrhurus v. Criniger.
Querquedula = Nettion.
Querula v. Threnoedus.
Quiscalus = Chaloophanes.
59.
90.
31.
Radjah v. Chenalopex.
Rallina v. Ortygarchus.
Rallus 130.
Rectes 12.
Recurvirostra 126.
Regerhinus 109.
Regulus 15.
Rhamphastos 76.
Rhamphiculus ... 99.
Rliamphocelus 36.
Rhamphocinclus 13.
Rhamphococcyx v.Zanclostomus.
Rhamphocoenus 64.
Rhamphocorys v. Alauda.
Rhamphodon 89.
Rliainphodryas v. Rhamphastos.
Rhamphomelas v. Pteroglossus.
Rhamphomicrus 92.
Rhamphotrygon 59.
Rhaphipterus • 150.
Rhea 152.
Rhinochsetus 129.
Rhinoplax ... 96.
Rhinopomastus v. Irrisor.
Rhinoptynx 104.
Rhinortha 79.
Rhipidura 25.
Rhizothera v. Pternistes.
Rhodinocincla v. Rhodocincla.
Rhodocincla 13.
Rhodonessa 147.
Rhodopis V. Mellisuga b.
Rhodostethia 136.
Rhodurus v. sub Eclecto
Rhopias v. Formicivora.
Rhopochares v. Thamnophilus.
Rhopodytes v. Zanclostomus.
Rhopospina
Rhyacophilus v. Totanus.
Rhynchaceros v. Buceros c.
Rhyncha3a
Rhynchaspis v. Spatula.
Rhynchocyclus
Rhynchops ..
Rhynchotus
Rhynochetos v. Rhinochsetus.
Rhyticeros v. Buceros h.
Rissa V. Chimonea.
Rostrhamus v. Hamirostrum.
Rufirallus v. Ortygarchus.
Rupicola ?
Rupornis v. Astur.
Ruticilla
Sagittarius v. Gypogeranus.
Sagmatorhina v. post Mormon.
Salicaria v. Calamodyta.
Salpinctus '
Salpornis
Saltator
Sarcidiornis
Sarciophorus
Sarcogenys
Sarcorhamphus
Saroglossa
Sauloprocta
Saurophagus
Saurothera
Saxicola
Sayornis v. Theromyias.
Scaphorhynnhus v.Megarhynch.
Scardafella v. Geopelia.
Schistes v. Heliothrix.
Schistochlamys
Schizura v. Synallaxis.
Schlegelia v. Diphyllodes.
Scissirostrum
Scleroptera v. Pternistes.
Sclerurus
Scolecophagus
Scolecotheres
33.
125.
60.
135.
119.
61.
4.
13.
46.
34.
146.
127.
50.
111 .
41.
25.
58.
79.
4.
36.
41.
56.
38.
73.
NOMINUM.
181
Scolopacirius v. Rhaniphocasnus.
Scolopax 126.
Scops 105.
)) V. Gms.
Scoptelus V. Irrisor.
Scopus 124.
Scotocerca 7.
Scotopelia 105.
Scotornis 86.
Scotospiza 34.
Scytalopiis 65.
Scythrops 80.
Secretariiis = Gypogeranus.
Seisura v. Sisura.
Sciurus = Henicocichla.
Selasphorus 92.
Selenidera v. Pteroglossus.
Seleucides 45.
Selochusa v. Nyctibius.
Semioptera 45.
Sericoptila 59.
Sericornis 8.
Sericosomus 79.
Sericulus 19.
Serinus 31.
Serisomus v. Sericos . . .
Serpentarius v. Gypogeranus.
Serpophaga 59.
Sigeius = Bradyornis.
Sigmatodus et
Sigmodus 22.
Siraorhyiichus v. Phaleris.
Sirystes 58.
Sisopygis »
Sisura 25.
Sitta ! 47.
Sittace 70.
Sittella 47.
Smilonyx 105.
Smilorhis 75.
Somateria 149.
Soroplex 73.
Sparganura 90.
Spasornis 12.
Spatophorus v. Prionites.
Spatula 148.
Spelectus v. Corythaix.
Spermestes 30.
Spermolegus Kp. v. Accentor.
Spermophila v. Sporophila.
Spermospiza 29.
Spliagolobus V. Buceros h.
Spheconax v. Merops.
Spheniscus 144.
Sphenocercus 99.
Sphenoeacus 10.
Sphenoproctusv. Campylopterus.
i Sphenopyga 56.
! Sphenorrhynchus v. Ciconia.
Sphenostoma 17. Obs. 1.
Sphenura 10.
Spilopelia 100.
Spiloptila 6.
Spindalis 36.
Spinites 33.
Spipola V. Anthus.
Spiza = Cyanospiza.
Spizaetus 108.
Spizastur v. Spizaetus.
Spizella v. Spinites.
Spizocorys 54.
Sporseginthus v. Astrilda.
Sporadinus v. Chlorolarnpis.
Sporagra v. Chloris.
Sporophila 34.
Sporopipes 29.
Sporothlastes v. Spermestes.
Spreo = Notauges.
Stachyris v. Strachyrhis.
Stagonopleura v. Spermestes.
Starna v. Perdix.
Starnoenas 100.
Steatornis 85.
Steganura v. Vidua.
Steganurus 91.
Stelgidopteryx v. Hirundo S. 2.
Stellula V. Selasphorus
Stenopsis. * 86.
Stenostira 24.
Stephanophorus 37.
Stercorarius v. Lestris.
Sterna 135.
1
182
INDEX
Sternoclyta v. Lampornis.
Stermila v. Sterna.
Sterparola = Sylvia.
Stictocraiigus
Stigmatopelia
Stipiturus
Strachyrliis
Streblorhamphus
Strepera
Strepsilas
Streptocitta v. Pica.
Streptopelia
Stringops (Strigops)
Struthidea v. Brachyprorus.
Struthio
Sturnella ;
Sturnus
73 .
100 .
7 .
10 .
90 .
44 .
127 .
100 .
71 .
152 .
39 .
40 .
Tienioglaux
Tauiioptera
Taenioptynx v. Taenioglaux.
Taeniopyga v. Spermestes.
Talegallus v. Catheturus.
Talpacotia v. Chamaepelia.
Tanagra
Tanagrella
I Tantalus
Tanygnathus
Tanypeplus v. Trogon A.
Tanypus = Grallina.
Tanysiptera
Tardivola
Tarsiger v. Erithacus.
Tatare v. Hybristes.
Tchitrea — Muscipeta.
105 .
58 .
37 .
))
123 .
69 .
95 .
35 .
Suiriri v. Sisopyga.
Sula V. Dysporus.
Suthora v. Temnorhis.
Sycalis
Sycobius
Sycobrotus
Sylbcocycliis v. Colymbus.
Sylvia.,
Sylvicola v. Compsotblypis et
Dendroeca.
Sylviella (lapsu Sylvietta) .
Sylviorthorbynclius v. Schizura.
Syma v. Halcyon d.
Syinmorplius
Syinpheinia
Symposiarchus v. Monarcha.
Synallaxis... ;
Synoecus (Synoicus) v. Perdix.
Synthliborliamphus v. Brachy-
rhyncbus.
Syornis ~ Cyornis.
Syrmaticus v. Phasianus.
Syrrhaptes
Tachycineta v. Hirundo Sect. 2.
Tachydromus
Tachy petes
Tachyphonus . :
Tachytriorchis
Tadorna v. Vulpanser.
34 .
29 .
))
15 .
8 .
22 .
125 .
56 .
Teleonema v. Pipra.
Telephonus v. Malaconotus.
Telesilla v. Petasophora.
Telmatias
Telmatodytes v. Cistothorus.
Tfemenuchus v. Pastor.
Temnorhis
Tephraerops v. Merops.
Tephrornis (Tephrodornis)
Teratopius (corr. Teratopoeus)
V. Helotarsus.
Terekia v. Xenus.
j Terpsiphone v. Muscipeta.
Tetanis v. Tetrao.
Tetragonops
Tetrao
Tetraogallus v. Megaloperdix.
I Tetraoperdix » ))
i Tetrapteryx v. Grus.
j Tetrastes
Textor —
126 .
17 .
22 .
75 .
114 .
114 .
29 .
113 .
128 .
139 .
36 .
107 .
Thalassaetus v. Haliaetus.
Thalasseus v. Sterna.
Thalassiarche v. Diomedea.
Thalassidroma v. Procellaria.
Thalassiornis
Thalassipora v. Sterna.
Thalurania ••
Thamnarchus v. Thamnophilus.
Thamnobia
150 .
90 .
9 .
NOMIKUM.
183
Thamnocichla (Thamnoljea) ....
Thamnodus v. Sylvia.
Thamnomanes
Thamnophilus
Tharrhaleus v. Accentor.
Thaumalea v. Phasianus.
Thaumaste
Thaumastura...
Theromyias
Thinocorus
Thrasaetus
Thraupis
Threnetes
Threnoedus
Threskiornis v. Ibis.
Thripias
Thripobrotus v. Dendrocolaptes.
Thriponax
Thripophaga v. Philydor.
Thryomanes
Thryophilus v. Thryothorus.
Thryothorus
Tiaris
Tichodroma
Tichornis v. Timnuncnlus.
Tilmatura v. Mellisuga 2.
Timelia (Timalia) ...
Tin actor v. Sclerurus.
Tinamotis v. Fam. Otidin.*».
Tinamiis v. Crypturus.
Tinnunculus
Tityra
Tmetoceros v. Bucorax.
Tmetotrogon v. Trogon B.
Tockus V. Buceros c.
Todirhamphus
Todi rostrum v. Triccus.
Todopsis
Todus
Topaza
Totanus
Toxocorys (= Certhilauda) v.
Corrig. (ad. p. 54) p. 155.
Toxostoma
Toxoteuches v. Phaethornis.
Tragopan Cuv
)) Moehr. = Buceros.
5.
64.
63.
90.
91.
58.
120 .
107.
36.
89.
62.
73.
72.
13.
34.
46.
11 .
108.
62.
96.
24.
60.
89.
125.
13.
115.
Trachypelmiis v. Crypturus.
Trachyphonus 75.
Treron 99.
Tribonyx 131.
Triccus 60.
Trichixos = Napothera.
Trichoglossus 72.
Tricholaema. 75.
Trichornetopon ' 22.
Trichothj-aupis 36.
Triclaria 70.
Tridactylia.'. 72.
Tridactylus v. Hemipodius.
Tringa 126.
Triptorhinus 65.
Trochilus L 87.
» Antiq., cf. p. 87 Notam.
Trochocercus 25.
Troctes v. Trogon p. 85.
Troglodytes 13.
Trogon.'. 84, 85.
Tropicoperdix v. Hyloperdix.
Tropidorhynchus v. Philedon.
Trygon (Trugon!) 100.
Trypanocorax 43.
Tryphajiia v. Tilmatura.
Turdus 5.
Turnagra v. Grammatoptila.
Turnix v. Hemipodius.
Turtur 100.
Tylorhamphus v. Phaleris.
Tympanistria v. Chalcopelia.
Tympanuchus 114.
Tyrannus 58.
Ulula 104.
Undina v. Erismatura.
Upucerthia v. Coprotretis.
Upupa 55.
Urjnginthus v. Astrilda.
Uraetus v. Aquila.
Uragus ^ 31.
Uranomitra v. Agyrtria.
Urauges 41.
Uria 137.
Urobrachya v. Eiiplectes.
Urocex v. Galbula. ,
Urochroa 70.
184
INDEX.
Urocissa ..
Urocoliis V. Podager.
XTrogalba v. Galbula.
Urolampra
TJrolestes
Uroleuca
Uroloncha v. Spermestes.
XJromitus v. Hirundo Sect. 1.
Urospiza v. Astur.
Urrua v. Bubo.
Utamania v. Alea.
anellus
Vanga v. Spasornis.
Verrulia — Columba.
Vidua
Vinago v. Treron.
Vireo
Vireosylvia v. Phyllomanes.
Volatinia
Vulpanser
Xanthocitta v. Cyanocorax.
Xanthodira (X . . dina!)
Xanthomelana v. Euplectes.
Xanthosomus v. Agel^eus.
43.
92.
19.
43.
127.
30.
Xanthoura v. Xanthocitta.
Xema 136.
Xenicopsis v. Ipoborus.
Xenocraugus 73.
Xenogenys 41.
Xenops 56.
Xenospingus 34.
Xenus 125.
Xerophila 17. Obs. 1.
Xiphidiopipo 73.
Xiphocolaptes v. Dendrocolaptes.
Xipholena 62.
Xolinis V. Tfenioptera.
Xylobucco 75.
Xylolepes 72.
Yuhina v. Odonterus;
15.
34.
146.
32.
Zenaida
Zenaidura v. Ectopistes.
Zetetes v. Pachyrhamphus.
Zonseginthus
Zonibyx v. Erythrogonys.
Zonogastris
Zonotriebia
Zoothera
Zosterops
100 .
30.
30.
33.
5.
27.
185
Nomina Avium Generica
in hoc opusculo adprobata.
OSCINES.
Cichlomorphae
306
Conirostres
120
Coliomorphae
76
Scansores
11
Tubilingues
29
Chelidones
1 543.
Holaspide®
7
Endaspidete
24
Exaspideje
62
Pycnaspideas
28 ' !
Taxaspideaj
21 142.
685.!
GALLINA.
Tetraonomorphse 7
Phasianomorphas 26
Macronyches 4
Dnodecimpeimataj 3
Struthioniformes 3
Siibgrallatores 3 40 ^
GKALLATORES.
Herodii 2
Pelargi 10
Limicolae 22
Cursores 43 ' 77 .
VOLUCRES.
Psittaci 42
Pici 44
Coccyges 45
Coeiiomorphae 9
Ampligulares 23
Longilingiies 51
Syndactyke 13
Columbae 41
131.
137.
ACCIPITRES. ,
Nyctharpages 18
Hemeroharpages .. 41
Saproharpages 6
Necroharpages 7
' 1025.
NATATORES.
Longi peniies 13
Brevipennes 9
Totipalmatae 6
Tubinares 8
Impennes 3
Larnellirostres . 36
268.
PROCERES.
Struthioninae 2
Dromfeinae 2
Apteryginae 1
72. ! SAURURH5
75.
5.
204.
l:o Genera supra adprobata 1025 + 204 = 1229.
2:o )) )) ut superflua, seposita circiter 900.
S:a )> )) enumerata — 2100.
Accedunt Synonyma c:a 300; S:a Nomina fere 2400 enumerata.
Genera et Subgenera huc usque formata, in opere Grayi: Handlist,
1871, enumerata et, paucis exceptis, norqinata , 2915,
Ergo: nomina supra neglecta circa 800.
Methodi Avinni disponendarum expositio.
24
18 ()
Nomina generica
in hoc opusculo addita et mutata.
Imo Genera nova proposita.
Pinarocliroa {typus Saxicola sordida Kiipp.) pag. 4
Cistodyta (Drymophila ruficeps, robusta etc.) 6
Drymodyta (Drymopb. tinniens Licht.) »
Spiloptila (Malnrus clamans Kiipp.) ' »
Scotocerca ( — inquietus » ) 7
Chlorodyta (Drymopb. flavicans Strickl.) »
Herpystera ( — bairdii Cass.) »
Aetorhynchus (Jora lafresnayi Hartl.) 8
Nannothera (Brachypt. sepiaria Horsf.) 11
Antimimus (Turdus rufus L.) 13
Pachyprora (Platystira capensis (L.) Cab.) 24
Agriospiza (Fring. flavirostris L.): subg. Cannahince .. 32
Corydospiza (Fring. alaudina Kittl.) 33
Melitograis (n. sp.?) 50
Spizocorys (Alauda conirostris Sund. V. A. 0. 1850) 54
Colorhamphus (Myiobius parvirostris Gould) 59
(Rhodurus (Psittacus erithacus L.), sub Eclecto 69
Calliptilus ( — solitarius Latii.) 71
Smilorhis (Megaljema leucotis Sundev.) 75
Nesopelia (Columba gallapagensis) 99
Stigmatopelia (Coi. senegalensis; L.) 100
Spilopelia (Coi. tigrina Temm. ^Yagl.) ))
(Cosmopelia (Coi. elegans Temm.) sub Oreopelia ))
Gypiscus (Vultur pileatus Burch.) 110
Limnobsenus (Rallina; sji.) ))
2do X omina nova
pro jam pridem usitatis.
Hadropezus = Turdinus Blyth 11
Entomoletes = Cliaptia Hodgs 22
Hypsipus = Lanioturdus Waterh 24
Empidotbera = Cryptolopba Blyth et rec 25
Lopliopsarus = Fregilupus Less. 40
(Toxocorys — Certlii lauda Sw. Corrigenda ad. p. 54 155
Hylocosmia = Cotinga Briss. 62
Paictes = Pliilepitta Is. Geotir 63
Camptolophus = Plyctolophus Vig 69
Leucliybris =: Nyctea Steph. 105
Smilonyx = Ketupa Less »
Nycthierax = Surnia Dum 106
NOMINA ADDITA ET MUTATA.
187
Opetioptila = Abiirria Bp
Calopetes = Daption Steph
Lipocentnis Phoenicoparnis Bp. v. Phoenicopterus
Brenthiis = Bernicla Steph. et Branta Scop
Hyonetta — Cairina Flem.
Melonettii = Harelda Leach. ...
otio Nomina correcta.
Penthodyta — Pentholfea Cab
Thamnocichla — Thamnolrea Cab
(Sylviella = Sylvietta Lafr
Timelia = Timalia Horsf.
(Cimira = Cynura Brehm
Cyanolestes = Cyanolanins Bp.
(Anoplorhynchus? = Anodorhynchns Spix
Coriophilus Coriphilus Wagl.
Haplopelia = Aplopelia Bp
Asturisca = Astnrina Vieill
Hamirostrmn ~ Bostrliaiiius Less
Porphyriola = Porphyrula Blyth
Psendocycnns = Pseiidolor G. R. Gray..’.
4to Nomina restituta.
Napotliera Temm
Ficedula Briss. — Muscicapa Boie *
Cryptolopha Sw. = Ciilicipeta Blyth
Muscicapa L. = Butalis Boie
Tanagra L. = Calliste, Aglaia etc. rec
Mellisuga Patrum — Trochilus L
)) Briss. = Cyuauthus Sw
Ulula Cuv. ex Antiq. = Syruium Sw
Catharista Vieill. (typus Vultur atratus)
Colymbus Antiq. et L. = Podiceps Lath
Eudytes 111. = Colymbus Lath ;
Procellaria L. = Thalassidroma Vig
Fuhnarus Leach = Procellaria rec
Hippalectryo Gloger = Casuarius L
pag. 118
142.
145.
))
146.
149.
4.
5.
8 .
11 .
15.
21 .
70.
71.
100 .
107.
109.
131.
147.
8 .
23.
' 24.
25.
37.
87.
91.
104.
111 .
138.
))
141.
))
152.
/ - ^ '4 ,
' . ■ 4 . ,tii|>*» . , : .» f,-) '
\miT . f '..jU ■tit '•. • .''r-jhl.
• r* 1 ? '• . \ '• ■*•’■
V V •• , V f'
■ *.L . ■ .. * • •■ . . f *,
■(jfi . *J U' ■ ;*V^' •'■. . -
/*Ki -
TnaT-
::ai\A : ' . ■ ■
■'.' >'.• ' .'
•y „
.; ■ <tU:i
* • ^
1 • ■
•t ’ *
■■ *’■ ' ■
.- ■••’.■ • *''■* •> -..ll -j
■•■■■- ■ ■ ’ ■ ' ^>K -
•■' .. • ■' . . ■ ’ ’
^ ‘ . . / ’ !j . .,;■••
, ‘ “ ,• • ■ i ' *.
, ’ ':'V^
'V , '
■4
1 *
APPENDIX.
TER]\riNI ORNITHOGRAPHICI
s. Nomina partium avium externarum.'
Observes, numeros in iconibus' tabulfe adjectae inscriptos, partes, in hac
terminologia, iisdem numeris signatas, indicare.
Terininologia avium, s^epe exposita, plerumque ex opere
locupletissimo Illigeri: Terminologia, Braunschw. 1798, et ex
ejusdem: Prodromo Systis Mammalium et Avium, Berolini 1811,
sine mutatione desumta, vel his operibus accommodata est.
Ibi vero terminos quosdam artis, minus bene definitos vel usui
minos aptos, inveniri credimus; e. gr. Abdomen et Venter;
Epigastrium, in avibus non memorandum; Parapterum, Ptero-
mata, Ptila et cet. — Accidit igitur ut termini qua^.dam ab Or-
nitbologis male adhiberentur; e. gr. ”pectus”, (juo nomine regio-
nem antepectoralem (infra n:o 67) plerumque appellatam vide-
mus. Praeterea termini quidam, ad cognitionem recentius ac-
ceptam adaptati, addendi sunt, e. gr. Pteryla, Apteria etc. —
Credidimus igitur non inutile fore, si propriam de bac re sen-
tentiam exponeremus.
Pro norma generali terminologiae primum statuendum est:
partes animalium, quoad fieri potest, iisdem nominibus ac partes
analogas hominis appellandas esse. Deinde: terminos artis
novos et superfluos, lingua^ vulgari ignotos, evitandos. Voca-
bula autem lingua? vulgaris, latina? vel alius, qua conscriptus
est tractatus, etiam levius composita, pra?sertim pro minus fre-
([uenter usitatis, adbibenda sunt. Ergo: fertvices Diajores potius
(juam pteromata; tectrices ccmche, quam caly pteria; ma7Y/o
(da’, quam campterium; pars superior, inferior vel lateralis
digiti, potius quam: acrodactylum, bypodactylum et paradacty-
lum; e. s. p.
1. Superficies generaliter inspecta.
1. IHiloaia, tegumentum corporis, plumis vel floccis consistens.
"2. Pluma, organum ptiloseos extremum, integrum. Partes plupiae sunt:
fl. Ehachis, stirps pluma? media, firmior.
4. Calamus, pars infima rhachidis; cuti affixa, inanis, pellucida.
Methodi Avium disponendarum expositio. Appendix 1.
APPENDIX.
2 *
5. Badii Illig. Terminol., a rhacliide utrinque, simplici serie exeuntes
(minus bene ”Rami” Nzli. Pterylogr.).
b. Pogonium, complexus radiorum omnium: externum, internum; in
Calamo nullum. — (Vexillum 111., pluma tota prfeter Calamum).
7. Radioli 111. (Radii iSizh.; Radii secundarii nob. Vet. Ak. H. 1843, 314)
marginibus radiorum affixi.
8. Cilice Nzh., margines radiolorum conficientes.
0. Hami pars ciliarum alterius lateris: cornei, liamiformes, acuti, mar-
gines radiolorum radii proximi comprehendentes, ideoque radios
inter se configentes, qua re pogonium totum cohaerens et firmum
evadit. ,
10. Umbilicus (plumae), apertura minuta in latere rhachidis inferiore, inter
pogonium et calamum; radiis plerumque circumdatus et, secundum
rhachidem, sulco continuatus.
11. Hifpojgtilum s. Pluma accessoria (nob. 1. c.); hyporrhachis Nzh.,
pluma a latere umbilici inferiore surgens, ut pluma ordinaria a
latere superiore. — Partes ejus plerumque sunt: Rhachis accessoria
(hyporrhachis). Radii acc. (hyporadii). Radioli acc., semper hamis
carentes. Hypoptilum in x^ennis semper deest; etiam in tota ptilosi
multarum avium; e. gr. Strigum, Pandionis, Columbae, Pteroclis,
Struthionis. Aves aliae hypoptilum sat magnum habent, e. gr. Gal-
linae quaedam et praesertim Lagopus. In Dromaeinis plumae ordinariae
fere aequale deprehenditur.
12. Pennw. sunt plumae, reliquis multo majores et firmiores; plerumque
tantum in alis caudaque, serie simplici, marginali, dispositae.
13. Plumiila^ pluma tenuissima, radiis late distantibus, non cohaerentibus
instructa. Plumulae plumis perfectis interpositae inveniuntur.
14. Floccus est plumulae species, saepius structura simplicior, in pullulis
-avium, ante plumam singulam, e cute excrescentem erumpens et
apici ejus affixa; pars igitur pluma% primum formata. Pluma vero
exserta floccus decidit.
If), Pterijla Nzh. (qs. silva plumarum), tractus cutis, plumis dense obsitus.
De situ, nominibus formaque pterylarum, v.: Nitzsch Pterylographia,
Ilalle 1840 (opus posthumum a Burmeistero editum). \
10. Apteriiim Nzh.. tractus inter pterylas situs, plumis destitutus; saepe
vero plumulis obsitus.
17. Xotccum, totum latus animalis superius.
18. Gastruum, » » » inferius.
(Obs. Termini Stethiaeum 111., = pars anterior, et Uraeum, =
pars posterior animalis, vix umquam in descriptione avium utiles).
2. Rostrum (19)
s. pars cranii antica; in avibus semper durum, ossibus, indumento corneo
vel cutaneo tectis, compositum, partes nullas molles, carnosas, interjectas,
continens.
20. Bhamxjliotheca, indumentum rostri; plerumque corneum, interdum mol-
lius, ossi tamen affixum, nec, ut cutis faciei totiusque corporis, mobile.
TERMINOLOGIA.
21. Maxilla: su])erior; etiam simpliciter Maxilla dicta; plerumque fixa;
22. >» inferior^ etiam Mandibula vocata, semper mobilis.
23. Culmen, pars maxillm sup;s suprema, media, a basi ad apicem.
24. Mesorliinium, pars culminis inter nares.
25. Tomiiim, margo maxillarum. Hinc Tomium superius et inferius.
(Obs. Paratonum 111.,^ terminus rarissimi usus, melius: latus vel
pars lateralis (maxillm sup:s) dicitur).
2(i. Dertrum, pars maxillae sup:s apicalis dum indole rliamphotliecae, vel
impressione, vel tumore, a parte basali differt; semper corneum, du-
rum. Dertrum in avibus plerisque non distinctum; in Columbis,
Charadriis etc. a parte basali, molli, tumore dissimili differt; in Ana-
tinis minimum, unguiforme, tantum apicem rostri praebet.
27. Basis rostri, nares continens, saepe a dertro distincta; in Columbis,
Anatinis etc. cute molliore vestita.
- h. Angulus frontalis, pars rliampbothecae, inter plumas frontis intrans.
28. Cera vel Ceroma, cutis durior, marginata, basim rostri obtegens.
29. Nares: aperturae nasales, utrinque una, in basi rostri sita.
- h. Operculum narium : continuatio rliamphotliecae e margine osseo, nares
partim supertegens, interdum claudens, sed mutabilis; plerumque
mollis, cutanea.
30. Gnatliidium, ramus maxillae inferioris basalis, quoad nudus est.
31. Myxa, 111., pars apicalis max. inf:s, simplex, gnatliidiis conjunctis.
32. Cenys*), pars infima Myxae, quasi culmen inferius; praesertim ob a?i-
gulum genyis, quod interdum sub rostro, posterius eminet, memoran-
dum. Hic vero angulus etiam Ang. myxu inferior dici potest (Qf.
Fam. Larinae, p. 135— G).
33. Mentum, pars inter gnathidia mollis, plumata vel nuda. Angulus menti
est angulus a gnatliidiis, antice formatus, qui tamen plerumque ro-
tundatus et obtusus invenitur.
34. Os vel Apertura oris, inter maxillas adest. Cavum oris, saepe Pictus
vocatus, et Fauces, sub 'cranio.
35. Pima oris s. Commissura, inter maxillas clausas: recta, curvata, fracta
etc. — Plerumque, sed minus bene. Sutura (oris) appellatur.
3G. Angulus oris, commissurae pars postrema, ubi cutis mollis rimam claudit.
37. Vihrissx, setae (vel plumm imberbes, setiformes) circa angulum oris
eminentes.
38. Palatum, pars interior maxillae superioris, inter tomia: planatum, for-
nicatum, carinatum etc..(Conf. Osc. Conirostr. Plial. 2 et 3, p. 31, 32).
,39. Lingua, forma maxime varia. — L. extensilis, cf. Tubilingues pag. 47,
Picos, p. 72, et Mellisugas, p. 88.
*) In scriptis Illigeri haec pars rostri "Gonys” dicitur, quod vocabulum ab
Ornithologis recentioribus acceptum saepeque repetitum est. Sed tamen spurium
est et lapsu calami ortum videtur : neque enim latinum est, nec graecum. Ab
auctore vero sine dubio Genys {yf-vvq) ratum est, quod Mentum significat et
h. 1. restituitur.
4 *
APPENDIX.
3. Caput (40)
sensu restrictiore: cranium, cute molli, mobili, et plerumque plumis, tectum.
41. Pileus, latus superius capitis, totum, quousque cranium tegit.
42. Frons (idem ac sinciput), pars anterior pilei, fere s. supra anticam
partem oculi. Definitio propior sit: frons anterior, media, posterior.
43. Vertex, pars media, fere pilei.
44. Occiput, pars postica pilei.
45. Oculus, a cute tectus, apertura in avibus rotunda: Pupilla, nigra me-
dia; Iris colorata, pupillam ambiens; Membrana nictitans, sub cantho
oculi antico occulta; protracta oculum tegit.
46. Palpehrx, continuationes cutis communis, nudae; clausae, oculum tegen-
tes; superior in avibus brevis; inferior eo major. Margo palpebralis,
sola pars in palpebris retractis apparens, crassior; interdum plumu-
losus, interdum, ut in Mammaliis, Ciliis instructus.
47. Orbita, regio oculum proxime ambiens
48. Lorum, tractus inter oculum et rostrum, culmen propius.
49. Supercilium, vitta supra oculum ducta, colore vel alia re distincta; a
rostro ad occiput, vel brevior.
50. Tempora, pone oculos, inter verticem et aurem.
51. Regio auris, infra tempora: pone oculum, paullo inferior, })lerumque
tectricibus aurix. rigidioribus, raribarbatis, aperturam tegentibus, in-
signis.
- b. Apertura auris, rarius nuda et aperta
52. Genm, regio infra lorum, ab angulo oris, sub oculo.
53. Mala, vel ])otius regio malaris, infra genas, in gnathidiis; ergo
pone maxillam inferiorem, sub angulo oris incepta; persaepe macula
vel vitta discolori, malari, notata. '
54. Facies, tota pars capitis anterior, praeter rostrum.
55. Capistrum, margo faciei anticus, basim rostri cingens.
56. Limes facialis, inter faciem rostrumque, angulos varios formans.
(Obs. Numeri 57 et 58 lapsu. calami omissi).
59. Angulus frontalis. Ang. oris et Ang. menti v. Ivostrum.
- b. Angulus frontis plumatus, medius, in culmen rostri extensus, in Na-
tatoribus saepe adest. — Anguli laterales etc. v. fig. iv.
4. Corpus (60) praeter caput artusque.
61. Truncus, pars corporis, principalis, cui affiguntur reliquae partes: col-
lum, ahn, pedes, cauda.
62. Collum, pars angustior, inter caput et truncum.
63. Cervix, regio colli sui)erior sive postica, tota.
(Obs. Nucha et A uc lienium 111., melius Cervix superior et infe-
rior dicuntur. — Parauchenium 111., melius: latus colli. — De-
raeum lil., est basis s. pars inferior colli.
- b. Torques, collum ambiens, colore vel plumis distinctus.
64. Guttur, tota regio colli antica, cervici opposita. {Mentum v. n:o 33).
65. Gula, pars gutturis suprema, plerumque levius tumida.
TEUMINOLOGIA.
5 *
6(>. Jugiilmu, reliqua pars gutturis, impressione vel constrictione levi a
gula plerumque distincta.
67. Begio antepectoralis, sive Proijgectus pars trunci antica, antrorsum,
versa, jugulo multo latior, ante sternum et furculam, ubi, sub cute,
ingluvies (s. saccus oesophagi) in multis avibus sita est.
68. Dorsum, tota pars superior trunci.
69. » anticum, inter scapulas: Lnterscajgilimn antiq. (teste Lexicogr.),
vertebras dorsales continens.
70. - Begio sciiimlaris, latera dorsi anterioris, ubi plumae vel penna* scapu-
lares, in linea longitudinali, recta, duplici, os humeri transversim
superante, pterylam humeralem Nzh. formant, (de quibus conf. Fam.
Alcedininarum, div. l:o et 2:o, supra pag. 95). — Nomen Bar alterum,
111. Prodr. Term. Ornith. n:o 170, has plumas designare videtur;
sed aliis locis, e. gr. in descr. Speculi alae, ibid. n:o 174, pennae cu-
bitales posteriores, colore dissimiles (i. e. sic dictae tertiariae) nomine
parapteri appellantur. Apud alios auctores tectrices primarias
eodem nomine designatas^ vidimus. — Terminus omittendus.
(Obs. Stragulum 111. vel Pallium, est dorsum anticum cum parte
alarum majore vel minore, si hae partes colore similes sunt. Partes
vero allatas nominare, ex nostra sententia praestat.)
71. Tergum s. dorsum posterius, substrata pelvi; saepe colore distinctum.
72. Uropygiiim**), plumae et cutis, vertebras caudales tegentes.
73. Cauda, plumae avis postremae, majores, simul sumtm:
- h. Bectrices, pennae maximae, simplici serie ordinatae : in avibus hodiernis,
omnes vertebrae ultimai, laminiformi, affixae (Cf. Ord. 8vum).
- c. Tectrices caudales, superiores et inferiores (CalypteriaV 111.), plumae
ultimae uropygii et crissi, reliquis majores, basim rectricum obtegentes.
*) Hgec pars corporis, colore, in avibus plerisque, a reliquo gastraeo distincta,
nomine proprio necesse eget, semper vero a Terminologis omissa videtur. A de-
scriptoribus, ut pars antica, fere semper pectus dicitur; sed pectori hominis non
respondit, et pectus, in terminologiis, "regionem corporis sternum continentem”,
plerumque riteque definitum videmus. Quid autem in Prodromo Illigeri signi-
ficent termini ; pectus, abdomen et epigastrium (p. 1 66), nemini perspicuum
est. Vocabulum novum ” Prcepectus” (qs. prmcordium, praecursor etc.) bene ad-
hiberi posse nobis videtur. Etiam vocabulo Ingluvie non male uti possemus,
nisi ab Illigero minus bene pro "Mento” adhibitum esset (Prodr. p. 164; Ter-
minol. 1203 r.). Ipsi interdum nomine gutturis infimi usi sumus, quod vero
minus indicans apparere potest.
**) Vocabulum Uropygium, sensu mutato, male usurpatum est. Oritur
ex Zoologia Aristotelis, ubi rectrices avium significat, et quidem primum:
Lib. II, Gap. 8, § 4 (seu 12, 49). H. 1. orropygium scriptum legitur, quod
restitutione vocabuli, post laesionem manuscripti originarii, ortum videtur. Deinde
enim, pluribus locis, uropygium scriptum est, e. gr. Lib. IX, 22 § 2 et 3
(= IX, 32: 113 et 115). Vocabulum autem, sensu hodierno, , usque ab aetaite
Patrum, sub usu frequentissime probatum, hodie sensu corrigi nequit. (Loci citt.
cf. Sundev. Arist. Thierarten pag. 93 lin. 18 infra, et 105, art. 29 et 30).
APPENDIX.
()*
74. Venter, latus trunci inferius, deorsum spectans; ab antica parte sterni
ad anum; dorso oppositum*); pectus et abdomen simul compre-
hendens.
75. Pectus, s. potius Thorax dicendum, ut evitetur confusio cum regione
an tepec torali (67), plerumque pectus vocata, sed ante sternum
sita. Pectus idem est ac venter anterior, qua tenus extenditur
sternum, quod essentialiter pectus denotat.
76. Abdomen, ventris posterior, inter sternum et anum, intra cutem
partesque molles intestina abdominalia continens.
77. Anus, apertura intestinalis posterior; hinc: regio analis.
78. Crissum, regio, plerumque dense plumata, inter anum et caudam, uro-
pygio opposita.
(Obs. Terminum Epigastrium in Ornithologia omittendum cen-
semus, utpote nulla re definitum, nisi forte macula, quae multo me-
lius: ventris medii dicitur.)
79. Kj/pochondria s. latera trunci, maxima parte sub ala latens.
80. Axilla, sub basi alae occultata. Plumae axillares, ibi affixae, saepe longae.
81. Artus s. extremitates, sunt: anteriores, in avibus Ahe;
- h. posteriores, s. pedes.
5. Alae,
ossibus et musculis, ut brachia hominis formatae; manu cubitoque, pennis
alaribus tectricibusque instructis, alam simul formantibus. (Partes Alae
in Vet. Ak. Handl. 1843, 303 et seq. fusius exposuimus; — translatum in
Cab. Journ. 1855, 118 etc.).
82. Humerus, osse humeri simplici musculisque formatus, in ala compli-
cata retro directus, sub plumis scapularibus latens.
83. Cubitus s. Antibrachium, ossa 2 magna: a. ulnam, b. radium, con-
tinens; quiescens, ad latera coiqioris, antrorsum directus, tectricibus
obtectus — c. Plica cutis pnvalaris, ante cubitum et humerum, ten-
dinem elasticum, contractilem, continens.
84. Manus, in avibus omnibus, prieter Struthiones, ab apice cubiti deflexa.
angulum formans, digitis retro versis (v. tab. adj. fig. 5, 6, 7 et 8).
- a. Carpus, tantum ossa 2 separata, ad apices cubiti.
- h. Metacarpus, ossibus 3 concretis compositus: metae. 1:?nus, s. pollicis.
tuberem format in basi sequentis.
- c. M. 2:dus, reliquis major, digitum majorem ferens.
- d. M. 3:tius, basi apiceque cum priori concretus, medio distinctus.
- e. Pollex s. digitus primus; parvus, uniarticulatus, saepe ungue armatus.
- f. Digitus secundus, biarticulatus; in Struthione unguiculatus.
- g. — tertius, parvus, articulo unico, semper muticus.
*) Tota haec pars corporis, saepissime unicolor vel uniformis, nomine eget
communi, quod vero in Terminologiis omissum videtur. Venter ab Illigero
■'regio posterior abdominis” dicitur, quod non omnino falsum, sed siiperfluum.
Descriptores vero avium et aliorum animalium, -hoc vocabulo, frequenter eo sensu,
quo a nobis definitmn est, usi sunt. Etiam in homine pectus pars est lateris
corporis ventralis.
TEKMINOLOGIA.
7 *
85. liemiges, pennae maximae, toti cubito et manu aftixae, retro directae *).
— manus, s. primaria^, s. propriae, metacarpo et digito af-
_ fixae; plerumque 10; in Oscinibus multis tantum 9: prima, art. digiti
ultimo affixa, deficiente ; rarius 11 : in Ciconiis, Musophaginis etc.
80. liem, cubitales s. secundariae, cubito affixae; numero variae: in Cyp-
selis et Trochilis quibusdam 7 (v. 6); in Cichlomorphis 9, in Colio-
. morphis 10 (11); in Ordinibus inferioribus plures, usque ad 26 in
Cygno, 29 in Pelecano, 88—40 in Diomedea exulante (Conf. Vet.
Ak. Handl. 1843, 378 et Cab. Journ. 1855, 163).
- h. Rem. tertiarice sunt pennae cubitales 3, 4 vel 5 ultimae, basi cubiti af-
fixae, si reliquis admodum dissimiles-
Tectrices alae, basim remigum obtegentes, in series plures dispositae.
87. Tectr. manus s. primariae, majores;
- b. » » » minores; paucae, parum apparentes.
88. Tectr. cubitales s. secundariae: majores (Pteromata 111. ?), pennas
cubiti prementes.
89. Tectr. medue (Ptila 111. ?) series 1 vel plures, tectricibus cubiti magnis
incumbentes, ipsi cubito affixae; saepius situ perversae et tectrices
-jjeroersce dicendae: margine postico (s. interno) proximas tegentes.
(Plumae alae, omnes reliquae, margine antico (s. externo) proximas
tegunt. — V. figg. I et viii). In Oscinibus una tantum series perversa
(s. media) adest; in reliquis ordinibus, 3 — 5, vix plures (fig. 2).
9(t Tectr. minores s. parvae, ante medias, plicae cutaneae antecubitali (fig.
V, 83 c) in series plures, minus ordinatas, impositae — Tectr. ynargi-
nales s. Margo alie (Campterium 111. ?).
91. Tectrices inferiores, paginam alae inferiorem tegentes, fere eodem modo
ac externae dispositae: manus, cubiti majores, mediae, minores.
(Obs. Vocabulum: Tegmina 111. superfluum. — Calypteria v.
tectrices caudee, 73 c).
92. Fenim ^pollicis, etiam A lui a v. Ala spuria dictae, plumae 2 v. 3
parvae, rigidas, lanceolatae, pollici affixae.
(Obs. Tectrices manus (87) in descriptionibus saepe ala spuria vocatae).
93. Sjgeculum aUe, area colorata in ala complicata media; plerumque (in
Anatibus) pogonio externo pennarum cubitalium formatum; postice
marginibus pennarum ipsarum, antice marginibus tectricum majorum,
limbatum.
94. Calcar alae, acutus vel obtusus, corneus, in tubere metacarpi pollicis
(84 b) formatus. Interdum Calcar secundus pone hunc, in meta-
carpo excrescit.
95. Flexura alae; anterior, ad carpum; posterior, ad basim cubiti.
6.' Pedes,
cf. 81 b. Partes pedis principales sunt.
96. Femur, os femoris simplex, musculis tectum.
*) In litteratura latina vocabulum Remex, pl. remiges, masculinum habetur,
quia remiges navium et scapharum plerumque viri essent. Sed in scapha, tan-
tum a virginibus, ope remorum commota, remigum singula prseter dubium ge-
neris est feminini. Sic etiam remiges avium, quae pennae alares sunt.
8 ^
APPENDIX.
Tibia, cum apice femoris mobiliter juncta. Constat osse ti hire, magno, et,
- b. fibula, in avibus parva, imperfecta.
(Obs. In operibus plerisque, ante 1817 editis, partes qu?edam pedis
avium perverse nominantur; tibia enim ”femur”, et tarsus, ”tibia”
dicitur. Sed post editum opus egregium Cuvieri: Regne Animal,
1817, omnes morem ei cito gesserunt. -Hmc tamen nomina a Franco-
Gallis, saltem a Brissonio, 17G0, recte adhibita sunt et ab Illigero
a 1798, rite exponuntur.)
9S. Genu, junctura femoris cum tibia.
99. Tibiale, ;plunue tibiales, tegmentum apicis tibise, in avi viva apparens.
- b. Armilla, annulus colore distinctus, apicem tibim interdum cingens.
100. Tarsus, pars s articulus pedis inter tibiam et digitos. Continet os
tarsi: proprie tarso et metatarso mammalium analogum.
101. Planta, pagina posterior tarsi, tota, plantae pedis humani analoga.
102. Calcaneus v. talus, tuberculum plantae supremum.
- h. Suffrac/o, junctura tibiae cum tarso.
108. Metatarsus hallucis, ossiculum breve, separatum.
101. Calcar pedis, in planta situm. Gallinis phasianomorphis proprium.
Conf. in descr. Ord:s Iti, pag. 112 et Coh. 2, p. 114—116.
lOf). Scuta tarsi, digitorum, tibiae etc.: divisiones majores, transversae, cutis
. tarsi, suturis distinctae. Scutella, id. minores, vel scuta in medio
divisa.
- h. AreoUe, divisiones minores cutis, quasi scuta divisa.
106. Dif/iti, apici tarsi inserti, in avibus tantum 4; interdum 8, amisso d.
primo, vel rarius 2do; tantum in Struthione camelo 2, amissis digitis
1 et 2.
- h. l)i(jiti antici, antrorsum versi; plerumque 3: c) Dig. Itus, s. externus,
l)lerumque oarticulatus; d) I). 8us, s. medius, larticulatus; e) D-
2dus, s. internus, 8articulatus.
107. Hallux s. Diditus ijrimus, S. posticus, plerumque retro directus; bi-
articulatus.
108. Articuli digitorum (Phalanges 111. et vulg.), partes, junctura mobili
linita^ digitum componentes. — Obs. Phalanges digitorum sunt
articuli digitorum omnium, juxta se positorum et simul sumptorum.
Simul enim visi, hi articuli, in digitis hominis inflexis, ut phalanges
militum ordinati sunt. Singuli vero articuli phalanges dici nequeunt.
109. Junctura' articulorum, non articuli dicendae.
110. rnguis, pars cornea, articulo digiti ultimo imposita.
111. Palania s. cutis v. 'plica cutanea interdigitalis: perfecta, digitos totos,
vel brevis, tantum basim digitorum conjungens.
112. Vterna, pars, plerumque convexa et mollis, sub apice tarsi, ex qua
exeunt digiti.
118. Nomina propria nova partium quarundam pedis, ab Illigero propo-
sita saepeque ab aliis transscripta, sed minoris in avibus describendis
usus et melius verbis linguae vulgaris exprimenda.
- a. Cnemidium, apex tibiae, in Grallatoribus plumis nudatus.
TEKMINl.
- h. Podium^ digiti omnes, simul sumti.
- c. Podarthriim, junctura digitorum cum tarso.
- d. Podotheca, Tarsotheca. Dactylotheca: cutis, plerumque scutis vel areolis
corneis munita totius pedis, tarsi, digitorum. Cutis pedis.
Cutis tarsi etc. diceiidse.
- 6^ Acrutaniiim, Acropodium, Acrodactyluyn: pagina s. latus anterior tarsi,
totius podii (5), digiti singuli; — Tarsus antice, [^Digiti superne etc.
- Paratarsium, Paradactylum : pagina lateralis, s. latus tarsi, digiti.
- y. Hifpodactylum: pagina inferior digiti (digitus subtus.).
- h. Pelma: pagina inferior omnium 'digitorum cum pterna (112).
- i. Tylari: tubera sub digitis.
-k. Loma: margo digiti cutaneus, latior.
- l. Fhizonychium: articulus digiti ultimus, unguem ferens.
INDEX
\
Terminorum Ornithographicorum.
Abdomen
n:o
7b.
' Calamus (plumae) ..
n:o
4.
Acrodactylum
))
113 c.
' Calcaneus
.)
102.
Acropodium
»
» »
Calcar alae
94.
Acrotarsium
))
)> »
— pedis
•>
104.
Ala. Terminol. Cap. 5 ..
»
81.
Calypteria
»
73 c.
Ala spuria sub
*>
92.
— Obs. post
»
91.
Alula »
))
J)
. Campterium
..post
1)
90.
Angulus frontalis
}>
28 I).
Caput, Terminol. C
lap 3
•>
40.
— frontis plumatus
»
59.
Capistrum
»
55.
— menti
))
33.
(Carpus
»
84«.
— myxae inferior .
))
32.
Cauda
»
73.
— oris
n
36.
Cera, Ceroma ...
..
■28.
Antibrachium
))
H3.
Cervix
.)
63.
Antepectoralis (regio)
»
67
Ciliae oculorum
»
46.
Anus, regio analis
»
77.
— plumae
»
8.
Apertura auris, v. Auris.
Cnemidium
..
113«.
— oris, V. Os.
Collum
62.
Apterium
16.
Commissura (oris) ..
))
35.
Areolae (in pedibus)
))
105 /}.
Corpus, Terminol. Cap. 4
»
60.
Armilla
»
99 b.
Crissum
n
78.
Articuli (digitorum) . '
108.
Cubitus
„
83.
Artus...
»
81.
Cubitales (pennae)..
>>
86.
Auchenium v. post
63.
Culmen (rostri)
»
26,
Auris
..
51.
Axilla
..
80.
Dactylotheca
n:o
IVdd.
Deraeum Obs. post
»
53.
Basis rostri
n;o
27.
1 Dertrum
»
26.
Methodi Avium tUapotiendunim expositio -Appendix ‘2.
INDEX
10 *
Digiti alae
.. n:o 84 6?,/, y.
Metatarsus
n:o
100,
103.
— pedis
.. » 106—108.
Myxa
n.-o
31.
Dorsum
.. .. n;o
68.
\ Nares
n:o
29.
Epigastrium Obs. post »
78.
I Notaeum
17.
Facies
Fauces, v. Os.
n:o'
54.
1 Nucha V.
post
))
63.
Femur
»
96.
Occiput
n:o
44.
Flexura alae
»
95.
Oculus
')
45.
Floccus
»
14.
Opercula narium ....
))
29 h.
Frons
»
42.
Orbita
»
47.
Os; Cavum oris
))
34.
Gastraeum
n:o
18.
Genae
))
52.
Palama
ii:o
111.
Genu
))
98.
Palatum
»
38.
Genys
» '
32.
Palpebra
))
46.
Gnathidium
. . . »
30.
Pallium, V. Stragulum.
Gonys, v. Genys.
Paradactylum
j)
113/.
Gula
)>
65.
Parapterum
post
))
70.
Guttur
»
64.
Paratonum
.)
))
25.
Parauclienium
D
»
53.
Hallux
n:o
107.
Paratarsium
»
113 /.
Hami plumae
9.
Pectus
))
75.
Humerus
»
82.
Pelma
»
113/1.
Hypochondrium
)>
79.
Penna .
))
12.
Hypodactylum
»
113^.
— V. Remiges; -
- Cauda.
Hypoptilum
...... »
11.
— pollicis
n:o
92.
Hyporrhacliis
))
J)
Pedes, Termiiiol. Gap. 6
»
81.
Phalanges digitorum
108.
Ingluvies
sub n:o
G7.
Pileus
))
41.
Interscapilium
))
69.
Planta pedis
»
101.
Iris, V. Oculus.
Plica cutis praealaris
»
83 c.
Jugulum
})
66.
— — interdigitalis.
»
111.
Juncturae
. »
109.
Pluma
Plumula
2.
13.
Limes facialis
n:o
56.
Podarthrum
))
113 c.
Lingua
»
39.
Podium
»
113 h.
Loma
))
1I3L
Podotheca
»
113 d.
Lorum
»
48.
Pogonium
))
6.
Pollex
n:o
84 6^
,• 92.
Mala, malaris
Mandibula
n:o
53.
22.
Praepectus
Pterna
uro
))
67.
112.
Manus .v
'>
84.
Ptervla
»
15.
Maxilla superior
«
21.
Ptilosis
))
1.
— inferior
»
22.
Pupilla, V.. Oculus.
Membrana nictitans,
V. Oculus.
Mentum
n:o
33.
Radii plumae
n:o
5.
Mesorbinium
»
24
Radioli —
7.
Metacarpus
. n;o 84 b, c, d.
Rami — v. Radii.
APPENDICIS.
U*
Rectrices » 73
Regio aiitepectoralis » 67.
Remiges » 85, 86.
Rhachis » 3.
Rliamphotlieca » 20.
Rhizonychium » 113 1.
Rictus, V. Os » 34.
Rima oris » 35.
Rostrum, Termin. Cap. 2 » . 19.
Scapularis (regio) n:o 70.
Scapulares (pennae) » »
Scuta, Scutella (pedum) » 105.
Sinciput V. P>ons » 42.
Speculum alae » 93.
Stragulum post « 70.
Sutfrago » 102 b.
Supercilium » 49.
Sutura (rostri) = rima . .. » 35.
Tarsus n:o 106.
'Farsotheca « 113('/.
Tectrices alae n:o
87-
-91.
Tectrices caudae
n:o.
7.3 c.
Tegmina Obs. post
»
91.
Tempora
50.
Tertiariae (remiges)
0
. 86/>.
Tergum
»
71.
Thorax
»
75.
Tibia
))
97.
Tibiale
J)
99.
Tomium
))
25.
Torques Obs. post
Truncus
»
63.
61.
Tylari ! ...
113 ?.
Umbilicus plumae
n:o
10.
Ungues
»
110.
Uropygium
»
72.
Venter
n:o
74.
\ ertex
))
43.
Vexillum, v. Pogonium .
6.
Vibrissae
37.
12
CONTENTA OPERIS.
1. Titulus.
2. ))Forord)) i pag. c, u, e, f,
3. ))Inledning)) » i — xxxiii.
(Huxleys uppstalln. av foglarna » vii).
4. Ornithologia ex Linnai S. N. 1735. » xxxiy.
5. ))Avantpropos» (traduct. du n:o 2)... » xxxv.
d. ))Introduction)) ( » du n:o 3)... » xxxvii — lxix,
7. Methodi Avium disp. expositio.
Ordo I. Oscines » 1.
Addenda ad Ord. primum » 65.
)) II. Volucres » 67.
» III. Accipitres » 102.
)) IV. Gallinae » 112.
)) V. Grallatores .... ' » 121.
» VI. Natatores » 134.
)) VII. Proceres )) 151.
)) VIII. Saururae » 154.
3. Corrigenda et Addenda » 155.
0. Index nominum genericorum » 159.
Numerus » » » 185.
Nomina h. 1. nova et mutata )) 186 — 7.
10. Appendix: Termini Ornithographici » 1* — 11*.
11. Contenta operis » 12*.
12. Tabula lithographica.
Corrigendum, p. 94, lin. T2 infra: Melittarchm, lege yielittotheres.
Pretium 6 F r a n c s.
Pag. 1*— 1'2*: K. L. Becknian Typis expre.ssit 187.3.
j^^/Turdus merula.. iTTefrao felrixJliff Columl)a.livia. iF Anas niduafa,
y lurduomerila, IF SfruiMo camelus. WSpkeniscus minor. WEiriits merula. iXColrntlalma